پاورپوینت کامل آفرینش (ماه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آفرینش (ماه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آفرینش (ماه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آفرینش (ماه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

آخرین مسافر

محمد سعید میرزایی

تو ماه هستی!

پا به پای تمام مسافران می آیی.

و کنار پنجره خیال شاعران می نشینی.

تو چراغ آسمان هستی.

کشتی ها در شب دریا تو را می جویند و راه را پیدا می کنند.

تو ساعتی هستی که زمان ها را نشان می دهی.

شب به شب پا به پای تمام شب زنده داران می گریی،آن قدر که کوچک و کوچک می شوی و هیچ گاه از دایره مشیت الهی برون نمی روی:

نور از خورشید می گیری، اما هیچگاه او را نمی بینی، چنان که آدمی در پرتو عنایات و تجلیات جضرت حق قرار دارد، با این همه او را نمی توان دید.

تو ماه هستی، شب آسمان را زینت می بخشی و عکس رویت را آسمان میان حوض ها و پنجره های شهر، تقسیم می کند.

تو صمیمی ترین همراه تنهایان عالم هستی.

شاعرانت به هزار و یک نام خوانده اند.

تو را بر بام آسمان آویخته اند، تا شاهد تاریخ غربت آدمی باشی.

شب ها که برفراز شهر، بر می آیی، شب زنده داران را می بینی که اهل نافله و نیاز هستند و بر غفلت خفتگان دریغ می خوری.

ای ماه!

حال نشان آخرین مسافر را از تو می پرسم.

تو که کرانه های زمین را قدم می زنی، بگو که ستاره رد پاهای موعود،بر شاخه کدام جاده ریخته است؟

آیه آیه معرفت

علی سعادت شایسته

قدم هایت را آهسته تر بردار.

کوه به تماشایت نشسته است.

دشت به تماشایت نشسته است.

و دریا که در خروش هر بارش، چنگ به دامنت می زند.

قدم هایت را آهسته تر بردار.

در کوچه ها هنوز پنجره هایی برایت دست تکان می دهند و نمی خواهند تماشایت را برای لحظه ای از دست بدهند:

قدم هایت را آهسته تر…

شاعری روی ایوان، با خودش زمزمه می کند: «ماه بالای سرت آبادی است…».[۱]

قدم هایت را…

هنوز نماز معرفت درختان در قنوتی که شب هنگام گرفته اند، به پایان نرسیده است.

گیسوانت را بریز بر شاخه هایشان که به آرامی شانه اش می کند.

راستی،