پاورپوینت کامل ولادت حضرت عباس(ع) ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولادت حضرت عباس(ع) ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولادت حضرت عباس(ع) ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولادت حضرت عباس(ع) ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

آبان

۲۲ شنبه

۴ شعبان ۱۴۲۰

۱۹۹۹ Nov 13

بر بلندای ایثار

می شناسمت! سال هاست می شناسمت! پیش و بیش از آنچه دیگران بدانند در حافظه من بوده ای! می دانی از کجا می شناسمت؟ از خانه کوچک اُمّ البنین! از آن اتاق کاهگلی که عطر حضور علی گاه گاه در آن می پیچد؛ از آن دو ستاره روشن که شب ها بر بام خانه اُمّ البنین سوسو می زد و تو تماشایشان را به بیدار ماندن بی گاه ترجیح می دادی. از کوچه های پیچ در پیچ که گاهگاه علی(ع) در عبورش از آنها دست نوازش بر سرت می کشید! از خاک ها، از سنگ ها، از درخت های سوخته و نیم سوخته خرما…

سال هاست در اندوه گُر گرفته خاطره من، نام توست که می چرخد و آشوب می کند؛ ترجیع بند خاطراتم از تو، بوسه آغازینی است که علی(ع) بر بازوانت زد تا امروز به غربت آنچه او سال ها پیش دیده بود آتش بگیرم. جواب تعجّب اُمّ البنین برای آن بوسه ها را به خاطر داری؟ یادت هست علی(ع) چه می گریست و می بوسید بازوان سپید کودکانه ات را…؟

من کجا می توانم آن روزها را شادمانه بنویسم، مگر می توانم به تبسّم علی اشاره کنم و اشک های اُمّ البنین را در شب میلادت به فراموشی بسپارم؟ مگر می توانم سیمای خیس علی(ع) را از خاطر ببرم؟ نه یادم نمی رود و هرچه بگویم و هرچه بنگارم این ها را نمی توانم فراموش کنم.

به یادداری تولّدت می نویسم؛ میلاد ستاره ستارگان میدان کربلا، میلاد اشک چکیده از چشم حسین، میلاد هرچه بزرگی و جانبازی است؛ میلاد تو، که شادمانه چون بهاری به گُل نشستی و تنت در شکفتنی دوباره، چندان به گل نشست که سال هاست از کوچه کوچه تاریخ، بوی آشنای آن، دِماغ جان را می نوازد.

می شناسمت، سال هاست و اکنون می بینمت بلند و سترگ ایستاده بر بلندای تاریخ؛ با تاریخی شکفته در اشک و آب و شمشیر.

می شناسمت ای تاریخ شکفته در ایثار، ای نهال بزرگْ مردی و مردمی، و می بینمت که از پس سال های دور، هنوز بر کناره شط ایستاده ای؛ تشنگی ات بهانه ای است تا آب، خود را در چشم هایت زینت بخشد و تو بشکوه و استوار، به خیمه های تشنه می اندیشی و زخم های تنت را نمی توان شماره کرد؛ زخم های تنت و بازوانی که امشب علی(ع) بر آنها بوسه می زند و می گرید؛ امشب که تو در آسمان نیمه تاریک مدینه به درخشش در می آیی… امشب شب چهارم شعبان…

سوره پاره پاره

محمّدرضا تقی دخت

تو را نمی شناسند تو را و داستانت را تو را و داستان دستانت را و سوگند که نخواهند شناخت تا روزهای اکنون سپری شود و تاریخ در جهل کور خویش به مرگ فرو شود.

تو را نمی شناسند تو را و آیه های روشن ظهورت را تو را و حماسه بی دریغت را پس باید جهانی تازه شود و آن روز بزرگ، تکرار و شمشیرها آخته تا تو را بشناسند بدگمانان به دین فراموش خاطران گمشده در کلمات از تو کم می دانند و از کلماتی که بر زبانت می رفت از میلادت از کلمه تولّدت از تعمیدت در بوسه علی(ع) از ستاره های روشن خانه مادرِ پسران از کلمه ذوالفقار کلمه بلند مرتبه.

باید روزهای اکنون به پسین بازگردد به پیشینْ زمان گمشده در تاریخ و چنین سخت و صعب با مردمان باید گفت عبّاس کلمه نیست عبّاس آب است و در این معنی رازهاست شنوندگان را و عبرت ها و یاد داری ها متذکران را عبّاس کلمه نیست پرچم است و سوگند به پرچم او که کمتر می فهمند آیه های روشن خون را و بلوغ مردی را در آینه نهری بی وفا و تولّد ستاره ای در ظهر را و «الانَ اِنْکسَرَ ظَهْری» را و معنای بوسه بر بازوی کودک را و نگاه علی را در