پاورپوینت کامل ولادت حضرت فاطمه زهرا علیها السلام – روز مادر ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولادت حضرت فاطمه زهرا علیها السلام – روز مادر ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولادت حضرت فاطمه زهرا علیها السلام – روز مادر ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولادت حضرت فاطمه زهرا علیها السلام – روز مادر ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

هجده سال بهار

سید محمود طاهری

زمین، تنها هجده سال میزبان بانوی عفاف و پاکی ها بود؛ گران بار از حجم حضور او و خیره از تراکم نور او و می توان از پیشانی زمین خواند قصه این میزبانی کم دوام و زودگذر را و راز آن را در گنجایش اندک زمین در تحمل آن بار طاقت فرسای خدای نما جویا شد.

بانوی نجابت و خوبی ها! تو حرم نشین سرای قدس و بیگانه با جهان ناسوت بوده ای و از همین رو، تنها هجده بهار این کره خاکی وجودت را برتابید و زمین و این سرای خاکی، حتی مزاری نیز از تو به دست نداده است، تا غربتت را به درستی به تصویر کشد و بانگ بردارد که: نه سزاوار حضور بی نقاب توست، که در آن آدمیان به ادراک بلندای مقامت برسند، و نه شایسته درنگ دیرپای تو، و این گونه بود که عمرت کوتاه شد، و شهادتت زودهنگام؛ بسان غنچه ای که تا خندیدن آغاز می کند، پژمرده می شود و می میرد.

بانوی من، آن روز که زنان تنگ نظر، سخت سرگرم سرزنش و زخم زبان به مادرت بودند و او را که برای نخستین بار، طعم شیرین مادری را به تجربه می نشست، با درد زایمانش تنها گذاشته بودند، زنانی از جنس ملکوت به نثار قدومت آمدند تا تولد نور را از نزدیک نظاره کنند و مادرت را که بی تاب دل تنگی ها شده بود، گیج از عطر ملکوت کنند و به یک بار، غم تنهایی اش را به اُنسی دل پذیر تبدیل کنند. آری

کاروانی که بوَد بدرقه اش لطف خدای

به تجمل بنشیند، به جلالت برود

حافظ

ادامه گل های بهشت

سودابه مهیجی

وقت سوره لبخند است… وقت بزم شکر… وقت پیراهن تولد… تغزل شکرانه… باران ناگهانِ سخاوت… رنگین کمان بشارت….

وقت توست، وقت آنکه تو بیایی و پشت در خانه رسول تمام عالم صف بکشند برای پای بوس رسیدنت، که ناباوران عشق ببینندت، بی آنکه خواب باشی، رؤیا باشی… بی آنکه انکار آیت وجود تو را از لب های لاف و دروغ بتوانند و خرافه ببافند، بی آنکه روی گرداندن از اعجازِ حضورت را تکفیرِ لجوح حیله ای بلد باشد.

اگر نیامده بودی، دختران نجابت زمین در کدام ادبستان رسم پاکی می آموختند؟ اگر به این زمینِ بلاتکلیف قدم نگذاشته بودی، با دست های مهربانی کدام ظرافتی، عشق بر تک تک شاخه ها شکوفه می داد و حیات با سر انگشتان زیبایی کدامین روح آراسته می شد و در چشم همه جلوه آسمانی می گرفت؟

تو آمده ای دختر افلاک، که با دستان اعجاز و ایمان پرده ها را آرام از پشت پنجره ها کنار بزنی تا تمام اهالی در تابیدن نخستین آفتابِ حضورت از خوابی قدیمی برخیزند. خوابی که در آن، چه عاطفه ها که زنده در گور نهان شد و چه عفت ها که بی ارشاد بر باد رفت، خوابی که در آن همه به دنبال بیداری صدای تو می گشتند تا پاسخ تمام «نمی دانم» های دل سنگی باشد.

به شیوه تو باید زن بود، تا زن معمای بی حرمت روزگار نباشد، تا زن تمام سایه رأفتی باشد که بر سرزمین بوسه مادرانگی می ریزد و در نوازش های تا ابد، مهر خداوند را به یاد تمام فراموشیان بیاورد.

زنی که ادامه گل های بهشت است و نسیم بهاری، همان پلک زدن های مؤمنانه اوست، در خانه ای عاشقانه تر از تمام کلبه های مهر جهان، مادری می کند و همه عشق روی زمین را از نفس های خویش به دورترین سرزمین های خاک می فرستد. زن، صدایش همچون نماز ملایک، زلال است. نام کودکانش را به قصد قربت آسمان صدا می زند. همسرش را به شیوه عبادت های شفاف دوست می دارد و سفره های ظهر و صبح و شام را ساده تر از دامن پریده رنگ خویش با زینت لبخند و اشتیاق می گسترد.

این گندم های زرد رو که در دستان عاشق و خسته او به لقمه های کرامت و احسان بدل می شوند، این گرد و غبار تکراری که به شوق زیارت دامان او بر هر کجای خانه می نشینند و باز پیش پای نفس های غبارروب او برمی خیزند، این دستاس سنگ دل که صدای رنجیدن انگشتان عشق را می شنود، این سجاده ای که لابه لای خستگی های مدام او گسترده می شود تا رو به ملکوت لحظه ای آرامش او را رقم زند… همه شاهدند که این زن هیچ شباهت به خشونت های مرسوم زمانه، به تن آسانی های دل خراش ندارد. همه می دانند که بانوی این خانه، بانوی تمام جهان، زیر همین سقف مختصر اما مقدس، تمام عاشقی های زن بودن را یک تنه خلق می کند. یک تنه رنج می برد، یک تنه جاودانه می شود.

در خانه او هیچ کس غمگین نمی ماند. بانوی سحرخیز تا ابد بیدار، از مائده عشق، از قوت امید، لقمه در دهان عزیزانش می گذارد. از آیه های عرش، از جرعه های ربوبیت در کام جگرگوشه گانش می ریزد آفتاب در تنور می نهد و نان خِرد در سفره می آورد. از حریر دعای فرشتگان تن پوش برای کودکانش می دوزد و از رضا و رغبت همسر