پاورپوینت کامل شهادت حضرت امام زین العابدین(ع) ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شهادت حضرت امام زین العابدین(ع) ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شهادت حضرت امام زین العابدین(ع) ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شهادت حضرت امام زین العابدین(ع) ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint :

سه شنبه

۸ دی ۱۳۸۸

۱۲ محرم ۱۴۳۱

۲۹.Dec.2009

یک جرعه آفتاب

«لا تَخْلُوا الْأَرْضُ اِلی أَنْ تَقُومَ السّاعَهُ مِنْ حُجَّهٍ وَلَوْلا ذلِک لَمْ یعْبَدِ اللهُ؛ زمین تا روز قیامت خالی از حجت نیست و اگر حجت الهی نبود، خدا پرستیده نمی شد».۱

«مَنْ ثَبَتَ عَلی وِلایتِنا فِی غِیبَهِ قائِمنا أَعْطاهُ اللهُ أَجْرَ أَلْفَ شَهِیدٍ مِثْلَ شُهَداءِ بَدْرٍ و أُحُد؛ کسی که در زمان غیبت قائم ما بر ولایتمان ثابت و استوار بماند، خداوند پاداش هزار شهید مثل شهیدان بدر و احد را به او عطا می کند».۲

«اِنَّ لِسانَ ابْنَ آدَمَ یشْرِفُ عَلی جَمِیعِ جَوارِحِه کلَّ صَباحٍ فَیقُولُ کیفَ أَصْبَحْتُمْ؟ فَیقُولُونَ بِخَیرِ أَنْ تَرَکتَنا؛ زبان انسان هر روز صبح بر تمام اعضا و جوارحش وارد می شود و می گوید: چگونه صبح کردید؟ [اندام] می گویند: اگر تو ما را رها کنی، خوب و آسوده ایم؛ ز یرا با تو ثواب و عذاب به ما می رسد».۳

«سپاس خدایی را که هر وقت حاجتی داشتم او را خواندم و بدون هیچ واسطه ای، در خلوت سر خود را با او بازگو کردم او نیز نیاز مرا برطرف ساخت».۴

۱. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۹۲.

۲. همان، ص ۱۲۵.

۳. اصول کافی، ج ۲، ص ۱۱۵؛ وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۱۸۹، ح ۱.

۴. حسن ممدوحی کرمانشاهی، شهود و شناخت، ترجمه و شرح صحیفه سجادیه، ص ۷۷، به نقل از: بحارالانوار، ج ۹۵، ص ۸۲.

اشاره

سید محمدصادق میرقیصری

کلهم نورٌ واحد

امامان معصوم ع)، مظهر کامل تمامی صفات نیک هستند، ولی برخی صفت ها در برخی از این امامان بزرگوار، بیشتر جلوه گر است و این به آن علت است که هر امامی در شرایط خاصی زندگی کرده است.

بی بصیرتی و بی وفایی مردم کوفه، صفت صبر را در امیرالمؤمنین علی ع) نمایان تر کرد و اختلاف و جنگ میان حکومت اموی و عباسی، باعث شد که امام صادق ع) حرکت علمی گسترده ای را به پیروی از پدر بزرگوارش آغاز کند.

خفقان جامعه پس از شهادت امام حسین ع) و ستم و جور یزید بن معاویه و جانشینان پس از وی موجب شد امام زین العابدین ع)، به ظاهر از صحنه سیاسی کنار رود و گوشه نشین شود. این امر موجب شد امام سجاد ع) با بینشی عمیق، در ادامه راه پدر بزرگوارش نهضتی جدید را آغاز کند و آن، انتقال مفاهیم اسلامی با دعا بود که به صحیفه سجادیه معروف شد.

چون امام سجاد ع) با دعا و نیایش راه پدران خود را ادامه داد، به زین العابدین ملقب شد. پیامبر اعظم ص) در حدیثی درباره امام زین العابدین ع) می فرماید: «در روز رستاخیز، آوازدهنده ای صدا می زند: کجاست زین العابدین «زیور عابدان»؟ و من فرزندم علی بن حسین بن علی بن ابی طالب را می بینم که صف ها را می شکافد [و پیش می رود]».۱

۱. میزان الحکمه، ج ۱، ص ۳۰۱.

نقش امام سجاد ع) در ثمردهی عاشورا

بیماری امام سجاد ع) گرچه بسیار رنج آور بود، ولی گویی مصلحت بود تا آن حضرت در کربلا کشته نشود و با زنده ماندن ایشان، پیام خون شهیدان کربلا به گوش همگان برسد و نهضت امام حسین ع) به رهبری و نظارت آن حضرت، با بهترین روش، ادامه یابد و کامل شود.

دشمنان با بی رحمانه ترین روش، بازماندگان شهیدان کربلا، از بانوان و کودکان را به صورت اسیر، روانه کوفه، مقر حکومت عبیدالله بن زیاد کردند. آنها غُل بر گردن امام سجاد ع) انداختند تا آن حضرت را در مسیر راه شکنجه کنند. روایت است امام سجاد ع) را بر شتر بی جهاز سوار کردند و بر اثر فشار غُل و زنجیر، از رگ های گردن مبارکش خون جاری بود و با همین وضع آن حضرت را وارد کوفه کردند.

جمعیت بسیاری از کوفه برای تماشا آمده بودند. امام سجاد ع) فرصت را غنیمت شمرد و در همان جا خطبه ای شیوا و غرا خواند و برای نخستین بار، مردم بی وفای کوفه را آماج سرزنش قرار داد. آنگاه برخاست و پس از حمد و ثنا و درود بر پیامبر خدا ص) چنین فرمود: «ای مردم! هرکه مرا شناخت که شناخته است و هرکه مرا نشناخت، من خود را به او معرفی می کنم. من علی، فرزند حسین، فرزند علی بن ابی طالب هستم. من فرزند کسی هستم که حریم احترام او، گستاخانه هتک شد، اموالش را ربودند، ثروتش تاراج رفت و افراد خانواده اش اسیر شدند. من پسر کسی هستم که او را در کنار رود فرات سر بریدند؛ بی آنکه خونی از او طلب کار باشند یا قصاصی از او بخواهند. من فرزند کسی هستم که او را با شکنجه کشتند. همین فخر، او را بس که در راه خدا شهید شد.

ای مردم، شما را به خدا! آیا می دانید که شما برای پدرم نامه دعوت نوشتید و او را فریب دادید و با او بیعت کردید و پیمان بستید، سپس به جنگ او پرداختید؟!

هلاکت و مرگ بر شما! با این کرداری که به پیش فرستادید و رسوا باد رأی شما! شما با چه چشم و رویی به رسول خدا ص) می نگرید؟ آن هنگام که به شما بفرماید عترت مرا کشتید و از عترتم هتک حرمت کردید، پس شما از امت من نیستید».۱

۱. نک: همان، ص ۳۸۹.

پس از کربلا

رقیه ندیری

امام سجاد ع)، پس از حادثه کربلا و بازگشت به مدینه، چند وظیفه مهم داشت و باید همه آنها را به خوبی انجام می داد. امامت، سرپرستی خاندان سالار شهیدان، به ثمر رساندن قیام عاشورا، خنثا کردن تبلیغات امویان درباره اسلام و اهل بیت ع) و معرفی الگوهای مناسب دینی و فرهنگی، از مهم ترین مسئولیت های امام زین العابدین ع) بود، ولی با نابسامانی ها در شهرهای مهم اسلامی وجود داشت، علویان قدرت خودنمایی نداشتند و با کمترین حرکت سرکوب می شدند.

در نخستین سال های پس از واقعه کربلا، به جز وظایف یاد شده، مهم ترین مسئولیت امام این بود که از حساسیت های بنی امیه نسبت به خویش بکاهد. امام سجاد ع) خوب می دانست تا هنگامی که در مدینه یا دیگر شهرهای اسلامی باشد، امویان، رفت وآمد و کوچک ترین رفتار و حرکات خود و اصحابش را کنترل می کنند و آنها را از ادامه رسالتشان بازمی دارند. ازاین رو، تصمیم گرفت در بیابان های بیرون مدینه، سیاه چادری برپا کند و چند سالی را در آنجا زندگی کند. مهم ترین فایده این مهاجرت این بود که سرکرده خون خوار اموی، مسلم بن عقبه، در هجوم وحشیانه به مدینه، به امام زین العابدین ع) آسیبی نرساند؛ زیرا خطری از جانب امام احساس نمی کرد و ایشان را چهره ای سیاسی به شمار نمی آورد. امام سجاد ع) وقتی بدگمانی های حکومت را نسبت به خویش از بین برد، به مدینه بازگشت، درحالی که یک شهروند عادی به شمار می رفت و دیگر به زیر نظر گرفتن آن حضرت نیازی نبود. پس از این اقدام، امام راحت تر توانست به وظایف مهم خویش عمل کند و به اهداف عالی اش برسد.۱

۱. محمدرضا حسینی جلالی، جهاد امام سجاد ع)، ترجمه: موسی دانش، ص ۶۷.

گفتار مجری

برخی از مؤمنان به ویژه جوان ها، وقتی با عارفی روبه رو می شوند، این پرسش به ذهنشان خطور می کند که از وی برای رسیدن به مراتب بالای معرفت و کمال، راهکاری بخواهند.

دعا و گریه، یکی از بهترین راه های معرفت و کمال است که انسان را به خدا نزدیک و نزدیک تر می کند. به گفته بیشتر علمای اخلاق و عرفان، دعای بیستم صحیفه سجادیه، جزو بهترین دعاها برای تهذیب نفس و پاک شدن از گناهان است. این دعا به دعای «مکارم الاخلاق» معروف است.

قسمت هایی از دعای مکارم الاخلاق را مرور می کنیم.

«خدایا! بر محمد و آل او درود فرست و ایمان مرا به کامل ترین ایمان برسان و یقین مرا بهترین یقین قرار ده و نیت مرا به بهترین نیت ها به پایان رسان و عمل مرا به نیکوترین اعمال مقرر فرما!

خدایا! هرگاه عمر من چراگاه شیطان شود، قبض روحم کن؛ پیش از آنکه خشم تو بر من سبقت گیرد یا غضب تو در مورد من حتمی شود.

خدایا! بر محمد و آل او درود فرست و کینه کینه توزان را برای من به محبت، و حسد اهل ستم را به دوستی، و بدگمانی مردم شایسته را به اطمینان، و دشمنی نزدیکانم را به دوستی، و آزار و عقوق خویشانم را به احسان، و خوار کردن نزدیکانم را به یاری دادن، و دوستی ظاهری اهل مکر با من را به محبت حقیقی مبدل ساز!

خدایا! بر محمد و آل او درود فرست و استوارم دار تا به کسی که به من خیانت کرده است، به خیرخواهی پاسخ دهم و به کسی که ترکم کرده، به نیکی پاداش دهم، کسی که مرا محروم کرده، با بخشش تلافی کنم، کسی که از من بریده، با پیوستگی مکافاتش کنم و کسی که غیبت مرا کرده، با او مخالفت کنم؛ به خوبی یاد کردن او!

خدایا! آراسته کن مرا به زینت پرهیزکاران در گسترش عدل؛ فرو بردن خشم؛ خاموش ساختن آتش فتنه؛ جمع کردن مردم پراکنده؛ آشتی دادن میان دو نفر؛ آشکار ساختن معروف؛ پنهان داشتن عیب های دیگران؛ خوش رویی و فروتنی؛ خوش رفتاری و ایثار؛ گفتن حق اگرچه سخت باشد؛ دوری از اهل بدعت و کسانی که به رأی خودشان عمل می کنند!

پروردگارا! آنچه را که زبانم جاری سازد، از تلفظ ناسزا یا هرزه گویی یا ریختن آبروی مردم یا گواهی باطل یا غیبت کردن مؤمن غایب یا دشنام به مؤمن حاضر و مانند این صفات ناپسند را تبدیل کن به ذکر حمد خویش و غرق شدن در ثنا گویی ات و گرویدن بر مجد و عظمتت و سپاس گزاری در برابر نعمتت و اعتراف به احسانت و شمارش نعمت هایت!»

همراه با کلام امام سجاد ع)

«الرِّضی بمَکروهِ القَضاءِ اَرْفَعُ دَرَجاتِ الیقین؛ راضی بودن به قضای ناخوشایند، از بالاترین مراتب یقین است».

«مَنْ کرُمَتْ عَلیهِ نَفْسُهُ هانَتْ عَلَیهِ الدُّنیا؛ هرکه به کرامت نفس خود پی بُرد، دنیا در دیده اش خوار شد».

«مَنْ قَنَعَ بما قَسَمَ اللهُ لَهُ فَهُوَ مِنْ اَغْنَی النّاسِ؛ کسی که به آنچه خدا برایش در نظر گرفته است، قانع باشد، او از بی نیازترین مردمان به شمار می آید».

«لا یقِلُّ عَمَلٌ مَعَ تَقْوی، وَ کیفَ یقِلُّ ما یتَحَبَّلُ؛ هیچ عملی آنگاه که از پشتوانه تقوا برخوردار باشد، اندک نخواهد بود. پس چگونه عملی که به درگاه خداوند مقبول افتاده است، اندک باشد؟»

«الخَیرُ کلُّهُ صِیانَهُ الاِنسانِ نَفْسَهُ؛ تمام خیر آن است که انسان، خویشتن دار باشد».

«کفی بِنَصْرِاللهِ لَک اَنْ تَری عَدُوّک یعْمَلُ بِمَعاصی اللهِ فیک؛ همین نصرت خدا بر تو بس که می بینی دشمن تو برای ضربه زدن به تو، به نافرمانی خدا روی آورده است».۱

«التّارِک الامْرَ بِالمَعْروفِ وَالنَّهی عَنِ المُنْکرِ کنابِذِ کتابِ اللهِ وَراءَ ظَهْرِهِ؛ ترک کننده امر به معروف و نهی از منکر، مانند کسی است که قرآن را پشت سرش می اندازد».

«اَفْضَلُ العِبادَهِ عَقَّهُ البَطْنِ والفَرْجِ؛ بهترین عبادت، نگه داری شکم و دامن از حرام است».

«اِیاک وَ مُصاحَبَهَ الاَحمقِ فَاِنَّهُ یریدُ اَنْ ینْفَعَک فَیضُرُّک؛ از هم نشینی با آدم احمق بپرهیز؛ زیرا همانا می خواهد به تو سود برساند، ولی به تو زیان می رساند».

«اِیاک وَالْکسَلَ والضَّجْرَ فانَّهُما مفتاحُ کلِّ شرٍّ؛ از تنبلی و کم حوصلگی بپرهیز؛ زیرا این دو، کلید هر کار زشتی است».

«عَجِبْتُ لِمَنْ عَمِلَ لِدارِ الفَناءِ وَ تَرَک دارَ البَقاءِ؛ تعجب می کنم از کسی که برای خانه ناپایدار دنیا) کار می کند، ولی خانه پایدار آخرت) را ترک می کند».

شخصی در محضر امام سجاد ع) گفت: «خدایا! مرا از مردم بی نیاز کن!» امام فرمود: «چنین دعا نکن؛ زیرا انسان ها به همدیگر نیازمندند، بلکه بگو: اللّهُمَّ اَغْنِنی عَنْ شِرارِ خَلْقِک؛ خدایا! مرا از انسان های بدکار بی نیاز کن!»۲

۱. تحف العقول، ص ۴۴۸.

۲. مهدی پیشوایی، سیره پیشوایان، صص ۴۲۷ و ۴۲۸.

القاب زیبا

رقیه ندیری

زین العابدین، سیدالعابدین، سیدالمتقین، امام المؤمنین، امین، سجاد، زین الصالحین، منارالقانتین، عدل، امام الامه و البکاء، القاب امام چهارم، حضرت علی بن الحسین ع) است. از میان این القاب، سجاد و زین العابدین شهرت بیشتری دارد. این لقب ها مانند القابی نیست که عرب روی کودکان تازه متولدشده خود می گذارند یا مانند القابی که در سده سوم هجری در قلمرو حکومت اسلامی رایج شد. امام سجاد ع) از طرف مردم به این القاب مشهور شد؛ مردمی که گوهرشناس، عارف و انسان جو بودند.

بیشتر کسانی که امام سجاد ع) را به این القاب منسوب کرده اند، نه شیعه بودند و نه به امامت آن حضرت اعتقاد داشتند، ولی نمی توانستند ویژگی های آن حضرت را نادیده بگیرند. هر کدام از این لقب ها مرتبه ای از کمال نفس و بُعدی از شخصیت والای این امام بزرگوار را نشان می دهد و از اعتماد مردم نسبت به دارنده این عنوان ها سرچشمه گرفته است. القابی چون سید عابدان، پیشوای زاهدان، مهتر پرهیزکاران، امام مؤمنان، زیور صالحان و چراغ شب زنده داران، تنها جنبه هایی از شخصیت امامی را مطرح می کند که هنوز هم در میان مردم ناشناخته است.۱

۱. جعفر شهیدی، زندگانی علی بن الحسین ع)، ص ۷.

دورنمای کلی

رقیه ندیری

دوران امامت امام سجاد ع) به سه بخش تقسیم می شود:

۱. دوره اسارت؛

۲. دوره قیام و شورش ها؛

۳. زمان ثبات و سازندگی.

۱. دوره اسارت؛ از عصر عاشورا شروع شد و تا بازگشت به مدینه ادامه داشت. در این مرحله، اگرچه امام در دست حاکمان ستمگری چون ابن زیاد و یزید اسیر بود، ولی برخوردی صریح و افشاگرانه داشت. به طور کلی، موضع گیری این دوره امام سجاد ع)، با موضع گیری های دیگر آن بزرگوار در طول عمر شریفش متفاوت است. در این زمان، امام زین العابدین ع) برخوردی پرخاش گرانه، افشاگرانه و هشداردهنده در پیش می گیرد. امام سجاد ع) در کوفه به گونه ای خطبه می خواند که ابن زیاد دستور می دهد، آن حضرت را به قتل برسانند. ایشان در شام نیز در مجلس یزید و در برابر جمعیت بسیاری حقایق را به روشنی بیان می کند تا حقانیت اهل بیت ع) را ثابت و مردم غافل را از خواب سنگین بیدار کند و به شهادت تاریخ، از عهده این رسالت به خوبی برآمد.

۲. دوره قیام و شورش ها؛ در این مرحله، امام سجاد ع) هر قیامی را که برای خون خواهی شهدای کربلا بود، تأیید می کرد و مردم را برای پیوستن به آن قیام تشویق می کرد، ولی هرگاه تشخیص می داد قیام ها با هدفی غیرالهی برپا شده اند، مردم را از ادامه این قیام ها دور می کرد.

در مواردی نیز موضع گیری های مثبت امام سجاد ع) پنهانی بود. دلیل این پنهان کاری را باید در کارهای ناپسند بنی امیه جست وجو کرد که حادثه عاشورا، هجوم به مدینه و مباح کردن خون و ناموس و مال مردم و به آتش کشیدن خانه خدا از برجسته ترین رفتارهای وحشیانه بنی امیه بود. این رفتار و اعمال بنی امیه نفس ها را در سینه ها حبس کرده بود و به کسی جرئت مخالفت و اعتراض نمی داد. عالمان درباری نیز با جعل احادیث و وارونه نمایش دادن حقیقت، عرصه را طوری تنگ کرده بودند که دوست داران و یاران اهل بیت ع) انگشت شمار شده بودند. بنابراین، امام سجاد ع) باید این یاران اندک را از آسیب ها دور نگه می داشت و تقیه، راهی مناسب بود تا امام سجاد ع) با حفظ یاران خود به تربیت شیعیان بپردازد. با این راهکار امام، در پایان عمر شریف آن حضرت، شیعه از انزوا درآمد.

۳. دوران ثبات و سازندگی؛ برنامه های امام در این دوره متنوع تر بود که برخی از آنها عبارتند از:

الف) زنده نگه داشتن یاد و خاطره عاشورا و رساندن پیام آن به مردم؛

ب) نشر مبانی اعتقادی و فرهنگی شیعه که بیشتر در قالب دعاها، مواعظ و سخنان بود؛

ج) زیر نظر داشتن جریان های دینی ـ سیاسی و امور داخلی جامعه اسلامی؛ سخنان امام درباره مکاتب فکری و هشدار به زُهَری، عالم دربار اموی نمونه ای از فعالیت های امام سجاد ع) است.

د) تربیت نیروهای کارآمد؛ یکی از فعالیت های اساسی امام در این راه، خرید بردگان و آموزش دادن و آزاد کردن آنان بود. نقل است امام سجاد ع) خدمتکارانش را بیشتر از یک سال نگه نمی داشت و آنها را آزاد می کرد. همچنین، آن حضرت شاگردانی داشت که ابوحمزه ثمالی، سعید بن جبیر و ابوخالد کابلی از برجسته ترین آنها بودند.

هـ) افشای چهره امویان؛ خطبه های امام سجاد ع) در کوفه و شام و مدینه، بیشترین نقش را در این زمینه داشت.۱

۱. محسن رنجبر، نقش امام سجاد ع) در رهبری شیعه، ص ۵۱.

سخن بزرگان

ذهبی مورخ سنّی):

«آقا امام زین العابدین ع)، از عظمت و شکوه شگفت آوری برخوردار بود و شایستگی آن را هم داشت؛ زیرا او به سبب بزرگواری، مقام والا، دانش، عبادت و خرد کاملش سزاوار مقام امامت عظمی بود».۱

۱. جهاد امام سجاد ع)، ص ۴۰.

منادی:

«زین العابدین ع)، پیشوا و مرجعی است که بخشندگی ها و اخلاق والای او زبانزد همگان شده است و کبوتران فضیلت و بخشندگی او در فضای هستی به پرواز درآمده اند. وی دارای منزلت بزرگ، بخشندگی بسیار و سعه صدر بود. پیشوایی همچون رأس آن بود که به اداره امور و سیاست، آشنایی کامل داشت».۱

۱. همان.

جاحظ از دانشمندان اهل سنت):

«اما علی بن حسین ع)، با وجود اینکه