پاورپوینت کامل رحلت حضرت رسول اکرم(ص) ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رحلت حضرت رسول اکرم(ص) ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رحلت حضرت رسول اکرم(ص) ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رحلت حضرت رسول اکرم(ص) ۱۱۹ اسلاید در PowerPoint :

شنبه

۲۴ بهمن ۱۳۸۸

۲۸ صفر ۱۴۳۱

۱۳.Feb.2010

یک جرعه آفتاب

نبی در آیینه وصی

محمدعلی کعبی

حضرت علی(ع)

دعا برای پیامبر

«… تا آنکه خداوند با دست پیامبر، شعله ای از نور برای طالبان آن برافروخت و بر سر راه گم شدگان، چراغی پرفروغ قرار داد. خداوندا! پیامبر، امین و مورد اطمینان و گواه روز قیامت است. نعمتی است که برانگیخته و رحمتی است که به حق فرستاده ای. خداوندا! بهره فراوانی از عدل خود به او اختصاص ده و از احسان و کرم خود فراوان به او ببخش! خدایا! بنای دین او را از آنچه دیگران برآورده اند، عالی تر قرار ده! او را بر سر خوان کرمت گرامی تر دار و بر شرافت مقام او نزد خود بیافزا و وسیله تقرب خویش را به او عنایت فرما و بلندی مقام و فضیلت او را بی مانند گردان و ما را از یاران او محشور فرما، چنان که نه زیان کار باشیم و نه پشیمان، نه دور از راه حق باشیم و نه شکننده پیمان، نه گمراه باشیم و نه گمراه کننده بندگان، نه فریب هوای نفس خوریم و نه وسوسه شیطان».۱

۱. نهج البلاغه، خطبه ۱۰۶.

به مناسبت رحلت پیامبر اعظم

«… پدر و مادرم فدای تو ای رسول خدا! با مرگ تو رشته ای پاره شد که در مرگ دیگران این گونه قطع نشد. با مرگ تو رشته پیامبری و فرود آمدن پیام و اخبار آسمانی گسست. مصیبت تو، دیگر مصیبت دیدگان را به شکیبایی واداشت و همه را در مصیبت تو یکسان عزادار کرد. اگر به شکیبایی امر نمی کردی و از بی تابی نهی نمی فرمودی، آن قدر اشک می ریختم تا اشک هایم تمام شود و این درد جانکاه همیشه در من می ماند و اندوهم جاوادانه می شد که همه اینها در مصیبت تو ناچیز است.

چه باید کرد، که زندگی را دوباره نمی شود بازگرداند و مرگ را نمی شود مانع شد. پدر و مادرم فدای تو! ما را در پیشگاه پروردگارت یاد کن! ما را از یاد مبر!»۱

«… همانا شکیبایی، نیکوست؛ جز در غم از دست دادنت و بی تابی ناپسند است؛ جز در اندوه مرگ تو. مصیبت تو بزرگ و مصیبت های پیش از تو و پس از تو ناچیزند».۲

۱. همان، خطبه ۲۳۵ (حضرت علی(ع) پس از غسل دادن پیامبر اکرم(ص) این خطبه را ایراد کرد).

۲. همان، حکمت ۲۹۲ (هنگام دفن پیامبر).

پی آمد های رحلت پیامبر اکرم(ص) از زبان حضرت زهرا(س)

حضرت فاطمه(س)، در خطبه فدکیه و نیز خطبه ای که بعدها در جمع زنان مدینه خواند که به عیادت ایشان آمده بودند، پی آمدهای رحلت پیامبر را بیان می کرد. از جمله این پی آمدها عبارتند از:

۱. ضعف و سستی در عقاید مردم ایجاد شد.

حضرت در خطبه ای، در حضور زنان مدینه که به عیادت ایشان آمده بودند نیز این امر را تذکر داد و با تأسف فرمود: «چه زشت است سستی و بازیچه بودن مردانتان پس از آن همه کوشش!»

۲. تفرقه و اختلاف به وجود آمد.

«تشتت و پراکندگی گسترش یافت و وحدت و همدلی از هم گسست.» استنهر، از نهر به معنای وسعت و فراوانی است و فتق، به معنای جدایی و پاره پاره شدن است. انفتق از انفتاق؛ یعنی شکافتن و رتق نیز به معنای هم بستگی و اتحاد است.

در قرآن کریم نیز آمده است: «اَوَلَمْ یرَ الَّذینَ کفَروُا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ کانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا؛ [آیا کافران ندیدند] که آسمان ها و زمین به هم پیوسته بودند و ما آنها را از یکدیگر باز کردیم؟!» (انبیاء: ۳۰)

۳. امید و آرزوهای مسلمانان به ناامیدی تبدیل شد.

آنان که به پیامبر اکرم(ص) و احکام عالیه اسلامِ نابِ حضرتش دل، خوش کرده و از نعمت دین الهی و حکومت اسلامی بهره مند شده بودند، با دیدن حوادث پس از آن حضرت، ناامید شدند و امیدشان به ناامیدی مبدل گشت.

۴. به حریم پیامبر بی حرمتی شد.

هنوز جسد مبارک پیامبر بر زمین بود که در اجتماع سقیفه، بدون نظرخواهی از خاندان پیامبر به تعیین جانشین برای آن حضرت پرداختند و حق اهل بیت حضرتش را ضایع کردند، چنان که حضرت علی(ع) می فرماید: «به خدا سوگند! نه در فکرم می گذشت و نه در خاطرم می آمد که عرب، خلافت را پس از رسول خدا از اهل بیت او بگرداند یا مرا پس از وی، از عهده دار شدن حکومت بازدارد».

نقل است در لحظات واپسین عمر پیامبرخدا و هنگام رحلت ایشان، هنگامی که ایشان قلم و لوحی خواستند، به آن حضرت بی حرمتی کردند و ندای «فانه یهجر» سر دادند. و مدتی نیز از رحلت حضرت نگذشت که به در خانه تنها یادگارش آمدند و چه بی حرمتی ها که نکردند.

۵. نفاق و دورویی آشکار شد.

حضرت در جای دیگری از همین خطبه، با کنایه زیبایی به این نفاق افکنی پرداخته و فرموده است: «شیر را اندک اندک با آب بنوشید و به بهانه اینکه آب می نوشید، شیر را خوردید. (این عبارت، کنایه از نفاق است که تظاهر به عملی می شود که در حقیقت خلاف آن است) و برای نابودی اهل بیت او در پشت تپه ها و درختان کمین کردید و ما بر این رفتار شما که مانند بریدن کارد فرو بردن نیزه در شکم، دردآور و کشنده است، صبر می کنیم».

۶. دین و معنویت کم رنگ شد.

«جلباب»، چادر یا عبایی است که بدن انسان را می پوشاند. حضرت زهرا(س) از تعبیر جلباب دین استفاده کرده؛ زیرا دین تمام جنبه های زندگی فردی و اجتماعی انسان را در بر می گیرد، همان گونه که چادر و عبا تمام بدن انسان را دربرمی گیرد.

آن حضرت در عبارتی دیگر فرموده است: «به خاموش کردن انوار درخشان دین و بی اهمیت کردن و مهمل گذاردن سنت های پیامبر برگزیده خدا همت گماردید».

۷. مردم دچار بی اعتنایی شدند.

حضرت زهرا(س) خطاب به انصار که با جان و مال، پیامبر را کمک کرده بودند، چنین فرمود: «ای گروه جوانمرد! ای بازوان ملت و یاوران اسلام، این غفلت و سستی و ضعف شما در حق من و غفلت و بی توجهی و خواب آلودگی در مورد دادخواهی من، چیست؟»

۸. مردم، پیمان شکنی کردند.

حضرت فرمود: «پس چرا پس از بیان حق، حیران و سرگردانید و پس از آشکار کردن عقیده، پنهان کاری می کنید و پس از آن پیش گامی و روی آوردن، به عقب برگشتید و پشت کردید».

حضرت زهرا(س) در این بخش خطبه، به حادثه غدیر اشاره می کند که پیامبر اکرم(ص) آن را برای مردم بیان و به آنها اعلام کرد و آنان نیز با علی(ع) بیعت کردند، ولی بیعت خود را شکستند.

۹. مردم دچار وسوسه های شیطانی شدند.

«به شیطان گمراه کننده پاسخ مثبت دادید». حضرت زهرا(س) در جایی دیگر از خطبه فرمود: «شیطان، سر خود را از مخفیگاه به در آورد، شما را فرا خواند، دید که پاسخ گوی دعوت باطل او هستید…».

مغزر یعنی مخفیگاه. در اینجا شیطان به سنگ پشت و خارپشت تشبیه شده است؛ زیرا سنگ پشت نیز وقتی دشمن را می بیند، سرش را در لاک خود فرو می برد، ولی وقتی محیط را امن دید، سر خود را بیرون می آورد. شیطان نیز تا وقتی پیامبر اکرم(ص) زنده بود، سرش را در لاک خود فرو برده بود و جرئت نمی کرد خود را نشان دهد، ولی پس از آن سرش را بیرون آورد و به تحریک مردم پرداخت.

۱۰. شتاب در شنیدن حرف های بیهوده و بی اساس.

حضرت زهرا(س) خطاب به مردم می فرماید: «ای گروه مردم که به سوی شنیدن حرف های بیهوده شتاب می کنید و کردار زشت زیان بار را نادیده می گیرید!»

۱۱. نطفه مظاهر فساد شکل گرفت.

در پایان خطبه عیادت، حضرت خطاب به زنان مهاجر و انصار فرمود: به جان خودم سوگند! نطفه فساد بسته شد. باید انتظار کشید تا چه زمان بیماری فساد، پیکر جامعه اسلامی را از پای درآورد که پس از این، از پستان شتر، به جای شیر، خون بدوشید و زهری که به سرعت هلاک کننده است.

۱۲. فرصت طلبان بر سر کار آمدند.

حضرت زهرا(س) در بخش هایی از خطبه فدکیه، به گروه های فرصت طلب که منتظر بودند پس از رحلت پیامبر از موقعیت بهره برند، اشاره و ویژگی های آنها را نیز بیان کرده است. این خطبه در منابع متعددی آمده است، از جمله در الاحتجاج طبرسی (چاپ اسوه) جلد یکم و شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید معتزلی، جلد شانزدهم، ۲۱۱ به بعد. در کتاب های مستقلی نیز ترجمه و شرح آن نوشته شده است از جمله در کتاب درس هایی از خطبه حضرت زهرا اثر حسین علی منتظری؛ شرح خطبه حضرت زهرا در دو جلد، اثر عزالدین حسینی زنجانی و قطره ای از دریا اثر علی ربانی گلپایگانی.۱

۱. برگرفته از: ویژه نامه اشارات، رحلت پیامبر(ص)، سال ۸۴ و سایت تبیان، ۱۸/۱/۱۳۸۴.

اشاره

وداع جانسوز

محمدعلی کعبی

روز دوشنبه، ۲۸ صفر سال یازدهم هجرت، روز جدایی پایان ناپذیر مدینه با پیامبرش بود. در آن روز، سیزده سال پستی و بلندی و شادی و غم، با آخرین پیامبرخدا به پایان می رسید و روزهای آشفته ای در راه بود. در آخرین لحظه های زندگی پیامبر، حضرت علی(ع)، دختر بزرگوار پیامبر، حضرت فاطمه(س)، بنی هاشم و همسران پیامبر، گرد آن حضرت جمع بودند. مردم از ضجه زنان دانستند که پیامبر دیگر در کنارشان نیست و به میعادگاه ابدی خود شتافته است. ولوله ای در شهر به راه افتاد و شک و شبهه در دل برخی راه یافت. حتی برخی گمان می کردند می توانند دوباره به آیین و سنّت های پدران خود بازگردند و رسوم جاهلی را رواج دهند تا اینکه کسی از میان جمعیت فریاد برآورد: «ای مردم! هرکس محمد را می پرستید، بداند او از دنیا رفته است و هرکس خدای محمد را می پرستد، بداند که او نخواهد مرد و این آیه را تلاوت کرد: «وَ ما مُحَمَّدٌ اِلّا رَسوُلٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِه الرُّسُلُ».۱

حضرت علی(ع) بر اساس وصیت پیامبر، آن حضرت را غسل داد. نقل است ایشان هنگام غسل دادن بزرگ ترین یار و بلکه برادر خود می گریست و می گفت «پدر و مادرم به فدایت! همان گونه که در زندگی نیکو بودی، پس از مرگ نیز نیکویی.»۲ سپس پیکر پاک پیامبر را روی تختی قرار داد و فرمود: پیامبر، چه در زمان مرگ و چه در زمان حیات، امام و پیشوای ماست. پس مردم گروه گروه وارد شوند و بر ایشان بدون امام جماعت نماز بخوانند و خارج شوند. نخستین کسانی که بر پیامبر نماز خواندند، حضرت علی(ع) و بنی هاشم بودند. انصار پس از آنها وارد شدند و نماز خواندند.۳

قبر پیامبر در اتاق و خانه خودش حفر شد و آنگاه که امام علی(ع) خواست که داخل قبر شود، انصار ندا برآوردند: ای علی، تو را به خدا! جایگاه ما را نزد پیامبر به یاد آور و بگذار کسی از ما وارد خانه شود و از فیض دیدن روی پیامبر بهره برد. حضرت علی(ع) دستور داد اوس بن خولی که از مبارزان شجاع و بافضیلت جنگ بدر بود، وارد شود. سپس امام وارد قبر پیامبر شد و گونه ایشان را بر خاک گذاشت و پیکر پاکشان را با خاک پوشاند.

بزرگانی از خاندان پیامبر، هنگام غسل و کفن و دفن آن حضرت، در اطراف یا داخل خانه پیامبر بودند، ولی هیچ یک از کسانی که در سقیفه حضور یافتند، در مراسم وداع ابدی با پیامبر حاضر نشدند.

(

پیامبر اسلام در طول ۲۳ سال، شیوه زندگی و آداب و رسوم مردم حجاز و نسل های پس از آنها را تغییر داد و زمینه شکوفایی استعداد آنها و حرکت به سمت آرمان های قدسی و انسانی را فراهم آورد. آن حضرت، برای این کارهای سرنوشت ساز، هیچ پاداشی مطالبه نکرد و از جان خویش مایه گذاشت. بر خلاف تصور بسیاری، درگیری آن حضرت با مشرکان و کسانی که مانع پیشرفت اسلام بودند، درگیری قبیله ای و خانوادگی نبود، بلکه پیامبر از آنها می خواست به یگانگی خدا شهادت دهند و مانع آزادی ها و رفاه و عدالت عمومی نشوند، ولی آنها نپذیرفتند و به مخالفت برخاستند؛ به پیشانی کسی که هرگز از او دروغ و خیانت و اعمال ناشایستی ندیده بودند، سنگ زدند؛ دندان هایش را شکستند؛ با او جنگیدند؛ بسیاری از یاران بی دفاعش را شکنجه کردند؛ عموی بزرگوار آن حضرت را به فجیع ترین شکل مثله کردند و خود و خانواده آن حضرت را در بدترین شرایط اقتصادی و محاصره قرار دادند، ولی در تمام این مدت، پیامبر در دل، آرزوی هدایت آنها را داشت و بر این امر بسیار پافشاری می کرد.

وداع با پیامبر بسیار تلخ بود؛ پیامبری که جامعه ای را تغییر داده بود و در مدت کوتاهی، انسان غرق در جهالت را به قله های سرافرازی و دانش و کمال رسانده بود. امام علی(ع) در خطبه ۱۰۶ نهج البلاغه در این باره می فرماید:

مردم از برکت بعثت پیامبر به جایی رسیده اند که حتی کنیزان شما را گرامی می دارند و به همسایگان شما احترام می گذارند، در حالی که شما به آنها برتری و بر آنها حقی ندارید. کسانی از شما می ترسند که نه از حکومت شما ترس دارند و نه شما بر آنها حکومتی دارید.

پیامبر، قهرمان مبارزه های خود را در میان مسلمانان گذاشت و او را جانشین خود معرفی کرد و به او تمام آنچه را می دانست، آموخت و ادامه راه بزرگ عدالت گستری را در میان دست های غریب او قرار داد، ولی همان گونه که آغاز راه با دشمنی های بسیار همراه بود، ادامه راه نیز از دشمنی و مانع تراشی به دور نبود؛ راهی که تا امروز ادامه دارد.

۱. آل عمران: ۱۴۴.

۲. ابن کثیر، سیره پیامبر، ج ۴، ص ۵۱۸.

۳. الارشاد، ج ۱، ص ۱۸۷؛ اعیان الشیعه، ج ۱، ص ۲۵۹.

گفتار مجری

پیامبر اسلام، پس از برانگیخته شدن، مفاهیم والا و انسان سازی را در مقام یک رهبر و شخصی صاحبِ قدرت و ارزش، به جامعه خود و جهان عرضه کرد. پیام هایی که پیامبر برای مردم سراسر جهان فرستاد و نامه هایی که برای تغییر قلب ها ارسال کرد، پیام هایی تاریخی یا سیاسی نبود. پیامبر خدا، از جانب پروردگار حامل شیوه ای از زندگی متعالی برای مردم بود و زندگی شخصی آن حضرت نیز نمونه عالی یک زندگی خداگونه بود.

زندگی رسول خدا(ص)، سرشار از درس ها و آموزه های سازنده و مفید برای انسان امروزی است. ایشان در بالاترین جایگاه اسلامی و اجتماعی قرار داشت، ولی خاضع ترین، خوش برخوردترین، زاهدترین، ساده زیست ترین، شجاع ترین و مهربان ترین انسان زمان خویش بود. پیامبر تنها بر قله رسالت نایستاد، بلکه سلسله جبال اخلاق مداری و مردم داری را فتح کرد. آن حضرت، برای مدتی طولانی در کوچه ای می ایستاد و با پیرزنی سخن می گفت و به حرف های کم اهمیتش گوش می داد. اگر به مدینه سال های آغازین هجرت سری بزنیم، شاید آن حضرت را در حال کشاورزی یا وصله کردن لباس یا شیر دوشیدن یا نماز یا مشورت کردن با دیگران یا یاری رساندن به جمعی ببینیم. او را اگر ببینیم، هم او خواهد بود که نخست، سلام خواهد کرد و اگر چیزی نگوییم، او سراغ خواهد گرفت. سلام بر او؛ بر زیباترین و کامل ترین موجودی که آفریده شده است. چه شیرین است خواندن سطرهای متفاوتی از زندگی حیات بخش او.

رفتارهای یک فرمانروا

محمدعلی کعبی

– رسول خدا(ص)، هرگز از حال دیگران غافل نمی شد. اگر سه روز یکی از یارانش را نمی دید، درباره حال او پرس وجو می کرد. اگر به سفر رفته بود، برایش دعا می کرد. اگر در خانه بود، به دیدارش می رفت و اگر بیمار بود، از او عیادت می کرد.۱

– پیامبر اکرم(ص)، همواره به دیگران احترام می کرد. آن حضرت برای احترام به یارانش و به دست آوردن دل آنها به کنیه۲ صدایشان می کرد و برای کسانی که کنیه نداشتند، کنیه تعیین می کرد.

– آن حضرت برای زنان دارای فرزند و بدون فرزند و حتی برای بچه ها کنیه انتخاب می کرد و دل همه را به دست می آورد.۳

– هرگاه شخصی خدمت رسول خدا(ص) می رسید، آن حضرت زیرانداز خود را به او می داد و اگر نمی پذیرفت، پیامبر آن قدر اصرار می کرد تا بپذیرد.۴

– پیامبر خدا بسیار به درگاه پروردگار زاری و تضرع می کرد و همواره از خدا می خواست او را به آداب و مکارم الاخلاق آراسته کند. آن حضرت در دعای خود می فرمود: «خدایا، مرا نیکو گردان و مرا از اخلاق بد دور کن!»۵

– در روایات آمده است رسول خدا(ص) با دست مبارکش، لباس خود را می دوخت، کفشش را پینه می زد و بیشترین کاری که در خانه انجام می داد، خیاطی بود.۶

– هرگاه پیامبر خدا از سفری بازمی گشت، نخست به مسجد می رفت، دو رکعت نماز می خواند و سپس به خانه می رفت.۷

– رسول خدا(ص) بر حصیری می خوابید و جز همان حصیر زیراندازی نداشت.۸

– رسول اکرم(ص)، هنگام غذا خوردن دو زانو می نشست و پاهای خود را جمع می کرد و زانو و پای مبارکش را روی زانو و پای دیگر می نهاد و می فرمود: «من بنده ام و چون بندگان غذا می خورم و مانند آنها می نشینم.»۹

– در شب های تاریک، مردم پیش از اینکه رسول الله(ص) را ببینند، از بوی عطر پیامبر او را می شناختند و متوجه حضور آن حضرت می شدند.۱۰

– از پیامبر چیزی درخواست نشد که آن حضرت به آن پاسخ منفی بدهد و در پاسخ، نه بگوید. آن حضرت هیچ گاه حاجت نیازمندی را رد نکرد و تا آنجا که برایش امکان داشت، نیاز او را برآورده می ساخت و اگر چیزی نداشت، با زبان نرم و شیرین خود او را راضی می کرد.

نماز رسول خدا(ص) نیز در عین اینکه کامل و به دور از هر نقصی بود، ولی کوتاه بود. خطبه آن حضرت نیز کوتاه تر بود و از بیهوده گویی پرهیز می کرد.۱۱

پیامبر، فقیری را برای فقر و نداری تحقیر نمی کرد و از هیچ پادشاهی به علت قدرتش نمی ترسید.

فقیر و سلطان را به یک گونه به سوی خدا دعوت می کرد و همه در نظرش یکسان بودند.

نقل است رسول خدا(ص) هرگز سه روز پیوسته غذای سیر نخورد تا اینکه از دنیا رحلت کرد. با اینکه پیامبر قدرت سیر کردن خویشتن را داشت، خود را گرسنه نگه می داشت و غذایش را به نیازمندان می بخشید.۱۲

۱. ابوالحسن حسینی، پژوهشی در تاریخ پیامبر، ص ۵۰۰.

۲. کنیه صدا کردن شخص به نام فرزندش است که در عرب برای بزرگداشت و احترام به کار می رود. برای مثال بگویی ابامحمد یا ابوجعفر. کنیه پیامبر ابوالقاسم بود.

۳. حسین وسطی، پیامبر و اعجاز قرآن، ص ۳۵۰.

۴. محمد زنجانی، پیامبر موروث، ص ۴۰.

۵. سید حسین حسینی، پیامبر وحدت؛ محمد(ص)، ص ۳۱۱.

۶. محمدابراهیم ورکیانی، تاریخ اسلام از بهشت نبوی تا حکومت علوی، ص ۴۰.

۷. عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، چهارده نور پاک یا جوانان در محضر پیشوایان، ص ۵۹.

۸. مصطفی حسینی طباطبایی، خیانت در گزارش تاریخ، ص ۴۷۷.

۹. جعفر سبحانی، از بزرگ رسالت، ص ۴۹۱.

۱۰. حسن اسلامی اردکانی، محمد، آخرین پیامبر، ص ۶۴.

۱۱. علی حسینی زاده، سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت، ص ۱۹۲.

۱۲. سید محمد نجفی یزدی، محمد، فرزانه آفرینش، ص ۲۷۲.

متن ادبی

آن روزها و این روزها

محمدعلی کعبی

در آن روزها؛ آن روزهای نادانی؛ آن روزهای زنده به گور شدن خداپرستی؛ آن روزها که مردمان زمین در خرافات غوطه ور بودند، وعده ای در گوشه ای از جهان در حال تحقق بود. مردی خواب هایی می دید که در روز تعبیر می شد و می شنید که با عبارت «اَلسَّلامُ عَلَیک یا رَسوُلَ اللهِ» بر او سلام می کنند، ولی تا روی برمی گرداند، کسی را نمی دید.

ناگهان، پیوندی در میان زمین و آسمان برقرار شد و خداوند خواست که پیامبر خود را به زمینیان برساند. آن روزها مردی عرب، با دشداشه ای سفید، روی کوهی که از همه کوه های زمین بیشتر به خداوند نزدیک شده بود، به سر می برد. از همان کوه آغاز شد، رسالتی که تا امروز جریان دارد.

این روزها؛ این روزهای دانایی و نادانی؛ این روزهای زنده شدن روح خرافه در کالبد جهان؛ این روزها که هنوز کودکان معلول در هیروشیما به دنیا می آیند و هر روز زنده به گور می شوند؛ این روزها که زنان به بردگی هرزگی و تبلیغات با