پاورپوینت کامل از دریچه زمان; عید باستانی نوروز ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از دریچه زمان; عید باستانی نوروز ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از دریچه زمان; عید باستانی نوروز ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل از دریچه زمان; عید باستانی نوروز ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint :

یکشنبه

۱ فرودین ۱۳۸۹

۵ ربیع الثانی ۱۴۳۱

۲۱.Mar.2010

زلال وحی

… اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَینَا مَآئِدَهً مِّنَ السَّمَاء تَکونُ لَنَا عِیداً…. مائده: ۱۱۴)

… بارالها، پروردگارا، از آسمان خوانی بر ما فرو فرست تا عیدی برای ما باشد!

عید در لغت، به معنای بازگشت است. ازاین رو، به روزهایی که مشکلات از قوم و گروهی برطرف می گردد و در حقیقت، آن قوم شکوه و افتخارها و پیروزی های نخستین خود را باز می یابند، عید گفته می شود.

در فرهنگ اسلامی نیز از آنجا که آلودگی ها برخلاف فطرت انسان هاست، آن گاه که این آلودگی ها از میان می رود و انسان بر آن غلبه می کند، عید گفته می شود. در آیه ای که به آن اشاره شد نیز از آنجا که نزول مائده، روز بازگشت به پیروزی و پاکی و ایمان به خدا بوده، حضرت مسیحع) آن را عید نامیده است.۱ در قرآن کریم فقط یک بار و آن هم در این آیه شریفه لفظ عید به کار برده شده است.

در روایتی از حضرت علیع) آمده است: «هر روزی که در آن گناه نکنی، عید است.» این روایت به همین مضمون از عید اشاره دارد و با آن منطبق است؛ زیرا روز ترک گناه، روز پیروزی و پاکی و بازگشت به فطرت نخستین است.

۱. آیت الله ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۵، ص ۱۳۱.

حدیث

ـ پیامبر اکرمص): «عیدهای خود را با گفتن الله اکبر آذین بندید».۱

ـ حضرت علیع): «نوروز ما، هر روز است».۲

«هر روزی که در آن نافرمانی خدا نکنیم، آن روز عید است».۳

ـ امام صادقع): «چون عید نوروز فرا رسد، بدن خود را بشوی و پاکیزه ترین جامه هایت را بپوش و با خوش بوترین عطرها خودت را معطر کن و در آن روز روزه دار باش!»۴

«… روز نوروز، همان روزی است که خداوند در آن از بندگان پیمان گرفت که او را بپرستند و هیچ شریکی برایش نیاورند و به فرستادگان و حجت های او و به امامانع) ایمان بیاورند. نوروز، نخستین روزی است که خورشید در آن طلوع کرد…. هیچ نوروزی نیست مگر آنکه ما در آن روز، منتظر فرج هستیم؛ زیرا نوروز از روزهای ما و شیعیان ماست».۵

۱. محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج ۹، ح ۱۴۶۱۴.

۲. همان، ح ۱۴۶۱۲.

۳. همان، ح ۱۴۶۰۴.

۴. همان، ح ۱۴۶۱۰.

۵. همان، ح ۱۴۶۰۹.

اشاره

عید، آغازی دوباره

سهیلا بهشتی

آغاز هر سال، شروع جدیدی است که خود، به نوعی انسان را از احساسی تازه و تولدی نو به حرکت در می آورد. ایرانیان و نیز بسیاری از دیگر ملت ها اول فروردین را عید خود قرار داده اند. از زمانی که اسلام به آیین ها و رسوم مثبت عید کهن ایرانیان مهر تأیید زد و نوروز، رنگ و بوی معنوی گرفت، نزد مردم ارج و قرب و ارزش بیشتری یافت.

عید نوروز و دگرگونی انسان

جان مایه نوروز، تحول است؛ یعنی رفتن و حرکت کردن به سوی وضعیت مطلوب و بازگشت به فطرت انسانی و زدودن زنگارها و غبارها از آن. در آستانه عید نوورز همه به خانه تکانی و نظافت ظاهری محیط خانه و پیرامون خود می پردازند. این تنها یک نماد برای پیراستن باطن از ناپاکی ها نیست، بلکه نیازی است که انسان را به فکر کردن درباره پاکی درون و خانه تکانی دل و روح رهنمون می شود. تحول در طبیعت، مانند راهنمایی صادق، فرد را به تحول درونی و نفسانی فرا می خواند. ازاین رو، عید حقیقی، حرکت در دو جهت بیرون و درون و پاک سازی آن دو از پلیدی های ظاهری و باطنی است. عید، نه پوشیدن جامه های رنگارنگ است که این عید کودکان است، نه تنوع در اغذیه و اشربه است که این عید شکم پرستان است و نه سیاحت و گردش های بی محتواست که این عید ولگردان است. عید حقیقی، به دور از هوس و غفلت و خرافه پرستی است و ارزش های معنوی و انسانی والایی دارد.

ارزش های نوروز

اگر بخواهیم عید نوروز برای ما عیدی حقیقی باشد، باید به ارزش های اسلامی این عید که در پرتو آموزه های اسلامی رنگ مذهبی گرفته است، توجه کنیم. برخی از این ارزش ها عبارتند از:

نظافت و خانه تکانی: از ارزش های عید نوروز، نظافت فردی و تمیز کردن محیط خانه پیش از فرا رسیدن سال جدید است.

غسل و نماز عید: از امام صادقع) روایت شده است: «در نوروز غسل کنید و پاکیزه ترین لباس ها را بپوشید. با عطر خود را خوش بو کنید و روزه بگیرید.»۱ همچنین، از اعمال عید نوروز خواندن نمازی با کیفیتی خاص است که در مفاتیح الجنان آمده است.

دید و بازدید: از ارزش های عید نوروز، دید و بازدید از بستگان، دوستان، همسایگان و بزرگان شهر و روستاها و دیدار مصیبت دیدگان در سال گذشته است. افراد در این دید و بازدیدها با غم ها و مشکلات هم آشنا می شوند. کدورت های گذشته از بین می رود و جای خود را به عشق و محبت می دهد.

هدیه و عیدی دادن: از رسوم معمول عید نوروز هدیه و عیدی دادن است. البته در این کار باید از زیاده روی و افراط و تفریط خودداری و به شرایط اقتصادی افراد و جامعه اسلامی توجه شود.

توجه به قرآن: مسلمان باید در همه احوال و روزهای زندگی خود به قرآن توجه داشته باشد و آن را سرلوحه کارهای خود قرار دهد. حضور قرآن در عید نوروز از لوازم این جشن بزرگ است، چنان که از اجزای اصلی سفره هفت سین است. خواندن و بوسیدن قرآن در ساعت اولیه تحویل سال، از جمله آداب تحویل سال است. همچنین، دعا و درخواست خیر و برکت و موفقیت و سعادت برای خود، خویشان و جامعه از خداوند و نیز زیارت اهل قبور و تشرف و حضور در اماکن مقدسه از جمله آداب نوروز است.

۱. میزان الحکمه، ج ۷، ص ۱۳۳.

آسیب ها و آ فت های عید نوروز

عید نوروز با همه برکات و خوبی هایی که دارد، ممکن است آسیب ها و آفت هایی آن را از مسیر درست دین و سنت های حسنه منحرف کند و محتوای اسلامی و ارزش های انسانی آن را بی اثر کند. اگر چنین شود دیگر نام آن را عید و بازگشت به خوبی ها نمی توان گذاشت و چیزی بیش از مراسمی سنتی، بی روح و تصنعی خواهد بود. چنین مباد!

برخی آفت ها که ممکن است مانند ویروسی به سنت های خوب نوروز هجوم برند، عبارت است از تفاخرها و تجمل ها که ممکن است در دید و بازدیدها صورت بگیرد و سادگی و حلاوت و صمیمیت ارتباط میان اقوام و آشنایان را از بین ببرد و دید و بازدیدها را به امری پرزحمت و دشوار بدل سازد. از دیگر آسیب های عید نوروز که باید از آنها پرهیز کرد، عبارت است از: اسراف و ایجاد زمینه های گناه مانند غیبت کردن و بدگویی از دیگران.

گفتار مجری

معجزه بهار

سهیلا بهشتی

تکرار برخی امور موجب عادی شدن آنها برای ما می شود و عادی شدن آن سبب می شود به سادگی از کنار آن بگذریم و غبار غفلت روی آن بنشیند. بهار و سنت دیرین عید نوروز شروع سال جدید ماست، شاید تنها پدیده ای باشد که بیش از دیگر پدیده ها برای ما تکرار می شود، با این حال، هیچ گاه برای ما ملال آور نیست؛ زیرا جذابیت ها، زیبایی ها و برکت های بهار، آن را همیشه برای ما تازه نگه می دارد. ازاین رو، همه دوست دارند این تابلوی زیبای طبیعت را همواره ببینند تا به رازهای آن پی ببرند. همه بهار را دوست دارند و این معجزه بهار است.

ای آن که به تدبیر تو گردد ایام

ای دیده و دل از تو دگرگون مادام

وی آن که به دست توست احوال جهان

حکمی بنما که گردد ایام به کام

از آن روز که اسلام نوروز را تایید کرد و این سنت دیرینه با معنویت پیوند خورد، دل ها را نیز بهاری کرد. مهم ترین جنبه معنوی عید نوروز، پیام تحول خواهی و دگرگونی آن است. دگرگونی طبیعت به ما می آموزد زمستان وجود خود را با برخورداری از فضیلت های انسانی، به بهاری زیبا و پر بر و بار بدل کنیم و همراه با عالَم بیرون، عالَم بزرگ تر درون خود را دگرگون سازیم. در این راه باید از نام و یاد خدا مدد جوییم و با قدم های استوار و توکل بر خدا، خانه تکانی و نظافت روحی و قلبی را با پاک سازی آثار اهریمنی از روح و جسممان شروع کنیم تا خانه دل، برای نزول باران رحمت خداوند آماده شود و از افسردگی و غم رهایی یابد. در پناه این طراوت و نورانیت است که رویش ها به شکل عمل و کارهای نیک از ما سر می زند و ما انسان دیگری خواهیم شد و جهان ما جهان دیگری می شود که همواره رو به سوی جاده کمال خواهد داشت.

معصومه داوودآبادی

در ادبیات فارسی، جشن نوروز را مانند بسیاری از آیین ها، رسم ها، فرهنگ ها و تمدن ها به نخستین پادشاهان نسبت می دهند. شاعران و نویسندگان قرن چهارم و پنجم هجری چون فردوسی، منوچهری، عنصری، بیرونی، طبری، مسعودی، مسکویه، گردیزی و بسیاری دیگر که منبع تاریخی و اسطوره ای آنان بی گمان، ادبیات پیش از اسلام بوده است، پیدایش نوروز و برگزاری جشن نوروز را از زمان پادشاهی جمشید می دانند که به چند نمونه اشاره می شود:

جهان انجمن شد بر تخت اوی

شگفتی فرو مانده از بخت اوی

به جمشید بر گوهر افشاندند

مر آن روز را روز نو خواندند

سر سال نو هرمز فرودین

بر آسوده از رنج تن، دل ز کین

به نوروز نو شاه گیتی فروز

بر آن تخت بنشست فیروز روز

بزرگان به شادی بیاراستند

می و رود و رامشگران خواستند۱

گذشته از ایران، در آسیای صغیر و یونان، برگزاری جشن ها و آیینی را در آغاز بهار سراغ داریم. صدرالدین عینی، درباره برگزاری جشن نوروز در تاجیکستان و بخارا ازبکستان) می نویسد: «… به سبب اول بهار، در وقت به حرکت درآمدن تمام رستنی ها، راست آمدن این عید، طبیعت انسان هم به حرکت می آید. از اینجاست که تاجیکان می گویند: «حَمَلْ، همه چیز در عمل.» در حقیقت این عید به حرکت آمدن کشت های غله، دانه و سر شدن آغاز) کشت و کار و دیگر حاصلات زمینی است که انسان را سیر کرده و سبب بقای حیات او می شود».۲

وی در جای دیگر می گوید: «در بخارا «نوروز» را که عید ملی عموم فارسی زبانان است بسیار حرمت می کردند؛ حتی ملاهای دینی. به این عید که پیش از اسلامیت، عادت ملی بوده، بعد از مسلمان شدن هم مردم این عید را ترک نکرده بودند، رنگ دینی اسلامی داده از وی فایده می بردند. از آیت های قرآن هفت سلام نوشته به «غولونگ آب»۳ که خوردن وی در نوروز از عادت های ملی، بیشتر بود، تر کرده می خوردند».

عبدالصمد بن علی از جد خود نقل می کند: «در نوروز جامی سیمین که پر از حلوا بود برای پیغمبر هدیه آوردند و آن حضرت پرسید که این چیست؟ گفتند: امروز روز نوروز است. پرسید که نوروز چیست؟ گفتند: عید بزرگ ایرانیان است. فرمود: آری در این روز بود که خداوند عسکره را زنده کرد. پرسیدند: عسکره چیست؟ فرمود: عسکره هزاران مردمی بودند که از ترس مرگ ترک دیار کرده و سر به بیابان نهادند و خداوند به آنان گفت بمیرید و مردند. سپس آنان را زنده کرد و ابرها را امر فرمود که به آنان ببارد. از این روست که پاشیدن آب در این روز، رسم شده پس از آن حلوا تناول کرد و جام را میان اصحاب خود قسمت کرده و گفت کاش هر روزی بر ما نوروز بود».

۱. شاهنامه فردوسی، ج ۱، داستان جمشید.

۲. صدرالدین عینی، یادداشت ها، ترجمه: علی اکبر سعیدی سیرجانی، ص ۶۲.

۳. زردآلو و قیسی خشک شده را که در آب خیس کنند.

سخن بزرگان

ـ امام خمینیره): «در این عید نوروز) هم که عید ملی است و اسلامی نیست، لکن اسلام هم مخالفتی ندارد، باز می بینیم که در روایات وارد شده که از آداب امروز، روزه گرفتن است. از آداب امروز دعا کردن و نماز خواندن است و این به ما می فهماند که هر ملتی بخواهد به راه راست برود و بخواهد استقلال خودش را، آزادی خودش را حفظ کند، باید در عیدش و غیر عیدش تذکر داشته باشد و ذکر خدا بکند، برای خدا باشد، حتی در عیدش دستور روزه است. دستور استجابی روزه ای که باید انسان منقطع بشود از شهوات خودش و متوجه خدای تبارک و تعالی شود».۱

ـ مقام معظم رهبری: «تحول هر سال جدید شمسی که مصادف با نوعی تحول در عالم طبیعت می باشد، فرصتی است برای اینکه انسان به تحول درونی خود و به اصلاح امور روحی، معنوی، فکری و مادی خود بپردازد و این دعای شریفی که در آغاز سال می خوانیم، درس همین تحول است… ایجاد تحول، کار خداست، اما ما موظفیم که برای این تحول در درون خود، در زندگی خود و در جهان اقدام کرده و همت و تلاش به عمل آوریم».۲

ـ شهید مطهری: «برای برخی از مردم، فصل حیات بخش بهار، الهام دهنده است. درس است، اما متأسفانه استفاده بعضی دیگر از افراد از حد استفاده یک حیوان تجاوز نمی کند».۳

ـ علی شریعتی: «اسلام، نوروز را جلالی بیشتر داد، شیرازه بست و آن را با پشتوانه ای استوار از خطر زوال در دوران مسلمانی ایرانیان، مصون داشت. انتخاب علیع) به خلافت و نیز انتخاب علیع) به وصایت، در غدیرخم هر دو در این هنگام بوده است و چه تصادف شگفتی، آن همه خلوص و ایمان و عشقی که ایرانیان در اسلام، به علیع) و حکومت او داشتند، پشتوانه نوروز شد. نوروز که با جان ملیت زنده بود، روح مذهب نیز گرفت».۴

۱. صحیفه نور، ج ۱۷، ص ۲۱۵.

۲. روزنامه اطلاعات، ۵/۱/۱۳۶۹، ص ۷.

۳. مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج ۳، ص ۳۷۷.

۴. علی شریعتی، کویر، ص ۲۷۲.

نکته ها

اعمال عید نوروز

ـ هنگام تحویل سال این دعا بسیار خوانده شود: «یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْاَبْصارِ یا مُدَبِّرَ اللَّیلِ وَ النَّهارِ یا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْاَحْوالِ حَوِّلْ حالَنا اِلی اَحْسَنِ الْحالِ».

ـ امام صادقع) به معلی بن خنیس این گونه آموخت: «چون روز نوروز شود، غسل کن و پاکیزه ترین جامه های خود را بپوش و به بهترین بوهای خوش خود را خوش بو گردان و در آن روز، روزه بدار. پس چون از نماز پیشین و پسین و نافله های آن فارغ شوی، چهار رکعت نماز بگزار؛ [هر دو رکعت، به یک سلام. دو رکعت اول پس از حمد، ده مرتبه سوره قدر بخوان و در رکعت دوم، پس از حمد، ده مرتبه سوره کافرون و در رکعت سوم پس از حمد، ده مرتبه سوره اخلاص و در رکعت چهارم، پس از حمد، ده مرتبه سوره فلق و ناس را بخوان و پس از نماز سجده شکر به جا آور و این دعا را بخوان: «اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الاوْصِیاءِ الْمَرْضیینِ وَ عَلی جَمیعَ اَنْبِیائِک وَ رُسُلِک بَاَفْضَلَ صَلواتِک وَ بارِک عَلَیهْمْ بِاَفْضَلَ بَرَکاتِک وَصَلِّ عَلی اَرْواحِهِمْ وَ اَجْسادِهِمْ. اَللَّهُمَ بارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ محَمَّدٍ وَ بارِک لَنا فِی یوْمِنا هَذا الَّذی فَضَّلْتَهُ وَ کرَّمتَهُ وَ شَرّفْتَهُ وَ عَظَّمْتَ خطَرَهُ. اَلَّلهُمَ بارِک لِی فِیمَا انْعَمْتَ بِهِ عَلَی حَتّی لا اَشکرَ احَداً غَیرَک وَ وَسِّعْ عَلَی فِی رِزْقی یا ذَالْجلالَ وَ الْاِکرامِ. اَلّلهُمَ ما غابَ عَنِّی فلا یغَیبنَّ عَنِّی عَونُک وَ حفظُک وَ ما فَقَدْتُ مِنْ شَیءٍ فَلا تُفقِدنی عَوَنَک عَلَیه، حَتّی لا اَتَکلَّفَ ما لا اَحْتاجُ اِلَیه یا ذَاالجْلالِ وَ الاِکرامِ».

و بسیار بگو: «یا ذَالْجْلَالِ وَ الْاِکرامِ».۱

بهار با تمام زیبایی ها و لطافت هایی که دارد، بیماری ها و حساسیت هایی را نیز با خود به ارمغان می آورد. برخی از این بیماری ها عبارتند از:

آلرژی: این بیماری از ناسازگاری برخی غذاها یا عطرها یا میوه ها با سیستم بدن ایجاد می شود که در اشخاص گوناگون به صورت های متفاوت بروز می کند. در بهار میوه های متنوعی وجود دارد که برخی از آنها در برخی اشخاص ایجاد حساسیت می کند. برای مثال می توان توت فرنگی را نام برد. بهترین راه درمان آلرژی، شناسایی ماده حساسیت زا و حذف آن از رژیم غذایی است.

تنگی نفس: عوارض این بیماری، گرفتگی بینی و عطسه های متوالی است که از راه استنشاق هوا در فصل بهار پدید می آید که گرده افشانی گل ها و درختان عامل اصلی آن است.

اگزما: بیماری مزمن و تقریباً همیشگی است که در فصل بهار به دلیل شکفته شدن گل ها و عطرافشانی آنها، عوارض آن شدید می شود و گاهی چنان شدت پیدا می کند که شخص را رنجور و ضعیف می کند.

۱. مفاتیح الجنان، ص ۵۹۸.

متن ادبی

بهار آمد

سودابه مهیجی

رسم روزگار عاشقانه است همیشه؛ رسمش چنین است که وقتی آفتاب کم پیدا، اندک اندک از فراز کوه ها بالاتر آمد و شعله های رنگ پریده زمستانی اش جان گرفتند، برف های سکوت و بی خبری را از سر و دوش همه لحظه های زندگی می تکاند و تمام وسعت به خواب رفته زمین بیدار می شود. آن گاه موسمی فرا می رسد که بهشت است و عشق و مژده بی وقفه زندگی که نوروز است؛ روز نو؛ روز دوباره برای تولد یافتن و میلاد دوباره روزگار را به تماشا نشستن.

خدا بهار را آفرید تا شاعران، دل تنگ نباشند. تا زمین، سه ماه بی وقفه شادی کند و مردم جز عشق نفس نکشند. خدا شاعرترین است، اگر نبود، بهار را نمی سرود و زمین را چون دختری تازه بخت، در میان دامن اهورایی بهار، عروس گل ها و درخت های سبز نمی کرد.

بهار آمد. باز نمردیم و به آغاز زمین رسیدیم؛ به لحظه هایی که ناگزیریم از نفس کشیدن دوبارگی عشق و خندیدن. باید پلک نزنیم حتی، تا تمام جوانه ها را ببینیم. کوچه ها و خانه ها و پرنده ها سبزند و می شود روی شاخه درخت های نوبر، سرود شکر خواند. باید در پیشانی روشن آسمان وضو بگیریم و پشت بام های پرنده خیز را یک به یک لمس کنیم. شکوفه های سرمه در چشمم، به بزم بهار می خوانندمان. باید برویم به تبریک نوروز در کوچه های شهر. باید برویم به دیدار بهار و بهشت که مادرانه زمین را در آغوش کشیده. در خیابان های فروردین، تقاطع باران عاشقی خدا پیداست و اینک، میان تمام دست های مشتاق، غزل تقسیم می کند.

بیا نگاه کنیم که من و تو کجای کتاب مهر خداوندیم؟ در چندمین سطر از صفحه های بخشندگی اش نشسته ایم؟

من و تویی که پروردگار، آن قدرها ما را به سینه فشرد و عزیزمان داشت که یک بار دیگر، هفت سین عاشقانه را تجربه کردیم و با جامه های خندان تبریک در مسیر عمرمان، به بهار برخوردیم خدا خواست که بار دیگر در این موسم بی همتا نظاره گر باشیم و تسبیح گوی این همه باران و سرشاخه های شکفته.

اکنون در معرض بهار، سرِ نشستن در کنج اندوه ندارم. باید در بی کران زندگی غرق شوم. باید پابه پای باران فروردین، سر از تمام باغچه های شکفته در بیاورم و شکفتن تمام غنچه ها را به خویش تبریک بگویم. اینک روز درخت است، روز گل، روز برگ و من تمام قافیه های ناتمامم را پشت پنجره نوروز آورده ام تا از الهام تماشای بهار، ناسروده هایم به بلندترین غزل های روزگار بدل شوند. من امروز تمام لبخند هایم را پیشکش دیدار تمام پرنده ها خواهم کرد. هر گنجشکی که به میهمانی پنجره ام بیاید، او را بر سفره خویش خواهم نشاند و تمام پروانه های شهر را به گلدان نرگس اتاقم میهمان خواهم کرد.

آه ای بهار! تو آمده ای. اینک اینجایی و زمستان چون خیالی دور، از ذهن تمام چترها پاک شده است. تو شأن نزول لحظه های معتدلی؛ لحظه هایی بی هراس و بی سرما؛ لحظه هایی که هیچ لرزه بر اندام کلبه ها نمی اندازند و پنجره ها را می گشایند تا گرمای آفتاب را به رخ انسان بکشند. لحظه های با تو بودن، به سینه دیوار قاب می شوند با پاورقی بهشت. لحظه های در تو بودن، میان تمام غزل ها حک می شوند با امضای معجزه خداوند.

ای بهار! تو اتفاق کمی نیستی. از پس تمام شاخه های پربرگ می توان به تو پی برد. در عبور هر نسیم معطر، می ش