پاورپوینت کامل یک نکته از این معنی(حدیث معراج) ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک نکته از این معنی(حدیث معراج) ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک نکته از این معنی(حدیث معراج) ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک نکته از این معنی(حدیث معراج) ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

اشاره:

معراج از حوادث بزرگی است که در دفتر زندگی پرافتخار پیامبر اسلام به ثبت رسیده است. در بررسی ماجرای معراج به روایاتی برمی خوریم که در آن شب ملکوتی خطاب به رسول اکرم صلی الله علیه و آله بیان شده است. در آغاز این خطاب ها کلمه «یا احمد!» وجود دارد که نام آسمانی آن حضرت است. این سخنان در کتاب «بحارالانوار» (ج ۷۷، ص ۲۱) نقل شده است. این بخش از ماهنامه اشارات را به ترجمه فارسی این مطالب اختصاص داده ایم.[۱]

۱ – برترین اعمال

از امیر مؤمنان(ع) روایت شده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در شب معراج از پروردگارش پرسید: «پروردگارا! برترین و شریف ترین کارها کدام است؟»

خداوند عزّ و جلّ در پاسخ فرمود: «هیچ عملی نزد من والاتر از توکل بر من و راضی بودن به آنچه که قسمت کرده ام، نیست.

ای محمّد! محبّت من ارزانی کسانی است که به خاطر من محبّت می کنند و به خاطر من مهر می ورزند و به خاطر من با دیگران می پیوندند.

محبّت من ارزانی کسانی است که بر من توکل می کنند. برای محبّت من نه نشانه مخصوصی است و نه پایان و نهایتی. هر گاه یک نشانه را از سر راه محبوبان خویش بر دارم، نشانه دیگری را قرار خواهم داد.

محبوبان من کسانی هستند که به مردم همان گونه که من نگرم، می نگرند و دست نیاز به سوی خلق دراز نمی کنند. درون آنها از مال حرام خالی است. خوشی و کامرانی آنها در دنیا ذکر و محبّت و رضایت من از ایشان است.

۲ – پارساترین مردمان

ای احمد! اگر دوست داری پارساترین مردمان باشی، در دنیا زهد پیشه کن و به آخرت رغبت داشته باش.

پیامبر صلی الله علیه و آله گفت: «خداوندا! چگونه در دنیا زهد پیشه کنم؟».

خداوند فرمود: «از خوراک و آشامیدنی و پوشاک دنیا به اندازه نیاز استفاده کن و همواره به یاد من باش!».

پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: «خداوندا! چگونه همواره به یاد تو باشم؟».

خداوند فرمود: «با انباشته نکردن درون از ترش و شیرین و خالی نگه داشتن شکم و خانه از دنیا.»

۳ – دوری از خوی کودکانه

ای احمد! بپرهیز از اینکه مانند کودک باشی که هرگاه به سبز و زرد نظر می افکند، به آنها دل می بندد و یا وقتی ترش و شیرین در اختیارش قرار می گیرد فریفته آن می شود.

۴ – راز تقرّب

پیامبر صلی الله علیه و آله در سفر آسمانی خود به خداوند گفت: «خداوندا! مرا راهنمایی کن که با چه کاری به تو تقرّب جویم؟».

خداوند فرمود: «شب خود را روز و روز خود را شب قرار بده.»

پیامبر گرفت: «چگونه چنین کنم؟».

خداوند فرمود: «خوابت را نماز و غذایت را گرسنگی قرار بده!».

۵ – اوصاف بهشتیان

ای احمد! به عزّت و جلالم سوگند که هر بنده ای که چهار صفت را دارا باشد، او را به بهشت وارد می کنم:

– زبانش را در کام بپیچد و حرف نزند مگر آن که آن سخن برای او ثمربخش باشد؛

– قلب خود را از وسوسه های اهریمنی حفظ کند؛

– همواره بیندیشد که من از او آگاه و بر کارهایش ناظر هستم؛

– گرسنگی نور چشمانش باشد و آن را دوست بدارد.

۶ – گرسنگی و سکوت، خلوت و سجود

ای احمد! کاش می دانستی گرسنگی و سکوت و تنهایی چه لذّت و آثاری دارند! حکمت، حفظ قلب، تقرّب به من، حق گویی، بی اعتنایی به سختی زندگی، از جمله این آثار است.

۷ – تعجّب از سه گروه

ای احمد! از سه گروه از بندگان در شگفتم:

– بنده ای که به نماز ایستاده و می داند که دست های خود را به جانب چه کسی دراز کرده و در پیشگاه چه کسی ایستاده، امّا خواب آلود است؛

– در شگفتم از بنده ای که روزی امروز خود را دارد ولی برای فردایش به فکر فرو رفته است؛

– در شگفتم از بنده ای که نمی داند آیا من از او راضی هستم یا بر او غضبناکم، ولی خندان است.

۸ – اوصاف فقیران راستین

ای احمد! محبّت من در گرو محبّت فقیران است.

فقیران آنانند که به کم، راضی و بر گرسنگی، صابر و در نعمت، شاکر هستند؛ از گرسنگی و تشنگی خود شکایت ندارند و هرگز دروغ بر زبان خود جاری نمی کنند و برای چیزی که از دستشان رفت، غمگین نیستند و نسبت به چیزی که به دست می آورند، بیهوده شادمان نیستند.

۹ – نفس، خاستگاه بدی

ای احمد! نفس، خاستگاه هر بدی و رفیق هر نادرستی است. تو نفس را به اطاعت خدا می خوانی ولی او تو را به نافرمانی می کشاند. هرگاه می خواهی رو به خدا کنی با تو مخالفت می کند و هرگاه بخواهی نافرمانی خدا کنی با تو همراهی می کند. هرگاه سیر شود، طغیان می کند و هرگاه گرسنه شود، فریاد و فغان سر می دهد. هرگاه بی نوا شود، غضب می کند و هرگاه بی نیاز شود، تکبّر و بزرگی می ورزد. هرگاه بزرگ شود، فراموشکار می شود و هرگاه در امنیت باشد، غفلت می ورزد.

نفس آدمی، گُل خرزهره است که رنگش زیبا ولی مزه اش تلخ است.

۱۰ – اهل دنیا چنین اند!

ای احمد! آخرت و اهل آن را دوست بدار.

اهل دنیا کسی است که خوردن و خندیدن و خواب و غضبش زیاد و رضایت او کم است.

اگر به کسی بدی کرد از او پوزش نمی طلبد وعذر کسی را که از او عذرخواهی می کند نمی پذیرد.

هنگام عبادت، کسل و هنگام معصیت، شجاع است.

آرزویش دور و دراز و مرگش نزدیک است.

به حساب خود نمی پردازد.

نفعش به دیگران کم می رسد.

سخن، بسیار می گوید هنگام رسیدن به غذا، بسیار شادمان می شود.

اهل دنیا هنگام نعمت، شکر و هنگام بلا، صبر نمی کنند.

به کارهایی که انجام نداده اند خودستایی می کنند و چیزی را ادّعا می کنند که دارای آن نیستند و از روی آرزو و هوس سخن می گویند.

عیوب دیگران را بازگو ولی خوبی های آنها را مخفی می کنند.

۱۱ – اهل آخرت چنین اند!

ای احمد! اهل خیر و آخرت بی حیله اند؛

حیای آنها زیاد است.

مردم از دست آنها در رفاهند.

کلامشان سنجیده است.

به حساب خود می پردازند.

چشم هایشان می خوابد ولی قلبشان نمی خوابد.

چشمانشان گریان و قلب هایشان به یاد خداست.

هنگامی که دیگر مردمان در غفلت به سر می برند آنها در ذکر و یاد حق هستند.

در آغاز نعمت، ستایش الهی و در پایان آن شکر خدا را به جای می آورند.

دعایشان نزد خدا مقبول و سخن ایشان نزد پروردگار پذیرفته است و وجود آنها مایه مباهات و خشنودی فرشتگان است.

دعای آنها زیر حجاب ها می چرخدد.

خداوند دوست دارد کلام آنان را بشنود آن گونه که مادر دوست دارد به کلام فرزند خود گوش دهد.

از خداوند لحظه ای غافل