پاورپوینت کامل میلاد حضرت مسیح(ع) ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میلاد حضرت مسیح(ع) ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میلاد حضرت مسیح(ع) ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میلاد حضرت مسیح(ع) ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

کلید کلمه ی خدا

مریم سقلاطونی

از خدا چه می خواستی ای بانوی بهشتی!

چه نعمتی از این والاتر که زمین چشم به راه دامان تو شود؟

چه مرتبه ای بالاتر از این که تا بلندای عرش، فرشتگان تو را به تماشا بنشینند؟

از خدا چه می خواستی ای مریم(س)!

بخوان به نام پروردگارت که درختان بهشتی را میهمان لحظه های روشنِ دلتنگی ات نمود و آسمان را زیر بال های فرشته گونت گستراند! بخوان به نام پروردگارت که زمین را مهد فرزندِمبارکت قرار داد و تو را بر سر سفره ی مائده های آسمانی اش نشاند.

بانوی هزاره های تمدن، که از انفاس تو ناقوس ها، انجیل می خوانند و زمزمه ی آسمانی ات را می پَراکنند! مادرِ فرزند آسمانِ چهارم، که از بلندای آفتاب، جهان آمدنِ عیسایت را به انتظار نشست! مادرِ کلمه ی خدا! کدام دل آسمانی، پاکدامنی ات را مومن نیست؟!

خدا، تو را آن گونه که شایسته ی خدمت بودی، به درگاه خویش به خدمت گرفت و آن گونه که مرتبه ی معرفت بود، آسمانی کرد و آن چنان که سزاوار تکریم بودی، بزرگ شمرد.

دامان تو، راهی آسمانی شد تا زمین به تماشای چشم اندازی از «کنْ فَیکونْ» بنشیند. انجیل با نام تو زنده شد و مسیحیت با یاد تو جان گرفت. و اینک:

شکوهمندی مریم(س) را به اعتبار وجود مقدس تو ای «روح خدا» ایمان آوردیم. ای وارثِ روشنایی ها و ای میراث دارِ ذات قدوس!

دری که به آفاق نام تو گشوده شود هیچ گاه بسته نخواهدشد و دلی که از یاد تو سرچشمه گیرد، هیچ گاه خسته نخواهد شد؛ که تو از برگزیدگان خدایی. خدا تو را آزمود تا دو مرتبه متولد شوی و در وعده ای دیگر، جهان را زیر پرچم دوستی و مودتِ خویش قرار دهی.

و از آن هنگام که به پاکدامنی مریم(س) شهادت دادی، و از آن هنگام که دلیل روشنِ خدا شدی، و از آن هنگام که وعده ی خدا را در دل ها باز تابانیدی، و از آن هنگام که خدا از خودش در تو دمید، کلمه ی خدا شدی. شگفتا از این همه بزرگی!!

ای کلید کلمه ی بسم الله!

کجاست بلندای آفتابِ نگاهت که تاریکی را از معابد بزُداید؟ کجاست آبادی آسمانی ات که ویرانه های به خاکستر نشسته ی تمدنِ امروز را در پناه بگیرد؟!

عیسای مریم(س)! پیام آور صلح و دوستی! آیه ی روشنِ هدایت!

نیمی از جهان، پرچمدار جنگ و نابرابری است؛ نیمی از جهان تشنه ی خون اند، معبدها به بی راهه می روند؛ ناقوس ها، آواز رسیدن تو را چشم به راه اند و یهودا در مقابل تو شمشیر تیز کرده است. ای پیامبر آیین دوستی! تو را وعده داده اند که با موعود می آیی، در کدامین روز، خدا می داند!

رسالت تو…

مهدی میچانی فراهانی

«کودک تازه زادِ مریم، سخن می گوید»: همهمه ای که شهر را می لرزاند.

حیرت است که چون آبشاری ملایم از همه ی پنجره های بیت المقدّس، زمزمه وار فرو می لغزد. و اینک این نجیب ترین دختر آدم، آیتی دوباره آمده بر قدرتی که نوادگان شیطان باز هم به انکارِ آن خاسته اند.

یحیی را بگویید که وعده ی دیرسالِ خدایش، پاک و متکلّم، اینک فرود آمده است. کودک تازه زادِ مریم، سخن می گوید.

یا عیسی(ع)! به پاسِ آمدنت، شادباشِ همه ی انسان های بزرگ را به پای تو می ریزم؛ به پای تو که طلوعت، هر آینه نشان از عظمت خورشیدی دارد که از آن متولّد شده ای؛ به پای تو که فرشتگان، منوّرترین ستارگان کهن را پیش پای قدمت فرش کرده اند؛ به پای تو که همه ی نخلستان های فلسطین، به یمن حضورت، دست افشانی می کنند.

ای همه ی کا هنانِ معبد «بیت المقدّس»! به شکرانه به نماز بایستید که باز هم جبراییل بزرگ، ارمغان دوباره ای از آسمان به همراه آورده است. کودک تازه زاد مریم سخن می گوید…

و تو ای عفیف ترین مادرها! ای مریم! از آن زمان بگو که رسولِ انجیل، در رَحِم با تو سخن می گفت و یقین به قلبِ تو می بخشید! آیا هرگز گمان می برده ای که بنیانِ شریعتی عظیم را در خویش می پروری؟ و آیا چه کسی کودکی این چنین دیده است و کدام نشانه را رساتر از این شنیده است که چنین طفل تازه زادی، از دلِ گهواره ای، با جهانی تکلّم کند و از دلِ گهواره ای به جاوادنگی تاریخی سخن بگوید و از دل گهواره ای، زمانه را چنان وارونه کند که نوزادی تازه از راه رسیده، راهی بسازد و چراغی افروزد، چنین روشن و تابناک.

یحیی در خویش نمی گنجد. سرافراز و سربلند، در برابر جماعت منکرانِ متحیر، قصّه ی کودکی را نقل می کند که ودیعه ی آسمان است و پیش از این، یک عمر از او سخن گفته بود. کودکی که موعود است و حجّت قاطعِ پروردگار بر زمینیان و مشعلی افروخته به دست دارد که خواهد ماند؛ همواره روشن و منوّر و کوچه باغی از بلور ساخته است که تا لایتناهی ترین افق ها امتداد دارد و جاودان خواهد ماند تا هنگامی که آخرین حجت خدا و آخرین کتاب سخنان الهی ظهور کند. آری! من از کتاب خدا سخن می گویم و از آیه آیه هدایتی که از آن جاری است.

گل مریم

ناهید طیبی

در گلستان «عمران»، روزها روانه ی یکدیگر می شدند و لحظات، چونان دخترکان بازیگوش از پی هم می دویدند که در گوشه ای از باغستان نبوت، شکوفه ای سر از گلبرگ ها بیرون آورد؛ گل مریم بود؛ پاک و لطیف.

مادرش «آنّا» که در آرزوی «حُسن یوسف» بود، سر فرا آورد و گفت: بار خدایا! پسری می خواستم، دختری آوردم و من به نذر و عهد خویش وفا دارم.

… و مریم به دست باغبان گل های عبودیت، سپرده شد؛ به «ذکریا»[۱].

شکوفه های عبادت، همواره در چشمان او گل می کرد و محراب، لبخند رضایت بر لب داشت از دخترک عمران.

محراب با مریم آشنا بود و مریم، در محراب گُل می کرد و با آسمان، پیوندی ناگسست