پاورپوینت کامل تأملی در فریضه زکات، به بهانه اشاره به زکات فطره ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأملی در فریضه زکات، به بهانه اشاره به زکات فطره ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأملی در فریضه زکات، به بهانه اشاره به زکات فطره ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأملی در فریضه زکات، به بهانه اشاره به زکات فطره ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

یکی از احکام واجب بر مسلمانان، پرداخت «زکات فطره» است. اسلام با وجوب زکات فطره در روز عید فطر بر مسلمانان، در آنان در خصوص دیگران ایجاد دغدغه می‌کند و در کنار ارتباط آنها با خدا، ارتباط با نیازمندان را شکل می‌دهد و در دل شادی روز عید، آنان را به یاد هم‌نوعان نیازمندشان می‌اندازد. اینکه ـ بر اساس فتاوای فقها ـ حتی‌المقدور باید زکاتِ عید فطر پیش از نماز عید فطر پرداخت شود، ناظر به اهمیت توجه به هم‌نوعان، پیش از توجه به پروردگار جهان است. خداوند مسلمانی را می‌پسندد که پیش از آنکه برای نماز عید فطر و برای یاد او بایستد، از نیازمندان یاد کند و پس از رسیدگی به احوال آنان، سراغ یاد خدا برود و نماز بگزارد. زکات فطره، هم موجب پاکیزگی روحی پرداخت‌کننده می‌گردد، و هم سبب رونق اقتصاد جامعه می‌شود، و نمادی از «ملکوت» و «مُلک» و دنیا و آخرت را به تصویر می‌کشد. در این نوشتار، به مناسبت اشاره به زکات فطره، به اصل زکات و اهمیت و برخی از آثار آن می‌پردازیم.

سخنی از میرزا جواد ملکی تبریزی درباره ثمره‌های زکات فطره

یکی از موضوع‌هایی که میرزا جواد ملکی تبریزی در کتاب المراقبات بدان پرداخته، «زکات فطره» است. ایشان پس از بازگویی احکام فقهی زکات فطره، درباره آثار و ثمره‌های معنوی این زکات می‌نویسد:
بر هر انسان خردمندی بایسته است که درباره زکات فطره اندیشه نماید، و به این نکته بنگرد که خداوند، چه فایده‌های زیبا و بزرگی در این بذل اندک قرار داده است. پس شکر خدا را به جای آورد و توجه داشت باشد که آیا بخل ورزیدن نسبت به این مال اندک (زکات فطره) با دینداری و سخنان رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلامت عقل، قابل جمع است؟!
چگونه ممکن است که انسان برخوردار از عقل سلیم، نسبت به آن بخل ورزد و از ادایِ آن خودداری کند؛ درحالی‌که ایمان دارد که پرداختن آن، موجب رستگاری و مایه ایمنی از خطرات مرگ و سبب کامل شدن روزه می‌شود، و اینکه عدم پرداخت آن سبب مردود شدن روزه می‌شود؟! بلکه ممکن نیست که شخص نسبت به کسی که مالک اصلی دین و دنیای اوست [یعنی پروردگار] بخل ورزد و این مال اندک را نپردازد؛ درحالی‌که در روایات بدان تأکید شده، و در قرآن از رستگاریِ کسی که آن را بپردازد سخن گفته شده، و آن بر نماز مقدم داشته شده است؛ چنان‌که می‌فرماید: «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّی وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّی؛ رستگار آن کس که خود را [با پرداخت زکات] پاک گردانید و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز گزارد» (اعلی: ۱۴ و ۱۵). خداوند کسی است که تو را مکلّف نمود که ذره‌ای از عطاهای فراوان و بزرگی که نزد توست، بذل کنی و با این همه، او ضامن روزی تو و خانواده توست، و قادر است که هرگاه با کتاب او و حکم او مخالفت نمودی، تو را از عطاهای خویش بازدارد، اما به تو وعده رستگاری و برطرف شدن کاستی روزه [به وسیله پرداخت زکات فطره] را می‌دهد، و نیز وعده می‌دهد که در صورت پرداخت زکات فطره، تو را از خطرات مرگ [همانند عدم عاقبت‌بخیری و سختی و وحشت جان دادن و…] ایمن بدارد. به جان خودم سوگند! بخل ورزیدن در پرداختن زکات فطره، چیزی جز ضعف ایمان و اسلام و شومی و یا برخوردار شدن از خواری از سوی خداوند، به سبب گناهی بزرگ نیست (ملکی‌تبریزی، ۱۳۸۵: ۴۳۱ و ۴۳۲).

نگاهی به دلایل عقلیِ بایسته بودن زکات

عنصرالمعالی در قابوس‌نامه، زکات‌دهنده را به پادشاه مانند کرده است، که روزی‌دهِ دیگران است، و اینکه همان‌گونه که اگر پادشاهی، بنده‌ای را روزی‌دهِ قومی کند، و او روزی بخورد، اما به دیگران روزی ندهد، از خشم پادشاه ایمن نیست، شخص مُنعم نیز اگر روزی خورد، اما زکات ندهد، از خشم خدا ایمن نخواهد بود:
زکات، طاعتی است که چون مُکنت بوَد، به هیچ‌گونه، نادان عذری نیست، و خدای تعالی، ‌زکات‌دهندگان را از مقرّبان خود خواند، و مثال مردم زکات‌دهنده در میان مردم دیگر، چون مثال پادشاهی است در میان رعیّت، که روزی‌ده، او بوَد و دیگران روزی‌خوار. و خدای تعالی تقدیر کرد تا گروهی درویش باشند و گروهی توانگر. و [خداوند] توانا بُوَد از اینکه همه را توانگر کند، و لکن از آن دوگروه کرد تا منزلت و شرف بندگان پدید شود، و برتران از فروتران پیدا شوند و همان‌گونه که پادشاهی که بنده‌ای را روزی‌دِه قومی کند، پس اگر این بنده که روزی‌ده باشد، روزی خورَد و ندهد، از خشم پادشاه ایمن نباشد، نیز اگر منعم، روزی خورَد و زکات ندهد، از خشم خدای تعالی ایمن نباشد (عنصرالمعالی کیکاووس بن وشمگیر، ۱۳۸۵: ص۲۲ و ۲۳).

زکات، عاملی برای پاکیزگی جان و مال

در زکات و پرداختن آن، دو مسئله با یکدیگر پیوند می‌خورد که هر یک از آنها در زندگی فردی و اجتماعی انسان مهم است: تزکیه نفس و تزکیه مال.
در ادا کردن زکات، این دو مسئله با یکدیگر پیوند می‌خورند و هماهنگ می‌شوند. پس همان‌گونه که زکات به پاکیزه شدن مال می‌انجامد ـ چنان‌که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: «مال‌های خویش را پاک کنید و زکات آن را بپردازید.» ـ موجب تزکیه و پاکی نفس و جان نیز می‌شود ـ همان‌گونه که خداوند فرمود: «خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَهً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَکِّیهِمْ بِهَا؛ از اموال آنان زکات بگیر و آنان را بدین وسیله پاک و پاکیزه کن». ـ . پس زکات برای آن تشریع شده است که به جز مال، نفسِ صاحب مال را نیز پاک و پاکیزه سازد و او را تا مقام ایثار و ازخودگذشتگی بالا برد.
بانوی بزرگ اسلام، حضرت صدیقه کبرا، فاطمه زهرا علیها السلام در خطبه مشهور خود به این مطلب چنین اشاره فرموده است: «خداوند، زکات را برای پاکیزه کردن جان‌ها مقرّر داشته است». در اینجا زندگی مادی و زندگی روحی انسان با یکدیگر هم‌خوانی می‌کند؛ بعضی از آنچه سبب حیات روحی اوست، سبب حیات مادی او می‌شود، و آنچه مایه پاکیزگی و تصفیه نفس اوست، سببی برای پاکیزه شدن مال وی و رسیدن به حدّ قوا می‌گردد؛ چه، مالِ به دست آمده به‌صورت شرعی، با بیرون رفتن حقوق گوناگون ـ و از جمله زکات ـ و با انفاقی که مورد تأکید است، به حدّ الهیِ قوا می‌رسد. پس حفظ حدّ وسط در اموال، با پرداختن حقوق مختلف از آن، سبب می‌شود مایه قوام دو زندگی باشد: مادّی و روحی (حکیمی، ۱۳۷۱: ۶: ۳۷۱ و ۳۷۲).

زکات، هم‌دردی عملی با دیگران

خداوند در دل شادی و سروری که در روز عید فطر وجود مسلمانان را فرامی‌گیرد، آنان را به هم‌دردی با هم‌نوعان خود فرامی‌خواند و با واجب کردنِ زکات فطره بر آنها، از آنان می‌خواهد در اوج شادمانی، به فکر دیگران هم باشند و نیازمندان و تهی‌دستان را از یاد نبرند؛ چه، شادی و آرامش روحی انسان، آن‌گاه کامل می‌شود و ژرفا می‌پذیرد که دیگران نیز در آن سهم داشته باشند، و انسان‌های دیگر نیز با آدمی در این شادی شریک باشند. امام موسی صدر در این باره می‌نویسد:
پرداختن زکات فطره در روز عید فطر بر هر شخصی که توانایی مالی دارد، واجب است و باید از طرف خود و خانواده و همه کسانی که سرپرستی آنها را بر عهده دارد، زکات بپردازد. بدون شک، این مسئله به تعمیق احساس انسانی اشاره دارد و تأکیدی است بر اینکه انسانی که خدا می‌خواهد، انسانی که خدا از او خشنود است، انسانی که اسلام می‌خواهد تربیت کند، مادامی که رنج‌دیدگان، گرسنگان و فقیرانی در اطراف او وجود دارند، نباید احساس خوشی کند. اسلام مسلمانی را که سیر می‌خوابد، درحالی‌که همسایه او گرسنه است، نمی‌پسندد؛ همان‌گونه که امیرمؤمنان علیه السلام می‌فرماید: «آیا بدین بسنده کنم که مرا امیرمؤمنان گویند و در ناخوشایندی‌های روزگار شریکِ آنان نباشم؟ یا در سختی زندگی نمونه‌ای برایشان نشوم؟» (نهج‌البلاغه: نامه ۴۵) به این ترتیب، کسی که شب سیر بخوابد، درحالی‌که همسایه او گرسنه است، به خدا ایمان ندارد. انسانی که می‌تواند گرسنگیِ همسایگان، درد و رنج دوستان، ناتوانی فقیران و نیاز درماندگان را مشاهده کند و همراه فرزندانش روزگار را شاد و مسرور سپری کند، انسانی نیست که خداوند از او خشنود باشد. ما حتی برای منافع و مصالح شخصی هم لازم است آخرت را بر دنیا ترجیح دهیم. پس خوشبختی انسان وقتی تحقق می‌پذیرد که برادرِ او هم با او شادمان باشد و همسایه‌اش قبل از او سیر گردد و دوستش پیش از او احساس راحتی و آرامش کند. اسلام از ما می‌خواهد وجودی گسترده داشته باشیم. هنگامی که دوستی بیمار می‌شود، باید احساس درد کنیم و اگر همسایه شما از سرما می‌لرزد، باید احساس سرما کنی، و اگر خویشان‌تان گرسنه‌اند، باید احساس گرسنگی کنی. اسلام می‌خواهد از ما انسانی بسازد که فراتر از ابعاد جسمانی‌مان باشد. ازهمین‌رو، پرداخت زکات در روز عید فطر واجب شده است. به‌طور خلاصه، ‌ای مسلمان! اسلام از تو می‌خواهد شب ظلمانیِ همسایه‌ات را پیش از خانه خویش روشن و نورانی کنی. به همین جهت می‌گوید پیش از آنکه نماز بگزاری و به خانه برگردی و عید را جشن بگیری، زکاتت را بپرداز. اسلام از تو می‌خواهد پیش از احساس خوشحالی در دورن خویش، آن را به منزل همسایه‌ات ببری. این است رمز اسلام و معنای عید. این است برکت عید. (نک: صدر، ۱۳۸۴: ۴۰ ـ ۳۳۸)

زکات در تعدیل ثروت و کاهش فاصله طبقاتی

همیشه در جامعه کسانی هستند که از بَد حادثه، دچار تنگ‌دستی و آسیب اقتصادی می‌شوند. این در حالی است که گروهی نیز هر روز بیش از پیش از مال و ثروت برخوردار می‌گردند. این پدیده، می‌تواند موجب فاصله طبقاتی شده، سبب گردد که انسان‌های برخوردار، در معرض آفت‌هایی چون غرور، تکبر و زیاده‌خواهی قرار گیرند و افراد محروم نیز دچار خودکم‌بینی، کینه‌توزی، احساس انتقام و مانند آن شوند. اسلام به منظور تعدیل ثروت و کاهش فاصله طبقاتی و در پی آن ایمنی بخشیدن به برخورداران و محرومان از آفت‌هایی یاد شده، قوانین و احکامی وضع کرده، که یکی از آنها «زکات» است.
«اسلام در عین اینکه به اصل تفاوت در روزی و درآمد و فقر و ثروت اعتراف می‌کند، همه تلاش خود را برای کم نمودن شکاف طبقاتی به کار می‌گیرد و از انباشته شدن ثروت نزد اغنیا جلوگیری نموده، برای بالا رفتن سطح زندگی مستمندان ـ در جهت جلوگیری از ایجاد زمینه‌های نزاع و اختلاف و تحقق توازن و عدالت اجتماعی میان مردم ـ همه سعی خود را به کار می‌بندد؛ زیرا اسلام با دست به دست شدن و انباشته گردیدن ثروت در دست عده‌ای اندک و محروم ماندن اکثریت مردم مخالف است و سعی می‌کند سرمایه‌ها و دارایی‌ها، تنها میان ثروتمندان دست به دست نشود. برای تحقق چنین هدفی، از وسایل زیر استفاده می‌کند:
۱. افزایش ثروت را از راه‌های حرام، مانند ربا و احتکار و خیانت و تجارت اجناس حرام و… ناروا می‌داند؛ زیرا این حکم باعث جلوگیری از ازدیاد بیش از حد ثروت و دارایی ثروتمندان می‌شود.
۲. زکات را دراموال ثروتمندان و پرد