پاورپوینت کامل منتظران بصیر ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منتظران بصیر ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منتظران بصیر ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل منتظران بصیر ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

رویدادهای چند ماه اخیر و بحث و گفت وگو های فراوانی که در این مدت در زمینه ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و دیگر مباحث مرتبط با این موضوع، در جامعه ما مطرح شد، ضرورت تبیین و ترویج اعتقاد روشن بینانه و همراه با بصیرت به موضوع مهدویت و انتظار را بیش از پیش، روشن ساخت؛ اعتقادی که از هرگونه افراط و تفریط، جهل و خرافه، عوام زدگی و روشن فکرگرایی و بی تدبیری و شتاب، به دور باشد و منتظران راستین را تا ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، پویا و پایدار و سرزنده و بانشاط نگه دارد.

با توجه به مباحث یاد شده، در این مقاله به بررسی ویژگی های پاورپوینت کامل منتظران بصیر ۷۸ اسلاید در PowerPoint و بایسته های داشتن اعتقادی همراه با بصیرت می پردازیم.

۱. معنا و مفهوم بصیرت

«بصیرت» در لغت، به معنای بینایی، دانایی، زیرکی، هوشیاری، بینایی دل، یقین، آگاهی، چشم خرد، چشم عقل، چشم دل، دیده دل، حجت، حجت روشن و… آمده است.۱

امین الاسلام طبرسی، بصیرت را بینش و نیرویی که به وسیله آن بتوان حقایق را شناخت، معنا کرده است.۲

مؤلف قاموس قرآن درباره معنا و مفهوم واژه یاد شده می نویسد: «بصیرت به معنای بینایی دل است. راغب گوید: به درک قلب، بصیرت و بَصَر (بر وزن فرس) گویند. این معنی مرادف معرفت و درک است و… طبرسی در آیه «أَدْعُوا إِلَی اللّهِ عَلی بَصیرَهٍ أَنَا وَ مَنِ اتّبَعَنی» (یوسف: ۱۰۸) آن را معرفت و بینایی دل فرموده است و از اینجاست که بصیرت را عقل و زیرکی معنا کرده اند».۳

علامه طباطبایی نیز «بصیر» را بینایی قلب معنا می کند و آن را با «باصره» که به معنای بینایی ظاهری است، متفاوت می داند.۴

با توجه به مطالب یاد شده، می توان گفت در واقع بصیرت، به معنای بینایی باطن یا بینایی دل است و همچنان که بینایی ظاهری یا همان حس باصره ما را برای تشخیص امور ظاهری توان مند می سازد، بینایی باطنی یا همان بصیرت نیز ما را یاری می دهد که امور باطنی را تشخیص و حق را از باطل و درست را از نادرست تمیز دهیم.

۱. نک: علی اکبر دهخدا، لغت نامه، ج۴، صص ۴۸۵۳ و ۴۸۵۴.

۲. ابوعلی فضل بن حسن طبرسی، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه: علی کرمی، ج۱۳و۱۴، ص۱۵۷.

۳. سید علی اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۹۵.

۴. نک: سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۳، صص ۹۴ و ۹۵؛ ج۷، ص۳۰۲؛ ج۱۱، ص۲۷۲.

۲. ضرورت و اهمیت بصیرت

قرآن کریم و روایات معصومان، تأکید فراوانی بر ضرورت بهره مندی از بصیرت و بینایی دل داشته، و داشتن بینایی باطنی را با اهمیت تر از داشتن بینایی ظاهر دانسته اند.

بر اساس آیات قرآن کریم، بسیاری از اهل جهنم را کسانی تشکیل می دهند که دل های آن توان درک و تشخیص نداشته و به بیانی دیگر، از بینایی دل برخوردار نبوده اند. در یکی از آیات قرآن در این زمینه چنین می خوانیم:

وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنّمَ کثیرًا مِنَ الْجِنّ وَ اْلإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا یفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْینٌ لا یبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا یسْمَعُونَ بِها أُولئِک کاْلأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلّ أُولئِک هُمُ الْغافِلُونَ. (اعراف: ۱۷۹)

در حقیقت، بسیاری از جنیان و آدمیان را برای دوزخ آفریده ایم. [چراکه] دل هایی دارند که با آن [حقایق را] دریافت نمی کنند، و چشمانی دارند که با آنها نمی بینند، وگوش هایی دارند که با آنها نمی شوند. آنان همانند چهارپایان بلکه گمراه ترند. [آری،] آنها همان غافل ماندگانند.

در یکی دیگر از آیات قرآن کریم، سیر در زمین و عبرت گیری از احوال گذشتگان را یکی از ابزار به دست آوردن بینایی دل دانسته شده و آمده است:

أَفَلَمْ یسیرُوا فِی اْلأَرْضِ فَتَکونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یعْقِلُونَ بِها أَوْ آذانٌ یسْمَعُونَ بِها فَإِنّها لا تَعْمَی اْلأَبْصارُ وَ لکنْ تَعْمَی الْقُلُوبُ الّتی فِی الصّدُورِ. (حج: ۴۶)

آیا در زمین گردش نکرده اند، تا دل هایی داشته باشند که با آن بیندیشند یا گوش هایی که با آن بشنوند؟ در حقیقت، چشم ها کور نیست، لیکن دل هایی که در سینه هاست کور است.

رسول گرامی اسلام، کور واقعی را کسی می داند که از دیده بصیرت محروم است:

لَیسَ الاْعمی مَنْ یعمی بَصرَهُ اِنَّما الاعْمی مَن تَعمی بَصیرَتُهُ.۱

کور آن نیست که چشمش نابینا باشد، بلکه کور [واقعی] کسی است که دیده بصیرتش نابینا باشد.

امام علی(ع) نیز در بیانی مشابه در این زمینه می فرماید:

«نَظَرُ البَصَر لایجدِی إِذا عَمِیتِ البَصیرهُ؛ اگر دیده بصیرت کور باشد، نگریستن چشم سودی نمی دهد».۲

در آموزه های اسلامی، بصیرت، اهمیت بسیاری دارد که هر مسلمان موظف شده در آغاز هر صبح گاه، پس از نماز صبح از خدای خود بخواهد که به او بصیرت ارزانی فرماید:

أللَّهُمَّ إنّی أَسْئَلُک بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ عَلَیک، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ و الِ مُحَمَّدٍ وَاجعَلِ النُّورَ فِی بَصَرِی وَ البَصیرهَ فِی دینی…. ۳

خدایا به آن حقی که محمد و خاندان او بر تو دارند، از تو می خواهم که بر محمد و خاندان او درود فرستی و روشنی را در دیده ام و بصیرت را در دینم قرار دهی….

۱. کنزالعمال، ج۱، ص۱۳۳، ح۱۲۱۶.

۲. جمال الدین محمد خوانساری، شرح غررالحکم و دررالکلم، ج۶، ص۲۸۳۴، ح۹۹۷۲.

۳. شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، تعقیب نماز صبح.

۳. شرایط و لوازم بصیرت

بینایی ظاهری و باطنی، نیازمند لوازم و شرایطی است و بدون این لوازم و شرایط انسان نمی تواند از این دو توان مندی بهره مند شود. چنان که در بینایی ظاهری، افزون بر سالم و توان مند بودن وسیله بینایی، یعنی چشم، باید نور کافی نیز در فضا وجود داشته باشد تا انسان قادر به دیدن پیرامون خود شود. در بینایی باطنی نیز باید ابزار دیدن و درک کردن که همان قلب انسان است، سالم و بی عیب باشد و هم باید شرایط لازم برای این امر فراهم باشد.

الف) سلامت قلب

در بینش اسلامی، امور متعددی سبب بیماری قلب و در نتیجه، ناتوانی آن از تشخیص درست می شود که یکی از مهم ترین آنها، پیروی هوا و هوس، انجام گناهان و خوردن مال حرام و شبهه ناک است.۱

قرآن کریم در این باره می فرماید:

أَفَرَأَیتَ مَنِ اتّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَ أَضَلّهُ اللّهُ عَلی عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلی سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلی بَصَرِهِ غِشاوَهً فَمَنْ یهْدیهِ مِنْ بَعْدِ اللّهِ أَفَلا تَذَکرُونَ. (جاثیه: ۲۳)

پس آیا دیدی کسی را که هوس خویش را معبود خود قرار داده و خدا او را دانسته گمراه گردانیده و بر گوش او و دلش مهر زده و بر دیده اش پرده نهاده است؟ آیا پس از خدا چه کسی او را هدایت خواهد کرد؟ آیا پند نمی گیرند؟

از امام علی(ع) در این زمینه می فرماید: «لاوَجَعَ أَوْجَعُ لِلقُلُوبِ مِنَ الذُّنوبِ؛ هیچ دردی برای دل ها دردآورتر از گناهان نیست».۲

امام باقر(ع) نیز در این باره می فرماید:

ما مِن شَیءٍ اَفسَدَ لِلْقلبِ مِن خَطیئهٍ إِنَّ القَلبَ لَیواقِعُ الخَطیئَهَ، فَما تَزالُ بِهِ حَتّی تَغلِبَ عَلَیهِ فَیصِیرَ اعلاهُ اسفَلَهُ.۳

برای دل چیزی تباه کننده تر از گناه نیست؛ زیرا دل مرتکب گناه می شود و بر اثر مداومت بر آن، گناه بر آن چیره می گردد و نگون سارش می کند.

امام حسین(ع) نیز وقتی در روز عاشورا می بیند سخنان حق او هیچ تأثیری در دل های سخت کوفیان ندارد، می فرماید:

«فَقَد مُلِئَت بُطُونکم مِنَ الحَرامِ وَ طُبِعَ عَلی قُلُوبِکم؛ همانا شکم های شما از حرام پر شد و بر قلب های شما مهره زده شد».۴

بنابراین، نخستین قدم برای دست یافتن به بصیرت، پیراستن خود از گناهان و اعمال ناشایست و خودداری از پیروی هوا و هوس و شهوت هاست. به فرموده قرآن کریم، خداوند قدرت تشخیص یا همان بینایی قلب را به انسان ارزانی می دارد:

یا أَیهَا الّذینَ آمَنُوا إِنْ تَتّقُوا اللّهَ یجْعَلْ لَکمْ فُرْقانًا. (انفال: ۲۹)

ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر از خدا پروا دارید، برای شما [نیروی] تشخیص [حق از باطل] قرار می دهد.

امام علی(ع) نیز در این باره می فرماید:

وَاعلَموا أَنَّهُ مَن یتِّقِ اللهُ یحمَل لَهُ مَخرَجاً مِنَ الفِتَنِ وَ نُوراً مِنَ الظُّلَمِ.۵

بدانید که هر که از خدای هراسد برای او راه بیرون شدن از فتنه ها و چراغی در تاریکی ها قرار می دهد.

ب) وجود شرایط لازم

اطلاعات و آگاهی همان نقشی را در دیدن قلب دارد که نور در دیدن چشم. چنان که چشم بدون وجود نور قادر به دیدن چیزهای پیرامون خود نیست، قلب نیز بدون داشتن اطلاعات و آگاهی کافی نمی تواند درباره آنچه در اطرافش می گذرد، به تشخیص درستی برسد.

بنابراین، برای رسیدن به بصیرت و بینایی دل افزون بر تلاش برای حفظ سلامت قلب و پیراسته داشتن آن از هرگونه گناه، شهوت رانی و هواپرستی، باید اطلاعات و آگاهی های لازم را برای رسیدن به تشخیص درست، به دست آورد.

اکنون این پرسش مطرح می شود که چه نوع اطلاعات و آگاهی ای می تواند ما را در دست یافتن به بصیرت و تشخیص درست، یاری دهد؟

در پاسخ به این پرسش باید گفت که برای رسیدن به توان مندی تشخیص حق از باطل، باید ابتدا حق و باطل را شناخت. کسی که اصل حق و باطل را بشناسد، شناختن پیروان آنها چندان برایش مشکل نخواهد بود.

برای روشن شدن این موضوع، به سخنی از امیر مؤمنان علی(ع) اشاره می کنیم. نقل شده است که حارث بن حَوط، خدمت امام علی(ع) می آید و عرض می کند: «آیا پنداری که من اصحاب جمل را گمراه پندارم؟» آن حضرت در پاسخ او می فرماید:

یا حارِثُ، اِنَّک نَظَرتَ تَحتَک وَ لَم تَنظُر فَوقَک فحِرْتَ إِنَک لَم تَعرِفِ الحَقِّ فَتَعرِفَ مَن أتاهُ وَ لَم تَعرِفِ الباطِلَ فَتَعرِفَ مَن أتاهُ.۶

ای حارث، تو به صورت ظاهر نگریسته ای نه عمق باطن را، ازاین رو، حیران و سرگردان مانده ای! حق را نشناخته ای که اهل حق را بشناسی، و باطل را ندانسته ای تا اهل آن را بشناسی.

بنابراین، می توان گفت اطلاعات و آگاهی هایی می تواند به ما بصیرت لازم را ارائه دهد که ما را با ریشه و اساس حق و باطل و معیار آنها آشنا سازد و ویژگی های هر یک از دو جبهه حق و باطل را برای ما روشن کند.

۱. برای مطالعه بیشتر در این زمینه نک: میزان الحکمه، ج۹، صص ۵۲۲ ـ ۵۳۵.

۲. الکافی، ج۲، ص۲۷۵، ح۲۸.

۳. همان، ص۲۶۸، ح۱.

۴. بحارالانوار، ج۴۵، ص۸.

۵. نهج البلاغه، ترجمه: محمدمهدی فولادوند، خطبه ۱۸۲، ص۲۳۹.

۶. همان، کلمات قصار ۲۶۲، صص ۴۷۲ و ۴۷۳.

۴. آثار و پی آمدهای بصیرت

رسیدن به بصیرت یا بینایی دل، آثار و پی آمدهای گوناگونی دارد که مهم ترین آنها عبارتند از:

الف) توان مندی در تشخیص حق از باطل

همواره در صحنه منازعات اجتماعی، این گونه نیست که حق و باطل به صراحت و روشنی از هم قابل تمیز و تفکیک باشند، بلکه در موارد بسیاری به دلیل در هم آمیخته شدن حق و باطل و به دلیل اینکه باطل برای قابل پذیرش شدن در جامعه بخشی از حق را می گیرد، تشخیص حق از باطل به راحتی امکان پذیر نیست و همین موجب می شود که کسانی دچار اشتباه شوند و راه باطل را برگزینند.

امام علی(ع) در یکی از خطبه های خود در این باره می فرماید:

اِنَّما بَدءُ وُقُوعِ الفِتَنِ أهواءٌ تُتَّبَعُ و احکامٌ تُبتَدَعُ. یخالَفُ فِیها کتابُ الله. وَ یتَولَّی عَلَیها رِجالٌ رجالاً عَلی غَیرِ دینِ اللهِ. فَلَو أنَّ الباطِلَ خَلَصَ مِن مِزاجِ الحَقِّ لَم یخْفَ عَلَی المُرتادینَ وَ لَو أنَّ الحَقَّ خَلَصَ مِن لَبْسِ الباطِلِ لانقَطَعت عَنهُ السُنُ المعانِدینَ ولکن یؤخَذُ مِن هذا ضِعثٌ و من هذا ضِعثٌ فَیمزَجانِ، فَهُنا لِک یستَولی الشّیطانُ عَلی اولیائِهِ وَ ینجُو الذَّینَ سَبَقَتُ مِن اللهِ الحُسنی.۱

جز این نیست که آغاز پیدایش فتنه ها پیروی از هواهای نفسانی است، و نیز بدعت هایی که برخلاف کتاب خدا گذاشته می شود، آن گاه مردانی دیگر را در اموری که مخالف دین خداست یاری می کنند. اگر باطل با حق در نمی آمیخت بر جویندگان حق پنهان نمی ماند و اگر حق به باطل پوشیده نمی گشت زبان دشمنان یاوه گو از آن بریده می شد، ولی همواره پاره ای از حق و پاره ای ا