پاورپوینت کامل یاد ایام- میلاد امام علی(ع) ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یاد ایام- میلاد امام علی(ع) ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یاد ایام- میلاد امام علی(ع) ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یاد ایام- میلاد امام علی(ع) ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

آبان

۱ شنبه

۱۳ رجب ۱۴۲۰

۱۹۹۹ oct 23

ستاره روشن شهر

به شادباش تولّدت آمده بودم در سپیده دمی سوخته، و نسیم های روشن ملکوت، کلام را به رقص آورده بود. تو در خانه خود متولّد شدی، در خانه خدا، محمّد، ابراهیم، و خشت خشت این خانه از عطر نگاه پیامبران آکنده بود.

تو میراث دار عطری بودی که سالیان سال، مشام جان روحانیان را نوازش داده بود و اهل نَفْس را به دل آشوبه انداخته بود.

تو در خانه خدا دیده گشودی و هیچ کس ندید که در آن لحظه ملکوتی، میان تو و آفریدگارت چه پیمانی رفت که تا هنوز و همیشه تاریخ، با یادت، کاینات خدا خواهد لرزید.

تو آرامش ارغوانی صبحی بودی که از پسِ شام های تیره مکه سر می زد و تا روشنای جان کودکان گرسنه خانه های کوفه پیش می رفت.

تو هیچ کس نبودی و همه کس بودی؛ هیچ کس نفهمید خداوند چرا تو را به درون خانه برد و نگاهبان گاهواره بهترینان کرد؛ هیچ کس نفهمید چرا ستاره های آسمان مکه، در شب میلادت سرخِ سرخ سوسو زدند؛ هیچ کس نفهمید چرا درختان نیایش در نخلستان ها قد برافراشتند و چاه ها در شادی تولّدت گریستند…

به شادباش تولّدت آمده بودم در سپیده دمی سوخته و «علی» کلمه یگانه ای بود که در گوش جانم می نشست؛ به کعبه نگریستم، ستاره ای بر پیشانی اش می درخشید و ستارگان در فروغ جاودانه اش رنگ می باختند…

تو از طلوع کدامین ستاره برآمدی؟

تقی متقی

ای علی(ع)! ای کرامت شگرف! تو از طلوع کدامین ستاره برآمدی که زمین، چنین عظمت نامت را متحیر ماند؟

آنک، در بارگاه یادت، ساکنان آسمان نیز به تماشای جلوه های جاودانی جمالت شسته اند و «عشق» هنوز نیز، مجذوب آن چهره و قامت است!

ای بزرگ شکوهمند که عشق و نیایش دو پناهگاه همیشگی توست، بگذار در معبد نگاه آسمانی ات زانو زنیم و از سبوی صفایت ساغری برگیریم.

ای قلّه فرازمند اندیشه و عشق! جام های تهی جانمان را به شراب های روحانی ژرف ترین نگاه ها بارور کن و زنبیل های کوچک احساسمان را از عطر نجیب مهربانی های به تصوّر نیامده ات بیا کن!

چقدر به تو محتاجیم در جهانی که برگه هویتش را گم کرده است و در سطل های زباله اتمی دنبال تصویرهای ماهواره ای موهوم خویش می گردد.

نامت، آفتاب امیدی است که فقط پنج بار بر ظلمت زمین گذشت و گرمی این سال های سرد، ادامه مهربان اوست.

ای شکوفه بارور! ای نسیم نوازشگر! وای طوفان برخاسته! زمین را دریاب؛ که در گاهواره غفلتی عظیم خفته است و آسمان را که معبر ماهواره های توطئه است. گردبادی برپا کن! طوفانی برانگیز! نهیبی بزن!

ای دستت خیبر کن!وای ذوالفقارت کفرشکن! دنیا به تو محتاج است و عشق، که در کوره راه های خشونت مانده است، و مهربانی یی که مقبره اش غارت شده و غارتی که عالمگیر است!

ای مظلوم قدرتمند!

یا علی(ع)!

قبله آیات

رضا بابایی

افق را شکافتند و از میانه آن خانه ای چارگوش بر زمین نهادند. هر که را در سینه، قلبی موحّد بود، روی بدین سوی داشت و این خانه از همیشه تا همیشه، قبله قلب های چون آیینه بود. این خانه، چون صاحب خود، تنها بود و خالی تا اینکه جبرائیــل و سه همراه او، گهـواره ای را در گوشـه ای از آن بـه آواز درآوردنـد و بعـد نـوری و مادری و فرزندی.

از این پس، کعبه زادگاه نوری است که پرتوی از آن، هزار خورشید را به محاق می بَرَد. تفرّج گاه طفلی است که شمّه ای از