پاورپوینت کامل همیشه بیاموزیم ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همیشه بیاموزیم ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همیشه بیاموزیم ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل همیشه بیاموزیم ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

آموختن های خیالی و معلمان مجازی

سهولت دسترسی به انبوهی از اطلاعات از طریق ابزارهایی چون اینترنت، نرم افزارها و کتابخانه های دیجیتال، سبب شده تا برخی دچار مشکلی به نام «توهم دانایی» شوند. افرادی که گمان دانستن را با تکیه بر آنچه در گوشی تلفن همراه خود یا رایانه های شخصی جابه جا می کنند، با واقعیتی به نام فراگیری و تکامل تدریجی ناشی از اثربخشی علم بر وجودشان اشتباه می گیرند، دچار چنین توهمی هستند. نسل نو که شاید کمتر لذت درک و دانستن به معنای واقعی آن را تجربه کرده باشد و زیر آبشار اطلاعات، توان توجه به واقعیات را کمتر داشته باشد، بیشتر در معرض چنین مشکلی است. زانو زدن در برابر استاد، ایجاد آمادگی های معنوی و روان شناختی برای یادگیری، تلاش پیگیر برای آموختن، هدف گذاری صحیح و الهی برای فراگیری علم و مانند آن، جایگاهی در این توهم ندارند و به همان میزان، از دانش به معنای واقعی آن خبری نخواهد بود.

هر دانش آموز یک توشه معنوی

توشه اندوزی، شغل هوشمندان است. در سرای تجارت دنیا، توشه های معنوی و اندوخته هایی از جنس پارسایی و دانایی، ارزشمندترین هستند. زمانی که آموزگار، ارزش کار خویش را چنین ارزیابی کند، آن گاه با تمام کمبودهای ناشی از این اشتغال نیز کنار خواهد آمد. اگر قرار باشد آموزش هر دانش آموز یک حساب سپرده برای آموزگار در نظام دقیق ثبت و ضبط خداوند باز کند، آن گاه جایی برای گلایه ها و دلسردی ها نخواهد ماند؛ و حکایت واقعی نیز چنین است.

آموزگاران باایمان به بلندای اهداف خویش و تکیه بر باورهای اصیل خود، گام در مسیر تحول دانش آموزان نهاده، معتقدند هر ساعت از زمان شان در ارزش افزوده ای باورنکردنی ضرب خواهد شد و سودی سرشار نصیب آنها خواهد ساخت. در سخنی از پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله می خوانیم:

یجی ءُ الرَّجُلُ یومَ القِیامَهِ و لَهُ مِنَ الحَسَناتِ کالسَّحابِ الرُّکامِ أو کالجِبالِ الرَّواسی، فیقولُ: یا رَبِّ، أنّی لی هذا و لَم أعمَلها؟ فیقولُ: هذا عِلمُک الّذی عَلَّمتَهُ النّاسَ یعمَلُ بِهِ مِن بَعدِک.

روز قیامت، مردی را می آورند با حسناتی چون ابرهای انبوه، یا کوه های سر به فلک کشیده. او می گوید: پروردگارا! اینها را من انجام نداده ام؛ از کجا آمده اند؟ خداوند می فرماید: اینها همان دانشی است که به مردم آموختی و بعد از تو به آنها عمل می شد.

ابوبصیر نیز نقل می کند که از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود: هر کس کار خوبی را به دیگری بیاموزد، برایش همانند پاداش کسی باشد که به آن عمل کند.

عرض کردم: اگر متعلّم آن علم را به دیگری بیاموزد، آیا باز هم پاداشی برای او (معلّم اولی) هست؟

فرمود: اگر به همه مردم هر یک به واسطه دیگری آموزش دهد، برای او همانند آن پاداش هست.

عرض کردم: حتی اگر معلّم اول مرده باشد؟

فرمود: حتی اگر مرده باشد.

معلم های غیررسمی

تعلیم و آموزش، تنها در آموزگاران رسمی خلاصه نمی شود، بلکه این سنت نیک به دست هر فردی قابلیت اجرایی شدن دارد. پدر، مادر، دوست، کارشناس برنامه ها و نویسندگانی که زندگی صحیح را به جامعه آموزش می دهند، همگی در این مجموعه بزرگ قابل تجلیل و احترام اند. ازاین رو، با احترام ویژه به همه معلمان سخت کوش و هدفمند در جامعه، به تلاش دیگر همکاران پیدا و پنهان آنان نیز ارج می گذاریم.

پاورپوینت کامل همیشه بیاموزیم ۸۱ اسلاید در PowerPoint

آموختن، عطشی است که برای آن پایانی نیست. «میاسای ز آموختن یک زمان.» فرهنگ اصیل اسلامی و ایرانی ما را به فراگیری بدون مرز زمان و مکان ترغیب می نماید. فارغ شدن از تحصیل تنها اسمی است که یادگیری های رسمی ما را با آن خطاب می کنند؛ وگرنه، فراغتی از تحصیل برای جویندگان آن وجود ندارد و آنان همیشه در راه فراگرفتن، یاد دادن و انتشار دانش اند. در هر موقعیت، مکان و زمانی می توان آموخت و گیرنده های دانش را روشن نگه داشت. زندگی هم با تجربه های تلخ و شیرینش، یک آموزنده بزرگ در مسیر شدن های ماست.

نگاهی به روایات روز معلم

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله: «إنَّ مُعَلِّمَ الخَیرِ یستَغفِرُ لَهُ دَوابُّ الأرضِ، و حِیتانُ البَحرِ، و کلُّ ذی رُوحٍ فِی الهَواءِ، و جَمیعُ أهلِ السَّماءِ و الأرضِ؛ جنبندگان زمین و ماهیان دریا و هر جانداری در هوا و همه اهل آسمان و زمین برای آموزگار خوبی ها آمرزش می طلبند».

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله: «أفضَلُ الصَّدَقَهِ أن یعلَمَ المَرءُ عِلما ثُمَّ یعَلِّمَهُ أخاهُ؛ بهترین صدقه این است که انسان علمی را بیاموزد و سپس آن را به برادر خود آموزش دهد».

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله: «زَکاهُ العِلمَ تَعلیمُهُ مَن لا یعلَمُهُ؛ زکات دانش، آموختن آن است به کسی که نمی داند».

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله: «لِینُوا لِمَن تُعلِّمونَ، و لِمَن تَتَعَلَّمونَ مِنهُ؛ با کسی که به او علم می آموزید و با کسی که از او علم فرامی گیرید، نرم و ملایم باشید».

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله: «ما تَصَدَّقَ النّاسُ بِصَدَقَهٍ أفضَلَ مِن عِلمٍ ینشَرُ؛ مردم هیچ صدقه ای ندادند که برتر از دانشی باشد که در میان مردمان پخش شود».

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله: «مِنَ الصَّدَقَهِ أن یتَعَلَّمَ الرَّجُلُ العِلمَ و یعَلِّمَهُ النّاسَ؛ اگر کسی علم بیاموزد و آن را به مردم بیاموزاند، این کار او صدقه است».

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله درباره این آیه «وَ جَعَلَنِی مُبَارَکا أَینَ مَا کنتُ؛ و مرا، هر جا باشم، مبارک قرار داد» فرمود: «مُعَلِّما ومُؤَدِّبا؛ یعنی معلّم و تربیت کننده قرار داد.

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله: «اطلُبوا العِلمَ؛ فإنَّهُ السَّبَبُ بَینَکم و بَینَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ؛ علم بیاموزید؛ زیرا علم، رشته پیوند میان شما و خداوند عزوجل است».

عیسی علیه السلام: «مَن عَلِمَ، و عَمِلَ، و عَلَّمَ، عُدَّ فِی المَلَکوتِ الأعظمِ عَظیما؛ هر کس بداند و عمل کند و یاد دهد، در ملکوت اعظم باعظمت به شمار آید!»

لقمان علیه السلام در اندرز به فرزند خود فرمود: «یا بُنَی، اجعَلْ فی أیامِک و لَیالیک و ساعاتِک نَصیبا لَک فی طَلَبِ العِلمِ، فإنَّک لَن تَجِدَ لَک تَضییعا مِثلَ تَرکهِ؛ فرزندم! در روزها و شب ها و ساعت های عمر خود، بهره ای را به آموختن دانش اختصاص بده؛ زیرا برای خود هرگز لطمه ای بزرگ تر از ترک علم نخواهی یافت».

امام علی علیه السلام: «إنَّ النارَ لا ینقُصُها ما اخِذَ مِنها، و لکن یخمِدُها أن لا تَجِدَ حَطَبا، و کذلک العِلمُ لا یفنیهِ الإقتِباسُ لکنّ بُخلَ الحامِلینَ لَهُ سَبَبُ عَدَمِهِ؛ از آتش اگر چیزی برگرفته شود، کم نمی شود، ولی اگر هیمه ای نیابد، خاموش می گردد. دانش نیز چنین است: بر گرفتنِ دیگران از دانشِ کسی آن را از بین نمی برد، ولی بخل ورزی دارندگانِ علم، سبب نابودی آن می شود».

امام علی علیه السلام: «ما أخَذَ اللّهُ عَلی أهلِ الجَهلِ أن یتَعَلَّموا حَتّی أخَذَ عَلی أهلِ العِلمِ أن یعَلِّموا؛ خداوند، نادانان را برای آموختن علم متعهّد نکرد، مگر اینکه پیش تر دانایان را به آموزش دادن آن متعهد و موظّف ساخت».

امام علی علیه السلام: «مُعلّمُ نفسِهِ و مُؤدّبُها أحَقُّ بالإجْلالِ مِن معلّمِ النّاسِ و مُؤدّبِهِم؛ کسی که مربی خویش است، بیشتر از مربی مردم درخور بزرگداشت خواهد بود».

امام علی علیه السلام: «مِن حَقِّ العالِمِ عَلَیک أن تُسَلِّمَ عَلَی القَومِ عامَّهً و تَخُصَّهُ دونَهُم بِالتَّحِیهِ، و أن تَجلِسَ أمامَهُ، و لا تُشیرَنَّ عِندَهُ بِیدِک، و لا تَغمِزَنَّ بِعَینَیک، و لا تَقولَنَّ: «قالَ فُلانٌ» خِلافا لِقَولِهِ، و لا تَغتابَنَّ عِندَهُ أحَدا، و لا تُسارَّ فی مَجلِسِهِ، و لا تَأخُذَ بِثَوبِهِ، و لا تَلِجَّ عَلَیهِ إذا مَلَّ، و لا تُعرِضَ مِن طُولِ صُحبَتِهِ، فإنَّما هِی بِمَنزِلَهِ النَّخلَهِ تَنتَظِرُ مَتی یسقُطُ عَلَیک مِنها شَی ءٌ؛ فإنَّ المُؤمِنَ العالِمَ لَأعظَمُ أجرا مِنَ الصّائمِ القائمِ الغازی فی سَبیلِ اللّهِ، فإذا ماتَ العالِمُ انثَلَمَت فی الإسلامِ ثُلمَهٌ لا یسُدُّها شَی ءٌ إلی یومِ القِیامَهِ؛ از جمله حقوق شخص دانشمند و معلم بر تو این است که هرگاه در میان جمعی بود، بر همگان سلام کنی و به او نیز به طور ویژه سلام گویی. رو به رویش بنشینی. در حضور او با دست و چشم و ابرو اشاره نکنی. در مخالفت با نظر او نگویی: فلانی چنین گفته است. نزد او از کسی غیبت نکنی. در مجلسش درگوشی صحبت نکنی. جامه اش را نگیری. اگر خسته بود، در پرسیدن اصرار نورزی. از طول مجالسش به تنگ نیایی؛ زیرا حکایت هم نشینی با او، حکایت درخت خرمایی است که انتظار می کشی تا کی از آن چیزی برای تو بیفتد. همانا پاداش مؤمن دانشمند بیشتر از روزه دار شب زنده داری است که در راه خدا می جنگد. هرگاه دانشمند بمیرد، رخنه ای در اسلام پدید آید که تا قیامت چیزی آن را نبندد».

امام حسین علیه السلام: «دِراسهُ العِلمِ لِقاحُ المَعرِفَهِ، و طولُ التَّجارِبِ زِیادَهٌ فِی العَقلِ؛ فراگیری دانش، معرفت را بارور می کند و تجربه های زیاد، بر خِرد می افزاید».

امام زین العابدین علیه السلام: «أمّا حَقُّ رَعِیتِک بِالعِلمِ: فأن تَعلَمَ أنَّ اللّهَ عزوجل إنَّما جَعَلَک قَیما لَهُم فیما آتاک مِنَ العِلمِ، و فَتَحَ لَک مِن خَزائنِهِ، فإذا أحسَنتَ فی تَعلیمِ النّاسِ و لَم تَخرُقْ بِهِم و لَم تَضجَرْ عَلَیهِم زادَک اللّهُ مِن فَضلِهِ، و إن أنتَ مَنَعتَ النّاسَ عِلمَک أو خَرَقتَ بِهِم عِندَ طَلَبِهِمِ العِلمَ کانَ حَقّا عَلَی اللّهِ عزوجل أن یسلُبَک العِلمَ و بَهاءَهُ، و یسقِطَ مِنَ القُلوبِ مَحَلَّک؛ حق شاگرد تو این است که بدانی خداوند، به واسطه دانشی که به تو داده و از خزانه های [دانش ] خود برای تو گشوده، تو را سرپرست شاگردانت ساخته است. بنابراین، اگر مردم را خوب آموزش دهی و با آنان درشتی و بدرفتاری نکنی و از تعلیم شان به ستوه نیایی، خداوند از فضل خود بر دانشت بیفزاید. اما اگر دانش خود را از مردم دریغ ورزی یا وقتی برای آموختن دانش نزد تو آمدند، با ایشان درشتی و بدرفتاری کنی، بر خداوند عزوجل سزاوار است که علم و شکوه آن را از تو بگیرد و جایگاه تو را از دل مردم بیندازد».

امام زین العابدین علیه السلام: «حَقُّ سائسِک بِالعِلمِ: التَّعظیمُ لَهُ، و التَّوقیرُ لِمَجلِسِهِ، و حُسنُ الاستِماعِ إلَیهِ، و الإقبالُ عَلَیهِ، و أن لا تَرفَعَ عَلَیهِ صَوتَک، و أن لا تُجیبَ أحَدا یسألُهُ عَن شَی ءٍ حَتّی یکونَ هُوَ الّذی یجیبُ، و لا تُحَدِّثَ فی مَجلسِهِ أحَدا، و لا تَغتابَ عِندَهُ أحَدا، و أن تَدفَعَ عَنهُ إذا ذُکرَ عِندَک بِسُوءٍ، و أن تَستُرَ عُیوبَهُ، و تُظهِرَ مَناقِبَهُ، و لا تُجالِسَ لَهُ عَدُوّا، و لا تُعادِی لَهُ وَلِیا، فإذا فَعَلتَ ذلک شَهِدَ لَک مَلائکهُ اللّهِ بِأنَّک قَصَدتَهُ و تَعَلَّمتَ عِلْمَهُ للّهِ جَلَّ اسمُهُ لا لِلنّاسِ؛ حق استاد تو این است که به او احترام نهی. محضرش را موقّر داری. با دقت به سخنانش گوش بسپاری. رویت به او باشد و به او توجه نمایی. صدایت را بر صدای او بلندتر نکنی. هرگاه کسی از او پرسد، تو پاسخ ندهی، بلکه بگذاری خودش پاسخ دهد. در محضر او با کسی سخن نگویی. در حضور او از کسی غیبت نکنی. اگر پیش تو از او بدگویی شود، از وی دفاع کنی. عیب هایش را بپوشانی و خوبی ها و صفات نیکش را آشکار سازی. با دشمن او هم نشینی نکنی و با دوستش دشمنی نورزی. هرگاه این کارها را کردی، فرشتگان خدا درباره ات گواهی دهند که تو برای رضای خدای بلندنام، نه برای مردم، نزد آن استاد رفته ای و دانش او را فراگرفته ای».

امام صادق علیه السلام درباره آیه «مِمّا رَزَقناهُم ینْفِقونَ؛ از آنچه روزی شان داده ایم، انفاق می کنند»، فرمود: «مِمّا عَلَّمناهُم ینبِؤونَ، و مِمّا عَلَّمناهُم مِنَ القُرآن یتلُونَ؛ یعنی از آنچه به آنها یاد داده ایم، دیگران را آگاه می سازند و آنچه از قرآن به آنها آموخته ایم، تلاوت می کنند».

منبع روایات: مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، کتابخانه نور (نرم افزار) نسخه ۹/۱.

اسوه علم و عمل

سید علی محمدی متکازینی

مقدمه

در طول تاریخ، همواره الگوهایی در عرصه علم و فرهنگ بوده­اند که چونان چراغ راه دیگران، مسیر زندگی افراد را روشن ساخته­­اند. آنها با سعی همه جانبه و ارائه اندیشه ای نو، انسان های تشنه حقیقت را در رسیدن به هدف نهایی راهنمایی کرده­اند. در این میان، یکی از بزرگانی که می تواند در مسائل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی الگو باشد، شهید آیت الله مرتضی مطهری است که در دوره افول ارزش­ها، در خصوص رواج ضد ارزش­ها هشدار داد و به زنده کردن ار