پاورپوینت کامل روز پدر (پژوهش) ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روز پدر (پژوهش) ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روز پدر (پژوهش) ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روز پدر (پژوهش) ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

از فرزندان عقب نمانید!

گروه روان شناسی

نگاه نخست

خانواده یک نظام است و یکی از نیازهای اساسی نظام، داشتن سلسله مراتب. زمانی که رتبه ها در خانواده مشخص باشد، کارکرد خانواده ارتقا می یابد و هر کدام از اعضای آن، در برابر نقش هایی که ایفا می کنند، از مواهبی برخوردار می شوند، ولی آن گاه که جایگاه افراد خانواده به هم ریزد، نمی توان در آن خانواده، آرامش و موفقیت جست وجو کرد.

نگاه دوم

فرزندان از داشتن پدر و مادر صمیمی و مقتدر، لذت می برند. همراهی جدیت با محبت، کلید اصلی فرزندپروی موفق است. زمانی که یکی از این دو کلید در خانه و نظام تربیتی گم شود، تربیت هم با کاستی هایی روبه رو خواهد شد. در خانه ای که نقش پدری و مادری با ابهت به همراه محبت باشد، فرزندانی با اعتماد به نفس، مستقل و شایسته رشد می یابند.

نگاه سوم

پدر و مادر در ذهن و روان کودک از جایگاه ویژه و ممتازی برخوردارند. پدر را قله زندگی و مادر را کاشف استعدادهای کودک دانسته اند. تأثیری که والدین بر زندگی کودکان می توانند داشته باشند، نه فقط در سال های تربیت، بلکه به درازنای یک عمر خواهد بود. با نگاهی به خود می توانیم ریشه بسیاری از رفتارهای کنونی را در آموزش هایی که از پدر و مادر خویش دریافت کرده ایم، به خوبی مشاهده کنیم و به طولانی بودن تأثیر تربیتی پی ببریم.

نگاه چهارم

کم بودن تعداد فرزندان و کم کاری والدین در یادگیری مهارت های فرزندپروری، سبب شده تا روز به روز کودکان از جایگاه خود دور شوند و قدرتمندی بیشتری در نظام خانواده به دست آورند؛ تا جایی که گاهی در کانون تصمیم گیری خانوادگی قرار می گیرند و نقش تعیین کننده ای در این فرایند ایفا می کنند. این وضعیت، به نفع هیچ کدام از افراد خانواده نخواهد بود و نظام خانوادگی را اکنون و در آینده، دچار چالش های بسیار بزرگی می کند. کودکان به شخصیتی کاذب دست می یابند که همانند آنچه در پویانمایی ها و فیلم های تخیلی خود می بینند، می تواند هر آنچه را نمی پسندند، به راحتی تغییر دهند و حتی قدرت های بزرگی چون پدر و مادر را مدیریت کنند!

نگاه پنجم

فرزندسالاری، از هر دریچه ای که به آن بنگریم، ناپسند است. یکی از این نگاه های ناب، در سخنان پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله دیده می شود که فرمود: «خدایا! پناه می برم به تو از فرزندی که سلطانم باشد و بر من فرمان براند». (بحارالانوار، ج۸۶، ص۱۸۶)

نگاه نهایی

هر چه زمان می گذرد، پدران نیازمند مهارت آموزی فزون تری برای بروزرسانی خویش هستند. بخشی از اقتدار پدر را که در شکل گیری رفتار فرزندان ضروری است، داشتن توانمندی در عرصه های گوناگون، به ویژه عرصه فناوری تشکیل می دهد. آن گاه که پدر از آنچه در این عرصه رخ می دهد باخبر باشد و حتی در دوران نوجوانی فرزند از او در مهارت روز پیش بگیرد، اثربخشی بیشتری خواهد داشت. نکته نهایی، تدبیری است که به صورت خاموش از سوی پدر به کار گرفته می شود و حمایت فرزند را از جنبه های گوناگون دربرخواهد داشت و او را در دنیایی امن و آسوده قرار می دهد. این حمایت در کنار انتظار از او، به رشدی تحولی خواهد انجامید.

من به راهی خواهم رفت که تو از آن می آیی

رقیه ندیری

شعاری می شود. می دانم شعاری می شود؛ اما باید با تو حرف بزنم. باید به تو بگویم دوستت دارم. باید هر روز یادآوری کنم که تو را به خاطر پدر بودنت دوست دارم؛ نه به خاطر حامی بودنت. تو را به خاطر مهر پدر و فرزندی دوست دارم. بنشین پدر! کمی کنارم بنشین. با من حرف بزن. نه دیر نمی شود. کار همیشه هست، اما من و تو همیشه در کنار هم نخواهیم ماند. با من حرف بزن. من به نگاه تو، به صدای تو، به پدری هایت محتاج ترم تا به پولی که با فروش عمرت به دست می آوری. من به تو محتاجم. به بودنت. به اینکه هر صبح بیدار شوم و چشمم به تو روشن باشد. باور کن اگر نباشی، یک جای کار می لنگد. می دانم اگر تو را نداشته باشم، کم می آورم. نه، منظورم نیاز مالی نیست، و تو به جای اینکه قُلّک پس اندازم باشی، پدرم هستی. پدر یعنی یکی از دو ستون زندگی. نفس تو پدر، زندگی است. باور کن اگر نباشد، این روزگارِ قمر در عقرب زهرش را به کامم می ریزد.

بزرگ شده ام پدر. آن قدر که می توانم روی پای خودم بایستم، ولی اگر نباشی، فرومی ریزم. تو باید تا هستم در کنارم باشی. یادت در ذهنم باشد. نامت بر زبانم. عشقت در رگ و ریشه ام. بنشین پدر! من و تو باید برای روزهای مبادا خاطرات خوش بر جای بگذاریم. من و تو باید برای هم بمانیم. با من حرف بزن. تا دیر نشده با من حرف بزن. می دانم خواهش زیادی است و دلِ خوش می خواهد. من و تو باید به هم دلخوش باشیم. من به پدری تو و تو به فرزند بودن من. ما بدهکار و طلبکار هم نیستیم. سرشت و سرنوشت ما یکی است. من به راهی خواهم رفت که تو از آن می آیی. به زبانی صجبت می کنم که تو واژه هایش را یکی یکی در دهانم گذاشته ای و کامم را شیرین کرده ای. حالا چرا ما زبان هم را نمی دانیم؟ چرا این قدر غریبه ایم از هم؟ چرا گاهی از هم فرار می کنیم؟ چرا دست های هم را در این روزگار قمر در عقرب رها کرده ایم و هر کدام به راهی می رویم؟

فاجعه از جایی آغاز شد که تو می خواستی من را بی نیاز کنی از دیگران. می خواستی من سختی نکشم، بلا نبینم، این شد که تو خودت را فدای آینده من کردی و از حالم غافل شدی. فاجعه از جایی آغاز شد که می خواستی مثل تو فکر کنم، مثل تو زندگی کن