پاورپوینت کامل روز بزرگداشت سعدی ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روز بزرگداشت سعدی ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روز بزرگداشت سعدی ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روز بزرگداشت سعدی ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

… و اینک بهار

سید علی اصغر موسوی

خورشید، مهمان نارنجستان است؛ «بگشای در سرای بستان»!. ..

بیا در کنار بهار بنشین و «غزل» بخوان که سماع رنگ های شاد، هوش از سر می برد! غزل بخوان تا بوی ریحان، در مشام مصلاّی عارفان بپیچد!

غزل بخوان تا تمام نگاه ها به سمت «نرگس شیراز» باز شوند!

غزل بخوان ای «سر و نازِ» گلستان های شور و تغزّل! بهار، تو را از دل «تاریخ» صدا زده است!

اینک این تو و این بوستان شکفته در رنگین کمان عشق!. .. و اینک بهار!

بهاری که در آن، عطرِ «گلستان»، تا عمق «بوستان» پیچیده است و «طیبات» نفسِ صبح، خمیازه ها را یکی یکی از دیوار باغ جدا می کند!

گویی «شور و عشق جوانی» حتی «سیره درویشان» را هم عوض کرده است؛ تا کسی از شدّت «ضعف و پیری» سخن نراند و عاشقانگی و طرب برای همه قابل احساس باشد.

وقتی دل سودایی، می رفت به بستان ها، بی خویشتنم کردی، بوی گُل و ریحان ها این تنها بوی گل و ریحان نیست که در «تأثیر تربیت» بهار، شگفتی ها نهفته و پُر است از اسرار گفته و ناگفته!

التجا و اجابت، توسّل های شکفته بر قنوت دست ها،

یا ربّ به نسل طاهر اولاد فاطمه علیهاالسلام

یا ربّ به خون پاک شهیدان کربلا دل های خسته را به کرم، مرهمی فرست

ای نامِ اعظمت، درِ گنجینه شفا فردا که هر کسی به شفیعی، زنند دست

ماییم و دست و دامن معصوم مرتضی علیه السلام

… و تو، تویی که همنشینی گل ها را، همنشینی گلستان و بوستان را، همنشینی انجمنِ سبز تغزّل را برگزیدی و در سلوک عاشقانه – عارفانه، عطر وصال را از تراوش تا تبخیر و پیوستن به بی کران آبی، همراهی کردی!

همه قبیله من، «عالمان دین» بودند

مرا معلم عشق تو، عاشقی آموخت! آن هم چه زیبا! که نمود «عشق» را حتی در نگاه بلورینِ بت ها به تماشا نشستی و عظمتِ سلوک را – حتی در تمام سختی ها – آزمودی!

«اشراق» نگاهت را هیچ «شامی» تاریک نتوانست دید و نظام هیچ «نظامیه»ای مانع از «شهود» تماشایت نشد!

«تراوشات سبز» نگاهت را هنوز هم می توان در «رشحات قلمت» جستجو کرد:

درِ «معرفت» دیده آدمی ست

که بگشوده بر آسمان و زَمی ست به «حکمت»، زبان داد و گوش آفرید

که باشند صندوقِ دل را، کلید! نخست، او «ارادت» به دل، در نهاد

پس این بنده، بر آستان، سر نهاد صفای عظمتت را نازم که امروز، ما به نام تو در جهانِ «غرب و شرق» سرافرازیم و جهان بینی آثارت را تمامی «ملت ها» ارج می نهند، تا جایی که با شیوعِ «زهر خندهای روزگار» – با فراخوانی تاریخی تو -، بی تفاوتی ها، جایشان را به «تبس