پاورپوینت کامل میلاد امام حسین(ع) و روز پاسدار ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میلاد امام حسین(ع) و روز پاسدار ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میلاد امام حسین(ع) و روز پاسدار ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میلاد امام حسین(ع) و روز پاسدار ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

روشنایی حسین(ع)

اکرم سادات هاشمی پور

سلام بر نامی که روشنای ملکوت است.

بر واژه ی سرخی که خون به شهادتش ایستاده است و خورشید را به گواهی صداقت خویش می خواند.

سلام بر نسیم نورپرور و عطش زای یک ظهر، ظهری که لبریز از صدای مرثیه سرایی اقاقی هاست و سلام بر ماه و خورشیدی که نقطه ی عطفشان خون است.

شهر را شور و سروری بی سابقه پر کرده است و گویا خون در رگ های شهر به جوش آمده، زمزم و کوثر می طراود.

تا تو آمدی، چشم و دلِ هستی روشن شد و خداوند تا تو را خلق کرد زمین و آسمان را پر از هلهله و چراغانی کرد. تولد تو تولد رشادت و دلیری است، تولد عدالت و استقامت و صبر، تولد عشق. ای خالقِ ظهر عاشورا و ای حامی شهادت و شمشیر، که باران درمانده است از زلالی نامِ تو! ای حسین(ع).

ای ماهِ همیشه روشن! ای تنها خورشیدی که طلوع و غروبت را آسمان گریست.

روز میلاد تو را با یک دسته کبوتر، یک دسته ستاره، خیر مقدم می گوییم و آسمان را زیر پایت فرش می کنیم که تنها روز تولد تو، تولد خون و شمشیرست، تولدِ خورشید روی نیزه هاست، تولد غیرت و غربت و مردانگی است.

و تنها روز تولد تو تولد دوباره ی غربتِ فاطمه در نگاه سکینه و زینب(س) است.

سپیده امید

مریم سقلاطونی

هیچ کلمه ای نمی تواند اینقدر به خدا نزدیک باشد که نام تو

هیچ زیبایی اینقدر خیره کننده نبوده است که نام تو

و هیچ نامی اینقدر معصومانه نیست که نام تو

و هیچ معصومی اینقدر مظلوم نبوده که تو

ای دومین ستاره ی کوثر! که در پناه گسترده ی دامان خاتون جهان، آرام گرفتی، و در قرار رکعتی عاشقانه از زیستن در تلألؤ خوشبختی زمین، صدایت پیچید.

زمین چه سعادتمندست که تو را در آغوش فرشتگان به تماشا نشسته است.

و در پیشگاه بلند تو، سر به دامان، فرو برده است. روز توست، این روز قدسی که برابر تمام شادی های جهان است.

روز توست، این مبارک روز که زمین پایکوب تولدی آسمانی است، در حجمی از بی نهایت شادمانی.

پلک گشودی به لبخند، و دقایق که بی تاب رسیدنت بودند، در شور شیرین چشم های تو شناور شدند.

نامت از همان آغاز، جاری از روشنی بود و روشنی.

به استقبال نگاهی روشن از تو، درختان به قیام ایستادند و در قیام دقایقی که مبهوت رسیدنت بودند، رنگی از باورهای جاودانه، تمام هستی را در بر گرفت.

گهواره ات، مرکز ثقل آرامش ابدی شد و دستانت، بلندای آفتاب را در نور دیدند چونان سپیده.

لبخند زدی و به یمن شادمانی وحی گونه ات، کویری ترین نقطه ی عالم، به شکوفه نشست.

ای حجت خدا در زمین و ای بلندای عرفان در منطقه هستی! نام تو از همان آغاز، بوی ملکوت می داد، بوی سبز روزهای رسیدن، بوی خدا، بوی وحی.

پیوند نام تو از همان آغاز با خدا، روشن بود که آنگونه زیبا در صحرای کربلا درخشیدی وانگونه روشن، ستارگان نی نوا سر بر زانوانت فرو نهادند. وانگونه مواج، قطرات اشکها سالیان سال، دریای نامت را سرخ گون، در نَوَردیدند.

تولد تو را عرشیان، پیشاپیش جشن گرفتند و زمینیان، در چند نوبت از عشق، بی قراری آمدنت را چشم به راه شدند.

در بی کرانه ترین لحظات، پلک گشودی، آنسان که جانها، سرمست از غنای نگاهت شدند و در قداست باشکوه ترین لبخندهای تو، آرام

و چنین بود که از همان آغاز، مهربانی ات زمین را در برگرفت و عاشقانه ترین آوازت، نی نواترین دقایق را آفرید.

و چنین بود که از همان آغاز، پیشانی ات بوسه گاه آفتاب حجاز شد و گلویت، بوسه گاه غریب ترین مرد تاریخ کوفه.

حسین(ع) آمد

باالرّحیل.. کروبیان به سرزمین طف رسیده بودند. فرات در آغاز سرگردانی خود بود از طفلی که می آید و برای ابد نام رود را با تلخی همراه می کند. و حسین آمده بود با زخمهایی از جنس صنوبر و سرو با دلی به وسعت آبهای جهان. روزگار وفا نداشت. زیرا اگر کسی شایسته وفا بود حسین از من و تو قدری به اندازه ی تمام ستاره های آسمان فراتر داشت. خورشید هروقت در عبور خود به عصر تاریخی عاشورا می رسد شرمنده است که بماند؟ بایستد؟ برود؟

حسین آمده با تمام زخمهای علی، شمشیر در غلاف عدل و بغض ف