پاورپوینت کامل ولادت حضرت زینب علیها السلام روز پرستار ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولادت حضرت زینب علیها السلام روز پرستار ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولادت حضرت زینب علیها السلام روز پرستار ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولادت حضرت زینب علیها السلام روز پرستار ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

نقش های زینبی

اشاره

در پنجم جمادی الاول سال ششم هجرت در مدینه، در خانه حضرت علی علیه السلام، دختری به دنیا آمد که سال ها بعد در تغییر مسیر تاریخ بشر نقش مهمی ایفا کرد. زینب علیها السلام از مادری چون فاطمه زهرا علیها السلام متولد شد و در دامان آن بانوی بزرگ اسلام و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و حضرت علی علیه السلام، پرورش یافت. یکی از سیره های عملی زندگی این بانوی الهی، پرستاری و دست گیری از حال بیماران و درماندگان بود. اتفاقات سختی که در طول حیات ایشان رخ داد، همچون بیماری مادر، ضربت خوردن پدر، مسمومیت برادر و حادثه بزرگ کربلا، زینب علیها السلام را الگوی پرستاران ساخت و سال روز ولادتش، روز پرستار نامیده شد. این روز بزرگ را ارج می نهیم و از پرستاران نمونه، قدردانی می کنیم.

این نوشتار با هدف گرامی داشت زادروز دخت ولایت، حضرت زینب علیها السلام نگاشته شده است. ازاین رو، می کوشیم به برخی نقش های زینب علیها السلام و ویژگی های پرستاری خوب و جایگاه پرستاری در اندیشه بزرگان بپردازیم.

فصل اول: نقش های زینبی

۱. علمی ـ آموزشی

در حضور مولای متقیان و الگوی یکتاپرستان، حضرت علی علیه السلام، انسان هایی چون زینب تربیت می شوند. زینب در دامان خاندان عصمت و طهارت، رشد و پرورش یافت و از منبع علوم غیبی نبوت و دانش امامت، بهره های فراوان برد. آن بانوی بزرگوار در کوفه، جلسات آموزشی و تفسیر قرآن داشت۱ و به بانوان، حلال و حرام را می آموخت تا آنان از علوم الهی بهره مند شوند. از ایشان چندین روایت اعتقادی و اخلاقی نقل شده که نمونه بارز آن، خطبه پرمحتوای حضرت فاطمه زهرا علیها السلام است که دانشمندان بزرگ اسلام، همچون عبدالله بن عباس، شاگرد پرافتخار امیر مؤمنان و مفسر بزرگ قرآن، آن را از حضرت زینب علیها السلام نقل کرده است.۲

مرحوم مامقانی از عالمان شیعه می فرماید: «انا بها السجاد ینابه الخصاصه فی بیان الاحکام و جمله اخری من آثار الولایه؛ امام سجاد علیه السلام به حضرت زینب علیها السلام در بیان احکام و بخشی از مسائل ولایت نیابت خاصه داده بود».۳

همچنین امام سجاد علیه السلام داستان ولادت امام حسین علیه السلام و چندین روایت دیگر را از زبان حضرت زینب علیها السلام نقل می کند.۴

۲. تربیتی

نقش تربیتی «مادر» در جنبش عاشورا، کامل کننده رسالت مردان و جوانانی است که برای رسیدن به اهداف مقدس خویش، تا پای جان به پیش می روند. نمونه روشن این حضور را می توان در زیباترین شکل در وجود حضرت زینب کبرا علیها السلام به خوبی دید. امام حسین علیه السلام نقش اصلی نمایش صحنه های جاوید عاشورا را به عهده داشت و خواهر بزرگوارش، تداوم بخش این نقش با همه جنبه ها و زمینه هایش بود. او توانست با اتکا به ایمان معنوی و اتکال به خداوند بزرگ و با آگاهی کامل، وظیفه سرپرستی کاروان اهل بیت امام حسین علیه السلام را همراه با برادرزاده اش، حضرت سجاد علیه السلام، انجام دهد. زینب که اسوه همه زنان عالم است، در صحنه مبارزه و رویارویی با دشمن، چهره ای شاخص و شکست ناپذیر داشت. او از هر فرصتی برای احقاق حق اهل بیت و رسوایی جباران و ستم کاران بهره برد و این نقش را به گونه ای هنرمندانه به پایان رساند.

۳. اجتماعی ـ خانوادگی

حضرت زینب علیها السلام در سخت ترین لحظه های زندگی و در شرایط طاقت فرسای خطر و مصیبت، تسکین دهنده دردهای برادر، غم خوار امام سجاد علیه السلام، پرستار کودکان یتیم و وحشت زده اهل بیت علیهم السلام و آرام بخش خاطر زنان مصیبت دیده و پریشان کاروان کربلا بود. پرستاری بی نظیر حضرت زینب علیها السلام از امام سجاد علیه السلام، به پرستاران دل سوز مسلمان می آموزد که در هر شرایطی، با وجود هر مشکل و کمبودی، به وظیفه خطیر خود بپردازند و با حفظ روحیه ایثار، گذشت، تعهد کاری، فداکاری و حفظ ارزش های اسلامی، مسئولیت باارزش و مهم خود را به انجام برسانند. پاداش کار خود را نیز از خدا بخواهند و در این راه به بزرگ پرستار اسلام، حضرت زینب علیها السلام تأسی جویند.

امام سجاد علیه السلام فرموده است: «من در شبی که پدرم فردای آن کشته شد، نشسته بودم و عمه ام زینب نزد من بود و از من پرستاری می کرد».۵

در جایی دیگر نیز فرمود: «در سفر اسیران از کوفه تا شام، مشاهده کردم که عمه ام، زینب گاهی غذای خود را بین کودکان تقسیم می کرد و خود از شدت گرسنگی و ضعف، نماز شب را نشسته به جای می آورد».۶

بی تردید، ویژگی های شاخص زینب کبرا علیها السلام برای امت اسلام، به ویژه بانوان مسلمان، سرمشق است و می تواند زمینه ساز تحول روحی همگان، به ویژه پرستاران باشد.

۴. تبلیغی

از دیگر نقش های مهم و برجسته زینب کبرا علیها السلام نقش تبلیغی ایشان است. ازاین رو، مسئولیت حضرت زینب علیها السلام در رویداد کربلا، بسیار خطیر و چشم گیر بود. ایشان افزون بر سفر تاریخی و تحمل مرارت ها و مصیبت هایی بسیار، ستمگران زمان را با سخنان نافذ و خطبه های آتشین، رسوا ساخت. او مردم بی درکی را که فریب تبلیغات دستگاه دیکتاتوری بنی امیه را خورده بودند و امام حسین علیه السلام را اخلال گر می دانستند، با سخنان خویش بیدار کرد. زینب علیها السلام، پیام مقدس امام حسین علیه السلام را که جنایت کاران کوفه و شام تصور می کردند در میان شن های تفتیده نینوا خاموش شده، به دورترین نقاط، حتی به گوش یهودیان و مسیحیان و بیگانگانی رساند که در مجلس یزید برای تماشا یا تبریک آمده و اجتماع کرده بودند.۷

۱. ذبیح الله محلاتی، ریاحین الشریعه، ص۵۷.

۲. ابوالقاسم خوئی، معجم رجال الحدیث، ج۲۴، ص۲۱۹؛ سید نورالدین جزایری، خصائص زینبیه، ص۱۰۷؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تحقیق: سید حسن خراسان، ج۳، ح۱۷۵۴.

۳. عبدالله مامقانی، تنقیح المقال، ج۳، ص۷۹.

۴. محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۵۱؛ ج۴۵، ص۱۸۰؛ ج۴۳، ص۱۵۵.

۵. سید عبدالحسین دستغیب، زندگانی حضرت زینب۳، ص۳۰.

۶. بحارالانوار، ج۴۵، ص۱.

۷. هاشم رسولی محلاتی، نگاهی کوتاه به زندگانی زینب کبری۳، ص۲۶.

فصل دوم: ویژگی های پرستار خوب

بی گمان پرستاران با در نظر گرفتن معیارهایی تعیین کننده، بیماران را جزئی از وجود خویش به شمار می آورند و به گونه ای با آنان رفتار می کنند که دوست دارند با خودشان رفتار شود. ازاین رو، برای پرستاری نمونه، ویژگی های گوناگونی متصور است که به برخی از آنها اشاره می شود:

۱. یاد خدا

یاد خدا، مایه آرامش و نورانیت اندیشه و کردار آدمی است. خداوند متعال فرمان داده است که انسان در همه حال به یاد خدا باشد: «وَاذْکر رَّبَّک فِی نَفْسِک تَضَرُّعاً وَخِیفَهً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ وَلاَ تَکن مِّنَ الْغَافِلِینَ؛ پروردگارت را در باطن، از روی تضرع و هراس، آهسته و آرام در هر صبح و شام یاد کن و از بی خبران مباش». (اعراف: ۲۰۵)

گاهی یاد خدا زبانی و گاهی قلبی است. آن گاه که پرستار با ایمان خود، به زیور یاد خدا آراسته باشد، این خدامحوری در رفتار او تجلی می یابد و با رفتار و گفتارش، مایه آرامش بیماران می شود. قرآن کریم نیز به این اثر ارزنده اشاره دارد: «الَّذِینَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکرِ اللّهِ أَلاَ بِذِکرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛ آنان که ایمان آورده اند، دل هایشان به یاد خدا آرام می گیرد، آگاه باشید تنها با یاد خدا، دل ها آرامش می یابد». (رعد: ۲۸)

یاد خداوند سبب حرکت انسان به سوی نیکوکاری و خدمت به بیماران می شود. امام علی علیه السلام می فرماید: «مُداوَمَهُ الْذِّکرِ قُوُت الأَرواحِ وَ مِفتاحُ الصَّلاحِ؛ یاد همیشگی، غذای روح و کلید اصلاح امور و نیکوکاری است».۱

روشنایی قلب پرستار، انسجام مسئولیت ها و انجام وظایف در کمال آرامش، تنها با یاد خدا ممکن است. اگر یاد خداوند یاری گر او نباشد، نمی تواند در برابر سختی ها تاب آورد. امام علی علیه السلام در سخنی دیگر می فرماید: «عَلَیک بِذِکرِاللهِ فَإِنَّهُ نُورُ الْقُلوبِ؛ بر تو باد به یاد خدا بودن؛ زیرا یاد خدا سبب روشنی دل هاست».۲

پرستار، کار پرمشقت خود را در پرتو یاد خداوند، هدف مند می سازد و افزون بر پاداش دنیوی، پاداش اخروی را برای خود ذخیره می کند؛ ذخیره ای که همه گنجینه های گران بهای دنیا در برابر آن ناچیز است.

۲. فروتنی

فروتنی، صفتی ارجمند است که از فطرت پاک سرچشمه می گیرد. کسی که به دام خودبرتربینی می افتد، به بیماران بی اعتنایی می کند و هنگام راه رفتن، با غرور گام برمی دارد. قرآن کریم می فرماید: «وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّک لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا یحِبُّ کلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ؛ با بی اعتنایی از مردم روی مگردان و با غرور در زمین راه نرو که خداوند هیچ متکبر فخرفروشی را دوست ندارد.» (لقمان: ۱۸) همچنین خداوند رحمان، صفات بندگان خالص را چنین می شمارد: «وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا؛ بندگان خالص خدای مهربان، کسانی هستند که آرام و بی تکبر بر زمین راه می روند و آن گاه که جاهلان آنان را مخاطب سازند، به آنان سلام می کنند». (لقمان: ۶۳)

همگان انسان های فروتن را دوست دارند و برایشان ارزش و احترام قایلند. حضرت علی علیه السلام فرمود: «ثَمَرهُ التواضُع المُحبهُ وَ ثَمَرهُ الکبْرِ المَسَبَّهُ؛ نتیجه فروتنی، محبت است و نتیجه گردن کشی، دشنام».۳

بنابراین، پرستار فروتن، محبوبیت ویژه ای میان بیماران و شهروندان دارد. آنان جامه سپید خود را که ارمغان سلامت است، به زینت بزرگی و فروتنی می آرایند و وقار و متانت خود را با فروتنی همراه می کنند. چنان که حضرت علی علیه السلام می فرماید: «اَلتَّواضُعُ یکسُوک الْمَهابَهُ؛ فروتنی، جامه بزرگواری و وقار بر تن تو می کند».۴

۳. حُسن خلق

حُسن خلق با بیماران، از دیگر ویژگی های پرستاری نمونه است. پرستار چون فرشته ای سپیدپوش با خوش رفتاری می تواند به بهبود سریع بیماران کمک کند و به این سفارش امام صادق علیه السلام، جامه عمل بپوشاند که: «یکنَّنُ جانِبَک وَ تُطَیبُ کلامَک وَ تَلْقی اَخاک بِبِشْرٍ حَسَنٍ؛ حُسن خلق آن است که برخوردت را نرم کنی و سخنت را پاکیزه سازی و برادرت را با خوش رویی دیدار کنی».۵

پیامبر گرامی اسلام، همگان را به خوش خلقی سفارش کرده و آن را شرط ورود به بهشت دانسته است: «اَکثَرُ ما تَلِجُ بِهِ اُمَّتی الجَنَّهَ تَقْوَی اللهِ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ؛ بیشترین امتیازی که امت من به سبب داشتن آن به بهشت می روند، تقوای الهی و حُسن خلق است».۶

بنابراین، پرستاران با پیروی از اسوه اخلاق و به کارگیری دستورهای نورانی ایشان، پیوند صمیمانه ای با بیماران برقرار می کنند. پرستاران بسیاری، با اخلاق نیک خود، بیماران را از چشمه محبت خویش سیراب، و پایه های دوستی و مهربانی را پایدار می سازند. وعده این ثبات و پایداری در پیوند دوستانه، در سخن پیامبر اسلام به خوبی ترسیم شده است: «حُسْنُ الْخُلْقِ یثْبِتُ الْمَودَّهُ؛ خوش خویی، دوستی را پایدار می کند».۷

۴. تقوای الهی

پرستاران در میدان های دیگر زندگی، با انواع گرفتاری ها، تنگناها و سختی ها، روبه رو هستند. پرستاران موفق کسانی هستند که راه خروج از تنگناها را بشناسند و در برابر سختی ها، پایداری کنند. آنان باید در پرتو پرهیزکاری و پارسایی، آسانی و رهایی از سختی ها را به انتظار نشینند که خداوند می فرماید: «وَمَن یتَّقِ اللَّهَ یجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا؛ کسی که تقوای الهی داشته باشد، خداوند او را از سختی ها می رهاند». (طلاق: ۲)

پرهیزکاری پرستار، او را محبوب بیماران و مردم می سازد و عزت و احترام ویژه ای برای وی به ارمغان می آورد. حضرت علی علیه السلام در اشاره به این اثر پارسایی می فرماید: «مَنِ اتَّقِی اللهَ فَهُوَ الشَّرِیفُ الْمُکرَّمُ الْمُحَبّس؛ کسی که تقوای الهی پیشه کند، با شرافت، مورد احترام و محبوب مردم است».۸

پارسایی و مبارزه با هواهای نفسانی و غبارروبی جان از هواها، زمینه الهام گیری را برای هر پرستاری فراهم می کند و راه درست را به او نشان می دهد. شهید مطهری در این باره می فرماید: «گذشته از همه اینها، تقوا و خودنگه داری سبب می شود که انسان نیروهای ذخیره در خود را در راه های بیهوده و حرام هدر ندهد. بدیهی است که انسان نیرومند و بااراده و باشخصیت، بهتر تصمیم می گیرد و بهتر می تواند خود را نجات دهد».۹

پرهیزکاری در عواطف و احساسات نیز تأثیر دارد و احساسات انسان را رقیق می سازد. شهید مطهری در این باره عبارت لطیفی دارد: «تقوا، تأثیر هوا و هوس را می گیرد. گرد و غبار و هوس ها را از صحنه جان انسان شست وشو داده و برای انسان صفای باطن، روشن بینی و استواراندیشی به ارمغان می آورد».۱۰

بنابراین، پرستاران باید برای بهبودی بیماران و هم دردی با آنان بکوشند، چون جدیت و پی گیری پرستاران، بیمار را امیدوار می کند و به سلامتی کامل او می انجامد. بی توجهی در کارها سبب می شود درمان بیمار، ناتمام و بی نتیجه بماند. حضرت علی علیه السلام درباره جدیت در کارها می فرماید: «مَنْ یعْمَلْ یزْدَدْ قُوَّهً وَ مَنْ یقْصُرْ فِی الْعَمَلِ یزْدَدْ فَتْرَهً؛ هر کس به انجام کاری برخیزد، نیرومندتر می شود و هر کس در کاری کوتاهی کند، سستی افزایش می یابد».۱۱

۵. همراهی و همدلی با بیمار

انسان در کنار تأمین نیازهای جسمانی، به نیازهای تفریحی، مذهبی، آموزشی، روانی، عاطفی و حمایتی، نیازمند است. بیماری که دستورها و آموزه های دینی با روح و جانش آمیخته شده است، با شنیدن صدای دل نشین اذان در پی برآوردن واجبات دینی اش برمی خیزد. کمک در این زمینه، سبب بهبودی سریع بیمار می شود. برپایی مراسم مذهبی، مانند نماز و نیایش، به همان اندازه برای بیمار اثرگذار است که دارو و درمان برای سلامت جسمی او کارساز است. بنابراین، پرستار باید زمینه انجام برنامه های عبادی، مانند وضو گرفتن، تیمم کردن، پهن کردن سجاده، قبله یابی و… را فراهم کند تا بیمار به آسایش و آرامش روحی دست یابد. البته پرستار با این کمک و یاری، از پاداش معنوی بی بهره نمی ماند. امام صادق علیه السلام می فرماید: «هنگامی که پدرم [امام محمد باقر علیه السلام ] بیمار بود، ایشان را در پارچه ای می نهادند و برای وضو ساختن می