پاورپوینت کامل مصادیقی از موضع گیری های حضرت ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصادیقی از موضع گیری های حضرت ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصادیقی از موضع گیری های حضرت ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصادیقی از موضع گیری های حضرت ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

۱. موضع گیری در قبال صوفیه

از جمله جریان های فاسدی که امام حسن عسکری(ع) به شدت از آنها بیزاری جست و مردم را از گرویدن به آنها بر حذر داشت، فرقه صوفیه بود. این گروه از آغاز پیدایش توانست تحت پوشش اسلام، گروهی از ساده لوحان مسلمان را بفریبد. با گسترش اندیشه صوفی گری، ائمه به مخالفت با اعتقادات باطل آنها پرداختند و امام حسن عسکری(ع)، به نوبه خود در رد این فرقه ضاله سخن گفته است.۱

۲. موضع گیری در برابر واقفی ها

واقفی ها گروهی بودند که امامت را تنها تا امام هفتم یعنی امام موسی کاظم(ع) می دانند و قایل به امامت فرزند بزرگوارش حضرت علی بن موسی الرضا(ع) نیستند. بنیان گذاران مسلک واقفی، گروهی از یاران امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) بودند و سران اولیه این گروه به دلیل آنکه قصد نداشتند اموالی که از امام کاظم(ع) نزد آنها مانده بود، به امام رضا(ع) به عنوان وارث و جانشین آن حضرت بدهند، به طور کلی امامت امام هشتم را انکار، و در امامت امام هفتم، توقف کردند.۲

پس از ایجاد این فرقه انحرافی، امامان بعدی این افراد را سرزنش کردند و از آنان بیزاری جستند. امام حسن عسکری(ع) درباره بیزاری از این افراد و کسانی که در امامت امام موسی بن جعفر(ع) قایل به توقف شده اند، نامه هایی نوشت و فرمود: کسی که امامت آخرین فرد ما را انکار کند، گویی امامت نخستین شخص مان را انکار کرده است.۳

۳. موضع گیری در برابر ثنویه یا دوگانه پرستان

ثنویه یا دوگانه پرستان، فرقه ای اختراعی بود که در دوران آن حضرت به وجود آمد و معتقد بودند هر آفریده ای برای خلقت نخست، آفریده شده است و همراه با قدیم، قدیم دیگری را اثبات می کنند. در مقابل، سخنان امام در وصف خداوند متعال، گواه بر بطلان سخن آنهاست که فرمود: «[خداوند] نه از چیزی به وجود آمده و نه از چیزی آفریده شده است و با این سخن، تمام دلایل و شبهات آنها را رد کرد».۴

۴. موضع گیری در برابر مفوّضه

مفوضه گروهی هستند که می گویند: «خداوند حضرت محمد صلی الله علیه و آله را آفریده و آفرینش دنیا را به آن حضرت سپرد و هرچه در دنیاست، او آفریده است.» در روایاتی حضرت علیه آنها احتجاج کرده است.۵

افزون بر این موضع گیری ها، حضرت در مواقع لزوم در برابر شبهه افکنان و تفرقه جویان، پاسخ های مستدل و روشن ارائه می کرد و مردم را از گمراهی نجات می داد.۶ و۷

۱. حدیقه الشیعه، ص۵۹۲.

۲. سفینه البحار، ج۱، ص۵۸۱.

۳. بحارالانوار، ج۵۰، ص۲۷۴.

۴. مجمع البحرین، ص۱۶.

۵. الغیبه، ص۱۴۸.

۶. مناقب، ج۴، صص ۴۲۴ و ۴۲۵.

۷. با خورشید سامرا، صص ۲۶۱ و۲۷۰.

تلاش های علمی امام حسن عسکری(ع)

امام حسن عسکری(ع) به حکم شرایط نامساعد و محدودیت بسیار شدیدی که حکومت عباسی برقرار کرده بود، موفق به گسترش دانش دامنه دار خود در سطح کل جامعه نشد، ولی در عین حال با همان فشار و خفقان، شاگردانی تربیت کرد که هر کدام به سهم خود در نشر و گسترش معارف اسلام و رفع شبهات دشمنان، نقش مؤثر داشتند.

شیخ طوسی شمار شاگردان حضرت را بیش از یکصد نفر ثبت کرده است۱ که در میان آنان چهره های روشن، شخصیت های برجسته و مردان وارسته ای مانند احمد بن اسحاق اشعری قمی، ابوهاشم داود بن قاسم جعفری، ابوعمرو عثمان بن سعید عمری، علی بن جعفر و محمد بن حسن صفّار به چشم می آید که شرح خدمات و کوشش های آن در منابع مرتبط موجود است. افزون بر تربیت این شاگردان، گاهی چنان مشکلات و تنگناها برای مسلمانان پیش می آمد که جز حضرت عسکری(ع)، کسی از عهده حل آنها بر نمی آمد. امام در این گونه مواقع، در پرتو علم امامت، با تدبیر فوق العاده ای، بن بست را می شکست و مشکل را حل می کرد. برای این مطلب می توان دو نمونه ذکر کرد:

ابویوسف یعقوب بن اسحاق کندی که از فلاسفه اسلام و عرب به شمار می رفت، کتابی به نام تناقض القرآن، تألیف و برای تدوین آن، خانه نشین شد. روزی یکی از شاگردان او به خدمت امام حسن عسکری(ع) رسید. حضرت به او فرمود: آیا در میان شما مردی رشید و دانا نیست که استادتان کندی را پاسخ گوید و از تعرض به قرآن باز دارد؟ شاگرد کندی گفت: ما شاگردان او هستیم و نمی توانیم به اشتباه استاد اعتراض کنیم. امام فرمود: اگر مطلبی به شما بیاموزم، به او می رسانی؟ عرض کرد: آری. حضرت فرمود: نزد او برو و با ملاطفت و مهربانی، به او نزدیک شو، سپس از او سؤال کن: آیا ممکن است گوینده قرآن از گفتار خود غیر از آنچه شما پنداشته ای، معنی دیگری اراده کرده باشد؟ او به تو خواهد گفت: آری، این احتمال وجود دارد؛ زیرا انسان هنگام شنیدن بهتر متوجه معانی می شود و آنها را درک می کند؛ چون این سخن را گفت، به او بگو: شما چه می دانی شاید منظور گوینده کلمات قرآن غیر از چیزی باشد که شما تصور کرده ای و او الفاظ قرآن را در غیر معانی خود به کار برده باشد.

آن مرد نزد کندی رفت و مواردی را که امام به او آموزش داده بود، اجرا کرد. کندی به او گفت: پرسش خود را یک بار دیگر تکرار کن و او سؤال را تکرار کرد. کندی با خود اندیشید و دریافت که هم از جنبه لغت و هم از دید علمی امکان چنین احتمالی وجود دارد. ازاین رو، به شاگردش گفت: به من بگو این سخن را از کجا آموخته ای؟ شاگرد گفت: این مطلبی بود که در دلم خطور کرد و آن را بر تو عرضه کردم. استاد گفت: هرگز فردی چون تو به این گفته راه نمی یابد و به این مرتبه از سخن نمی رسد. به من بگو آن را از که آموخته ای؟ شاگرد در نهایت پاسخ داد: حقیقت این است که ابومحمد امام حسن عسکری(ع) مرا با این سؤال آشنا کرد. استاد گفت: اکنون واقع امر را گفتی. سپس افزود: چنین سؤالی تنها زیبنده این خاندان است و آنانند که می توانند حقیقت را آشکار کنند. سپس کندی دستور داد آتشی برافروختند و تمام نوشته های خود را در آتش افکند.۲

۱. رجال، ص۴۲۷ به بعد.

۲. مناقب، ج۴، ص۴۲۴.

ایجاد شبکه ارتباطی با شیعیان

در زمان امام حسن عسکری(ع)، تشیع در مناطق مختلف و شهرهای متعددی گسترش و در نقاط فراوانی تمرکز یافته بود. شهرها و مناطقی مانند کوفه، بغداد، نیشابور، قم، خراسان، مدائن، یمن، ری، آذربایجان، سامرا، جرجان و بصره، از پایگاه های شیعیان به شمار می رفتند.

گستردگی و پراکندگی مراکز تجمع شیعیان، وجود سازمان ارتباطی منظمی را ایجاب می کرد تا پیوند شیعیان را با حوزه امامت از یک سو و ارتباط آنان را با همدیگر از سوی دوم برقرار سازد و از این رهگذر، آنان را از نظر دینی و سیاسی رهبری و سازماندهی کند. این نیاز از زمان امام نهم احساس می شد و از آن زمان، شبکه ارتباطی وکالت و نصب نمایندگان در مناطق گوناگون به منظور برقراری چنین سیستمی از آن زمان به مورد اجرا گذاشته می شد. این برنامه در زمان امام حسن عسکری(ع) ادامه یافت و ایشان نمایندگانی از میان چهره های درخشان و شخصیت های برجسته شیعیان برگزید و در مناطق متعدد، منصوب کرد. ایشان با آنان در ارتباط بود و از این طریق پیروان تشیع را در همه مناطق زیر نظر داشت.

نمایندگان امام دارای سلسله مراتبی بودند و حوزه فعالیت هر کدام از آنها مشخص بود. در این میان، وجوه جمع آوری شده باید در نهایت به دست وکیل اصلی امام برسد و او به امام برساند.۱

مهدی پیشوایی، سیره پیشوایان، صص ۶۳۲ ـ ۶۳۶.

حضور در خانه شیعیان

از جمله عنایات آن حضرت به شیعیان این بود که هرگاه مصلحت می دید به شیعیان دستور می داد که پس از نماز عشا، در خانه یکی از شیعیان که از پیش معین شده بود، گرد هم آیند تا با آنان دیدار کند. شیعیان به دستور حضرت در آنجا گرد می آمدند و مشکلات و مسائل شرعی خود را با حضرت در میان می گذاشتند. این در حالی بود که تنگناهای بسیاری برای هرگونه ارتباط آن حضرت با شیعیان از جانب حکومت عباسی ایجاد شده بود. امام در عصر خود، توجه بسیاری به حفظ و نگه داری شیعیان خود داشت؛ زیرا می دانست آنان مورد خشم و غضب هستند و از ناحیه حکومت، تحت پیگردند و در معرض کشتار و آوارگی قرار دارند. آن حضرت به شیوه ای گوناگون آنان را از مکر و حیله دشمنان و حکومت های ستمگر بر حذر می داشت.۱

امام به یاران خود فرمان می داد که خاموشی اختیار، و از فعالیت [بر ضد حکومت] خودداری کنند تا کارها در مجرای خود افتد و حوادث رو به راه شود. حتی امام وقتی یارانش در بند و زندان بودند، آنان را از شِکوه و تظلم باز می داشت.۲

۱. با خورشید سامرا، صص ۲۱۳ و ۲۲۹.

۲. زندگانی تحلیلی پیشوایان ما: ائمه دوازده گانه، ص۲۷۲.

پیک و نامه ها

افزون بر شبکه ارتباطی وکالت، امام از طریق اعزام پیک ها، با شیعیان و پیروان خود ارتباط برقرار می کرد و از این رهگذر آنان را مرتفع می ساخت.

همچنین ایشان از راه مکاتبه با شیعیان ارتباط برقرار می کرد و از این رهگذر، آنان را زیر چتر هدایت خویش قرار می داد.۱

سیره پیشوایان، ص۶۳۶.

فعالیت های سیاسی پنهان

امام حسن عسکری(ع) با وجود همه محدودیت ها و کنترل هایی که از طرف دستگاه خلافت به عمل می آمد، سلسله فعالیت های سرّی سیاسی را رهبری می کرد که با گزینش شیوه های بسیار ظریف پنهان کاری از چشم بیدار و مراقب جاسوسان دربار به دور می ماند.

با این حال، موضع آن حضرت در برابر حکمرانان و حکومت جور، مهم ترین معیار خواهد بود. حکومت عباسی که از زمان امام رضا(ع) تلاش داشت با بهره مندی از نام امام، سود سیاسی ـ اجتماعی به دست بیاورد. با این سیاست مزورانه دربار، امام حسن عسکری(ع) توانست امتیازهای فراوان به دست آورد، ولی موضع و برخورد امام در برابر حکمرانان، مانند موضع پدر بزرگوارش در ارتباط با حکومت، محتاطانه بود، بی آنکه توجهی را جلب کند یا در دستگاه حکومت وارد شود، بلکه رابطه ایشان به پیروی از خط پدرانش در برابر قدرت و دولت عباسی، رابطه ای ظاهری به شکل روابط روز بود. موضع منفی امام در برابر حکومت، احترام و منزلتی رفیع برای ایشان فراهم آورد. این مسئله را از علاقه وزیران دستگاه به آن حضرت می توان دید.

امام حسن عسکری(ع) درباره برخی حوادث سکوت اختیار می کرد، بی آنکه به طور مثبت یا منفی درباره آن نظری ابراز فرماید. همان گونه که با رهبر شورش «زنگ یا زنج» که مدعی بود به امام علی(ع) منسوب است، رفتار کرد و او را از اهل بیت ندانست. شورش صاحب زنگ برخاسته از برنامه و خط مشی اهل بیت نبود. کشتار مردمی بسیار و مصادره اموال و آتش زدن شهرها و به اسارت بردن زنان، هیچ یک از آن کارها، حساب یا انگیزه دینی نداشت.

موضع امام درباره رفتار شورشیان، به علت کارهای خلاف احکام اسلامی که مرتکب شده بودند، قطعاً موضع مخالف و محکوم کننده بود. امام سکوت را ترجیح داد. از روش آنان عیب جویی نکرد و به تفاصیل آنها توجه نفرمود. اگر چنین کرده بود، این کار تأیید ضمنی دولت به شمار می رفت؛ چراکه شورش «زنگ» با توجه به نقطه ضعف های فراوان و منفی آن، در نهایت برای ضعیف کردن حکومت عباسیان و در هم شکستن قدرت و نفوذشان با هدف های امام تطبیق می کرد و آن امری بود که شایستگی داشت که امام برای مصالح نهضت و فعالیت خود از آن استفاده کند. هر چند میان معارضان اختلاف باشد، ولی همگی در مخالفت با دشمن واحد، منافع مشترک دارند.۱

تاریخ تشیع، (دوره حضور امامان معصوم(ع))، زیرنظر: سید احمدرضا خضری، صص ۳۰۳ ـ ۳۰۷؛ پیشوایان ما، صص ۲۶۸ ـ ۲۷۰.

پشتیبانی مالی از شیعیان

یکی دیگر از فعالیت های امام حسن عسکری(ع) حمایت و پشتیبانی مالی از شیعیان، به ویژه یاران خاص و نزدیک آن حضرت بود. با مطالعه در زندگی آن امام بزرگوار، این مطلب به خوبی آشکار می شود که گاهی برخی یاران امام، از تنگنای مالی در محضر ایشان شکوه می کردند و حضرت گرفتاری مالی آنان را برطرف می ساخت و گاه حتی پیش از آنکه اظهار کنند، امام مشکل آنان را برطرف می کرد. این اقدام امام مانع می شد که آنان زیر فشار مالی، جذب دستگاه حکومت ستم کار عباسی شوند.۱

این امام همام در همه مواردی که احساس می کرد، می توان یارانش را با ارسال پول یاری داد، از این امر خودداری نمی کرد. گفتنی است برای امام از مناطق گوناگون اسلامی که پایگاه های شیعیان آن حضرت بود، به وسیله نمایندگان ایشان که در آن مناطق پراکنده بودند، اموال بسیار برده می شد و امام با دقت بسیار و با روش های گوناگون می کوشید تا آن امر را کاملاً از چشم دولتیان بپوشاند. می توان دید امام که تحت نظر و زیر فشار بود، چگونه پول ها را تحویل می گرفت و به گونه ای که صلاح می دانست، به مصرف می رساند، بی آنکه دستگاه جور از آن فعالیت ها چیزی درک کند، بلکه ناتوان و دست بسته، در برابر امام به سر می برد و با وجود کوشش بسیار، از کشف مسئله ناتوان بود و اگر گاهی دولت برخی اموال را کشف می کرد، به این علت بود که برخی اطرافیان امام، در انتخاب روش صحیح، سهل انگاری می کردند.۲

همچنین امام حسن عسکری(ع) در مواردی که صلاح می دید، رقم های قابل توجهی در اختیار نمایندگان ویژه خود قرار می داد تا طبق صلاح دید خود میان شیعیان و نیازمندان انفاق کند و آنان را از گرفتاری های مالی رهایی بخشد. تأکید دوباره بی راه نیست که پرداخت چنین مبالغی با توجه به محدودیت هرگونه فعالیت امام، نباید مورد تردید یا انکار قرار گیرد؛ زیرا این تحرکات در پوششی کاملاً مخفی صورت می پذیرفت.۳

همچنین امام حسن عسکری(ع) درباره حفظ و نگه داری اموال مسلمانان و بیم از تباه شدن و از بین رفتن آنها، توجه بسیاری می کرد. به همین دلیل، در بیشتر مناطق شیعه نشین، برای دریافت حقوق شرعی از مردم و صرف آنها میان نیازمندان و تهی دستان، نمایندگان و وکلایی تعیین فرموده بود تا شیعیان برای حل مشکلات شرعی و اجتماعی خود به آنها مراجعه کنند. آن بزرگوار به کارها و امور آنها رسیدگی می کرد و کارها و رفتار آنان را زیر نظر داشت و با گفتار و مکاتبه آنها را حمایت می کرد.۴

۱. سیره پیشوایان، ص۶۳۹.

۲. زندگانی تحلیلی پیشوایان ما: ائمه دوازده گانه، ص۲۷۳.

۳. منابع مالی اهل بیت(ع)، ص۶۹.

۴. با خورشید سامرا، ص۲۹۸.

آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت

افزون بر امور مهم و مسئولیت های عمومی امامت که امام حسن عسکری(ع) بدان ها می پرداخت، آن حضرت نقشی مشخص و اختصاصی نیز داشت و آن نقش تدارک و آماده سازی عملی مرحله امامت فرزند بزرگوارش حضرت حجت بن الحسن عجل الله