پاورپوینت کامل نماز والاترین حضور در پیشگاه حق ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نماز والاترین حضور در پیشگاه حق ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نماز والاترین حضور در پیشگاه حق ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نماز والاترین حضور در پیشگاه حق ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

آدینه، روز غبارروبی حرم دل

التجاو دعا،

غسل و طهارت،

ندبه و خطبه،

انتظار و امید

هرکدام طغیانی است در دریای متلاطم روح

و هر یک را طوفانی است در کویر اندیشه.

باور داریم هیبت و هیمنه آن روز شکوهمند را

که رستاخیز آدمی در محکمه خویشتن است

و آیینه ای شفاف در برابر مردمان پارسا و موحد.

«جمعه» روز خوبِ خدا و شاید خوب ترین روز خداست؛

آهنگ یکی شدن و زمزمه بودن را همواره در خویش طنین انداز می کند

و تو مجالی می یابی تا با «من» خویش بنشینی و «ما» را در چشم اندازِ «خرد» و «اندیشه» تفسیرگر باشی. می کوشی تا با جستجوگری، مأوایی را بیابی و با عبادتی، زمینه عیادتی را فراهم سازی و هر آنْ به مرورِ کرده خویش و کشته مزرع درونت بپردازی، باشد تا در آن دشت پُرهیاهو، ستاره معرفت را خوشه چینی کنی.

جمعه، مجالی بر جولان آدمی است. روز محاسبه و «اندیشیدن» در مراقبه دیگر روزهای هستی.

آدینه را با ستایش آغاز می کنی و با نیایشی پرجاذبه، به همایشی شکوهمند دست می یازی

و به خوبی می دانی در این روز ـ که از آنِ حضرت حجّت است ـ باید همچنان در «انتظار رؤیت رویش» به رویش سبزه ها در باغ معرفت، دل مشغول داری و سر بر آستان سجود و سکوت فرود آری.

زیرا می دانی که سکوت بابی است از درهای حکمت

و سجده نشانی است از تسلیم بندگانی که صالحند و مصلح.

آری آدینه، روز غبارروبی حرم دل است.

چرا که دانسته ای «القلب حرم الله و لا تسکن فی حرم غیرالله» را.

آنک، کعبه را در خود پیدا کرده ای

و پیش از هر زمان دیگر، حرمت حریم حرم الهی را پاس می داری.

اینک از خویش راضی می شوی و خدا نیز از تو مرضی.

نماز یعنی حضور

ادب نشانه شعور خود آگاه آنانی است که می کوشند حقیقت هرچیزی را ـ به قالب ظرفیت خویش ـ ادراک کنند.

آنکه جوهره حقیقتی را بیابد، قدر آن شناسد،

خود نیز قدر بیند و بر صدر نشیند.

پس در طریق کسب معرفت باید ادب آموزی کرد که هیچ آموزگاری همچون ادب نباشد.

نماز نیز معرفت است و ادراک آن نیازمند شناختن آداب آن است.

هرچه بیشتر بر آداب این ضیافت رحمانی آگاهی یابیم

بر دانایی و رازدانی خویش افزوده ایم.

کامیاب آنانند که پیوسته بر درستی گفتار و راستی کردارشان مراقبند

و خویش را از پلیدی تطهیر می کنند

زیرا منظومه اسرار نماز تنها با خلوص و طهارت باطن تفسیر می شود

و آنکه بدین نکته فائق آید حلاوت حیات و طراوت روح را تحفه خویش ساخته است.

آری نماز این رازناک ترین جلوه زیبای هستی و معراج تکامل بخش آدمی با حضوری خاضعانه و خاشعانه، خاصیت و خصوصیت ممتاز می یابد و از زبان قال به حال دست می یابد.

با حضور دیگر گرد نِسیان برگرد او نمی گردد،

غفلت غافل می شود و شیطان شکست پذیر

چرا که حضور یعنی روح سنگین سکوت را شکستن،

بند جسم اسارت را گسستن،

بُغض تنهایی را ترکاندن

و بر سکوی اطمینان تکیه زدن

و نمازِ بی حضور غیبت جانی است فرسوده، ظاهر آراسته ای است بی زیور باطن،

پرده دری حُرمت است در حریم حرم،

حیرت محض است و عشرتِ مطلق.

نماز بی حضور کفران نعمتی است همراه با کفّارت یمین

و خسران بزرگی است که جبران آن مشکل بل ناممکن.

باری آنان که مُهر عافیت بر دل دارند و از سِحر آفت بدورند،

در آبشار زلال معرفت، وضوی نیاز ساخته اند

بدان امید که در خانه دوست مأوا گزینند.

باشد که از این راه، رسول حکمت در سینه سپید ساحل نشینان سحر،

سرود سرور رستگاری سردهد

و طالع سعد سعادت،

بر رخساره سالکان طریقت مسکنت یابد.

نماز، مجالی برای فریاد

آنگاه که جماعتی خراباتی، جام محبت به دست می گیرند

و باده الست می نوشند،

زمانی که در قلب ها چیزی جز طهارت نیست؛

آن هنگام که نگاه ها به یک درگاه است و آن وقت که راه ها مستقیم و هدف ها یکی است،

آن گاه که قبای قناعت بر تن هاست و آن زمان که زمین، سجاده ساجدین است،

آن لحظه که لذیذترین خوراک انسان مهیا