پاورپوینت کامل از دریچه زمان; ولادت حضرت امام علی التقی (هادی) (ع) ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از دریچه زمان; ولادت حضرت امام علی التقی (هادی) (ع) ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از دریچه زمان; ولادت حضرت امام علی التقی (هادی) (ع) ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل از دریچه زمان; ولادت حضرت امام علی التقی (هادی) (ع) ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

دوشنبه

۱ آذر ۱۳۸۹

۱۵ ذی حجه ۱۴۳۱

۲۳.Nov. 2010

امام هادی(ع) می فرماید:

«حسرت های کوتاهی کردن ها را به یادآور تا آیین دوراندیشی را به کار گیری».۱

«نیک تر از نیک، انجام دهنده کار نیک است و زیباتر از زیبایی، گوینده کلام زیباست و بهتر از دانش، دارنده دانش است و بدتر از بدی، انجام دهنده کار بد است».۲

«بردباری، آن است که خویشتن دار باشی و با وجود داشتن قدرت، خشمت را فرو خوری».۳

«بدترین بلایا، بدخلقی است».۴

«دوراندیشی، آن است که فرصت را غنیمت شمری و هر چه زودتر، از فرصت استفاده کنی».۵

«مسخره کردن دیگران، خوش منشی نادانان و وصف بی خردان است».۶

«خودپسندی مانع از کسب دانش است و آدمی را در حال نادانی، به خود بزرگ بینی می خواند».۷

«آدم نادان، اسیر زبانش است».۸

«کفران نعمت ها، نشانه ناسپاسی و نارضایتی و باعث از دست رفتن آنهاست».۹

«حکمت، در نهادهای فاسد اثر نمی کند».۱۰

«مردم در دنیا با اموال سروکار دارند و در آخرت با اعمال».۱۱

«هر که بذر خوبی بکارد، شادمانی درو می کند و هر که تخم بدی بیفشاند، پشیمانی درو می کند».۱۲

«مؤمن نیازمند توفیق از جانب خداوند و اندرزدادن به خویش و پذیرش اندرز از کسی است که پندش می دهد».۱۳

«آن کس که از من و پدرم برتر بود (پیامبر خدا(ص))، با بیل زدن در زمین خود روزگار می گذراند؛ کشاورزی و کار کردن، از جمله صفات فرستادگان و جانشینان الهی است».۱۴

۱. تحف العقول، ص ۳۶۲.

۲. همان، ص ۳۶۲.

۳. باقر شریف قرشی، تحلیلی از زندگانی امام هادی(ع)، ص ۲۳۳.

۴. همان.

۵. همان.

۶. شیخ عباس قمی، مننتهی الآمال، ص ۹۹۷.

۷. منتهی الآمال، ص ۹۹۴.

۸. تحلیلی از زندگانی امام هادی(ع).

۹. همان، صص ۲۳۳ ـ ۲۴۸.

۱۰. منتهی الآمال، ص ۹۹۷.

۱۱. الدّر الباهره، ص ۴۱.

۱۲. علامه محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۷۳.

۱۳. تحف العقول، ص ۴۵۷.

۱۴. شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۲۱۶.

اشاره

مطهره پیوسته

در یک نگاه۱

نام: علی

لقب معروف: هادی، نقی.

پدر و مادر: حضرت جواد(ع) و سمانه.

زمان و مکان تولد: ۱۵ ذی الحجه ۲۱۲ هـ. ق در روستای صریا، نزدیک مدینه.

زمان و مکان شهادت: سوم رجب ۲۵۴ هـ. ق در ۴۱ سالگی در شهر سامرا بر اثر زهری که با دسیسه معتزّ (سیزدهمین خلیفه عباسی) به وسیله معتمد عباسی به آن حضرت خورانده شد.

مرقد مطهر: شهر سامرا در عراق.

دوران زندگی: در سه بخش: ۱. دوران قبل از امامت (۸ سال)؛ ۲. دوران امامت در زمان خلفای قبل از متوکل (دوازده سال) (از سال ۲۲۰ تا ۲۳۲ هـ. ق)؛ ۳. دوران امامت در سخت ترین شرایط، در زمان خلافت استبدادی ۱۵ ساله متوکل (دهمین خلیفه عباسی) و سپس خلفای پس از وی که عبارت بودند از: منتصر، المستعین و المعتزّ.

آن حضرت حدود ۳۳ سال امامت مردم را بر عهده داشت.

۱. مرکز تحقیقات اسلامی سپاه، دهمین خورشید امامت، صص ۱۳ ـ ۱۵.

میلاد فرخنده

امام هادی(ع) سحرگاه روز پانزدهم ذی الحجه ۲۱۲ هـ. ق در محله ای به نام صریا در اطراف مدینه، قدم به عرصه گیتی نهاد تا وجود تابناکش روشنی بخش تاریکی های جهل و بی ایمانی شود؛ نوزادی که در آینده ای نه چندان دور مایه سربلندی و افتخار اسلام شد. میلاد با سعادتش بر همگان مبارک باد.

مادر امام هادی(ع)

امام هادی(ع) فرزند اول امام جواد(ع) است. مادر عزیز و مهربان او، سمانه نام داشت. وی از شاهزادگان رومی بود که به اسارت لشکر مسلمانان درآمد و به عنوان «ام ولد» آزاد شد۱ و افتخار همسری امام نهم را پیدا کرد. ایشان از بانوان صالح و درستکار و پاک دامن روزگار بود و به سبب آگاهی از مقام ولایت، از پشتیبانان سرسخت امامت و خلافت الهی به شمار می رفت. قدر و منزلت این بانوی گرامی بدان پایه بود که امام هادی(ع) درباره اش فرمود:

مادرم عارف به حق من و اهل بهشت است. شیطان سرکش به او نزدیک نمی شود. خداوند حافظ و نگهبان اوست و او در زمره مادران صدیق و صالحان قرار دارد.۲

۱. نک: عقیقی بخشایشی، زندگی پیشوای دهم امام هادی(ع)، ص ۱۴.

۲. دلائل الامامه، ص ۲۱۶.

فضایل اخلاقی امام هادی(ع)

امام هادی(ع) همچون پدران نیکش، از پیشتازان دانش و تقوا و کمال بود و وجودش مظهر فضایل اخلاقی و کمالات نفسانی و الگوی حق جویان و ستم ستیزان بود. ابوعبدالله جنیدی در وصف آن حضرت می گوید: «سوگند به خدا، او بهترینِ مردمِ روی زمین و برترینِ آفریده های الهی است».۱

۱. مآثر الکبراء، ج ۳، ص ۹۶.

عبادت امام هادی(ع)

پیشوایان معصوم(ع)، در بالاترین درجه مقام شناخت حق تعالی قرار داشتند و همین درک و بینش، آنان را به ارتباط و انس همیشگی با خدا وا می داشت. امام هادی(ع) هر شب با خشوع و خضوع، به رکوع و سجود می پرداخت و پیوسته تکرار می کرد:

بارالها! گنه کاری بر تو وارد شده و تهی دستی به تو روی آورده است؛ تلاشش را بی نتیجه مگردان و او را مورد عنایت و رحمت خویش قرار ده و از لغزش او درگذر.۱

او آرام زیر لب قرآن زمزمه می کرد و با صوتی محزون، آیاتش را می خواند. گاه بر ریگ و خاک می نشست. نیمه شب ها مشغول استغفار می شد و شب ها را به شب زنده داری می گذراند.۲

۱. علی محمد علی دخیل، ائمتنا، ص ۲۵۷.

۲. همان، ص ۲۱.

ساده زیستی

از دیگر ویژگی های برجسته اخلاقی امام هادی(ع)، ساده زیستی و دوری از دلبستگی به دنیا بود. نقل شده است ایشان از دنیا چیزی در بساط زندگی نداشت. بنده ای وارسته از دنیا بود. در آن شبی که به خانه ایشان هجوم آوردند، امام هادی(ع) با پشمینه ای که همیشه بر تن داشت و خانه ای که در آن هیچ اسباب چشم گیری دیده نمی شد، تنها بود. کف خانه اش خاک پوش بود و بر سجاده حصیری خود می نشست و کلاهی پشمین بر سر داشت و با پروردگارش مشغول عبادت و نیایش بود.۱

۱. نک: اصول کافی، ج ۱، ص ۵۰۲؛ بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۲۱۱.

مهربانی

امام هادی(ع) بسیار مهربان بود و همواره در رفع مشکلات دیگران تلاش می کرد و خود را به مشقت می انداخت، آن هم در دورانی که سخت گیری های حکومت بر شیعیان به اوج خود رسیده بود. راوی می گوید: شبی به سختی بیمار شدم و شبانه پزشکی برای درمان من دارویی تجویز کرد. فردای آن روز، هر چه گشتند، نتوانستند دارو را بیابند. پزشک برای مداوای من آن روز هم آمد و وقتی دید حالم وخیم است و دارو را به دست نیاورده ام، نا امیدانه از خانه ام بیرون رفت. اندکی بعد، فرستاده امام هادی(ع) آمد و گفت: ابوالحسن به تو سلام رساند و این دارو را داد تا برایت بیاورم. من آن را خوردم و خوب شدم. داروی ابوالحسن عین همان دارویی بود که پزشک تجویز کرده بود.۱

۱. نک: شیخ مفید، الارشاد، ص ۳۳۲.

سخاوت

امام هادی(ع) کانِ سخاوت و کرم بود و گاهی انفاق وی به حدی می رسید که تعجب مردم را برمی انگیخت. از جمله، حضرت در موردی ۹۰ هزار دینار به سه نفر، هر کدام ۳۰ هزار دینار بخشید. ابن شهر آشوب می گوید: «این مقدار انفاق معجزه ای است که جز پادشاهان، از عهده کسی دیگر ساخته نیست و تاکنون این مقدار انفاق را از کسی نشنیده ام».۱

راوی می گوید: برای امام، گوسفندان زیادی خریدم؛ مرا به جای وسیعی برد که آنجا را نمی شناختم، سپس تمامی آن گوسفندان را بین کسانی که آن حضرت دستور می داد، توزیع می کردم.۲

۱. نک: ابن شهر آشوب، مناقب، ج ۴، ص ۴۰۹.

۲. نک: اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۳۷.

شکوه و هیبت

از آنجا که امام معصوم(ع) کانون تجلی قدرت و عظمت پروردگار و پاسبان اسرار الهی و قطب عالم امکان است، قداست معنوی و شکوه و وقار بسیار دارد. در زیارت جامعه کبیره از زبان امام هادی(ع) می خوانیم:

هر بزرگ و صاحب شرافتی در برابر بزرگواری شما و شرافتتان سر فرود آورده و هر خودبزرگ بینی به اطاعت شما گردن نهاده است. هر زورگویی در برابر برتری شما فروتن شده و همه چیز در برابر شما خوار و ذلیل است.۱

۱. شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره.

اصحاب امام هادی(ع)

۱. ایوب بن نوح

از جمله اصحاب امام هادی(ع)، ایوب بن نوح است که مورد وثوق و اعتماد امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بود. وی، روایت های زیادی از امام دهم نقل کرده است. امام درباره وی فرمود: «اگر دوست داری به مردی از اهل بهشت بنگری، به این مرد (ایوب بن نوح) بنگر.»۱ او مردی امین و مطمئن بود و در عبادت، رتبه بالایی داشت. ایوب به هنگام درگذشت، تنها ۱۵۰ دینار از خود به جای گذاشت، درحالی که مردم گمان می کردند او پول زیادی دارد. او مردی زاهد و پارسا و از جمله دانشمندان و رجال صالح خدا بود.

۱. شیخ طوسی، الغیبه، ص ۲۱۲.

۲. عبدالعظیم حسنی

از میان دیگر یاران امام هادی(ع)، باید از عبدالعظیم حسنی نام برد. او که نسب شریفش با چهار واسطه به امام حسن مجتبی(ع) می رسد، از یاران امام هادی و عسکری(ع) بوده است.۱ عبدالعظیم مردی پارسا، وارسته، دانشمند، فقیه و معتمد امام هادی(ع) بود. امام هادی(ع) به کسی که نزد وی آمد و درباره مسائل و احکام پرسید، پس از پاسخ به پرسش وی، فرمود: «هرگاه در ناحیه ای که زندگی می کنی، مسئله دینی برایت پیش آمد، از عبدالعظیم حسنی بپرس و سلام مرا به او برسان».۲

عبدالعظیم با آنکه خود دانشمند و فقیه بود و به امامان شیعه اعتقاد کامل داشت، برای اطمینان نزد امام هادی(ع) شرفیاب شد و به صورت مفصل عقاید خود را بر آن حضرت عرضه کرد و از او درخواست کرد تا نظرش را درباره اعتقاداتش اعلام کند. امام پس از شنیدن سخنان او فرمود:

ای ابوالقاسم! سوگند به خدا، آنچه گفتی، همانا دین خداست که بر بندگانش پسندیده است. بر همین عقیده استوار باش. خداوند در دنیا و آخرت تو را به حق پایدار بدارد.۳

۱. نک: رجال طوسی، ص ۴۱۷.

۲. معجم رجال الحدیث، ج ۱۰، ص ۴۸.

۳. وسائل الشیعه، ج ۱، ص ۱۲.

۳. حسن بن راشد، مکنی به ابوعلی

وی از اصحاب امام جواد و امام هادی(ع) است. شیخ مفید او را از زمره فقیهان برجسته و شخصیت های طراز اول دانسته است که حلال و حرام از آنها گرفته می شد و راهی برای مذمت بر آنها وجود نداشت.۱ شیخ طوسی نیز او را یار امام هادی(ع) و نیز به عنوان وکیل امام در پاسخ گویی به نامه های آن حضرت معرفی کرده است.۲

۱. نک: معجم الرجال الحدیث، ج ۴، ص ۳۲۴.

۲. نک: همان؛ الغیبه، ص ۲۱۲.

۴. عثمان بن سعید

وی در سن نوجوانی، درحالی که ۱۱ سال از عمرش می گذشت، افتخار شاگردی امام دهم را پیدا کرد و در اندک زمانی آن چنان متعالی گشت که امام هادی(ع) از او به عنوان ثقه و امین خود یاد کرد. احمد بن اسحاق قمی می گوید: به محضر امام رسیدم و عرض کردم سروکارم طوری است که گاهی در منزل هستم و گاهی نیستم. زمانی هم که هستم، دسترسی به شما برایم امکان پذیر نیست. در این موقع از چه کسی فرمان برم؟ امام فرمود: «ابوعمر ثقه و امین من است؛ هر چه به شما بگوید، از سوی من گفته و هر آنچه به شما القا کند، از ناحیه من بوده است».۱

۱. دهمین خورشید امامت، ص ۱۴۱.

۵. علی بن جعفر همانی

او مردی دانشمند و نیک کردار بود و از یاران امام هادی و امام حسن عسکری(ع) محسوب می شد. در روایتی آمده است: ابوجعفر عمری می گوید: ابوطاهر بن بلال در سفر حج دید علی بن جعفر پول های زیادی انفاق می کند. پس از بازگشت، در نام