پاورپوینت کامل ولادت حضرت زینب (س) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولادت حضرت زینب (س) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولادت حضرت زینب (س) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولادت حضرت زینب (س) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

تندیس صبر و وفا۱

جواد محدثی

زینب! ای آینه ی فاطمه نما!

ای تندیس صبر و وفا، ای چکیده ی فضیلت ها، ای عصاره ی خوبی ها!

زادروز تو میلاد عفاف و شهامت است و خاطره ی حماسه آفرینی هایت، زینت بخش تاریخ کربلا.

تو، آموزگار جهاد و صبر و حیا و عفّتی.

تو از دریای خون گذشتی و شهادت هفتاد و دو ستاره را با چشم دیدی و بر پیکر خورشید و حنجر خونین بوسه زدی.

در اوج قدرت دشمن، علی وار خطبه خواندی و غرور امویان را در هم شکستی و یزید را به هراس افکندی.

«نهضت حسینی»، جدا از کتاب «صبر زینبی» قابل مطالعه نیست.

تو بودی که موج خون های کربلا را فراتر از آن دشت سرخ، تا ساحل بیداری ملت ها رساندی.

تو بودی که با اسارت آزادی بخش خویش، سند جنایت آل امیه را به همگان نشان دادی و «کتاب شهادت» را تفسیر کردی و پیام رسان خون های عاشورا شدی.

تو، هنوز هم به تاریخ بشریت الهام و درس می دهی. هنوز هم زنان و دختران ما به درس های حجاب و عفاف، از زبان تو محتاجند.

تو، هم دختر شهید بودی، هم مادر شهید، هم خواهر شهید. «شهادت»، میراث گران بهای شما خاندان شرف بود و کرامت و بزرگواری، درسی که هرگز از یاد نمی رود.

کدام دل مهر آشنا است که مهر تو را نداشته باشد؟

کدام بانوی نجیب و با عفاف است که در پاکدامنی و تدین، وامدار تو نباشد؟

کدام مادر شهید و خواهر شهید است که شکوه صبر و طاقت تو را، آرام بخش دل داغ دیده ی خویش نسازد؟

کدام خانواده ی جانباز است که از تو، راه و رسم پرستاری و فداکاری نیاموزد؟

نامت، همواره درس آموز باد،

و… یادت همیشه الهام بخش «عزت» و «شرف».

۱ـ محدثی، جواد، رواق روشنی، صص ۱۲۷ ـ ۱۲۸.

مادر صبر

مهدی کرباسی

«زینب» ای واژه ی ناب کتاب آفرینش، ای بلندترین شعر حضور، ای مادر حیا و فرزند پاکدامنی!

کبوتر تفکرم را به اوج کدامین شاخسار وجودت پرواز دهم که عاجزانه باز نگردد. تو از نسل اقیانوسی که چشمان اندیشه در امتدادت به ساحل نمی رسند. تو از نسل آفتابی که در محضرت سر به زیر باید بود، تو فرزند کوثری که دریای مهربانیت را کرانه نیست.

«زینب»، ای مادر صبر! صبر از تو معنا یافته است. تو بر بلندایی از معرفت نشسته ای که برترین ایثارها در پیشگاهت ناچیز می نماید.

دستان نماز نشسته ات استواری دین بود، دستان لرزانت را که به قنوت گشودی، هزار هزار فرشته ی رحمت بر آن بوسه می زد.

تو فرزند فصاحتی که اعجاز کلامت، قلب سنگ کوفیان را به لرزه درآورد و از کویر خشکیده ی چشمانشان، سیل اشک جاری ساخت. کلماتت زلال باران بود که بر کویر عطشناک کوفیان بارید. تو اعجاز حسینی که در کربلا ظهور کرد. کربلا بهانه ای بود برای تجلی تو. کربلا از آغاز تا انجام تفسیر شهادت حسین و صبر تو بود.

چه بگویم، تو فرزند کوثری!

سنگ صبور اهل بیت(ع)

علی خیری

من و حسن سر از پا نمی شناختیم. هیچ گاه در طول زندگی این قدر خوشحال نبوده ام احساس می کردم نیمه ی گمشده ام در راه است. ناگهان صدای گریه ی تو فضای به سکوت نشسته ی خانه را پر کرد. قنداقه ی تو را به هرکس که می دادند آرام نمی شدی؛ حتی پدر بزرگ. اما وقتی تو را در آغوش من گذاشتند دست از گریه برداشتی و لبخندی به زیبایی طلوع خورشید بر چهره ات نقش بست. از آن وقت بود که هر روز باید تو را می دیدم. ندیدنت برایم سخت و ناگوار بود. از همان آغاز می دانستم که سرنوشتمان با هم گره خورده است. این تویی که سنگ صبور همه ی اهل بیت رسول(ص) خواهی بود. بار امانت کربلا را تو بر دوش خواهی کشید. کربلایی تو به سرانجام نخواهد رسید.

خواهرم، زینب! می دانم که از کودکی با غم و درد عجین بوده ای. هنوز پنجمین بهار زندگی ات شکوفه نزده بود که خانه مان را به آتش بیداد شعله ور کردند و مادر را از ما گرفتند و پدر خانه نشین شد و این تو بودی که جای خالی مادر را برایمان پر می کردی. از آسمان نگاه تو بود که سبد سبد مهربانی و طراوت بر سر و رویمان می بارید. هنوز داغ مادر در باورمان نمی گنجید که فرق پدر مظلوممان را به جرم عدالت در محراب عشق دو نیم کردند و ما یتیم پدر هم شدیم. این دو داغ کمرشکن. بگذار دیگر سکوت کنم و دم نزنم… اما نه نمی توانم که نگویم. آری بعد از آن تو بودی. و تشت و پاره های جگر برادر.

و اینک کربلاست. خواهر! آرام بگیر. بیش از این جگرم را آتش مزن. ببین، دین پدر و جدم را که به تاراج یزیدیان می رود، باید کاری کرد و چاره تنها در شهادت است.

زینب! بعد از من خیمه ها را به آتش می کشند. کودکانم را به تازیانه ی ستم، می زنند. شما را به اسیری می برند.

خواهر! مراقب رقیه باش، او از همه کوچک تر است؛ نگذار کتکش بزنند. خواهر به تاریخ بگو که با ما چه کردند. برای همیشه رسوایشان کن.

جوشش دوباره ی کوثر

جواد محدثی

زنی سرچشمه ی وقار، الگوی عفاف، نمونه ی صبر و شکیبایی، به نام «زینب»، زینت تاریخ شیعه است، زینت آفرینش و زینت پدر.

بزرگ زنی از تبار شرف و عصمت، از خاندان کرامت و جود، از دودمان رسالت و امامت که آیینه ی همه ی خوبی ها و فضیلت هاست.

میلاد آن بانو، جوشش دوباره ی کوثر فاطمی است.

آن چه که در عاشورای حسینی از این قهرمان صبر سرزد، چشم جهان و دیده ی تاریخ را مبهوت و خیره کرد. عظمت روح در نهایت، شجاعت و بی باکی در اوج، طاقت و استقامت در والاترین قلّه، عزّت نفس و کرامت در بالاترین مکانت و در عزّت آفرینی و افتخاربخشی به مکتب و امت، چون حسین.

«مردانگی» در مقابل این «زن نمونه» تعظیم نمود.

او، پرستاری بود که مراقبت از «ولی اللّه» و امام معصوم را عهده دار بود. هم در خدمت پدر بزرگوار و شهیدش امیرمؤمنان(ع) پروانه وار می کوشید، هم دستبوس مادر جوانی چون زهرای اطهر(ع) بود. هم با رنج های برادر مسموم و شهیدش حسن مجتبی(ع) همراه بود. و هم در سفر کربلا، پا به پای مردان این قافله ی سرخ، پیش آمد و عهده دار زنان و سرپرست کودکانِ آن کاروان اندوه و غم بود.

حسین(ع) با شهادتش و زینب(ع) با اسارتش، در نگارش کتاب عظیم حماسه و خروش مکتبی، سهیم بودند.

فصل «پس از عاشورا» فصلی دردآگین بود و رنجنامه ی زینب در آن سفر اسارت، جانکاه و طاقت سوز. در تحمل دردهای سخت شهادت یارانِ امام در آن معرکه ی خون، همدم برادر بود و در فدا کردن دو پسر در رکاب شهادت، همدوش با حسین.

باری… زینب، با عظمتی به وسعت تاریخ و شخصیتی بی نظیر و نقشی بس مهم در حماسه ی کربلا، الگوی همه ی پاکان و شیرزنان و عفت جویان است.

میلاد این فرشته خوی دریادل، بر شیفتگان «ارزش های انسانی» گرامی باد.

مهتاب روشنگر

حبیب چایچیان (حسان)

از فاطمه یادگار، زینب

فرزانه ی روزگار، زینب

مجذوب چراغ راه توحید

پروانه ی جان نثار، زینب

زآیات حجاب و حُسنِ مستور

یک معجز آشکار، زینب

در پرده ی شرم و هاله ی نور

دردانه ی باوقار، زینب

پیوسته به هر زمان شکوفا

با هر گل و هر بهار، زینب

رفعت بنگر که شد علی را

خود زینت و افتخار، زینب

همراه حسن، صبور و نستوه

محنت کش و غمگسار، زینب

در زندگی حسین و سجاد

همراز امین و یار، زینب

ما بین دو قله ی امامت

شد رابط استوار، زینب

با رأس برادرش هماهنگ

سرگشته به هر دیار، زینب

او ماه و سر حسین خورشید

روشنگر شام تار، زینب

مانند علی به وقت گفتار

پر شوکت و اقتدار، زینب

کوبنده، بیان آتشینش

چون صاحب ذوالفقار، زینب

قربانی عشق، لایموت است

احیاگر این شعار، زینب

داده است حدیث عاشقان را

با نام خود اعتبار، زینب

در کرب و بلا که آخرین بار

شد زائر آن مزار، زینب

هم جای رقیه بود خالی

هم خسته و بی قرار، زینب

آخر به دیار شام جان داد

با غصه ی بی شمار، زینب

اینک نظرش «حسان» به مهدی است

در حالت انتظار، زینب

اسیر آزادی بخش۱

جواد محدثی

ای دختر علی

ای خواهر حسین

ای زینب بزرگ

ای پیک انقلاب شهیدان کربلا

در روزگار خود

در طول قرن ها

از ما به تو درود فراوان و بی شمار

در آن غروب سرخ که گشتی اسیر ظلم

آزادی بشر ز جفاها نهفته بود…

فریاد تو حماسه ی جاوید کربلاست

جوش تو و خروش تو در نهضت حسین(ع)

رمزی از آن «بقا»ست، بقایی که در «فنا»ست

رنج مقدسی که کشیدی به جان خویش

شد شعله ای که طول زمان را فرا گرفت

خشم مقدسی که برانگیختی زدل

در اندرون کاخ ستم آتشی فکند

* * *

صحرای کربلا

از التهاب سوزش شلاق آفتاب

می سوخت از تبی که به جانش فتاده بود

در پستی و بلندی آن دشت سوخته،

در زیر آتشی که زخورشید می جهید

همراه کودکان و یتیمان بی پدر

همدرد کاروان اسیران حق پرست

«زینب» به کوفه می رسد،

اما چه کوفه ای!…

غرق نشاط و هلهله و رقص و خنده ها

در موج مردمی که به شادی نشسته اند،

زینب سر از کجاوه به بیرون کشید و گفت:

«… ای کوفیا