پاورپوینت کامل مبعث رسول اکرم صلی الله علیه و آله ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مبعث رسول اکرم صلی الله علیه و آله ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مبعث رسول اکرم صلی الله علیه و آله ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مبعث رسول اکرم صلی الله علیه و آله ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

«حرا»، آیینه دار «حق»[۱]

«بعثت»، نعمت خدا بر بشریت است و… «منّت» آفریدگار، بر انسان ها!

هستی، اگر صدفی گوهرپرور است، آن گوهر، وجود حضرت رسول صلی الله علیه و آله است که به «تکوین»، معنی بخشیده است.

خداوند را، چه تدبیرهایی شگفت و زیباست، در آراستن چهره ی خلقت و افروختن مشعل هدایت!

خدا خواست تا چهره ی آفرینش را روشن کند، «محمّد» را آفرید.

خواست تا بر آدمیان منّت نهد و تاریخشان را به طراوت بهار مبدّل سازد و شب کاینات را به روز روشنایی و فروغ وحی، بیاراید، «مصطفی» را برگزید و برانگیخت.

«آمنه»، مادری بود که به این فرزند، «کرامت» یافت.

«مکه»، شهری بود که به این مولود، مفتخر شد.

«حرا»، مهبطی بود که جلوه گاه نور خدا گشت.

«بعثت»، طلوعی بود که خورشید حق را از خاور تاریخ، تابانید.

«محمّد» صلی الله علیه و آله دیباچه ی زرّین کتابی بود که کلماتش جوشیده از «وحی» و فرود آمده از «عرش» و نازل شده از «ملکوت» بود.

«مبعث» فصلی بهاری در پهنه ی قرون بود که «محمّد» صلی الله علیه و آله را هم چون گلی زیبا، بر دامن رسالت نهاد و سرزمین بطحا، با فروغ چهره ی این خورشید، تابان شد.

«۲۷ رجب» جلوه ی الهی بود که شعاعش تا کرانه های ناپیدای زمان، گسترش و ادامه یافته است.

در آن روز، شکوفه نبوّت گشوده شد، باغ رسالت، به بار نشست، دل نورانی «محمّد» صلی الله علیه و آله، تجلّی گاه نام و کلام خدای سلام و آیین اسلام گشت، گل نور، از غنچه ی دامن «امّ القری» عطر معنویت افشاند و… پس از خشکسالی دیرپای مزرعه ی حیات، در کویر اندیشه ها و دل های تشنه، باران رحمت بارید. ابرِ سایه گستر و باران زای بعثت، چهره ی جهان را نشاط بخشید. محمد صلی الله علیه و آله آمد.

آمد، تا کودک بشریت را در آغوش مهر و عطوفت «دین» قرار دهد.

آمد، تا زندگی های مسخ شده ی مردم را، با «فطرت» آشتی دهد.

امد، تا پیام آسمان را، بر زمینیان باز خواند.

آمد، و با آمدنش، تعصّب ها و تفرقه ها رفت.

زاده شد، تا «جهل» و «جور» بمیرد.

مبعوث شد، تا شرک و بت پرستی رخت بربندد. تا «جاهلیت» از صحنه ی زندگی ها بگریزد، تا چشم جهان، به روی «فروغ وحی» گشوده شود.

زیباترین تصویر از بعثت رسول و جهان پیش از بعثت، در کلام علی(ع) آمده است. آن پرورده ی مکتب محمّد صلی الله علیه و آله، در «نهج البلاغه» می فرماید: «اَرسله علی حینِ فترهٍ من الرّسل، وَ طولِ هجعهٍ من الأمم، وَ اعتزامٍ مِنَ الفِتَنِ، و…»

خداوند، رسولش محمّد صلی الله علیه و آله را در زمانه ای فرستاد، که فاصله ی قطع رسالت های آسمانی و وحی الهی به درازا کشیده بود، امّت ها، به خواب بلند غفلت و بی خبری فرو رفته بودند، فتنه ها، کمر به فساد پراکنی و تباهی آفرینی بسته بودند، نظام کارها از هم گسسته بود، آتش جنگ ها شعله می کشید، دنیا، تیره بود و فریب کار، خزان زده بود و یأس آفرین و بی برگ و بار! خشکسالی معنویت بود و قحطی حقیقت. نشانه های هدایت، فرسوده و پرچم های گمراهی، افراشته بود. چهره ی دنیا، بر مردم عبوس گشته بود. حتّی دنیاطلبان نیز از سیمای روزگار، بر می آشفتند.

روزگاری بود، میوه اش «فتنه»، خوراکش مردار و کسب و کارش آلوده، در دل ها هراس بود و در کف ها شمشیر… که خداوند، پیامبرش را برانگیخت…

* * *

آری… از آن روز که بر فراز «حرا» آیات الهی بر دل پیامبر نشست، از آن عصر، که صبح هدایت، با «اقرأ» آغاز شد، از آن شب، که جبرییل امین، در شب شنبه و یکشنبه، بر محمّد آشکار شد و او را با خطاب «یا رسول اللّه» مخاطب ساخت، از آن لحظه که پیامبر، در بازگشت از «غار حرا» به خانه ی خدیجه، در طول مسیر، مشاهده کرد هرچیز بر او سجده می کند و با آهنگ «السلام علیک یا نبی الله» به مبعوث خاتم، سلام می دهد، از آن روز دوشنبه ای که خانه ی خدیجه، با «نور نبوت» فروغ گرفت، آری… از آن تجلّی اعظم خدا، از آن بعثت آخرین سفیر الهی، بیش از هزار و چهارصد سال می گذرد.

در این همه سال، آیین آن رسول مکی و پیامبر مدنی، همواره سدّ زمان ها را شکسته، پرده های کفر را کنار زده و دنیا را در قدم جلوه های ابدیت افکنده است. قدوم دوران «حیات طیبه» نوید بعثت او بوده است.

او آمد، تا «اَغلال» را از دست و پای اندیشه ها و ایمان های جاهلیت زدگان بگشاید.

آمد، تا عطر معنویت را در زندگی های مادّی بیفشاند.

آمد، تا انسان های خاکی را با ملکوت آشنا سازد و دنیای مردم را به آخرتشان پیوند دهد، پیامش «فلاح» بود و شعارش «توحید»، دعوتش «وحدت» بود و سلاحش «مکارم اخلاق»، راهش «نور» بود و برنامه اش «هدایت»، «اللّه اکبر»، «اللّه اکبر»، این پیام آن پیام آور نور است که در رواق هستی طنین انداز است.

درود بر حبیب خدا «محمّد»، که جهان را از حلاوت محبّت خدا پر کرد و زمان و تاریخ را از موج «تکبیر»، آکند.

دامنه ی بعثت آن مبعوث، تا همیشه ی تاریخ گسترده است.

امروز هم، موج آن، دام