پاورپوینت کامل تذکره; فروغ صبح دانایی ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تذکره; فروغ صبح دانایی ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تذکره; فروغ صبح دانایی ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تذکره; فروغ صبح دانایی ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

گفتارها و روایاتی درباره کتاب و کتاب خوانی انتخاب

۱ ـ کتاب؛ همنشین بهتر

کتاب، پربرگ و بارترین شاخه ای است که در کویر زندگی، سایه بر همه شئون انسانی و اندیشگی آدمیان انداخته است. بازجویان خطا از صواب، از او گریزی ندارند و پویندگان طریق هُدا را از آن روی بی نیازی نیست:

اگر بازجویی خطا از صواب

نیابی یکی همنشین چون کتاب

بدون تردید برای شاهد زیبای معنی، حجله ای آراسته تر از دفتر و کتاب نیست و در این «سفینه» است که می توان سیر آفاق و اَنفُس کرد؛ پس هر اندازه که آشنایی و انس ما با این پدیده ارزشمند بیشتر شود، بهتر می توان پرده های جهل و غفلت را از هم درید.

پیشرفت های علمی و فکری بشر، بیش از هر ابزار دیگر، وامدار طبع و نشر کتاب و ترویج اندیشه مکتوب دانشمندان است. اگر به تمدّن و چگونگی پیشرفت علمی در یک قرن اخیر، نگاهی ـ هرچند گذرا ـ افکنیم، بی شک در می یابیم که توسعه و رواج فرهنگ امروزی، مرهون اختراع وسایل نشر است؛ زیرا پیش از آشنایی بشر با صنعت چاپ، علم اندوزی برای همگان میسّر نبود و تنها گروه هایی اندک از مردم چنین امکان و توفیقی داشتند و بخش اعظم مردم را جز محرومیت، نصیبی نبود.

بیشتر صاحبان قلم و اندیشه نیز به دلیل فقدان وسایل چاپ و نشر، بخشی از دریافت های علمی و فکری خود را در نسخه های خطّی به ودیعه می گذاشتند و چون این نسخه ها بسیار اندک بود، جز معدودی قادر به استفاده از آنها نبودند.

با پیشرفتی که امروزه در صنعت چاپ روی داده «میراث مکتوب» به گستردگی و فراوانی دردسترس همگان است.

۲ ـ در آیینه کلام معصوم(ع)

در آیینه سخن پیامبر(ص)

۱ ـ هر نوشته که با یاد خدا آغاز نگردد، به سرانجام نخواهد رسید.۱

۲ ـ هر که بمیرد و میراث او دفترها و دوات باشد، به بهشت می رود.۲

۳ ـ هرکه دانش یا سخنی از من بنویسد، تا هنگامی که آن دانش و سخن ماندگار است، برای او پاداش نیک می نویسند.۳

۴ ـ گاه مؤمنی از جهان در گذرد و تنها یک برگ کاغذ از خود به میراث بگذارد که دانشی بر آن نوشته باشد؛ همان یک برگ پرده ای میان او و آتش دوزخ خواهد افکند.۴

۵ ـ آن هنگام که قیامت شود، قلم عالمان با خون شهیدان سنجیده گردد و قلم دانشمندان بر خون شهیدان برتری یابد.۵

۶ ـ پیامبر(ص) فرمود: «دانش را در بند کشید!»، پرسیده شد: «چگونه؟» فرمود: «با نوشتن آن.»۶

۷ ـ کتاب ها بوستان های دانشمندان است.۷

۸ ـ چه سخنور نیکویی است کتاب.۸

۹ ـ نوشته، ترجمان نیت آدمی است.۹

۱ـ مستدرک الوسایل، ج ۵، ص ۳۰۳.

۲ـ معالم الزلفی، ص ۳۲۱.

۳ـ میزان الحکمه، ج ۸، ص ۳۲۵.

۴ـ بحارالانوار، ج ۲، ص ۱۴۴.

۵ـ همان، ج ۲، ص ۱۶.

۶ـ همان، ج ۲، ص ۱۵۱.

۷ـ غررالحکم و دررالکلم، ح ۹۹۱.

۸ـ همان، ح ۹۹۴۸.

۹ـ همان، ح ۲۹۸.

در آیینه کلام علی(ع)

۱ ـ از نوشته های دانشمندان می توان به میزان خِرَد آنان پی برد.۱

۲ ـ نوشتار انسان سرلوحه اندیشه و دلیل برتری اوست.۲

۳ ـ فرستاده هرکس بیانگر خِرَد اوست، و نوشته او بیش از سخنش رساتر است.۳

۴ ـ دل نیز همچون تن پژمرده می شود؛ دل را با سخنان حکیمانه شاداب کنید.۴

۵ ـ آن که با کتاب ها خود را آرامش دهد، هیچ آرامشی را از دست ندهد.۵

۶ ـ هرگاه چیزی نوشتی، پیش از آنکه مُهرش کنی، آن را بازنگری کن؛ زیرا در حقیقت بر خِرَد خویش مُهر می زنی.۶

۷ ـ بهترین کلام آن است که هم ساختاری زیبا داشته باشد و هم عوام و خواص آن را دریابند.۷

۱ـ غررالحکم و درر الکلم، ح ۶۳۳۹.

۲ـ همان، ح ۷۲۶.

۳ـ همان، ح ۵۴۳۱.

۴ـ بحارالانوار، ج ۱، ص ۱۸۲.

۵ـ غررالحکم و دررالکلم، ح ۸۱۲۶.

۶ـ همان، ح ۴۱۶۷.

۷ـ همان، ح ۳۳۰۴.

درآیینه سخن امام صادق(ع)

۱ ـ بنویس و دانشت را در میان برادرانت بپراکن. آن گاه که مرگت فرا رسید، کتاب هایت را برای فرزندانت میراث بگذار؛ زیرا روزگار سختی فرا خواهد رسید که در آن هنگام مردم جز با کتاب های خود انسی ندارند.۱

۲ ـ کتاب هایتان را نگه دارید که در آینده به آنها نیاز خواهید داشت.۲

۳ ـ دل با نوشتن آرام می یابد.۳

۴ ـ بنویسید که جز با نوشتن نمی توان از فراموشی محفوظ ماند.۴

۵ ـ خداوند بر همه نیکان و بدان با دادن توانایی بر نوشتن و حساب کردن منّت گزارده است. اگر این توانایی نبود، آنها همه چیز را به هم در می آمیختند.۵

۶ ـ ابوبصیر می گوید: نزد امام صادق(ع) رفتم. حضرت فرمودند: چه چیزی شما را از نوشتن باز می دارد؟ هرگز نمی توانید چیزی را حفظ کنید، مگر آنکه آن را بنویسید؛ چنانکه گروهی از مردم بصره که از نزد من رفتند، پاسخ هرچه را که از من پرسیدند نوشتند.۶

۱ـ بحارالانوار، ج ۲، ص ۱۵۰.

۲ـ همان، ص ۱۵۲.

۳ـ اصول کافی، ج ۱، ص ۵۲.

۴ـ بحارالانوار، ج ۲، ص ۱۵۳.

۵ـ وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۲۴۵.

۶ـ مستدرک الوسائل، ج ۱۷، ص ۲۹۳.

۳ ـ کتاب در آیینه سخن بزرگان

ابوالحسن علی بن حسین مسعودی۱

حکیمان گفته اند: چه همدم خوبی است کتاب. اگر خواهی، لطایف آن سرگرمت کند و نکته های آن بخنداندت و اگر خواهی، مواعظ آن غمینت کند و اگر خواهی، از دقایق آن شگفتی کنی.

اوّل و آخر و غایب و حاضر و ناقص و کامل و صحرانشین و شهری و هرچیزی را با خلاف آن و هر نکویی را با ضدّ آن پیش تو فراهم آرد. مرده ای است که از مردگان سخن آرد و سرگذشت زندگان گوید.

مونسی است که از نشاط تو نشاط گیرد و با خفتن تو بخوابد و جز آنچه خواهی نگوید. همسایه ای نکوکارتر و معاشری منصف تر و رفیقی مطیع تر و معلّمی پرمایه تر و یاری لایق تر و امین تر و سودمندتر و نکو خصال تر و سرگرم کننده تر و ملایم خوی و کم خرج تر از آن نشناخته ایم.

اگر بدو نظر کنی تو را بهره دهد و طبعت را نیرو دهد و فهمت را قوی کند و علمت را بیفزاید. در یک ماه چندان از او بیاموزی که از دهان مردان به یک روزگار نتوانی آموخت. تو را از زحمتِ طلب و اطاعت کسی که ریشه از او بیشتر و نسب از او والاترداری آسوده کند.

معلّمی است که جفا نکند. اگر خوان از او دریغ کنی فایده از تو دریغ ندارد. شب نیز چون روز و در سفر نیز چون حَضَر، مطیع تو باشد.

خدای تبارک و تعالی فرماید: «بخوان به نام پروردگار که انسان را از خون بسته بیافرید. بخوان و پروردگارت ارجمندتر است؛ آن که به وسیله قلم به انسان آنچه نمی دانست آموخت».

یکی از اهل ادب می گوید: «وقتی بدانستم که به فرار از مردم نتوانستم رَست، آمدم و روی نهان کردم و به خانه نشستم. خوشحال و خندان و فارغ، بی شکایت و غوغا به حال تنهایی، که کتاب ها برای من سخن حق می گوید و از آنچه نمی دانسته ام گفتگو دارد. مونس من این کتاب هاست که بدان دل داده ام و جز ایشان همنشینی نمی خواهم. چه خوب است همنشین من، نه همنشینی آنها که معاشرشان در انتظار بدی است».

۱* ابوالحسن علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، انتشارات علمی فرهنگی، ۱۳۷۰، ج ۱، ص ۴۲۹ ـ ۴۳۰.

جاحظ۱

کتاب، بهترین ذخیره و سرمایه، همنشین و دوست، همدم و یار، شغل و حرفه، مونس تنهایی و آشنا در غربت است.

کتاب ظرفی است لبریز از دانش. می توانی با خواندن مسائل نادر و ظریف آن شاد شوی و با قرائت مطالب شگفت آور و غریب آن دچار حیرت و تعجّب شوی؛ طُرفه های آن تو را سرگرم می سازد و اگر اراده کنی از مواعظ آن عبرت خواهی گرفت و اندوهگین خواهی شد.

کجا می توانی از عرب، روم، هند، فارس و یونان طبیبی را مانند کتاب پیدا کنی که در همه حال با تو و همنشین و مراقب توست و چه چیزی را بهتر از کتاب می توانی یافت که مطالب و دستْ آورد بشریت را از اوّل تا آخر، ناقص و کامل، پنهان و آشکار و شاهد و غایب یک جا در خویش جمع کرده باشد؟

کجا سخن گویی را دیده ای که شرح حال مردگان را بازگوید و ترجمان زندگان باشد.

همسایه ای نیکوکارتر، معاشرت کننده ای با انصاف تر، رفیقی فرمان بردارتر، آموزگاری فروتن تر، دوستی با کفایت تر و کم جنایت تر را که کم ترین ملال و ناراحتی ایجاد کند، نمی شناسم که چون کتاب باشد.

کسی را نمی شناسم که مانند کتاب، پاک ترین اخلاق را داشته باشد و کم ترین جرم و خلاف را مرتکب شود. همنشینی را نمی شناسم که وفادارتر از کتاب باشد. درختی را نمی شناسم که عمرش طولانی تر از کتاب باشد و چون کتاب خوش بوترین میوه را بدهد و میوه های آن مانند کتاب در دسترس باشد.

اگر کتاب تدوین نمی شد و حکمت ها، دستْ آوردها، دانش ها و تجربه انسان ها به شکل کتاب در نمی آمد، بیش تر آنها فراموش می شد و از میان می رفت و نیروی اهریمنی فراموشی بر دانش و اطّلاعات بشری تسلّط می یافت و بر جامعه انسانی سایه می گسترد.

اگر انسان بر قدرت حافظه خویش تکیه می کرد و دست آوردهای علمی و فکری خویش را در کتاب ها ثبت نمی کرد، قدرت حافظه، توانایی پاسداری و نگه داری آن ها را نداشت.

۱رفیعی علامرودشتی، علی، شیفتگان کتاب، شهاب، سال سوم، شماره سوم پاییز ۱۳۷۶، ص ۷.

ابن ادریس حلّی

کتاب نویسنده اش را بَر می کشد و نگارنده اش را مقدّم می دارد، خامه اش را بر زبانش و خِرَدش را بر گفتارش برتری می دهد. بدین شرح که کتاب در هر جا خوانده و مضامینش بر هر زبان آشکار می شود و در عین اختلاف میان زمان ها و فاصله میان شهرها، در هر زمان یافت می شود. این ویژگی درباره نویسنده کتاب و آن که درگیر پرسش و پاسخ است، وجود نداردو فعّالیت و هدایت زبان از جایگاه گوینده و قدرت صدایش فراتر نمی رود.

چه بسا فرزانه ای در می گذرد، امّا کتاب هایش می ماند. خردمند فانی می شوند، اثرش ماندگار می گردد. از این رو، بیشترین محقّقان و متدینان اهل عبرت و فکرت، کت