پاورپوینت کامل روز کشاورزی و دهداری ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روز کشاورزی و دهداری ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روز کشاورزی و دهداری ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل روز کشاورزی و دهداری ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

گروه روان‌شناسی

نگاهی روان‌شناختی و دینی به کشاورزی

اشاره

تولیدگری، ویژگی است که افراد را به نشاط برتر و احساس بهتر نزدیک می‌کند. وقتی فرد با محصولی روبرو می‌شود که برخاسته از فکر، خلاقیت، تلاش و تدبیر اوست، حسی زیبا از ارزشمندی و توانمندی در او شکل می‌گیرد که بستر سلامت روان را در وی فراهم می‌آورد. تولیدگری می‌تواند در جنبه‌های گوناگونی تعریف شود که کشاورزی بخشی از آن است. کشاورز، با تکیه بر یاری خداوند، استفاده از مواهب طبیعت، تلاش و سخت‌کوشی خود و مدیریت شرایط، همراه با دانشی که بیشتر برخاسته از تجربه است، محصول مورد نیاز خود و دیگران را تولید می‌کند. چنین شایستگی زیبایی، در دیگر بخش‌های زندگی کشاورز هم می‌تواند نقش‌آفرین باشد. بخشی از آن در شکل‌گیری ارتباط معنوی مطلوب تعریف می‌شود؛ زیرا کشاورز می‌داند که با اراده الهی می‌تواند به دستاوردهای مورد نظر دست یابد. ازاین‌رو، در آیات قرآن هم به صراحت اعلام شده است که کشت حقیقی و دسترسی به محصول، کار خداست و کشاورز وسیله‌ای برای تحقق این مهم است. در آیات ۶۳تا۶۷ سوره واقعه می‌خوانیم: «أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ‌ام نَحْنُ الزَّارِعُونَ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ؛ آیا چیزی را که می‌کارید دیده‌اید؟ آیا شما می‌رویانیدش یا ما رویاننده‌ایم؟ اگر می‌خواستیم خاشاکش می‌ساختیم تا در شگفت بمانید و بگویید: ما غرامت‌زدگانیم؛ بلکه ما بی‌نصیب‌ماندگانیم.» امام صادق علیه السلام نیز در تفسیر آیه «و عَلَی اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ المُؤمِنُونَ؛ و مؤمنان باید به خدا توکّل کنند»؛ فرمود: منظور از مؤمنان، کشاورزان است».

به بهانه روز کشاورزی و دامداری، نگاهی به نگرش ناب آموزه‌های اسلامی درباره این مشاغل ارزشمند می‌اندازیم که می‌تواند سهم بسزایی در ارتقای اقتصادی جامعه به‌ویژه در پدیداری اقتصاد مقاومتی داشته باشد.

( پیامبر خدا صلی الله علیه و آله عدّه‌ای را دید که کشاورزی نمی‌کنند. به آنها فرمود: ما أنتُم؟ قالوا: نَحنُ المُتَوَکِّلونَ، قالَ: لا، بَل أنتُمُ المُتَّکِلونَ؛ شما چه کاره‌ هستید؟ گفتند: ما توکّل‌کنندگانیم. فرمود: نه، شما سر بار دیگران هستید».

( پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله : «ما مِنِ امرِئٍ یُحیِی أرضا فَتَشرَبُ مِنها کَبِدٌ حَرّی، أو تُصِیبُ مِنها عافِیَهٌ، إلاّ کَتَبَ اللّهُ تعالی لَهُ بهِ أجرا؛ هر کس که زمینی را احیا کند و از آب آن زمین، جگرتفتیده‌ای بنوشد، یا از محصولش، روزی جوینده‌ای نصیبی برد، خداوند متعال در قبال آن اجری برایش رقم زند».

( پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله : «مَن أحیا أرضا مَیتهً فلَهُ فیها أجرٌ، و ما أکَلَتِ العافِیَهُ مِنها فهُو لَهُ صَدقَهٌ؛ هر که زمین مرده‌ای را زنده کند، مأجور است و آنچه را روزی‌جوینده‌ای، از محصول آن بخورد، برایش صدقه باشد».

( امام باقر علیه السلام : «کانَ أبی یقولُ: خَیرُ الأعمالِ الحَرْثُ، تَزرَعهُ فَیَأکُلُ مِنهُ البَرُّ و الفاجِرُ، أمّا البَرُّ فَما أکَلَ مِن شیءٍ استَغفَرَ لکَ، و أمّا الفاجِرُ فما أکَلَ مِنهُ مِن شَیءٍ لَعَنَهُ، و یَأکُلُ مِنهُ البهائمُ و الطَّیرُ؛ پدرم می‌فرمود: بهترین کارها کشاورزی است؛ چیزی را می‌کاری و نیک و بد از آن می‌خورند. نیکوکار می‌خورد و برایت از خدا آمرزش می‌طلبد و بدکار می‌خورد و آنچه خورده او را لعن و نفرین می‌کند و چرندگان و پرندگان نیز از آن بهره‌مند می‌شوند».

( امام صادق علیه السلام : «سِتُّ خِصالٍ یَنتَفِعُ بها المؤمنُ مِن بَعدِ مَوتِهِ: وَلدٌ صالِحٌ یَستَغفِرُ لَهُ، و مُصحَفٌ یَقرَأُ فیهِ، و قَلِیبٌ یَحفِرُهُ، و غَرسٌ یَغرِسُهُ، و صَدَقهُ ماءٍ یُجرِیهِ، و سُنَّهٌ حَسَنَهٌ یُؤخَذُ بها بَعدَهُ؛ شش چیز است که مؤمن بعد از مرگ خود از آنها بهره‌مند می‌شود: فرزند صالحی که برای او آمرزش بطلبد، قرآنی که از روی آن تلاوت می‌کند، چاهی که حفر می‌نماید و درختی که می‌نشاند و نهر آبی که در راه خدا جاری و وقف می‌کند و سنّت (روش) پسندیده‌ای که از خود بر جای می‌گذارد و بعد از او به آن عمل می‌شود».

( امام صادق علیه السلام : «سُئلَ رسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله :‌ای المالِ خَیرٌ؟ قالَ: زَرعٌ زَرَعَهُ صاحِبُهُ و أصلَحَهُ و أدّی حَقَّهُ یَومَ حَصادِهِ؛ از رسول خدا صلی الله علیه و آله سؤال شد: کدام مال بهتر است؟ فرمود: زراعتی که صاحبش بکارد و به آن رسیدگی کند و در روز برداشت، حق و حقوق آن را بپردازد».

( امام صادق علیه السلام : «إنّ اللّهَ جَعَلَ أرزاقَ أنبیائهِ فی الزَّرعِ و الضَّرعِ، لِئلاّ یَکرَهُوا شَیئا مِن قَطْرِ السماءِ؛ خداوند روزی پیامبران خود را در کشاورزی و دامداری قرار داد، تا بارش‌های آسمان را ناخوش ندارند».

( امام صادق علیه السلام : «إنّ اللّهَ عزّ و جلّ اختارَ لأنبیائهِ الحَرثَ و الزَّرعَ، کَی لا یَکرَهُوا شیئا مِن قَطْرِ السماءِ؛ خداوند عزّ و جلّ کارِ کشت و زرع را برای پیامبران خود برگزید، تا بارش آسمان را ناخوش ندارند».

( امام صادق علیه السلام ـ در پاسخ به یزید بن هارون واسطی که از ایشان درباره برزگران پرسید ـ فرمود: «هُمُ الزّارِعُونَ کُنوزَ اللّهِ فی أرضِهِ، و ما فی الأعمالِ شَیءٌ أحَبَّ إلی اللّهِ مِن الزِّراعَهِ، و ما بَعَثَ اللّهُ نبیّا إلاّ زَرّاعا إلاّ إدریسَ علیه السلام فإنّهُ کانَ خَیّاطا؛ آنان کشتگران گنج‌های خدا در زمین اویند. در میان کارها هیچ کاری نزد خداوند محبوب‌تر از کشاورزی نیست و خدا هیچ پیامبری نفرستاد، مگر آنکه کشاورز بود، مگر ادریس علیه السلام که خیّاط بود».

( امام صادق علیه السلام ـ در پاسخ به سؤال از مکروه بودن شغل کشاورزی ـ فرمود: «ازرَعُوا و اغرِسُوا، فلا و اللّهِ ما عَمِلَ الناسُ عَملاً أحَلَّ و لا أطیَبَ مِنهُ، و اللّهِ لَیَزرَعُنَّ الزَّرعَ، و لَیَغرِسُنَّ النَخلَ بعدَ خُروجِ الدَّجّالِ؛ زراعت کنید و درخت بکارید؛ به خدا سوگند که مردم شغلی حلال‌تر و پاکیزه‌تر از آن پیشه نکرده‌اند. به خدا سوگند [حتی] بعد از خروج دجّال (نزدیک شدن قیامت) هم کشاورزی و نخل‌کاری ادامه خواهد یافت! »

( امام صادق علیه السلام : «لا تَقطَعُوا الثِّمارَ فَیَبعَثُ اللّهُعَلیکُمُ العَذابَ صَبّا؛ درختان میوه را قطع نکنید، که خداوند بر سر شما عذاب فرو می‌ریزد».

( امام صادق علیه السلام : «مَکروهٌ قَطعُ النَّخلِ؛ قطع درخت خرما، مکروه است».

منبع روایات: محمد محمدی ری‌شهری، میزان‌الحکمه(نرم‌افزار)، قم. دارالحدیث.

متن ادبی

جوانمردِ سبزِ سبزه‌ها

سیده طاهره موسوی

زمینِ منتظر سبزینگی

زمین تشنه است؛ تشنه رویش با لحظه‌هایی به رنگ بارِش!

زمین منتظر است؛ منتظر زندگی با ضرباهنگ سبزینگی!

زمین بی‌تاب است؛ بی‌تاب تصویری از طراوت در دل ذره ذره وجودش!

زمین چشم به راه است؛ چشم‌به‌راه دستانی سرشار از ذوق کاشت و شوق برداشت!

زمین پر از واژه است؛ واژه‌هایی که می‌باید سر به آسمان بگیرند تا از دل خاک به سوی افلاک پرواز کنند…

… زمین آغوشش را باز کرده برای حضورِ بغل بغل، گل؛ خرمن خرمن، سبزه و باغ باغ، درخت.

زمین تو را می‌خواند برای آغاز انقلاب؛ انقلاب شکوفایی و رویش در تن خشکیده خاکساران! اینک تویی که استعاره‌ای از بهشت برای هستی خواهی گرفت و حاصلی رنگارنگ چونان رنگین کمان در کرانه‌های خاکی بر جای خواهی گذاشت.‌ای کشاورز!

سبزاندیشی کشاورز

ای کشاورز، سپیده‌دمان که پرتو خورشید، سقفی از روشنایی و حمایت برای تو و بذر بذر تلاشت می‌گستراند، برخیز و بر کشتزارهای فراخ، سلام کن و چشمان خاک نواز آسمان را به سمت زمین فرابخوان. طلب کن باران را از گوارایی وجود ابرها. دیباچه رستاخیز را به پا کن در ردیف ردیف انجمن مزرعه؛ مزرعه‌ای که فرحناکی و تازگی را بشارت می‌دهد.

ای مرد اتفاق‌ساز زمین، الفبای تازگی را در سکوت فروخفته خاک فریاد کن و در گوش دانه‌های نورس، امید جوانه زدن را زمزمه کن. زمزمه کن اتفاقی به رنگ بهار را؛ بهاری که ثمره رحمت خدا و دستان زحمت‌کش توست. بهاری که ریشه در سبزاندیشی تو دارد و معجزه آب و آفتاب و باد و باران است و «همان رستخیز زمینی! »

ای سراینده در دل خاک، بسرا غزل نفس کشیدن را با وزن دل‌انگیز نهال‌ها؛ نهال‌هایی که سر بر شانه‌های تو می‌گذارند و قد می‌کشند. قد می‌کشند تا روزی به میهمانی جان‌ها رسند و سفره‌هایی رنگین را تصویر کنند. راز غیرت و بخشش تو را فقط خدا می‌داند؛ آنکه برای تعالی حیات و رزق و روزی تو را واسطه کرده است.

برخیز‌ای کشاورز! برخیز و بر کویرستان‌هایی ترک خورده، ردایی سبز بپوشان. برخیز و بر بوم هستی تبسم گندم و زیتون بنگار. برخیز تا از پویایی نگاه و دستانت، میوه پیوند آسمان و زمین متولد شود. برخیز و هدیه کن سبزینگی را. برخیز و گستره بی‌انتها را یاور و بارآور باش!

آغاز سبزسرایی کشاورز

سلام ‌ای سایه‌نشین رحمت خدا!

سلام‌ ای دشت تا همیشه سبز!

سلام‌‌ ای هم‌جنس بهشت و دیباچه رستاخیز!

سلام‌‌ ای قنوت‌های رو به آسمان!

سلام‌ ای گندمزاران بی‌قرار و نسیم‌های بی‌شمار!

سلام‌ ای تجلی جهاد در زمینی پهناور!

سلام‌ ای زمین عطشناک هر چه کمال!

سلام‌ ای جلوه‌زار حضور زلال آب و حرارت آفتاب!

سلام‌ ای شالیزاران مجذوب زر و زیتون و بهار!

سلام‌ ای رستنگاه سبز رحمت و ساقه ساقه تلاش و ایمان!

ای راز انتخاب من، اکنون به سوی تو می‌آیم، با عزمی که در داس و بیلم نهفته و اندیشه جهادی که برای آن برگزیده شده‌ام! ‌ای وسعت خاک، به سوی تو می‌آیم با انرژی و اراده‌ای که خداوند در وجودم نهاده تا هیاهو و تحرکی در نبض نبض وجودت بیافرینم و در زیر چتر باران و هرم آفتاب، بالندگی و سبزینگی را به تو هدیه کنم.

قنوت سبز سبزه‌ها

وام گرفته‌ایم، ما، تمامِ مردمان سبزخواه زمین، از همتت، نعمت‌های الهی را، ای کشاورز!

ای کشاورز، خانه دلت همیشه روشن، ایمانت همیشه والا؛ مزرعه‌ات همیشه سرسبز، شالیزارانت همیشه پربار!

ای کشاورز، صادقانه‌ترین دعاها لایق توست؛ تویی که با دستان پینه بسته و دلی مالامال از عشق به آفریده‌های سبز پروردگارت، سفره‌هامان را میهمان برکات الهی می‌کنی؛ برکاتی که سیرابگر تن‌های تشنه و گرسنه آدمیانند. برکاتی که در چرخه حیات می‌چرخند و زندگی می‌بخشند به همه مخلوقات، از گنجشک گرفته تا انسان.

سربلندی و سلامتی از آن تو باد، ای جوانمردِ جوانه‌های خاک!

قنوت سبزمان هم‌نوا با قنوت سبزه‌های مزرعه‌ات تقدیم تو باد، ‌ای کشاورز،‌ ای جوانمرد سبزینه ‌سبزه‌ها!

همگام با کشاورز

قربان صحرائی چاله‌سرائی

به دست خود درختی می‌نشانم

پسرک مدادش را برداشت و روی صفحه‌ای از دفتر نقاشی‌اش، درختی کشید. آنگاه بیلی به دست پیرمردی کوژپشت دا