پاورپوینت کامل کربلای جبهه ها یادش بخیر ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کربلای جبهه ها یادش بخیر ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کربلای جبهه ها یادش بخیر ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کربلای جبهه ها یادش بخیر ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

(اعلام جرم)

برادر[۱] مفقودالاثرم «ابوطالب اسفندیاری»، دانش آموز کلاس دوم راهنمایی بود. شوق حضور در جبهه و همگامی با کاروان های اعزامی، وقتی تمامی دلش را از آن خویش کرد، به بسیج رفت و اصرار فراوان ورزید که او را هم بفرستند. اما چون سنش کم بود نمی پذیرفتند.

بالاخره چاره ای اندیشید. یک روز دور از چشم من، رفت شناسنامه ام را که هنوز بی عکس بود، فتوکپی گرفت و آنگاه اصل و فرع را به بسیج ارایه داد، که یعنی منم «حمزه اسفندیاری!»

با این که از من کوچک تر بود، اما هیکل درشتی داشت. اگر کسی دقت نمی کرد نمی توانست بفهمد کداممان بزرگ تریم.

چون من قبلاً در جبهه بوده ام و در بسیج پرونده داشتم، او به راحتی توانست خود را به جای من قالب کند!

مدت مدیدی در جبهه بود. سپس چندی به شیراز بازگشت. وقتی دوباره به جبهه می پیوست به همراه بیست و سه رزمنده به محاصره ی ضدّانقلاب درآمد و پس از آن، از هیچ یک خبری نشد که نشد.

مفقودیتش نیز در مجامع داخلی و بین المللی به نام من تمام شد. آن وقت گرفتاری من تازه شروع شد. با هزار بدبختی توانستیم ثابت کنیم که «مفقود» حمزه نیست، بلکه «ابوطالب» است!

بعدها بعضی از بچه های بسیج می گفتند: «اگر ما می دانستیم شناسنامه اش مال خودش نیست حتما علیه او اعلام جرم می کردیم».

خندیدم و گفتم: «کجای کاری، الان او در بهشت علیه همه ی شما اعلام جرم کرده است».

راوی: حجه الاسلام حمزه اسفندیاری

زخم آینه

مرحوم والد ما؛ شهید بزرگوار «حاج شیخ علی اکبر بیگدلو»، با این که سن و سالی از او گذشته و برف پیری بر سر و رویش نشسته بود هرگاه فرصتی دست می داد و توفیقی رفیق می شد، به جبهه می زد و با مردان عشق و شمشیر می آمیخت.

خودش می گفت در یکی از این سفرها که در سنگر نشسته بودیم و گلوله های توپ، گرداگرد ما فرود می آمد، یک باره با صدای انفجاری شدید، سنگر لرزید و غبار در فضای محقّرش قد کشید. در فرق سرم سوزشی را احساس کردم؛ آینه ی شکسته ای – که تکه شیشه ای بیش نبود – از دیواره کنده شده و به سرم اصابت کرده بود.

غبار که فرو نشست، به وارسی مشغول شدم؛ هی دست روی زخم آینه می گذاشتم و میزان و عمق خون و جراحت را تخمین می زدم…

یکی از بچه ها که نگرانم دید، با خنده و شیطنت گفت: «حاج آقا! مردم دست و پا می دهند و این قدر چین به چهره و خم به ابرو نمی نشانند…»

کمرنگ، لبخندی زدم و گفتم: «ما که سعادت ترکش توپ را نداریم پس به ناچار به ترکش آینه قناعت می کنیم!»

تا روزی که در «بهشت معصومه ی» قم، با پیکر در خون خفته اش روبه رو شدم؛ ترکش بی رحم راکتی، درست بر جای اصابت آیینه نشسته بود و او بی چینی بر چهره، بر مرگ سرخ لبخند می زد!

راوی: برادر اسداللّه بیگدلو

یاد سبز

«محمد» اخلاق به خصوصی داشت. در کارهایش اخلاص عجیبی می ورزید. هیچ گاه به ما نمی گفت چه کار می کند و در جبهه دارای چه مسؤولیتی است. بدین خاطر ما از فعالیت های او اطلاع دقیقی نداشتیم.

از مال دنیا هم چیزی نداشت. حتی ساک دستی ای که هنگام عزیمت به جبهه، لباس هایش را داخلش می ریخت و می برد، مال یکی از دوستان شهیدش بود.

پس از شهادت محمد، کلیه ی وسایل وی که به نحوی ارتباط با سپاه پیدا می کرد؛ مثل لباس فرم و کار و پوتین و… توسط شهید «علی حیدری» تحویل سپاه شد. فقط فانسقه اش را من به عنوان یادگاری پیش خودم نگه داشته بودم که محمد به خواب یکی از برادرانش آمد و گفت: «به مادرم بگویید فانسقه متعلق به بیت المال است!»

بدین ترتیب آن را هم تحویل دادیم، و حال جز تعدادی عکس و چندتایی نامه و یادی که لحظه به لحظه در چشمانِ انتظارمان سبزتر قد می کشد و با بهار و پاییز، دگرگون نمی شود، چ