پاورپوینت کامل آفرینش (پرندگان) ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آفرینش (پرندگان) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آفرینش (پرندگان) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آفرینش (پرندگان) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

صدای خداوند

مریم سقلاطونی

در آغاز همه چیز

از جنس خاک بود

و از جنس آب

کوه

درخت

گیاه

رود

انسان

سپس خداوند آسمان را

قلمرو پرندگان کرد

پرندگانی از هزار آواز

پرندگانی از هزار رنگ

و خداوند

فاصله انسان تا عرش را

با پرنده ها پرکرد

با پرنده ها و آوازهای رنگارنگ

علامتی برای رسیدن

علامتی برای کنده شدن از خاک

علامتی برای اوج گرفتن تا قاف

… و انسان

پرندگی را تجربه کرد

پاک و منزّه است خداوندی که آفریدگار آسمان است.

و آسمان

مساوای اندیشه های دور

آدم شد

و آدم به پرواز دل بست

و آدم

کم کم

آسمان ها را درنوردید

و پرنده وار

در قلمرو رفیع انسانیت

پا در حریم خداوند گذاشت

پرندگان

صدای خداوند را به زمین رساندند

و آدم

غرق در لذّت موسیقی طبیعت

آواز رنگ رنگ پرندگان را

در جان مرده اش

ریخت

پرندگان

سکوت آسمان را شکستند

و تا دورترین نقطه جهان

هستی را نواختند

پرده پرده

تار به تار

و آدم

کم کم روحش را از خاک

برچید.

و به سیمرغ پیوست.

آسمان مال شماست

حمیده رضایی

بگذار که بر شاخه این صبح دلاویز

بنشینم و از مهر سرودی بسرایم

و آن گاه به صد شوق چو مرغان سبکبال

پرگیرم و آن گاه به سوی تو بیایم

این کدام قلم ساحری ست که می لغزد بر صفحات آسمان؟

ورق می خورد در باد، کتاب آفرینش، بال می گیرد در هوایی رقیق، یله بر دوش خاک.

این کدام منشوری از رنگ های درهم آمیخته است که کشیده می شود به صنع خدا بر بالِ پروازِ پرندگان؟

این کدامین دریچه گشوده است که آسمان را می گسترد زیر پر پرواز و اوج گرفتنشان؟

گیسو رها در باد درختان اند و آشیانه مرغان، هوای لبریز و صدای روح نواز پرندگان و این شگفتی سؤال برانگیز… آفرینش.

باید کدام صفحه را به دنبال کلمات سیاه کرد؟

باید این ذهنِ تاخورده را از قفس رهانید، از مرز مکان و زمان با بال های گسترده پرندگان و جستجو کرده واژه ای را که در آن بگنجد حمد و ستایش پروردگاری که این گونه ما را به شگفتی، انگشتِ حیرت به دهان وا می گذارد در فراز و فرود پرواز پرندگان، این جثّه کوچک سبکبال.

بال و پر می شویند در آبی بی کرانه.

خط می زنند ابرها را.

می گذرند چون نسیم.

زمین، این حجم خاکی زیر بال هایشان و آسمان، این گستره ارغوانی پیرامونشان، رودها و دریاها، جنگل ها و کوه ها، سبزه زاران و مزارع، همه و همه مچاله می شوند زیر بال هایشان.

آفرینش

حیرت و جاده ای که انتهایی ندارد جز ستایش و خدایی که نمی گنجد در کلمات و بزرگ تر است از همه واژه ها که نمی آید در تصوّر خاکیمان.

که نمی آید بر زبان قاصر و ذهن شاعر.

و خدایی که قلم آفرینش کشید بر آسمان ها، آن گاه، دو بال گسترده به هیأت پرندگان پر گرفتند.

آسمان ها را که آسمان، حریم اوج گرفتنشان است و خدا بزرگتر از آن است که در وصف آید.

زیر پر بگیر زمین را

علی سعادت شایسته

زیر پر بگیر دریا را، دشت را، کوه را و زمین را

زیر پر بگیر عرصه ای را که در آن، تمام چشم ها تو را خیره شده اند.

کدام زمین را پرواز نکرده ای؟ جولانگاه توست آسمانی که تاروپودش را بال های زلال تو به هم پیوند داده است. صخره ها سر بر سینه دریا می کوبند و قهقهه امواج، ترانه سرودنت می شود.

راستی، بال هایت را کدام دست این چنین اوج بخشیده است.

کدام آفریننده، اینگونه نقاشیت کرده؟

هنر دست های کیست که این گونه صیقل داده بال هایت را تا دریا زیبائی اش را در بال های تو، دیوانه وار، به تماشا بنشیند؟

باز کن! بال هایت را باز کن که این آسمان بلند، دل گرفتگیش را با پرواز تو عقده گشایی کند!

زمین چه قدر تماشایت را لذّت می برد!

صخره ها چه قدر تماشایت را لذّت می برد!

بال هایت را به پهنه نامکشوف آسمان ها بسای.

ترانه پرواز را از حنجره بال هایت جاری کن و بنوشان ابرهای تشنه را از بال های سیرابت.

به تمام قفس ها بگو، پرنده یعنی پرواز، یعنی اوج، یعنی آزادی. بگو پرنده یعنی، معنی تازه ای از زندگی، یعنی معنای دست نخورده زندگی، یعنی آزادترین معنای زندگی.

پنجره ها دیدنت را عاشقند. و ایوان ها نشستنت را انتظار می کشند تا بر شانه هایشان قصه پروازت را بریزی.

بال هایت ادامه آبشارهای دنیاست که هم بالا رفتن را تجربه می کند و هم پایین آمدن را. به راستی که اینگونه آفریدن، شایسته سرانگشتان کیست؟

این بال های کشیده مرا به کدام سمت هدایت می کنند؟ آه، این بال ها ترانه کدام حنجره اند؟

کدام نقاش، این گونه زیبا نقاشی ات کرده است؟

کبوترخانه ذهن

سیده فاطمه موسوی

حضرت عشق به ا