پاورپوینت کامل ارکان برادری اسلامی ۷۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ارکان برادری اسلامی ۷۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ارکان برادری اسلامی ۷۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ارکان برادری اسلامی ۷۹ اسلاید در PowerPoint :

ـ راهکارهایی برای رویکرد و الزامات اتحاد و انسجام اسلامی۱

هم سویی و هم گرایی؛

مؤلفه های ایمان مشترک؛

دوستی و مهرورزی؛

انسجام و اتحاد؛

پیروی از رهبری؛

حسن معاشرت؛

صلح و آشتی؛

دیدارهای پی درپی؛

نادیده گرفتن کدورت ها و اختلاف های گذشته؛

اهتمام به حل مشکلات و چالش ها؛

هم گرایی و تعامل نخبگان و علمای اسلامی با یکدیگر؛

دفاع از کیان اسلام.

ماهنامه تحلیل های ادیان سیاسی، سال هفتم، اردیبهشت ۱۳۸۶، ش ۶۱.

ـ آفت ها و آسیب های اتحاد و انسجام۱

انحراف های عقیدتی؛

ناآگاهی و فقدان بصیرت و هوشمندی؛

خودبینی؛

قهر و جدایی؛

گوشه گیری و اجتماع گریزی؛

خیانت و فریب؛

تحریک و شیطنت های دشمن؛

اشتباه در تحلیل ها؛

منفعت طلبی، قدرت طلبی، شهرت طلبی؛

غرور و غفلت.

۱. فریده اصغری، نقش قرآن در وحدت و انسجام اسلامی، ص ۱۹.

ـ ده راهکار عملی برای انسجام اسلامی۱

واجب دانستن وحدت اسلامی؛

توجه به حج، به عنوان فرصت طلایی وحدت؛

تحمل در برابر آرا و عقاید یکدیگر؛

انتقاد بدون اهانت به دیگران؛

پرهیز از تأکید بی جا بر مسائل جزئی؛

نموداری از تکفیر دیگران؛

نادیده انگاشتن مرزهای نژادی و جغرافیایی در تبلیغ دین؛

عمل کردن به سفارش قرآن در سوره حجرات؛

دعا کردن برای وحدت مسلمانان.

۱. علی سبزیان، منشور اتحاد ملی و انسجام اسلامی.

ـ عوامل تفرقه و جدایی میان مسلمانان

رها کردن صراط مستقیم و رفتن به راه های شیطانی؛

فراموشی بخشی از دین؛

کینه توزی و حسد؛

بهره نگرفتن از عقل سلیم؛

گرایش به دنیا و فراموشی آخرت؛

دوری از رحمت خداوند؛

بخل، هواپرستی، خودپسندی و خودرایی.

ـ عوامل تفرقه و جدایی میان مسلمانان

رها کردن صراط مستقیم و رفتن به راه های شیطانی؛

فراموشی بخشی از دین؛

کینه توزی و حسد؛

بهره نگرفتن از عقل سلیم؛

گرایش به دنیا و فراموشی آخرت؛

دوری از رحمت خداوند؛

بخل، هواپرستی، خودپسندی و خودرایی.

علی(ع) و وحدت

مهیا زاهدین لباف

مردان بزرگ تاریخ با اعتصام به خداوند و ایجاد وحدت میان صفوف پراکنده، بر قدرت های کاذب پیروز شدند. مولا علی(ع)، الگوی برجسته ایجاد و وحدت میان مسلمانان است که با تمام وجود، خود را خدای اسلام و اتحاد میان مسلمانان کرد. «… بدان در امت محمد هیچ کس مانند من وجود ندارد که به وحدت امت محمد(ص) و به انس گرفتن آنان به همدیگر از من دلسوزتر باشد. من در این کار، پاداش نیک و سرانجام شایسته را از خدا می طلبم و به آنچه پیمان بسته ام، وفادارم…».۱

بدان که از برای امر مردم

منم یک، نسیت بهرم شخص دوم

بسان من نباشد مرد دیگر

که امت را کشد بر خیر از شر

برای آنکه جمعیت هماهنگ

شود، بر خویش کردم عرصه را تنگ

حریصم سخت، وَز ایزد پی آن

همی خواهم نکو پاداش و پایان۲

«… همبستگی و وحدت در راه حق، گرچه از آن کراهت داشته باشید، از پراکندگی در راه باطل، گرچه مورد علاقه شما باشد، بهتر است؛ زیرا خداوند سبحان، نه به گذشتگان و نه آیندگان، نعمتی را با تفرقه عطا نکرده است».۳

«… و پیوسته، همراه بزرگ ترین جمعیت ها باشید که دست خدا با جمعیت است. از پراکندگی و تفرقه بپرهیزید که انسان تک رو، بهره شیطان است، چنان که گوسفند رمنده و تک رو طعمه گرگ است».۴

بپرهیزید یاران از جدایی

ز تنهایی ندیده کس رهایی

اگر بیرون ز گله گوسفند است

چسان از گرگ بر جانش گزند است

بدین سان هر که شد زان جمع بیرون

زند شیطان رهش چون گرگ هامون

حضرت علی(ع) در دفاع از خلیفه سوم «عثمان» می فرماید: «… واللهِ لَقَدْ دَفَعْتُ عَنْهُ حَتّی خَشِیتُ أَنْ أَکونَ آثِماً؛ به خدا سوگند! چنان از او [عثمان] دفاع کردم که ترسیدم گنهکار باشم».

قسم یاد سازم به حی حمید

که از وی بکردم دفاعی مفید

به آنسان که ترسیدم از هر کنار

گنهکار باشم در این روزگار۵

۱. نهج البلاغه، نامه ۷۸.

۲. انصاری، شرح نهج البلاغه منظوم.

۳. نهج البلاغه، خطبه ۱۷۶.

۴. نهج البلاغه، خطبه ۱۲۷.

۵. ترجمه نهج البلاغه منظومه.

مشورت عمر با علی(ع)

مهیا زاهدین لباف

در ماجرای ایران و روم، عمر از حضرت علی(ع) پرسید: به جنگ بروم یا نه؟ حضرت علی(ع) او را از رفتن باز داشت. اگرچه خلافت، حق خود آن حضرت بود و رسول اکرم(ص) وی را به جانشینی خویش منسوب کرده بود، ولی چنان بزرگوارانه عمر را راهنمایی می کرد که این رفتار فقط شایسته جانشین پیامبر اکرم(ص) بود که مصالح عموم مسلمانان را در نظر بگیرد و به بهترین شکل عمر را راهنمایی کند. پاسخ علی(ع) به عمر چنین است:

«پیروزی و شکست اسلام، به فراوانی و کمی طرفداران آن نبود. اسلام دین خداست که آن را پیروز ساخت و سپاه اوست که آن را آماده و یاری کرد و رسید به آنجا که باید برسد. در هر جا لازم بود، طلوع کرد و ما بر وعده پروردگار خود امیدواریم که او به وعده خود عمل می کند و سپاه خود را یاری خواهد کرد.

جایگاه رهبر، چونان ریسمانش محکم است که مهره ها را متحد می سازد و به هم پیوند می دهد. اگر این رشته از هم بگسلد، مهره ها پراکنده و هر کدام به سویی خواهند افتاد و سپس هرگز جمع آوری نخواهند شد. عرب، امروز گرچه از نظر تعداد اندک است، ولی نعمت اسلام بسیار است و با اتحاد و هماهنگی، عزیز و قدرتمند.

چونان محور آسیاب، جامعه را به گردش درآور و با کمک مردم، جنگ را اداره کن؛ زیرا اگر تو از این سرزمین بیرون شوی، مخالفان عرب از هر سو تو را رها می کنند و پیمان می شکنند، چنان که حفظ مرزهای داخل که پشت سر می گذاری، مهم تر از آن باشد که در پیش رو خواهی داشت.

همانا عجم اگر تو را در نبرد بنگرند، می گویند: این ریشه عرب است، اگر آن را بریدید، آسوده می شوید و همین فکر سبب فشار و تهاجم های پیاپی آنان می شود و طمع آنان در تو بیشتر می شود…».۱

آری، دنیای سیاست و دانایی و تدبیر، در وجود مردمی تبلور کرده بود که پهلوانان جهان از بازوی او در هراس بودند و شجاعان دنیا رعشه بر اندامشان می افتاد. این قهرمان، فقط در میدان زور و بازو، پهلوان نامی عرب و عجم نبود، بلکه در مبارزه با نفس و جهاد اکبر چنان پهلوانانه ایستاد که پس از پیامبر اکرم(ص) نخستین شخصیت بود.۲

عبدالفتاح عبدالمقصود، از اهل سنت و نویسنده کتاب الامام علی بن ابی طالب، با تفسیر و تحلیل این کلام عمر که گفت: «لولا علی لهلک عمر؛ اگر علی نبود، عمر هلاک می شد» و با اشاره به اینکه «این خلاصه رأی مردمی (عمر) است که سراسر زندگی معنوی خود را مدیون دیگری می داند»،۳ درباره راهنمایی ها و ارشادهای علی(ع) به عمر می نویسد: «… او را در بسیاری از موارد لغزش، دستگیری کرد و در بسیاری از امور دنیا، جای پایش را محکم ساخت.» این بخش اندک از زمان، هرگاه راه های حق به روی عمر، مشتبه می شد و آراء، مختلف می گردید، علی، نخستین هادی و پیشرو بود تا زاده خطّاب را به حقیقت درخشان، هدایت کند و از اشتباهاتش برکنار دارد…».۴

نقش و تأثیر کلام علی(ع) در عمر، چنان بود که به روایت این نویسنده، عمر دستور داده بود: «با وجود علی(ع) در مسجد، هیچ کس حق رأی و فتوا ندارد».

عبدالفتاح می نویسد: «با این ذهن بیدار و هوش سرشار، علی پیوسته به کمک عمر می شتافت و از دستگیری وی دریغ نمی داشت و در بسیاری از موارد اشتباه، او را بینا می ساخت. علی در هر میدانی پیشرو بود و اگر موالید فکری او نبود، دیگر عقول عقیم می ماند».۵

عبدالفتاح عبدالمقصود درباره روابط کلی حضرت علی(ع) و عمر این گونه می نویسد: «در این بخش از زمان، علی، تنها به صورت مردی حکیم و قانون گذار بود و دیگر مزایا و نواحی وجودش ظاهر نبود. در این زمان، برای او میدان باز نبود تا از سرچشمه علم و فضیلتش، امت اسلامی را سیراب سازد…. آنچه از وظیفه تعلیم و تشریح انجام می داد، به حسب نظر و میل خود بود، نه تکلیف دیگری. او از هیچ گونه راهنمایی و دستگیری فکری، کوتاه نمی آمد. اگرچه از خلافت دستش کوتاه شده و عمر بدان دست یافته بود. او از اینکه حقش به دست دیگری افتاده بود، کینه و خشمی به دل نمی گرفت. وی خوب می دانست چگونه با حوادث پیش برود و با روح مسالمت، خود را از فتنه برکنار دارد؛ زیرا یگانه هدفش خیر و صلاح بود، اگرچه به دست دیگری صورت پذیرد».۶

«… او هدفی جز این نداشت که شکاف میان امت را از میان بردارد یا راه رشدی را آماده سازد یا در راه عظمت اسلام، شمشیری تکان دهد…».۷

۱. نهج البلاغه، خطبه ۱۴۶.

۲. بازتاب های سیاسی ـ اجتماعی وحدت، صص ۵۳ و ۵۴.

۳. عبدالفتاح عبدالمقصود، الامام علی بن ابی طالب(ع)، ترجمه: سید محمود طالقانی، ص ۳۸۳.

۴. بازتاب های سیاسی ـ اجتماعی وحدت، ص ۱۷۰.

۵. استراتژی وحدت در اندیشه سیاسی اسلام، ج ۱، ص ۱۲۶.

۶. الامام علی بن ابی طالب(ع)، ص ۱۲۹.

۷. همان.

ائمه اطهار و اتحاد

مهیا زاهدین لباف

امامان معصوم(ع)، همواره راه جد بزرگوارشان رسول خدا(ص) و جد دیگرشان علی(ع) را پیمودند. با آنکه حکومت، حق مسلّم آن بزرگواران بود، ولی فقط به فکر وحدت حکومت اسلامی بودند و پیروان خود را با کلام گهربار خویش به وحدت هدایت می کردند. این اتحاد، برای آن بزرگان چنان اهمیتی داشت که همواره به دوستان و پیروانشان می فرمودند: «اگر کسی حتی یک وجب از جماعت مسلمانان فاصله بگیرد، از اسلام خارج است».۱

علی بن جعفر(ع) از برادرش حضرت امام موسی بن جعفر(ع) نقل می کند که فرمود: «امام حسن و امام حسین(ع) پشت سر مروان نماز می خواندند و ما نیز با آنها (اهل سنت) نماز می خوانیم».۲

اسحاق بن عمار نیز می گوید: «حضرت اباعبدالله(ع) از من پرسید: «آیا در مسجد با آنها (اهل تسنن) نماز می خوانی؟» گفتم: آری. حضرت فرمود: «با آنها نماز بخوان، پس کسی که با آنها در صف اول نماز بخواند، مثل کسی است که شمشیرش را در راه خدا بکشد!»۳

امام جعفر صادق(ع) نیز حدیثی می فرماید: «به عیادت بیماران آنها (اهل سنت) بروید، به تشییع جنازه آنها حاضر شوید، برای آنها شهادت دهید و در مساجد با آنها نماز بخوانید».۴

۱. الکافی، ج ۱، ص ۴۰۵.

۲. وسائل الشیعه، ج ۸، ص ۳۰۱.

۳. همان، ص ۳۸۲.

۴. همان.

گفتار مجری

انسجام میان امت اسلام به ویژه در عصر کنونی، امری اجتناب ناپذیر است، ولی به معنای از بین رفتن هویت شیعه نیست، بلکه باید برای حفظ اتحاد و انسجام اسلامی کوشید و در کنار آن، ماهیت و حقیقت آموزه های شیعه را حفظ کرد و با صلاحیت به راه خود ادامه داد.

انسجام اسلامی از دو دیدگاه درخور بررسی است؛ اول: راهبردی بر اساس سیاست جمهوری اسلامی ایران در تعاملات خود با جهان اسلام و دوم: سفارش به کشورهای اسلامی برای اتحاد و تحکیم چنین راهبردی در ایران.

مسلمانان جهان باید همواره به فتنه هایی که در پی جدا کردن حساب مذهب یا فرقه خود یا جدا کردن حساب یک یا چند نحله اسلامی از خود هستند، توجه داشته باشند. همچنین، به جای مرزبندی میان شیعه و سنی، باید مرزبندی اصیل و غیر انحرافی با هوشیاری منفعل صورت و مشترکات را دربرگیرد تا توطئه دشمنان امت اسلام ناکام بماند.

انسجام اسلامی در قانون اساسی

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به منظور خودداری از اختلاف های مذهبی و ایجاد وحدت میان پیروان فرقه های مختلف اسلام، سیاست انسجام اسلامی به صورت اصولی در منشور نظام جمهوری اسلامی ایران ـ قانون اساسی ـ نیز مورد توجه قرار گرفته است. وحدت امت اسلام که در قرآن کریم و سنت پیامبر اکرم(ص) ریشه دارد، به عنوان یکی از راهبردی ترین و حیاتی ترین اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در اصول ۱ و ۲ قانون اساسی تجلی یافته است.

انسجام اسلامی در کلام رهبری۱

«رمز پیروزی امت اسلامی، وحدت کلمه است. اگر امت اسلامی می خواهد در میدان های علم، ترقی، پیشرفت مادی، تسلط بر سرنوشت خود و رهایی از سلطه بیگانگان و سعادت درونی و بیرونی پیشرفت کند، راهش با کلمه توحید و توحید کلمه است. مراکز قدرت استکباری که از هر عاملی برای تحکیم قدرت خود بر دنیا استفاده می کنند، تلاش کرده اند که در دنیای اسلام از هر وسیله ای برای تجزیه و تفرقه و اختلاف استفاده کنند».

۱. علی سبزیان، منشور اتحاد ملی و انسجام اسلامی.

ضرورت انسجام اسلامی

توجه به دو مسئله، ضرورت وحدت مسلمانان را روشن می کند؛ اول اینکه امروزه امت های اسلام با چالش بزرگی روبه رو هستند؛ چالش های جهانی سازی که در غربی کردن روابط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مسلمانان و به عبارت دیگر تسلط کامل غرب بر جهان اسلام می کوشد. این همان چالشی است که جهان اسلام آن را شبیخون فرهنگی می نامد.

مسئله دوم، «لائیسم» است که در جدایی دی