پاورپوینت کامل غدیر، لیله القدر ولایت ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غدیر، لیله القدر ولایت ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غدیر، لیله القدر ولایت ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل غدیر، لیله القدر ولایت ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

مبتنی بر آثار و اندیشه های حکیم الهی آیت الله جوادی آملی

مقدمه

انسان کامل، کامل ترین کتابِ تکوینی خدای سبحان است و تفسیر عمیق و تعریف راستین چنین کتابی، تنها میسور نگارنده آن و فرستادگان اوست. تفسیر کتاب های خدا اگر به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد، به جای تعریف، تحریف می شود و به جای تکریم، تخریب. پس تعریف راستین نبی و اوصیای او، تنها میسور خدای نبی آفرین و وصی آفرین است. ما در این نوشتار، چهره تابناک عالَم و وصی پیامبر خاتم را از طریق کلام خدای سبحان و برگزیدگان او تبیین خواهیم کرد.

بخش اول: عید ولایت در قرآن

۱. ولایت، برترین نعمت معنوی

در سراسر جهان هستی، همه نعمت های مادی و معنوی از سوی خدای سبحان است،۱ نعمت هایی که انسان های عادی هرگز توان شمارش آن را ندارند.۲ خدای سبحان در قرآن کریم گاه از نعمت های مادی مانند: آسمان، زمین، آفتاب و ماه یاد می کند و گاه از نعمت های معنوی مانند: علم، حکمت و الفت میان مؤمنان.

نعمت های معنوی، مراتب و درجاتی دارد که برترین آنها، رسالت و امامت است. ازاین رو، قرآن کریم از دو نعمتِ رسالت۳ و امامت۴ با عنوان «منّت»؛ یعنی نعمت سنگین تعبیر می کند؛ زیرا پیامبر و امام، تأمین کنندگان سعادت ابدی انسان هستند.

گفتنی است خدای سبحان، از آفرینش آسمان ها و زمین و بهشت با عنوان «منّت» یاد نکرده است؛ زیرا آنها گرچه بزرگند، در برابر نعمت سنگین و توان فرسای رسالت و امامت کوچک هستند.

همچنین قرآن کریم از میان رسالت و امامت، فقط درباره غدیر خم و ولایت امیر مؤمنان علی علیه السلام، تعبیر منحصر به فرد «اتمام نعمت» را به کار برده است: «الیوم أَکمَلْتُ لَکمْ دِینَکمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتِی»۵ در اینجا سخن از «أنعمت علیکم» نیست، بلکه خداوند می فرماید: «أَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتِی؛ نعمتم را بر شما تمام کردم»؛ یعنی همان گونه که نبوت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، کامل ترین نبوت است و پس از آن نبوتی نیست، ولایت و امامت علی و اولاد علی علیهم السلام نیز کامل ترین ولایت و امامت است و پس از آن امامتی وجود ندارد.

از دیدگاه قرآن کریم، در غدیر خم، نعمت های معنوی الهی به بالاترین حدّ خود رسیده است و چون نعمتی برتر از ولایت علی و اولاد علی علیه السلام نیست، عید غدیر، برترین اعیاد امت اسلامی است و اعتقاد به ولایت تکوینی و تشریعی امامان معصوم علیهم السلام و باور داشتن وساطت و شفاعت آنان، از مهم ترین برکاتی است که نصیب امت اسلامی شده است.

۱. نک: نحل: ۵۳.

۲. نک: نحل: ۱۸.

۳. نک: آل عمران: ۱۶۴.

۴. نک: قصص: ۵.

۵. نک: مائده: ۳.

۲. امامت؛ تداوم رسالت

خدای سبحان، «امامت» را ادامه «رسالت» می داند. ازاین رو، در حادثه جهانی غدیر خم به پیامبراکرم صلی الله علیه و آله فرمود: اگر نصب علی بن ابی طالب علیه السلام را به دست خود انجام ندهی، به رسالت الهی عمل نکرده ای؛ یعنی رسالتِ منهای امامت، معادل با رسالتِ منهای رسالت است؛ زیرا آنچه اساس رسالت را حفظ می کند، همان امامت است.

خدای سبحان در سوره مائده به رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید:

یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیک مِن رَّبِّک وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یعْصِمُک مِنَ النَّاسِ. (مائده: ۶۷)

از این آیه چند نکته استنباط می شود:

یک ـ در این پیام آسمانی، دو عنوان ربوبیت و رسالت آمده است؛ یعنی در تحقق رویداد جهانی غدیر خم، ربوبیت خدا و رسالت پیامبر هر دو نقش دارند؛ خدایی که پروردگار بشر است، باید با نصب امام، انسان را بپروراند و پیامبر که رساننده و مجری پیام است، موظف است پیام خدا را به درستی ابلاغ کند.۱

دوـ. منظور آیه این نیست که اگر آنچه را فرمان داده ام، انجام ندادی، این رسالت را که معرفی امام است، به پایان نرسانده ای، بلکه مراد این است که اگر ولایت و خلافت علی علیه السلام را ابلاغ نکردی، رسالتت را به انجام نرسانده ای و دیگر در صف پیامبران نخواهی بود.

سه ـ همان گونه که می دانیم: اوّلاً، در ایامی که پیامبر گرامی تنها بود و دشمنان او مسلح بودند، نترسید و با اتکا و اعتماد به خداوند، با آنان مبارزه کرد. او از معدود مبلّغان الهی بود که هیچ گاه از بشر هراسناک نبود. ثانیاً، در اواخر دوران رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله؛ یعنی حجهالوداع همه دشمنان تسلیم شده بودند و حجاز آرام شده بود. همچنین نامه رسمی پیامبر به امپراتوری ایران و روم رسیده بود و تهدید نظامی وجود نداشت. با توجه به این دو نکته، منظور خداوند از این جمله که فرمود: «خدا تو را از آسیب مردم حفظ می کند»،۲ چه آسیبی است؟

حقیقت آن است که پیامبر از خطر نظامی نگران نبود، بلکه نگران خطر سیاسی و جوسازی مردم حجاز بود که مبادا بر اثر ضعف فرهنگی بگویند: رسول خدا صلی الله علیه و آله ادعای رسالت کرد تا مردم را محکومِ خاندان خود کند و دامادش را جانشین خویش سازد و حکومت بر مردم را میراث خاندان خود گرداند.

بدترین مشکل برای رهبران الهی، ضعف فرهنگی مردم است و هراس رسول گرامی اسلام نیز از این بود که مردم نتوانند تشخیص دهند ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام، حکمِ خدا و نصب الهی است. بر این اساس، خدای سبحان فرمود: «وَاللّهُ یعْصِمُک مِنَ النَّاسِ»؛ یعنی کاری می کنم که طرز فکر مردم دگرگون شود و کار تو را توطئه نپندارند و تو را متهم نکنند.

۱. «نبی» یعنی انسانی که گزارش را از ذات اقدس خداوند دریافت می کند و «رسول» یعنی کسی که باید پیام الهی را به جوامع بشری برساند. بنابراین، چهره ارتباط انسان کامل با خدا «نبوت» و چهره ارتباط وی با جوامع بشری «رسالت» است.

۲. نک: مائده: ۶۷.

۳. نصب امام و نومیدی کافران

در غدیر خم حادثه ای اتفاق افتاد که کافران ناامید شدند، چنان که در قرآن می خوانیم: «الْیوْمَ یئِسَ الَّذِینَ کفَرُواْ مِن دِینِکمْ فَلاَ تَخشَوْهُمْ وَاخشَوْنِ. … »۱همان گونه که بر اساس سوره مبارکه کوثر، خدا به پیامبر، وجود مبارک فاطمه زهرا علیها السلام را بخشید و دشمنان و ملامت کنندگان را ناامید ساخت.

بنابراین، روزی که فاطمه چشم به جهان می گشاید و روزی که علی علیه السلام در غدیر خم به خلافت منصوب می شود، دوام و بقای دین تضمین می شود و دشمن در آن روز، ابتر و ناامید و کارش بی نتیجه است.

۱. نک: مائده: ۳.

چند نکته مهم

آیه غدیر پس از گذشت ۲۳ سال از نبوت پیامبر و نزول قانون اساسی اسلام؛ یعنی قرآن نازل شده است، ولی با آمدن همه احکام و آموزه های قرآن هیچ گاه دشمنان ناامید نشدند، ولی با نصب امام در روز غدیر، ناامیدی کافران حاصل شد. این بدان معناست که امام؛ یعنی مفسر، مجری و حافظِ قوانین دین، جایگاهی ویژه نسبت به قرآن دارد.

این آیه شریفه به صراحت بیان می کند در روز غدیر، کافران ناامید شدند، ولی منافقان را بیان نمی کند. بنابراین، هنوز خطر منافقان باقی است و مسلمانان باید مراقب خطر نفاق باشند.

کلمه «واخشون» نشان می دهد اگر مسلمانان از خدا هراس نداشتند و از دین پاسداری نکردند، این نعمت بزرگ از آنان گرفته می شود؛ زیرا سنت الهی بر آن است هر نعمتی که با ناسپاسی متنعمان روبه رو شود، تبدیل شود؛ چنان که با انحراف بیشتر مردم، این نعمت از آنان گرفته شد.

ولایت فقیه؛ تداوم امامت

کافران در انتظار مرگ پیامبر بودند تا بساط دین برچیده شود، ولی کوثر و غدیر آنان را ناکام کرد. دشمنان ولایت و امامت علی علیه السلام نیز در شب قدر، برای قتل امیر مؤمنان، علی علیه السلام توطئه چینی کردند تا با شهادت آن حضرت، به اهداف شوم خود برسند، غافل از آنکه در پی غروب هر ستاره ای در سپهر ولایت، اختر تابناک دیگری طلوع خواهد کرد.۱ همچنین در عصر غیبت کبرا دشمن نمی تواند از غیبت امام سوء استفاده کند؛ زیرا در عصر غیبت نیز رهبری و زمام داری ولی فقیه، حافظ و نگهبان مرزهای دین و نظام اسلامی است.

۱. امام باقر۷ فرمود: «ما همانند ستارگان آسمان هستیم. هرگاه ستاره ای ناپدید شود، ستاره ای دیگر طلوع می کند.» نک: اصول کافی، ج۱، ص۳۳۸.

بخش دوم: معرفی امام از سوی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

در سال دهم هجری، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از سوی خدا مأموریت یافت در مراسم حج شرکت کند و حج کامل را به مسلمانان بیاموزد. به دستور پیامبر در ماه ذی قعده در شهر مدینه و در میان قبایل اعلام شد که پیامبر عازم حج است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در سال دهم هجری و در روز نهم ذی حجه (عرفه)، نماز ظهر و عصر را در سرزمین عرفات با صد هزار نفر از مسلمانان برگزار و سپس خطابه تاریخی خود را ایراد کرد.۱ با پایان گرفتن مراسم حج، پیامبر گرامی اسلام مکه را به قصد مدینه ترک کرد و هنگامی که کاروان به منطقه جُحْفه رسید، امین وحی فرود آمد و با آیه: «یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیک مِن رَّبِّک…»،۲ پیامبر را مخاطب قرار داد. آنجا سرزمین «غدیر خم» و به منزله چهار سوق جهان آن روز بود. پس از آنکه رسول اکرم صلی الله علیه و آله دستور توقف داد، همه از حرکت باز ایستادند و در یک جا جمع شدند. هنگام ظهر آن حضرت نماز را با جماعت خواند. سپس در حالی که جمعیت گرداگرد او حلقه زده بودند، بر نقطه ای بلند رفت که با جهاز شتران ساخته بودند و با صدایی رسا خطابه تاریخی خود را ایراد کرد.

پس از آن، دست علی علیه السلام را گرفت و چنان بالا برد که سفیدی زیر بغل هر دو نمایان شد و علی را به همه مردم معرفی کرد و سپس فرمود: «سزاوارتر به مؤمنان از خود آنها کیست؟» همگی گفتند: خدا و پیامبر او داناترند. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «خدا مولای من و من مولای مؤمنان هستم و من بر آنها از خودشان اولی و سزاوارترم.» آن گاه برای اطمینان، این جمله را سه بار تکرار کرد: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» و سپس چنین دعا کرد: «اللّهم وال من والاه و عاد من عاداه وأحبّ من أحبّه وأبغض من أبغضه وانصر من نصره واخذل من خذله وأدر الحقّ معه حیث دار».۳

۱. بحارالانوار، ج۲۱، ص۴۰۵.

۲. نک: مائده: ۶۷.

۳. نک: بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۴۸.