پاورپوینت کامل حلول ماه حج ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حلول ماه حج ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حلول ماه حج ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حلول ماه حج ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۱- اینجا محشر است

مریم سقلاطونی

از چه می پرسند این چشم ها؟ از کدام واقعه بزرگ؟ از کدام انقلاب روحانی؟ به کدام وصل اشاره دارند؟ به کدام چشم انداز خیره مانده اند؟

از چه می پرسند؟ از کدام «نباء عظیم»؟ چشم هایت بی قرار کدام «ربّنا» هستند؟ بی قرار کدام مناره اند؟

دلت، حیرانِ کدام مأذنه است؟ بلال را فریاد بزن، با همان اندوه دیرسال که تو را چنین دلتنگ رسیدنت کرده اند. «من»ها را ابراهیم وار بشکن و در گلستانه های نیاز از شعله های سرکش عبودیت فرو بریزان.

جاری شو از فریادهای خاموش مدینه و در سرشاری لحظه های ماندگار درِ و دیوار، سوره یاس را زمزمه کن. «من»ها را بشکن. این جا محشر است. روز حشر چشم هاست. آغاز «یا مُقَلِّبَ الْقُلُوب» و آغاز رسیدن است.

بی قرار چه هستی؟ کدام مأذنه چشمت را گرفته است؟ ردّ کدام قافله گریانت نموده است؟ کدام قبیله را به تماشانشسته ای؟ کدام زمزمه رامی جویی؟ این جا خانه خداست. وعده گاه پیامبران است. آغاز ابراهیم است. آغاز رسالت است. آغاز سلسله وحی است. قرارگاه بی قراری و دلتنگی است. قرارگاه محمّد صلی الله علیه و آله است. «ابابیل» را زمزمه کن. «بُحیرا» را فریاد بزن. «آمنه» را به تماشا بنشین.

سرگردان چه هستی؟ کدام مقام تو را گرفته است؟ بلال را فریاد بزن. روی بگردان از «من»ها و در زلال وحی جاری شو و در حیرت جاودانگی قبله گاه ابدی، پیشانی ات را بر زمین بگذار. اینجا مأمن ستاره هاست. مأمن عشق است. مأمن نور است. چشم انداز «بیت الاحزانِ» محمّد صلی الله علیه و آله است.

تازه به خودت رسیده ای. چشم هایت بوی بی کرانگی می دهد. از دست هایت منظومه ها نور می گیرند. تازه خودت را یافته ای. امروز روز آغاز توست. آغاز زمزمه های «ربّنا ربّنا!».

در فروتنی لحظه های هاجر، خویش را گریه کن. و از زمزم اشک هایت، حنجره های تشنه را فریاد بزن: لَبَّیک، الّلهُمَّ لَبَّیک، لَبَّیک لا شریک لَک لَبَّیک….»

۲- از این بی کران محض

مریم سقلاطونی

آواره کدام عشقی؟ آواره کدام زمزمه ای؟ بی قرار کدام حرف «لا شَریک له» هستی؟

اینجا سرای دروازه های بهشت است. سرآغاز افق های روشن تجلّی است؛ میعاد عارفانه های شورانگیز؛ قبله گاه تمام ادیان؛ بهشت خداوند در زمین؛ آینه «نبأ عظیم»؛ حقیقت «عَمَّ یتَساءَلُون» است.

روزهای تو اینک روزهای مکه و مدینه اند. روزهای «جَبَلُّ النُور»ند. روزهای «مقام ابراهیم» و روزهای «حجرالاسود»اند.

لبّیک ای روشنی ابدی! لبّیک ای سرآغاز بودن! کدام مقام شایسته ستایش توست؟ کدام دل سزاوار عبودیت توست؟ کدام چشم، سزاوار دیدن جلال توست؟ کدام؟ کدام؟

چشم هایت را باز کن ای منِ ویران! ای منِ فراموش شده در پس غبارها. مجالی نمانده است تا «اُحد»، تا «خبیر»، تا روزهای غربت شیعه. مگر فراموش کرده ای در رستگاری شب های مولا و فرزندانش به نماز بایستی؟ چشم هایت را باز کن! از مناره ها فریاد بلال جاری شده است.زمزمه های حسین می تراود وغربت روزهای دعوت پیامبر لبریز گشته است.

مجالی نیست، برخیز. از عرفات، در پناه جبل نور، به کاروان عاشورا بپیوند و در لبّیک چشمانت، فرازی از مناجات صحیفه را زمزمه کن. غربت شیعه را گریه کن. دلتنگی جمعه های مدینه را برانگیز و در صفای اسماعیل لحظه هایت، نینوا رافریاد بزن.

از چه می پرسند چشم هایت؟ از کدام واقعه بزرگ؟ از کدام زخم مدینه؟ سرگردان چه هستی؟ مجالی نمانده است. فردا به قربانگاه می روی و روزهایت را تمام نشده، تمام می کنی. روزهایت را قربانی غفلت هایت نکن! برخیز و از این بی کران محض، خدا را عاشقانه بخوان: «لَبَّیک الّلهُمَّ لَبَّیک».

۳- در بی کرانی از آینه

مریم سقلاطونی

روشن تر از سپیده می آیی. از ترنّم «لبّیک»های پی درپی در بلندای قامتی بهشتی می آیی ای قیامت عشق! ای ماه تجلّی حضور خدا در دل!

لبّیک ای آسمان برافراشته در آستانه بهشت که آوازهای پرندگان بهاری ات تا دورترین نقطه زمین پیچیده است. این سان که می آیی و بر دل ها می تابی، تمام چشم های جهان در راه رسیدنت شکوفاست و از آرایش جاودانه ات طوفانی از عشق برخاسته است.

ای صبح همواره ملکوتی! ای ماه مقدّس یکتاپرستی و یکرنگی! رسیدنت، کمال وصل است. اینک رسیده ای در حریری از احرام. در حریم حرم عشق رسیده ای و جان ها در طوافند و چشم ها بی تاب. درهماهنگی فریادهای سیاه و سفید و یکرنگی قلب ها و گوناگونی رنگ ها و همگونی زبان ها رسیده ای. استوار و جلیل آمده ای، به استواری بناهای اساطیری و به شفّافیت روح ها در سرشاری کلامی آهنگین و مقدّس: «لبّیک اللهم لبّیک»

می شکوفی چنان ماه چهارده در پهنه آسمان خداپرستی، در شهر ایمن و امین، شهر وحی، سرزمین آرزوهای هزار ساله. در منشوری ملکوتی می شکوفی در پهنه آسمان یکدست مدینه، برفراز «بقیع». می شکوفی در فرود «اُحد» و «نور»، در سکوت «کوچه های بنی هاشم»، در گستره کربلای «عرفات». می شکوفی گوارتر از «زمزم» و زیباتر از «حرا»، دوردست تر از «منا» و نزدیک تر از «خانه خدا».

در خلوتی شکوهمند از ستایش و پرستش می آیی و در یکپارچگی آمدنت عاشقان از «صفای» جان و «سعی» روح، زیبا می شوند به سجده می افتند در طراوت زمزمِ «لبّیک الّلهم لبّیک».

روشن تر از آفتاب می رسی، در بی کرانی از آینه، همپای حنجره های توحیدی که از زمزم اشک ها جاری است و از زمزمه کوثر لبریز. می رسی در فوج فوج سیاه و سفید و زرد که در هیأتی سپید و یکدست، رستاخیز را به تصویر کشیده اند و از چهار سوی بیت الاحرام خدا را فریاد می زنند: «لبّیک الّلهم لبّیک».

۴- فرصت سبز دعا

شیرین خسروی

… و آسمان کلمه حقیری است در برابر عظمت روزهای سبز دعا. و دریا حجم ناچیزی است از وسعت بی نهایت لحظه های شورانگیز راز و نیاز. حالا که ماه ذی حجّه، چونان باران رحمت پروردگار لحظه هایمان را لبریز کرده است، در این فرصت سبز دعا، دست های نیاز را به سمت آسمان بی انتهای رحمت بلند می کنیم و با حسی غریب تر از باران، دعای محبّت او را زمزمه می کنیم.

ذی حجّه ماهی است که در آن شکوه اسلام در واژه مقدّس «حج» خلاصه می شود و مسلمانان دلباخته عبودیت ازسراسر جهان چو امواج رودخانه ای بی قرار به سمت دریای آغوش مکه جاری می شوند. چه حسّی سرشارتر از اینکه بتوانی عاشقانه در برابر کعبه به خاک بیفتی و با تصوّر شیرین دیدار پروردگارت، لباس احرام بر تن کنی و در لحظه های پر عصمت و شکوه نیایش، بر سجّاده ایمان بشنینی و عاشقانه هایت را برایش زمزمه کنی.

«ذ