پاورپوینت کامل انفجار در حرم مطهر رضوی، توسط منافقین کوردل ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انفجار در حرم مطهر رضوی، توسط منافقین کوردل ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انفجار در حرم مطهر رضوی، توسط منافقین کوردل ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل انفجار در حرم مطهر رضوی، توسط منافقین کوردل ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

یکشنبه

۲ اسفند ۱۳۸۳

۱۰ محرم ۱۴۲۶

۲۰۰۵.feb. 20

تپیده در خون

حمیده رضایی

کدام فکر شوم، صفحات خاک خورده ذهنتان را آشفته است که نمی اندیشید جز به ویرانی، جز به خون، جز به گناه؟

این کدام ابلیس بیدار شده است که در چشم هایتان پلک می زند و چنگ در تمام پیکرتان انداخته است که این گونه در گناه غوطه می خورید؟

خفاشانه با کدام خورشید به جنگ برخاسته اید و مست از این حادثه، قهقه های ابلیسانه می زنید؟!

چگونه در گرداب های غفلت دست و پا می زنید؟

شما را هیچ راهی نیست جز شعله زارهای دوزخ. شما را هیچ بهاری بیدار نخواهد کرد، هیچ صدایی؛ حتی صدای فرو ریختن دیوارهای صحن و ضریح.

نمی بینید جز تاریکی، نمی بینید جز غفلت، راهی که انتخاب کرده اید، شما را در آتشی می سوزاند که هیچ کس را یارای رهایی از آن نیست.

کبوتران حرم، در خون تپیده و بی بال و پر، صحن غرق در دود و غبار، بوی تند حادثه، بوی خون زائران، چشم انداز اشک های ریخته پای ضریح، جانمازهای هنوز گشوده و مشتی کبوتر که بی پیکر بال می گیرند، مشتی کبوتر زائر تپیده در خون.

این کدام حادثه شوم است که ذهن تاریخ را می آشوبد؟

این کدام شوکران ناهنگامی است که در جام جان تاریخ ریخته می شود؟

دستان ابلیس این بار به کدام قصد شوم، پنجه در خورشید کشیده است که از هر طرف، بوی بال های سوخته می آید و خون های بی گناه ریخته.

حرم بر سینه می کوبد و چشم می بندد تا اتفاق افتاده را این گونه هولناک نبیند.

هاله ای از غبار، تکه تکه بدن زائران؛ انفجار رخ داده است و ابلیسان از شادی در پوست نمی گنجند؛ آنها که با دست های خویش، دوزخ حتمی خود را شعله ورتر کرده اند.

حادثه نفس نفس می زند. خواب آرام خاک آشفته است، خورشید، بی رمق می تابد تاریکی حادثه مقابل را، کبوتران بی بال و صحن حرم که در دود و خون و غبار غوطه می خورد.

آسمان از این اتفاق بر خود می لرزد و نفس ثانیه ها بند می آید، هنوز دسته ای کبوتران در آسمان بال می زنند.

عاشورای قرن بیستم

عاطفه خرمی

چه کسی گفت که عاشورا، فقط دهم محرم الحرام سال شصت و یکم هجرت بود و بس؟

چه کسی گفت که کربلا فقط صحنه پیکاری بود میان سپاه سیاه دل شام با اهل بیت و یاران سبز سیادت؟

عاشورا نه یک روز و کربلا نه یک سرزمین محصور در عراق است.

سپاه یزید هنوز نمرده اند؛ دیروز شمشیر می چرخاندند و خنجر می کشیدند، امروز بمب ساعتی حمل می کنند.

دیروز کربلا، امروز توس؛ دیروز حرمت حریم حسین علیه السلام را شکستند، امروز حریم سبز قدس رضوی را. دیروز اهل بیت حسین علیه السلام، امروز عاشقان حسین علیه السلام.

راه، همان راه است و غربت شیعه، هنوز همان بغض غریبی است که در گلوی زمان سنگینی می کند. نام شیعه را با غربت قرین کرده اند و سرنوشت سرخش را با خون رنگ زده اند.

دوباره عاشورا است.

اینان در ماتم شهدای کربلا گرد حریم اباالحسن جمع شده اند. یا علی بن موسی الرضا علیه السلام، سرت سلامت!

پس از چهارده قرن، برای عرض تسلیت به پابوس غریب نوازت آمده ایم.

آری! امروز دوباره عاشورا است، عقربه ها، بمب ساعتی را روی لحظه عروج شهیدان عاشورا تنظیم کرده اند. ثانیه ها ملتهب اند در انتظار جنایتی هولناک، مشبک ها خون آلود.

پاره پاره های شهدا تا سقف ضریح پرواز می کند.

توس، بوی کربلا می دهد، خیمه های حسین علیه السلام را دوباره آتش زدند، این بار نه سپاه شام، که کوردلانی سیاه دل و منافق سیرت، از تبار شمر، از قبیله توحّش، از نسل گرگ های انسان صورت.

از نگاه سبز رضا علیه السلام هم شرم نکردند؛ از مهربانی بی منتهایش. از هیبت حریم قدسی اش. از زمینی که زیر پای ملائک به خود می بالید.

امروز دوباره عاشورا است؛ نه عاشورای سال شصت و یکم هجرت، که عاشورای قرن دود و آهن و فولاد و سیمان. اولاد «ذی الجوشن»، فرزندان خلفی برای جدّ ملعون خود شده اند. هنوز هم شنیدن نام حسین علیه السلام بر ایشان سنگین است.

هنوز پس از چهارده قرن عزای حسین، گریه بر حسین و مجلس حسین، آتش بغضشان را تازه می کند.

شهدای کربلا نه همان هفتادودو یار بی باک سینه چاکند که هنوز هم سپاه ظلمت به جرم عشق حسین علیه السلام سرها می برند، سینه ها می درند و خون ها می ریزند.

این شطّ جاری سرخ، تا طلوع موعود، هماره جاری است. سرچشمه این شط، مسلخی است که حسین علیه السلام را سر بریدند.

سلام های ناتمام

محمد کامرانی اقدام

نه آسمان، آسمان همیشگی بود و نه زمین، زمین همواره.

عصر، عصر عاشورای رضوی بود و رنگ، رنگ حماسه علوی.

تکرار تاریخ بود و استمرار ستم ستیزی و منافقان کوردل و شوم سرشت، همدست و هم داستان ضعف و ننگ خویش می شدند و هم قدم حقارت خویش. ابلیسان آدم روی و آتش خوی، این بار قلب قداست را نشانه گرفته بودند.

بوی باروت و باران، خبر از فاجعه ای عظیم می داد و گرد و غبار غربت و شیون، بر چهره اشک ها می نشست.

فاجعه فراتر از حد گریستن بود. آنان که اندیشه معرفت از دل بیرون کرده بودند و مشغول شقاوت خویش و همراه بی هویتی خویش بودند، دست به تکرار عاشورایی دیگر در کربلای رضوی زده بودند. کبوتران حرم در خون خود بال و پر می زدند وشوریدگان شیدا بر سر خویش.

حنجره حجره های مجروح رضوی، همصدا با خیمه های علوی می سوخت و چشم به افق فرا روی خویش می دوخت. این بار نه هفتاد و دو نفر، که یک قبیله آغشته به داغ بود.

تکه ای از تبسم کودکی به خاک افتاده بود و گوشه ای از چشم شوریده ای به سجاده چسبیده.

چادری نیم سوخته و آغشته به خون کبوتران در گوشه ای از گریه طفلی رها افتاده، مرمرها به رنگ زعفران سرخ.

تمام پنجره ها نگران ضریح عشق بودند و تمام حنجره ها مرثیه سرای این بی قراری.

سلام های ناتمام و ارادت های خاکستری در عطر آشنا و سبز صمیمیت، رها شد و لحظه ها، لحظه های آشنای غربت است و نفس ها، نفس های گرم صمیمیت.

منافقان، در گمان خویش می پنداشتند که آتش عشق و شور ارادت را می توان فرو نشاند!

چه گمان باطلی!

بال در بال فرشتگان

معصومه داوود آبادی

صدای انفجار، زمزمه های