پاورپوینت کامل ولادت امام حسن مجتبی(ع) ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولادت امام حسن مجتبی(ع) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولادت امام حسن مجتبی(ع) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولادت امام حسن مجتبی(ع) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

سه شنبه

۲۲ آذر

۱۵ رمضان ۱۴۲۱

۲۰۰۰ Dec.12

۱ ـ مولود صبور

محمّدرضا تقی دخت

از راه می رسی چون سواری دیرتاخته و خسته و از جبیبن روشن و نورانی ات پیداست که سرنوشت مولود خانه علی(ع) و ستاره تابناک آیین رسالت محمّدی با صبر و صبوری پیوند خورده است.

از راه می رسی چون ماه تمام، با شباهتی که به رسول بسیار ماننده است و بسیار باید صبوری کنی ای مولود مبارک بر مصایبی که بر رسول نیز رفت.

به اشتیاقت ای آفتاب دوم و ای معصوم چهارم، ستاره ها قندیل های آویخته بر عرشند و شبْ رازدار تولّدی که نام مولودش بر زبان آسمانیان جاری است و نامی که بر زبان فرشتگان می رود نشانه نکویی و حُسن سیرت و صورت دارد.

بسیار باید صبوری کنی.

رفتنت را آینه آمدنت می بینم، در خانه ای چشم می گشایی که خنجرهای منتظر در آستین بر پشت دروازه های آن پنهانند و پنجره هایش را نگاه های کور و گنگ نامردمان محاصره کرده است؛

در خانه مظلومی علی(ع) چشم می گشایی و تنهایی فاطمه؛ در خانه مهربانی پیامبر،

رفتنت را آینه آمدنت می بینم. در خانه مهربانی حصیرها و بوریاهای کهنه چشم می گشایی و در تابوتی می روی که تیرهای چوبین، زینت دیواره های آن است و کلماتی که از لابلای تیرها و از زیر تابوت تیر آجین شده به هوا می رود: «لااله الاّاللّه، محمّدا رسول اللّه».

بسیار باید صبوری کنی ای مولودی که آسمان و زمین و پیامبر و علی و فاطمه بی صبرانه چشم به راهت داشته اند.

بسیار باید صبوری کنی ای که صبر علی را به قیام حسین پیوند خواهی زد.

بسیار باید صبوری کنی ای که در خباثت صلحْ نامه های دروغین و قرآن های بر نیزه رفته و شمشیرهای آخته و بی مرامی «حدیبیه» و نیرنگ های کاخ سبز، جان آبی ات سال ها رنج کشید و ضمیر روشنت، سنگ صبور در سجّاده و رکوع و محراب شد.

بسیار باید صبر کنی ای مولود کعبه که امشب ستارگان به اشتیاقت سوسو می زنند و آسمان و خاک در پیشباز نگاه مهربان و روشنت دست در هم آورده اند.

بسیار باید صبوری کنی ای کودک شیرین که بی دریغ بر دست های رسول و فرشتگان و پیامبران بزرگ و بر دست های علی(ع) و فاطمه(س) می چرخی و فرشتگان سرودْ خوانانِ میلادت هستند.

بسیار باید صبوری کنی ای پیامبر صبوری تاریخ و ای صبر مجسّم!

صبر بر شلاق های خورده بر بدن پدرانت،

صبر بر شکافتن فرق علی،

صبر بر مصیبت جان سوز آن پهلوی شکسته،

صبر بر کینه و عناد و خیانت،

صبر بر خیانت همنشین خانه،

صبر بر خیانت یاران همراه،

صبر بر تنهایی خانه،

صبر بر مصیبت نیامده حسین،

صبر بر صبوری نکردن یاران و جاهلان،

صبر بر آستین هایی که در خود خنجر پنهان دارند،

صبر بر چشمان دروغین بی وقار،

صبر بر پاره های جگرریخته در تشت

صبر بر کوزه های زهرآلود

صبر بر صبوری… بسیار باید صبور باشی

ای مولود مبارک! ای ستاره دمیده و ای چراغ روشن همیشه تاریخ، ای خلاصه حُسن، ای حسن!

۲ ـ اگر تو نمی آمدی

…سیدکاظم سیدباقری

ای امام بشارت و امید!

اگر امروز، جهان به احترام گام های مهربانانه و دوستانه تو می ایستد، عجبی نیست.

اگر آسمان مکث می کند و کرامت تو را مرور، جای هیچ شگفتی نیست.

شگفت نیست اگر مهتاب می ایستد و جمال تو را تماشا می کند؛ زیرا که تو زیبایی و حُسن دل آرای تو آبروی زیبا سیرتان دنیاست.

ای پیشوای حُسن! ای حسن!

زیبایی اگر هر لحظه تکرار شود و کرامت بر هزاره تکثیر افتد، هرگز نمی تواند اندکی از بزرگی تو را به تصویر کشد که تو در اوجی و آسمان در پیشگاه تو گم می شود، چه رسد که گستره نگاه تو را و حُسن چشمان تو را بفهمد.

ای فروغ لحظه ها و ای روشنگر سپیده!

آرامش جهان را هر بیننده ای می بیند، امّا اگر به ژرفای بنگرد، چشم های مهربان تو را می بیند که آرامش زمین را می آفرینند و شکوه تو را می بیند که به قلّه های شرف، صلابت و وقار می بخشد.

ای بزرگ بی کران! از فراز کدام قلّه بلند نگاه کنم تا شکوه شرفناک تو را ببینم و از کدام منظر گاه، تو را بننگرم تا بزرگی شگرفت را دریابم؟

می دانم اگر تو نمی آمدی، شاعران در شناخت زیبایی در می ماندند و سیاستمداران نمی توانستند بفهمند که صلح و آرامش یعنی چه.

تمام زیبایی زمین با این سپیده معنا می شود، سپیده ای که تو آن را می آفرینی و آفتاب چه مشتاقانه سرک می کشد برای دیدار تو!

ای طلایه دار آفتاب! روشنایی تو تمام زشتی و پلیدی زمین را بر می دارد. کاش مدینه می دانست که آفتاب یعنی چه و می فهمید که جمال تو، تجسّم مهربانی است.

آری! فرشتگان، آن گاه که به عرش بر می گشتند، زمزمه می کردند که «از تماشای گلی می آییم، کاش دیگر بار به تماشای رُخسار نکویش برویم!»

تو نوری و خورشید را دانستن