پاورپوینت کامل امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف از نگاه هانری کربن ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف از نگاه هانری کربن ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف از نگاه هانری کربن ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف از نگاه هانری کربن ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

پروفسور هانری کربن (۱۹۰۳ ـ ۱۹۷۹م) برجسته ترین مفسر غربی حکمت معنوی ایران و فلسفه اسلامی، پس از کشف فلسفه «وجود حقیقی» که آن را در آثار حکمای الهی ایران به دست آورد، وارد عالَم فکری و معنوی اسلام و به ویژه تشیع شد. به قول خودِ کربن، سهروردی به عنوان مظهر یک حکیم مسلمان ایرانی، دست او را گرفت و به ایران آورد و وارد عالَم وسیعی از فکر و معنویت کرد. کربن با حکمای معروفِ وطن دوم خود، ایران که او آن را «وطن معنوی خویش» می دانست، دیدار کرد و با برخی از آنان، سالیان دراز همکاری مستمر علمی داشت.

ورود به عالَم فکری ایران، نه تنها کربن را از نزدیک با تشیع و عرفان آشنا کرد، بلکه او را به مرحله جدیدی از شناخت حکمت الهی هدایت نمود و جهان اندیشه متفکرانی چون سیدحیدر آملی، میرداماد، ملاصدرا و ملاهادی سبزواری را برای نخستین بار بر وی مکشوف ساخت.

کربَن در بسیاری از کنفرانس های بین المللی فلسفی و علمی، توانست دُرهای حکمت و عرفان اسلامی ایران را در معرض توجه تعدادی از برجسته ترین اندیشمندان جهان قرار دهد و از این راه، علاوه بر نگاشتن کتاب ها، مقالات و رسایل متعدد، خدمتی ارزنده به گسترش فرهنگ و معارف اسلامی و ایرانی در جهان ارائه کند. این محقق بزرگ، بیش از هر دانشمند غربی دیگر به طبع، ترجمه و تحلیل آثار بزرگان اندیشه معنوی ایران توفیق یافت و مجموعه ای پدید آورد که سبب شگفتی اهل علم است.

این مجموعه، جوانب گوناگون اندیشه فلسفی، عرفانی و دینی ایران زمین را دربرمی گیرد، که نه تنها برای غربیان، بلکه برای دانشمندان ایران نیز افق های جدیدی گشوده است. در حقیقت، بدون زحمات و کوشش های مستمر هانری کربن به ویژه بخشی از آن که با همکاری مرحوم استاد سید جلال الدین آشتیانی صورت گرفت، شناخت دقیقِ سیر اندیشه در ایران و تدوین تاریخ فلسفه اسلامی در دوره متأخّر این سرزمین، ناممکن بود. (کربن، ۱۳۸۴: نقل از مقدمه از محمدامین شاهجویی: ۹و۱۰)

علامه طباطبایی در ستایش از هانری کربن و بازگویی فضیلت های او و چگونگی آّشنایی و دیدار خود با وی می گوید:

در پاییز سال ۱۳۳۷ به منظور انجام دادن پاره ای کارهای ضروری، چند روزی در تهران بودم. روزی دانشمند معظم جناب آقای دکتر جزائری، استاد محترم دانشگاه به من گفتند که آقای هانری کربن، استاد فلسفه در دانشگاه سوربُن فرانسه و دانشگاه تهران و رئیس انستیتو فرانسه و ایران، اظهار علاقه مندی می کردند که از شما دیداری به عمل آورند.

حقیقت این است که بنده نیز به واسطه فضایل اخلاقی و فعالیت کم نظیر علمی که از معظّم له شنیده بودم، اشتیاق فراوان به چنین ملاقاتی داشتم. لذا اجابت نموده و بنای ملاقات گذاشتم. این ملاقات گرچه کم بود، اما شالوده دوستی رازمدت را میان ما ریخته و اطلاعات اجمالی از نتایج زحمات علمی و عملی و فعالیت های خستگی ناپذیر چند ساله ایشان را به دست ما داد. (طباطبایی، [بی تا]: ۱۱ و ۱۲)

هانری کربن پژوهش های ژرفی درباره معارف اسلامی شیعی انجام داد که در آن، زوایای تازه نیز به چشم می خورد. از جمله این پژوهش ها، مباحثی درباره امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است که می تواند برای هر پژوهشگری درخور استفاده باشد. آنچه در این نوشتار می آید، برخی از دیدگاه های ارزشمند او درباره امام غایب شیعیان است.

اعتقاد به امام زمان؛ یعنی اعتقاد به استمرار رابطه هدایت الهی میان خدا و خلق

به باور هانری کربن، دین هایی مانند یهود و مسیحیت، رابطه میان خدا و عالم انسانی را در حضرت موسی علیه السلام و حضرت مسیح علیه السلام ختم نمودند و با نپذیرفتن نبوت حضرت محمد صلی الله علیه و آله ـ چه رسد به ولایت جانشینان او ـ یعنی امامان معصوم ـ رشته رابطه میان خدا و خلق او را پاره کردند. این در حالی است که به اعتقاد درست شیعه، هیچ گاه رابطه هدایت الهی میان خدا و خلق او گسسته نمی شود و اکنون این رابطه همچنان به واسطه امام عصر ادامه دارد. او در این باره می گوید:

به عقیده من مذهب تشیع، تنها مذهبی است که رابطه هدایت الهیه را میان خدا و خلق، برای همیشه نگه داشته و به طور استمرار و پیوسته، ولایت را زنده و پابرجا می دارد. مذهب یهود، نبوت را که رابطه ای است واقعی میان خدا و عالَم انسانی، در حضرت کلیم علیه السلام ختم کرده و پس از آن به نبوت حضرت مسیح علیه السلام و حضرت محمد صلی الله علیه و آله اذعان و اعتراف ننموده و رابطه مزبور را قطع می کند و همچنین نصاری در حضرت مسیح علیه السلام متوقف شده، و اهل سنت از مسلمین نیز در حضرت محمد صلی الله علیه و آله وقوف کرده و با ختم نبوت در ایشان، دیگر رابطه ای میان خالق و خلق، موجود نمی دانند، و تنها مذهب تشیع است که نبوت را با حضرت محمد صلی الله علیه و آله ختم شده می داند، ولی ولایت را که همان رابطه هدایت و تکمیل می باشد، بعد از آن حضرت و برای همیشه زنده می داند. رابطه ای که از اتصال عالَم انسانی به عالَم الوهی کشف نماید، به واسطه دعوت های دینی قبل از موسی و دعوت دینی موسی و عیسی و محمد صلی الله علیه و آله و بعد از حضرت محمد، به واسطه ولایت جانشینان او، زنده بوده و هست و خواهد بود. او حقیقتی است زنده که هرگز نظر علمی نمی تواند او را از خرافات شمرده و از لیست حقایق حذف نماید. (همان: ۱۵)

هانری کربن در جای دیگر در این باره می گوید:

تعلیم، یعنی کار ارشاد خلق که خاصّ امام است، با کاری که ارباب کلیسا می کنند قابل قیاس نیست. امام، مرد خدا و برخوردار از الهامات غیبی است و از این طریق با حقایق آشنا می شود و تعلیم او ذاتاً حقایق و معانی باطن است و در آخرالزمان با ظهور امام منتظَر، وحی کامل می شود و همه حقایق آشکار می گردد. (کربن، ۱۳۸۴: ۲۴۰)

پرهیز از نگاه سطحی به جشن های نیمه شعبان

از نگاه هانری کربن، جشن هایی که شیعه همه ساله در عید نیمه شعبان برگزار می کند، جشنی سطحی و مراسمی ظاهری نیست، بلکه باید با نظر تأمّل و تفکر به آن نگریست، و آن را به مثابه اشارات و کنایاتی برای حقایقی مرتبط با مذهب شیعه دانست. وی در این باره می گوید:

هر ساله، تمام افراد ملت شیعه ایران در شب پانزدهم ماه شعبان، مراسم جشنی را که صرفاً متعلّق به خودشان می باشد، برگزار می کنند. در اغلب کوچه ها، جلو مغازه ها و در برابر هر دکان، محلی برای تماشا و استراحت به عنوان جشن، ترتیب داده می شود. قالی ها و فرش های زیبا، محراب هایی را که برپا شده زینت می دهند و در همان حال، چراغ های رنگارنگ در اطراف، پرتوافشانی می نماید و در دل شب، شکوه و جلال و درخشندگی جشن های فرشتگان و پریان را مجسّم می سازد و از صلح و آرامش و مراقبه حکایت می کند.

تفکر و تأمل در باب مفهوم و معنای این جشن، عبارت از تفکر و تعمّق در اطراف مفهوم عمیق مذهب شیعه می باشد. اما در اینجا چگونه می توان به توصیف و تشریح این تفکر و تأمل پرداخت؟ چرا که این امر، شامل تعداد بسیاری از اشارات و کنایات است که شاید فهم آنها آسان نباشد و کلام و بیان را نامفهوم گذارد. (همان: ۳۰۵ و ۳۰۶)

داستان ازدواج نرجس خاتوان با امام حسن عسکری علیه السلام از زبان هانری کربن

هانری کربن چگونگی آشنایی نرجس خاتون، مادر امام زمان را با امام حسن عسکری۷ و نحوه ازدواج شان آن دو را این گونه بیان می دارد:

هنگامی که امام حسن عسکری علیه السلام در عنفوان جوانی بود، یک شاهزاده خانم مسیحی از اهالی بیزانس، موسوم به نرگس یا نرجس خاتون را در عالَم رؤیا دید. این بانوی بزرگ در عالَم خواب از جانب حضرت فاطمه زهرا؛ یعنی مادر ائمّه اطهار به دین اسلام تشرّف یافت و این کیش معنویت را پذیرفت؛ یعنی مذهبی را قبول کرد که روزی بین عموم افراد در جهانی نوین، صلح و صفا برقرار خواهد کرد.

نرجس خاتون نیز در عالَم رؤیا امام جوان را زیارت می کند، تا نامزدی را که قسمت او شده بود. شناسد. در آن موقع، یک سلسله رؤیاهای الهامی، به سرحدّ اعلی رسیده بود و نرجس خاتون این رؤیاها را مواجه با یکدیگر می بیند که به مانند تصاویر و سیماهای ائمّه در آئینه ای انعکاس یافته اند و قیافه حضرت مسیح و حواریون او و حضرت ختمی مرتبت و ائمّه اثنا عشر را متجلّی می سازند.

در این موقع، حضرت مسیح علیه السلام دختر خود، همان شاهزاده خانم مسیحی را به ذرّیه حضرت محمد صلی الله علیه و آله می دهد و آن گاه در اعماق وجود این زوج و زوجه جوان، وحی و الهام ربّانی انجام می پذیرد. برای وصال این زوج پاک و زوجه مطهره، چند سالی بیش وقت لازم نبود و پس از آن، نرجس خاتون برای پیوستن به نامزد خود، یعنی به امامی که در عالَم رؤیا دیده بود، به طیب خاطر رضا داد که او را جزء اسیران به بازرگانانی که با کشتی به جانب بیزانس آمده بودند، بفروشند. از این وصلت، فرزندی به دنیا آمد که موعود منتظَر همه ادیان است. (همان: ۳۲۴ و ۳۲۵)

مشروط بودن ظهور امام زمان به ایجاد شایستگی در مردم

از نگاه هانری کربن، شرط ظهور امام دوازدهم آمادگی روحی مردم برای این امر است؛ نکته ای که در احادیث ما نیز بدان اشاره شده است. هانری کربن در این باره می گوید:

جلوه یا عدم جلوه امام بر اشخاص، به شایستگی آنان بستگی دارد. جلوه ظهور او بر مردم، همان مفهوم تهذیب و تجدید عالَم روحی آنان است و در نتیجه، همان مفهوم عمیق اندیشه ای است که شیعه از غیبت و ظهور امام دارد. مردم، شایستگی خود را برای دیدن امام از میان می برند، آن گاه خود، بین امام و خویشتن حجاب می گردند؛ زیرا وسیله مشاهده «تجلّی» را یعنی «معرفتی را که از راه قلب حاصل می شود، که همان معرفت عرفانی امامان باشد، از دست می دهند یا آن را فلج می سازند و از قدرت و کار می اندازند.

پس، تا وقتی مردم مستعد شناسایی و معرفت امام نگردند، سخن گفتن از ظهور امام غایب، ثمره ای نخواهد داشت. در واقع ظهور امام، واقعه ای نیست که روزی ناگهان به وقوع پیوندد، بلکه امری است که به تدریج باید زمینه آن فراهم آید. پس در این مورد، باطن گرایی، عقیده به عدم تحرک و مخالفت با ترقی را که در اسلام تشریعی، غالباً مورد نکوهش قرار داده اند، درهم می شکند و معتقدان به آن، در جنبش صعودی دوره ولایت کشیده می شوند.

ظهور امام، معنای پنهانی همه آیات مُنزَل را آشکار خواهد ساخت. این ظهور، واقعیت و پیروزی «تأویل» را آشکار خواهد کرد و به نوع بشر مجال خواهد داد تا وحدت و یگانگی خود را به دست آورد. لذا «سعدالدین حَمَویه» عالِم بزرگ شیعی گفته است: «تا مردم، شایسته درک اسرار توحید نگردند، امام غایب ظهور نخواهد کرد» و منظور او از اسرار توحید، همان معنای باطنی وحدت الهی است. قطعاً این «سرّ» همان امام منتظر یا انسان کامل است؛ زیرا همانا اوست که همه چیز را گویا خواهد کرد و همه چیز در حالی که از او جان می یابد، معبر و آستانه جهان روحانی خواهد شد. بنابراین، ظهور امام در آینده، مستلزم انقلاب ماهیتِ دل مردمان است، و کمال روزافزون این ظهور، به ایمان پیروان امام وابسته است و راه آن، چگونگی وجودی و عمل آنان می باشد. (همو، ۱۳۸۹: ۹۹ و ۱۰۰)

هانری کربن و توصیفات او از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

هانری کربن در پژوهش هایش درباره امام زمان، توصیف های درخور توجّهی از آن حضرت به دست داده است. این توصیف ها از یک مستشرق غربی، جالب توجّه، و با توجه به مایه گرفتن آنها از تأمل ژرف او در شخصیت امام زمان، بسی قابل استفاده است. در بخشی از این توصیف ها می خوانیم:

امام دوازدهم جمع دوازده امام و چهارده معصوم را کامل می کند. او امام قائم است که وجود غایب او نیز حکومت های عالَم را دچار اضطراب ساخته است. هنگامی که پدر جوانش جهان را بدرود گفت، وی فقط پنج یا شش سال داشت و در این هنگام، مسئولیت های خطیری را بر عهده گرفت و برای ایفای وظایف قطعی، با معرفت و وجدانی که فقط فرشتگان و ملایک قادر به اجرای آن اند، به مجاهدت پرداخت و سپس در پس پرده غیبت نهان گشت تا خود را از چنگ مخالفین ابدی خویش خلاص بخشد و قدم در عالم و اوضاع و احوالی اسرارآمیز نهاد.

این دوران که شیعیان آن را عصر «غیبت صغری» می نامند، از همین تاریخ آغاز گشت و قریب هفتاد سال به طول انجامید و در طی آن مدت، چهار شخصیت، یکی پس از دیگری، زمام مذهب شیعه را به کف گرفتند. اینان نوّاب امام زمان بودند و با او مرابطه داشتند. از این به بعد، دوران «غی