پاورپوینت کامل رمضانْ رود ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رمضانْ رود ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رمضانْ رود ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رمضانْ رود ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

قربان صحرائی چاله سرائی

سرسبزی و طراوت یک محیط طبیعی یا بوستان سبب می شود گاهی برای بازسازی روان و صیقل روح و بازیافت سکون، آدمی به آن پناه برد و اگر این فضا مانند جنگلی انبوه، گسترده و متنوع تر باشد، تمایل بیشتری ایجاد می شود تا آدم خود را در آن محیط رها سازد.

در چنان محیط با طراوتی، گاهی قدم زنان از کنار درختان می گذری و بر شاخسار بوته ها و گلبرگ ها دست می کشی و طراوت و شادابی را با نشاط از زیر انگشتان دستت عبور می دهی.

همچنان که محو تماشای طبیعت هستی و روحت در عالم طراوت سیر می کند، می بینی در سایه سار درختان سرسبز و انبوه این جنگل با شکوه و زیبا، رودخانه ای زلال و روشن و شفاف تر از آیینه، آرام و با صلابت و با وقار و سترگ در جریان است که در اوج لطافت و پاکیزگی، اسراری را بر انسان فاش می سازد که تأمل در آن شایسته است و هر محیط سرسبزی، به ویژه جنگل های انبوه، از وجود چنین رودخانه ای بی نصیب نیست.

وقتی دست در عمق آب زلال و شفاف آن فرو می بری، نرمی و لطافت و ملایمتی شگرف و خاص را حس می کنی که شاید هیچ چیز مشابه دیگری، آن همه صفا را نداشته باشد. گاهی هوس می کنی دستی در آن فرو کنی تا از بستر رودخانه یک مشت سنگریزه برداری؛ اگر چنین کنی مشتی سنگریزه با اشکال متفاوت و رنگ های گوناگون در کف دستت جا خوش می کنند و وقتی مشتت را بگشایی و نیک بنگری، در آنها چیزهایی را می بینی که موجب حیرت تو می شود.

سنگ ریزه ها را به روی آب رودخانه می پاشی تا در کف آن رها شوند، اما تو محو تماشای رودخانه می شوی. می بینی رودخانه چنان مهربان است که با تمام عطوفت و صمیمیت به همه محیط پیرامون خود صفا و عشق می بخشد. شاید بپرسی چگونه؟

جریان رودخانه هم چنان که آرام و متین به مسیر خود ادامه می دهد، موجب می شود سنگریزه هایی که هنوز صیقل نخورده اند، با غلت و کوبیده شدن بر پیکره تخته سنگ های بزرگ به تدریج صاف و صیقلی گردند.

کار رودخانه مهربان فقط همین ها نیست. او به کنار و اطراف خود هم کاملاً نظری سیطره گونه دارد تا مبادا «متروک» مانده ها، از آن همه لطف و کـرَم بی نصیب بمانند. اما آن هایی که در آن غرق اند، بهره بیشتری می برند.

«رمضان» هم به سان همان رودخانه است.

هر سال خداوندگار بنده نواز ایامی را برای ضیافت و مهمانی بر سر سفره خویش معلوم کرده است و خلایق را به این ضیافت عام فرامی خواند و این ایام را در ماهی قرار داده است به نام رمضان.

«رمضان» چشمه زلالی است که از مبدأ لایزال سرچشمه می گیرد. این چشمه به سوی دشت شوره زار بشر جاری می شود تا لجن زارهای زاییده از هواهای نفسانی آدمی را شست وشو دهد و وجودش را پاکیزه و منزّه نماید.

این رودخانه زلال و پاک، در تمام طول عمر آدمی، همیشه جاری است، اما فقط یک ماه در سال به صورت فراگیر آشکار می شود و انسان ها در آن زمان خاص به این رود و آب آن و نعمات بی کرانش توجه بیشتر نشان می دهند.

جاری بودن ناپیوسته رمضان رود مثل برخی دیگر از موجودات عالم وجود است که در سال فقط مدت کوتاهی به صورت علنی فعالیت دارند؛ مانند «ماه». واضح و روشن است که سیاره «ماه» در طول سی شب، فقط یک شب به صورت قرص کامل بر موجودات نورافشانی می کند و در بقیه ایام نور کمتری به محیط هدیه می دهد. در حالی که ماه همیشه در منظومه شمسی در گردش و نورافشانی است.

رودخانه جوشان «رمضان» نیز، مانند آن قرص قمر است که در طول دوازده ماه فقط یک ماه حجاب از قرص کامل برمی افکند تا بشر سراپای وجودش را در آیینه اش ورانداز کند. این رود با عظمت در اوج مهربانی و کرم، به سوی آدمیان سرازیر می شود تا آرایش برون و پیرایش درون آنها را به نحو احسن انجام دهد.

این از برکات خداوندی و از خوشوقتی آدمی است که در ماه رمضان به خود آید تا خویشتنِ خویش را به سرچشمه زلال فیاض متصل کند. او در این ایام بیشتر به خود توجه دارد و بهتر در آفرینش و خلقت خویشِ تأمل می کند.

رودخانه رمضان از رودخانه جاری در جنگل بسی قوی تر و پرنفوذتر است؛ چه آن که این رودخانه به درون سنگ های تیره و سخت نمی تواند نفوذ کند، ولی آن رودخانه بر سخت ترین و تیره ترین دل های بشر نیز ممکن است راه یابد و آنگاه بر آن تأثیری الهی بگذارد؛ زیرا آب خوشگوار رود رمضان می تواند با تراوش لطافت و طراوت بر قلوب آدمی از آنها «مهری» چون «ماه» بجوشاند که گرمی و نورش فراگیر خواهد بود.

هم چنان که رودخانه جنگل می تواند در درون برخی از موجودات مانند درختان و گیاهان نفوذ کند و نتیجه آن را می توان در شاخسار، برگ ها، گل ها و میوه های درختان مشاهده کرد، رودخانه رمضان هم پس از نفوذ در درون قلب ها، تأثیرات عظیمی بر جای می گذارد.

شخصی که در رودخانه رمضان شنا می کند، جسم خود را از انواع بیماری ها می رهاند و موجب می شود جسم او با نشاط و سرزنده باشد. وقتی رودخانه رمضان به باتلاق درون آدمی نفوذ می کند، این شوره زار را ـ که در طی یازده ماه به پرخوری و انباشته کردن انواع خوردنی ها و آشامیدنی ها و لقمه های چرب و شیرین مشغول بوده است ـ لایروبی می کند، به طوری که همه اعضا و جوارح ساختمان درونی انسان ضدعفونی و مایه کوبی می شود.

از طرف دیگر، همچنان که رودخانه وقتی به اندرون درختان و گیاهان راه می یابد موجب سرسبزی و طراوت و شادابی آنها می شود، رودخانه رمضان هم پس از نفوذ در اندرون آدمی مایه شکوفایی و طراوت و انبساط خاطر روح و روان او می گردد.

بر اثر نفوذ آب رودخانه رمضان که «روزه» نام دارد، نور معرفت به عیان در آدمی متجلّی می شود و نفْس وی مُهَذَّب می گردد، خاطر پریشان انسان جلا می یابد و آرامش و سکون خاصی به او دست می دهد.

در رودخانه رمضان، کوچک و بزرگ، مهتر و کهتر، فقیر و غنی، پادشاه و گدا، زیباروی و نازیبا، همه و همه در کنار هم مشغول شنا می شوند و کسی را بر کس دیگر رجحان و امتیازی نیست مگر در حُسن استفاده و چگونگی بهره بری از رود رمضان؛ زیرا قانون الهی طوری تنظیم شده است که جرعه جرعه پاورپوینت کامل رمضانْ رود ۵۵ اسلاید در PowerPoint به نسبت عادلانه و حتی تساوی بین تمامی ابناء بشر تقسیم شده است و هر نقطه از این سفره گسترده با هیچ نقطه دیگری از آن تفاوت ندارد.

رود رمضان یک حوض عمیق و طلایی هم دارد که «قَدر» نامیده می شود. در کنار آن حوض، «ساقی کوثر»، خلیفه و نماینده خداوند نشسته و بر «شناگران» اندرون حوض «نمره» می دهد. در آن حوض درجه، مقام، منصب، مدرک، مال و منال دنیا، و… امتیاز مثبت تلقی نمی شوند، بلکه همه این درجات و رتبه های دنیایی «وبال» گردن اند. انسان وقتی دست و پایش با «غل و زنجیر» بسته شده باشد، چگونه می تواند شنا کند؟ فارغْ بال و آسوده خاطر آنهایی اند که هیچ گونه تعلق خاطری به هیچ یک از مظاهر دنیوی و نفسانی ندارند و با اراده ای مستحکم بر تمام خواهش های سرکش نفْس لگام عدم زده و به مهارش پرداخته اند. امتیاز مثبت این گروه به راحتی هرچه تمام تر در سیر صعودی است.

علاوه بر همه اینها، آن نماینده که لب حوض «قدر» نشسته، حبل المتینی است برای تمام بشر از ازل تا ابد. هرکس بتواند به این حبل المتین چنگ زند، از حوض «قدر» مروارید و مرجان بیشتری نصیبش می شود، چه آن که او تکیه گاهی است استوار و سکویی است که دقیقاً مقابل نقطه ای از حوض «قدر»، قرار گرفته که در آن نقطه بیشترین و بهترین و عزیزترین دُرهای نایاب وجود دارد و هرکس از این سکو به عمق و ژرفای «حوض قدر»، «شیرجه» برود، برداشت محصول بسیار خوبی خواهد داشت و گوهرهای طلایی بیشتری صید خواهد کرد.

وقتی رودخانه رمضان جاری می شود، بر دَرِ همه باتلاق ها و منجلاب ها قفل عدم زده می شود و هرکس که «مأمور» بر باتلاق ها و منجلاب هاست به «مرخصی اجباری» فرستاده می شود و به تمام مأموران رودخانه «رمضان» آماده باش کامل داده می شود تا هر ذره ای که صیاد بشر از «پاورپوینت کامل رمضانْ رود ۵۵ اسلاید در PowerPoint» صید می کند از دید آنها پنهان نماند تا امتیازش ثبت و نمره اش ضبط شود.

از فضایل رودخانه رمضان گفتن بسی سخت است؛ با این همه، هر کسی از ظن خود، بر حسن این رود خروشان نظر می اندازد و با عقل محدود خود فضایل و مناقب آن را درک می کند. ما نیز از این قاعده مستثنا نیسیتم. به همین منظور از مبدأ لایزال و سرچشمه جاوید رودخانه رمضان می خواهیم که: ای خدای دادگر! تو خود می دانی عجز ما چقدر و قصور و ناتوانی ما تا چه اندازه است. پس ای دادار پایدار، عاجزانه از تو می خواهیم ما را چنان غرق در رودخانه «رمضان» کنی که خود می پسندی؛ چرا که «قدرِ زر، زرگر بداند، قدر گوهر، گوهری»، نه آنچنان که ما سزاوارش هستیم، چون تو خود بیشتر از خود بنده، به بنده لطف و کرم داری و مهرت از مهر هر مادری نسبت به فرزند، فراوان افزون تر است.

الهی! انسان ها کوزه های صُنع توأند، هر کوزه گری به همه کوزه های خود علاقه مند است و حتی دلش نمی خوهد کوزه های کج و ناراست را بشکند و دور ریزد و چه بسا بر آنان نظر ترحم بیشتری روا می دارد.

الهی! ذات همه کوزه ها از توست و تو آنان را خوب کوزه گری کردی اما کوزه ها از ابر و باد و مه و خورشید فلک خوب بهره نجستند و کج و ناراست شده اند. اما لطف و کرم بخشندگ