پاورپوینت کامل نکاتی درباره تفسیر عرفانی منسوب به امام صادق(ع) ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نکاتی درباره تفسیر عرفانی منسوب به امام صادق(ع) ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نکاتی درباره تفسیر عرفانی منسوب به امام صادق(ع) ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نکاتی درباره تفسیر عرفانی منسوب به امام صادق(ع) ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

در قرن سوم هجری، در محافل عرفانی (صوفیان) کوفه و بغداد, احادیث و روایت های اخلاقی, با گرایش های عرفانی درباره نکات گوناگون مبهم قرآن, شهرت یافت که به امام جعفر صادق(ع) نسبت داده شده است. شمار این روایت ها به ۳۵۰ حدیث می رسد, که در محور تفسیر معنوی و باطنی، ۳۱۰ آیه از قرآن کریم وارد شده است.

گردآورنده تفسیر

روایات یاد شده که به شکلی نامنظم و پراکنده در محفل های عارفان, مورد بهره برداری اصحاب طریقت, قرار می گرفت, در حدود اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم ه‍. ق، به وسیله مورخ معروف و عارف بلندآوازه نیشابور, ابوعبدالرحمن سلّمی تنظیم و ترتیب یافته و به یکی از معروف ترین کتاب های وی به نام حقایق التّفسیر، ضمیمه شد.

ابوعبدالرحمن سلمی, که خود بسیاری از تفاسیر قرآن کریم را ـ که حتی از طریق صحابه و تابعین ودیگر مفسران پس از تابعان رسیده و در آنها تنها به روشنگری و رفع ابهام آیات قرآن از نگاه ظاهر و جنبه های لفظی توجه شده است ـ قشری و ظاهری می داند, به تفسیر منسوب به امـام صـادق(ع).

به دید تکریم و ارجمندی نگریستـه و مـراد و مقصـود خویش را در تفسـیر عرفانی قرآن و تبیین بطون و ابعاد معنوی آن جسته است.

شناسایی و چاپ تفسیر

با این حال، کتاب حقایق التّفسیر که تفسیر عرفانی امام صادق(ع) نیز بدان ضمیمه است, پس از آنکه به قلم ابوعبدالرحمن سلّمی, ترتیب و نگارش یافت, همچنان تا نیمه دوم قرن بیستم میلادی، به صورت نسخه های دست نویس باقی ماند و با وجود منزلت والا و جایگاه بلند سلّمی و آثارش در اندیشه و سخن اندیشه ورزان دینی, به تحقیق و چاپ و نشر تفسیر یاد شده و دیگر آثار وی چندان توجّهی نشد.

تفسیر امام صادق(ع) پس از تألیف ابوعبدالرحمن سلّمی، برای نخستین بار به همت پژوهشگر فرانسوی، لویی ماسینیون، در نیمه اوّل قرن بیستم شناسایی شد.

لویی ماسینیون، در معرفی کتاب و اثبات صحت انتساب آن به امام و راویان احتمالی که کتاب را از امام صادق(ع) شنیده و به دیگران روایت کرده اند، تحقیق نسبتاً مفصل و قابل توجهی دارد.

پس از معرفی تفسیر، به کوشش لویی ماسینیون, نخستین کسی که این تفسیر را نشر داد، پل نویا، محقق فرانسوی، در ۲۲ اوت ۱۹۶۸ بود. هرچند بعدها در لبنان و ایران نیز این اثر تصحیح و چاپ شد.

افزون بر چاپ, تصحیح و انتشار کتاب و نگارش مقدمه یاد شده, کتابی به نام تفسیر قرآنی و زبان عرفانی, نگاشته شده که در آن کتاب, ریشه پیدایش عرفان در اسلام و تأثیر قرآن بر آن را به طور تحقیقی بررسی کرده است. این کتاب, از تفسیر امام صادق(ع) به شرح، سخن گفته و تأثیر آن را بر اندیشه عرفان روشن و آشکار دانسته است.

بی مناسبت نیست، پیش از بررسی تفسیر عرفانی منسوب به امام صادق(ع)، نکاتی چند را یادآور شویم که راهگشای ما در بررسی دقیق تر این تفسیر هستند:

حقایق التّفسیر

حقایق التّفسیر, آثار تفسیری تنی چند از شخصیت های برجسته عرفانی جهان اسلام، در سده های نخستین اسلام, به سبک صوفیان و طریقت عارفان است.

از مجموعه تفاسیر یاد شده که به کوشش سلّمی, نام حقایق التّفسیر به خود گرفته است, در این مقال, تنها تفسیر منسوب به امام صادق(ع) بررسی می شود.

حقایق التّفسیر, خود از آثار کهن قرآنی مسلمانان و از سرچشمه های مهم اندیشه صوفیان به شمار می آید, ولی کسانی در میان اهل سنت هستند که این تفسیر را از تفاسیر باطل و روایت های آن را ساختگی دانسته و برخی به روشنی، دلیل بر ساختگی بودن آن را, وجود تفسیر منسوب به امام در این مجموعه برشمرده اند.

تدوینگر این اثر، ابوعبدالرحمن سلّمی، استاد طریقت و عارف و آگاه به علوم حقیقی و مشرب تصوف بوده است. وی افزون بر علم تصوف, نزد برخی محدثان بزرگ نسل خویش, به فراگرفتن علم حدیث پرداخت. در نتیجه، خود در شمار محدثان درآمد. وی در جست وجوی احادیث، سفرهای بسیاری به کشورهای مختلف جهان اسلام کرد.

سلّمی, نه فقط به علم حدیث, بلکه به علم کلام نیز علاقه داشت. وی در فروع, پیرو مذهب شافعی بود که در قرن چهارم هجری, بسیاری ازگروه های صوفیه, بدان پایبند بودند. او نویسنده ای توانمند و مورخی مشهور به شمار می آید که بیش ترین نوشته های او درباره تاریخ, آثار و شرح حال, تصوف و عرفان اسلامی است.

سلّمی بیش از یک صد جلد کتاب در زمینه های گوناگون، مانند تفسیر, تاریخ و تصوف تألیف کرده است که کتاب حقایق التّفسیر, از عمده ترین آثار وی به شمار می آید. وی گذشته از اینکه یک صوفی با تألیفات بسیار بوده, محدّث و متکلم نیز بوده است. تأثیر تفسیر منسوب به امام صادق(ع)، در پیدایش و تکامل اندیشه های عرفانی گذشته از، درستی و نادرستی انتساب تفسیر یادشده و چگونگی سندهای آن, این پرسش به عنوان درنگی تاریخی مطرح است که تأثیر تفسیر یاد شده در اندیشه تصوف وآثار صوفیان تا چه اندازه بوده است. در حقیقت, خاستگاه عرفان اسلامی تا چه حد در چشمه وحی، ریشه دارد. بی آنکه درصدد پی جویی ریشه پیدایش تصوف واندیشه عرفانی باشیم, تنها به یادکرد این نکته بسنده می کنیم که سلّمی خود در سراسر آثارش, متون دینی و در رأس همه قرآن را تجلی گاه تصوف می داند.

خاستگاه تاریخی تفسیر منسوب به امام صادق(ع) هرچه باشد، ورود آن به محافل صوفی در سال های شکل بندی آیین عقیدتی عرفانی صورت گرفته است. در زمانی که صوفیان سده سوم با در دست داشتن واژگان فنی و پرتنوع و دقیق، درصدد برمی آیند تا بسط و پرورش تجربه روحانی خود را به کتابت درآورند. این در حکم آن است که گفته شود: تفسیر مذکور سندی در زمینه شکل بندی زبان فنی عرفانی در اسلام شمرده می شود.

نتیجه آنکه با بررسی آثار ابوعبدالرحمن سلّمی، اعم از حقایق التّفسیر و دیگر نگاشته های وی, که بیانگر اصطلاحات مراتب, احوال و اندیشه عرفا و نیز نشان دهنده تاریخ تصوف است, به خوبی در می یابیم اندیشه عرفانی در سده های نخستین, به گونه ای بسیار روشن از تفسیر منسوب به امام صادق(ع) اثر پذیرفته است.

تفسیر مذکور با روایتی از امام صادق آغاز می شود که طبق آن، آیات قرآن، چهار قسم اند: عبارات، اشارات، لطایف و حقایق. عبارات برای عامه مردم، اشارات برای خواص، لطایف از آن اولیا و حقایق خاص انبیاست. روشن است که این تقسیم بندی با آموزه های صوفیانه کاملاً مطابقت دارد. در این تفسیر نیز به تفصیل به شرح و بیان حروف مقطّعه پرداخته شده است. همچنین در آن، اصطلاحات و مفاهیمی چون فنا، ماهیت، خواطر نورالهویه و مشاهده، به کار رفته است. انتساب بسیاری از این تعبیرها به امام جعفرصادق (ع) صحیح نیست؛ زیرا عباراتی چون «فناء فی اللّه» و «بقاء باللّه» در دوره های بعد رایج شدند و بسیاری از عبارت های دیگر نشان از سده های سوم و چهارم دارند.

در مجموع، دلایل و شواهد علمی معتبر برای اثبات اصالت این تفسیر