پاورپوینت کامل آغاز امامت آخرین ذخیره خدا ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آغاز امامت آخرین ذخیره خدا ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغاز امامت آخرین ذخیره خدا ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آغاز امامت آخرین ذخیره خدا ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

ابراهیم اخوی

نکته ها

۱. ارتباط با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به شکل حضوری برای همگان فراهم نیست، ولی امکان ارتباط معنوی در قالب هایی چون دعا برای حضرت، همگانی است و برای تمام مشتاقان زمینه آن وجود دارد. دعای عهد که همانند میثاق نامه ای میان عاشق و معشوق طراحی شده، از پیشنهادهایی است که می توان سالروز امامت حضرت را بهانه خوبی برای شروع چنین بیعت نامه ای قرار داد تا یادمان باشد همیشه زیر چتر حمایت حضرتش زندگی می کنیم؛ چه بدانیم و چه ندانیم!

۲. دعای عهد، بستری برای همدلی همه منتظران است تا آنها با گزینش مسیری مشخص و فرازهایی مشترک، برای امام خود دعا کنند تا ضمن اعلام آمادگی برای حضور کنار حضرت، هنگام قیام ایشان، از خداوند برطرف شدن موانع ظهور را بخواهند. وجود چنین اهداف مشترکی، به همراهی قلبی و معرفتی بیشتر منتظران می انجامد.

۳. بر اساس آنچه در روایات آمده است، یکی از دستاوردهای عصر ظهور وحدت تمام جهان اسلام، زیر پرچم مهدوی است که آرمان شهر زیبای حضرت را می سازد. زمانی که اهل ایمان با اهدافی والا، مسیری مشخص، معرفتی سرشار و عشقی وافر در روزگار ظهور، زندگی کنند، نمونه ای کامل از آنچه خداوند به مؤمنان وعده کرده است، تجلی می یابد و زندگی واقعی با همراهی معصوم، آرزویی دیرینه است که در تاریخ، نمونه کمتری برای آن می توان یافت.

۴. امید، بارزترین مشخصه روانی یک منتظر است. امید به نزدیک بودن ظهور امام عصر علیه السلام و برچیده شدن بساط ظلم در جهان، از مسائلی است که هم در دعای عهد و هم در دیگر آموزه های مهدوی فراوان به چشم می خورد. ما به ظهور حضرتش اطمینان داریم و می دانیم که هر زمان خداوند به انجام دادن آن اراده کند و آمادگی جهانی برای قیام ایشان وجود داشته باشد، چنین مهمی محقق خواهد شد که البته زمان آن دور نخواهد بود.

۵. تغییرات به وجود آمده در جهان اسلام به ویژه خاورمیانه، با تمام تلخ و شیرین های آن، می تواند بخشی از پیش بینی معصومان علیهم السلام درباره شرایط قبل از ظهور ترجمه شود که البته درک درست آن نیازمند بهره گیری از نظر عالمان دین است. آنچه مهم به نظر می رسد ایجاد آمادگی برای میزبانی از چنین واقعه بزرگ تاریخی است و امید به اینکه آن را درک خواهیم کرد.

همدلی و همزبانی مردم و دولت در حکومت مهدوی

ابراهیم شفیعی سروستانی

مقدمه

حضرت امام خمینی رحمه الله، بنیان گذار نظام اسلامی از سال های آغازین استقرار نظام جمهوری اسلامی، همواره بر ضرورت پیوند و همدلی مردم و دولت تأکید و آن را رمز شکست ناپذیری کشور و نظام اسلامی مطرح می کرد. ایشان در یکی از سخنان خود دراین باره می فرماید:

اگر یک مملکتی دولت و ملتش، ارتش و ملت، قوای انتظامی و ملت با هم شدند و هر دو احساس کردند که باید خدمت به هم بکنند، یک همچو مملکتی و کشوری شکست نخواهد خورد. (مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام، ج۸: ص۱۵۹)

امام راحل در جایی دیگر در همین زمینه می فرماید:این باید یک سرمشقی باشد برای دولت ها، برای ادارات، برای همه جا که مردم را از خودشان جدا نکنند، مردم را از خودشان بدانند، مردم هم آنها را از خودشان بدانند. اگر یک همچو تفاهمی بین دولت و ملت پیدا شد این دولت متکی به ملت است و سقوط ندارد. (همان، ج۷: ص۱۲۱)

حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در استمرار راه امام راحل، بر موضوع یادشده تأکید کرده، در یکی از سخنان خود در این باره می فرماید:

این کشور با اتحاد مسئولان، با همدلی مسئولان، با همدلی ملت با مسئولان، با اتحاد عظیم ملت ایران، پیش خواهد رفت. همه تلاش امام بزرگوار ما در طول آن ده سال زندگی بابرکت خود در رأس جمهوری اسلامی، بر همین تأکید و بر همین نکته بود؛ اتحاد مردم، همدلی مردم. (خامنه ای، ۱۳۸۴)

بر همین اساس ایشان، حفظ همبستگی ملت و مسئولان را وظیفه ای همگانی برشمرده است و می فرماید: یکایک ملت ایران وظیفه دارند تا آن جایی که می توانند، استحکام درونی نظام را که به همبستگی ملت، همبستگی دل ها، همبستگی ملت با مسئولان نظام و وحدت کلمه در مجموعه ارکان نظام وابسته است، حفظ کنند. (خامنه ای، ۱۳۸۲)

در استمرار همین نگاه راهبردی، رهبر معظم انقلاب اسلامی، با نام گذاری سال ۱۳۹۴ به «دولت و ملت، همدلی و همزبانی»، خواستار همکاری و همدلی بیشتر مردم و مسئولان برای پیشبرد امور کشور شد و فرمود:

دولت، کارگزار ملت است؛ و ملت، کارفرمای دولت است. هرچه بین ملت و دولت صمیمیت بیشتر و همکاری بیشتر و همدلی بیشتری باشد، کارها بهتر پیش خواهد رفت. باید به یکدیگر اعتماد کنند؛ هم دولت، ملت را به معنای واقعی کلمه قبول داشته باشد و ارزش و اهمیت و توانایی های ملت را به درستی بپذیرد، هم ملت به دولت که کارگزار کارهای او است به معنای حقیقی کلمه اعتماد کند. (خامنه ای، ۱۳۹۴)

با توجه به اهمیت موضوع همدلی و همزبانی دولت و ملت در نظام اسلامی، در این نوشتار، ابتدا به جایگاه این موضوع در آموزه های اسلامی نگاهی اجمالی خواهیم داشت و سپس برای توجه بیشتر به یک الگوی عینی همدلی و همزبانی دولت و ملت، این موضوع را در عصر حکومت مهدوی بررسی می کنیم.

۱. همدلی و همزبانی دولت و ملت در آموزه های اسلامی

امیر مؤمنان علی علیه السلام در سخنان خود بر ضرورت رعایت حقوق زمامدار از سوی مردم و رعایت حقوق مردم از سوی زمامدار، یا به بیان دیگر برقراری نظامی عادلانه بسیار تأکید کرده، آن را شرط ضروری ایجاد انس و الفت و همدلی و همزبانی دولت و ملت در نظام اسلامی می داند. ایشان در یکی از خطبه های نهج البلاغه، پس از اشاره به اهمیت حقوق متقابل مردم و زمامداران، ادای این حقوق متقابل را موجب پایداری پیوند دولت و مردم و عزت دین خدا می داند و می فرماید:

وَ أَعْظَمُ مَا افْتَرَضَ سُبْحَانَهُ مِنْ تِلْک الْحُقُوقِ حَقُّ الْوَالِی عَلَی الرَّعِیهِ وَ حَقُّ الرَّعِیهِ عَلَی الْوَالِی فَرِیضَهٌ فَرَضَهَا اللَّهُ سُبْحَانَهُ لِکلٍّ عَلَی کلٍّ فَجَعَلَهَا نِظَاماً لِأُلْفَتِهِمْ وَ عِزّاً لِدِینِهِمْ فَلَیسَتْ تَصْلُحُ الرَّعِیهُ إِلَّا بِصَلَاحِ الْوُلَاهِ وَ لَا تَصْلُحُ الْوُلَاهُ إِلَّا بِاسْتِقَامَهِ الرَّعِیهِ.

و در میان حقوق الهی، بزرگ ترین حق، حق رهبر بر مردم و حق مردم بر رهبر است، حق واجبی که خدای سبحان، بر هر دو گروه لازم شمرد، و آن را عامل پایداری پیوند ملّت و رهبر، و عزّت دین قرار داد. پس رعیت اصلاح نمی شود جز آن که زمامداران اصلاح گردند، و زمامداران اصلاح نمی شوند جز با درست کاری رعیت. (نهج البلاغه، ص۳۲۲ و ۳۲۳)

امیرمؤمنان علی علیه السلام در یکی از خطبه های خود، پس از اشاره به حقوق متقابل مردم و زمامداران، رعایت حقوق زمامدار از سوی مردم و رعایت حقوق مردم از سوی زمامدار را موجب جاری شدن خیرها و برکت های دنیوی و اخروی در جامعه اسلامی می داند و می فرماید:

فَإِذَا أَدَّتْ الرَّعِیهُ إِلَی الْوَالِی حَقَّهُ وَ أَدَّی الْوَالِی إِلَیهَا حَقَّهَا عَزَّ الْحَقُّ بَینَهُمْ وَ قَامَتْ مَنَاهِجُ الدِّینِ وَ اعْتَدَلَتْ مَعَالِمُ الْعَدْلِ وَ جَرَتْ عَلَی أَذْلَالِهَا السُّنَنُ فَصَلَحَ بِذَلِک الزَّمَانُ وَ طُمِعَ فِی بَقَاءِ الدَّوْلَهِ وَ یئِسَتْ مَطَامِعُ الْأَعْدَاءِ.

و آنگاه که مردم حق رهبری را اداء کنند و زمامدار حق مردم را بپردازد، حق در آن جامعه عزّت یابد، و راه های دین پدیدار و نشانه های عدالت برقرار و سنّت پیامبر صلی الله علیه و آله پایدار گردد، پس روزگار اصلاح شود و مردم در تداوم حکومت، امیدوار و دشمن در آرزوهایش مأیوس می شود. (همان)

از سوی دیگر، آن حضرت بی توجهی به حقوق متقابل مردم و زمامداران را موجب ایجاد آثار و پیامدهای ناگوار برای دین و دنیای مردم دانسته، می فرماید:

وَ إِذَا غَلَبَتِ الرَّعِیهُ وَالِیهَا أَوْ أَجْحَفَ الْوَالِی بِرَعِیتِهِ اخْتَلَفَتْ هُنَالِک الْکلِمَهُ وَ ظَهَرَتْ مَعَالِمُ الْجَوْرِ وَ کثُرَ الْإِدْغَالُ فِی الدِّینِ وَ تُرِکتْ مَحَاجُّ السُّنَنِ فَعُمِلَ بِالْهَوَی وَ عُطِّلَتِ الْأَحْکامُ وَ کثُرَتْ عِلَلُ النُّفُوسِ فَلَا یسْتَوْحَشُ لِعَظِیمِ حَقٍّ عُطِّلَ وَ لَا لِعَظِیمِ بَاطِلٍ فُعِلَ فَهُنَالِک تَذِلُّ الْأَبْرَارُ وَ تَعِزُّ الْأَشْرَارُ وَ تَعْظُمُ تَبِعَاتُ اللَّهِ سُبْحَانَهُ عِنْدَ الْعِبَادِ. فَعَلَیکمْ بِالتَّنَاصُحِ فِی ذَلِک وَ حُسْنِ التَّعَاوُنِ عَلَیهِ.

امّا اگر مردم بر حکومت چیره شوند، یا زمامدار بر رعیت ستم کند، وحدت کلمه از بین می رود، نشانه های ستم آشکار، و نیرنگ بازی در دین فراوان می گردد، و راه گسترده سنّت پیامبر صلی الله علیه و آله متروک، هواپرستی زیاد، احکام دین تعطیل، و بیماری های دل فراوان شود. مردم از اینکه حقّ بزرگی فراموش می شود، یا باطل خطرناکی در جامعه رواج می یابد، احساس نگرانی نمی کنند! پس در آن زمان نیکان، خوار و بَدان قدرتمند می شوند، و کیفر الهی بر بندگان، بزرگ و دردناک خواهد بود. پس بر شماست که یکدیگر را نصیحت و نیکو همکاری کنید. (همان)

امیر مؤمنان، علی علیه السلام در یکی از خطبه های نهج البلاغه، یکی از آثار و پیامدهای ناگوار ادا نکردن حقوق زمامدار اسلامی و سرپیچی از فرمان او را گرفته شدن نعمت دولت اسلامی از مردم و حاکم شدن عهدشکنان بر سرنوشت جامعه اسلامی دانسته، و می فرماید:

… وَ اللَّهِ لَتَفْعَلُنَّ أَوْ لَینْقُلَنَّ اللَّهُ عَنْکمْ سُلْطَانَ الْإِسْلَامِ ثُمَّ لَا ینْقُلُهُ إِلَیکمْ أَبَداً حَتَّی یأْرِزَ الْأَمْرُ إِلَی غَیرِکمْ إِنَّ هَؤُلَاءِ قَدْ تَمَالَئُوا عَلَی سَخْطَهِ إِمَارَتِی وَ سَأَصْبِرُ مَا لَمْ أَخَفْ عَلَی جَمَاعَتِکمْ فَإِنَّهُمْ إِنْ تَمَّمُوا عَلَی فَیالَهِ هَذَا الرَّأْی انْقَطَعَ نِظَامُ الْمُسْلِمِینَ وَ إِنَّمَا طَلَبُوا هَذِهِ الدُّنْیا حَسَداً لِمَنْ أَفَاءَهَا اللَّهُ عَلَیهِ فَأَرَادُوا رَدَّ الْأُمُورِ عَلَی أَدْبَارِهَا.

… به خدا سوگند، اگر در پیروی از حکومت و امام، اخلاص نداشته باشید، خدا دولت اسلام را از شما خواهد گرفت که هرگز به شما باز نخواهد گردانید و در دست دیگران قرار خواهد داد. همانا ناکثان عهدشکن ۱ به دلیل نارضایتی از حکومت من به یکدیگر پیوستند و من تا آنجا که برای وحدت اجتماعی شما احساس خطر نکنم صبر خواهم کرد؛ زیرا اگر آنان برای اجرای مقاصدشان فرصت پیدا کنند، نظام جامعه اسلامی متزلزل می شود. آنها از روی حسادت بر ضد کسی که خداوند حکومت را به او بخشیده است به طلب دنیا برخاسته اند. می خواهند کار را به گذشته بازگردانند. (همان، ص۲۳۶ و ۲۳۸)

دو نکته از توجه به سخنان امیر مؤمنان علی علیه السلام به خوبی روشن می شود؛ نخست اینکه در نظام اسلامی وجود انس و الفت و همدلی و همزبانی میان مردم و زمامداران یا به تعبیر امروزی ملت و دولت بسیار ضروری و بااهمیت است و آثار و برکات فراوانی دارد و دوم اینکه این انس، الفت، همدلی و همزبانی تنها زمانی حاصل می شود که در جامعه، نظامی عادلانه برقرار شود و مردم و زمامداران، حقوق متقابل یکدیگر را به خوبی پاس دارند.

۱. طلحه و زبیر و سران قریش.

۲. همدلی و همزبانی دولت و ملت در عصر ظهور

اوج همدلی و همزبانی دولت و ملت در نظام اسلامی را می توان در حکومت جهانی امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف مشاهده کرد؛ یعنی زمانی که عدالت مطلق بر سراسر جهان حکفرما شده و همه مظاهر ستم و تباهی از بین رفته است. برای روشن تر شدن بحث، این موضوع را در ذیل دو عنوان پی می گیریم.

الف) تصویر عمومی رابطه دولت و ملت در عصر ظهور

تصویر عمومی که روایات از رابطه مردم و زمامداران در عصر ظهور ارائه کرده اند، بیانگر وجود صفا و صمیمیت بی نظیر میان مردم و حاکمان و به طور مشخص مردم و امام زمان به عنوان بزرگ ترین حاکم اسلامی است. پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله دراین باره می فرماید:

… فَعِنْدَ ذَلِک تُفْرِخُ (تَفْرَحُ)۱ الطُّیورُ فِی أَوْکارِهَا وَ الْحِیتَانِ فِی بِحَارِهَا وَ تُمَدُّ الْأَنْهَارُ وَ تَفِیضُ الْعُیونُ وَ تُنْبِتُ الْأَرْضُ ضِعْفَ أُکلِهَا ثُمَّ یسَیرُ مُقَدِّمَتَهُ جَبْرَئِیلُ وَ سَاقَتَهُ إِسْرَافِیلُ فَیمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً کمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً.

… در آن هنگام پرندگان در آشیانه خود جشن می گیرند و ماهیان دریاها شادمان می شوند و چشمه ساران می جوشند و زمین، چندین برابر محصول خود را عرضه می کند. آنگاه در حالی که جبرئیل در سمت راست و اِسْرافیل در آن حضرت قرار دارد، زمین را از قسط و عدل آکنده می سازد؛ آن سان که پیش از آن از ظلم و جور پر شده بود. (مجلسی، ج۵۲: ص۳۰۴)

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله در روایت دیگری، رضایت عمومی مردم از حکومت مهدوی را این گونه به تصویر می کشد:

… یرْضَی عَنْهُ سَاکنُ السَّمَاءِ وَ سَاکنُ الْأَرْضِ لَا یدَعُ السَّمَاءُ مِنْ قَطْرِهَا شَیئاً إِلَّا صَبَّهُ مِدْرَاراً وَ لَا یدَعُ الْأَرْضُ مِنْ نَبَاتِهَا شَیئاً إِلَّا أَخْرَجَتْهُ حَتَّی یتَمَنَّی الْأَحْیاءُ الْأَمْوَاتَ….

… ساکنان زمین و آسمان از او راضی اند و آسمان همه بارانش را پیوسته و به فراوانی بر مردم نازل می کند و زمین هرچه روییدنی در دل خود دارد، عرضه می کند. تا آنجا که زندگان آرزو می کنند که ای کاش مردگانشان زنده می شدند [تا این روزگار را ببینند]. (همان، ج۵۱: ص۱۰۴)

در روایتی که از امام علی علیه السلام در این زمینه نقل شده، آمده است که در عصر ظهور به طور کلی کینه و دشمنی از زمین رخت بر می بندد و همه روابط انسانی از جمله رابطه مردم و حاکمان بر اساس مهر، محبت، صفا و صمیمیت شکل می گیرد. در این روایت چنین می خوانیم:

بِنَا یفْتَحُ اللَّهُ وَ بِنَا یخْتِمُ اللَّهُ وَ بِنَا یمْحُو مَا یشَاءُ وَ بِنَا یثْبِتُ وَ بِنَا یدْفَعُ اللَّهُ الزَّمَانَ الْکلِبَ وَ بِنَا ینَزِّلُ الْغَیثَ… وَ لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ لَذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَادِ وَ اصْطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ الْبَهَائِمُ حَتَّی تَمْشِی الْمَرْأَهُ بَینَ الْعِرَاقِ إِلَی الشَّامِ لَا تَضَعُ قَدَمَیهَا إِلَّا عَلَی النَّبَاتِ وَ عَلَی رَأْسِهَا زَبِیلُهَا لَا یهَیجُهَا سَبُعٌ وَ لَا تَخَافُهُ.

خداوند به وسیله ما آغاز می کند و به وسیله ما پایان می دهد. به وسیله ما آنچه را بخواهد محو یا اثبات می کند و به وسیله ما دشواری های زمانه را برطرف می سازد و به وسیله ما باران را فرو می فرستد…. آنگاه که قائم ما قیام کند، آسمان باران خود را فرو می ریزد و زمین نباتات خود را بیرون می دهد. کینه ها از دل بندگان خدا زایل می شود و درّندگان و حیوانات [اهلی] با هم سازش می کنند [حیوانات اهلی از درّندگان نمی گریزند] تا جایی که زنی که می خواهد راه بین عراق و شام را بپیماید، همه جا قدم روی سبزه و گیاه می گذارد در حالی که زیورآلات خود را بر سر دارد [و کسی طمع به آن نمی کند] نه درّنده ای به او حمله می کند نه او از درّندگان ترسی به خود راه می دهد. (همان، ج ۵۲: ص۳۱۶)

۱. در برخی از منابع روایی، در این روایت به جای واژه «تُفْرِخُ؛ تخم می گذارند»، کلمه «َتفْرَحُ، شادمان می شوند» آمده است که به نظر درست تر می آید.

ب) عوامل زمینه ساز همدلی و همزبانی دولت و ملت در عصر ظهور

همدلی و همزبانی بی مانند دولت و ملت در عصر ظهور، در عدالت فراگیری ریشه دارد که امام مهدی در آن عصر به وجود می آورد. این عدالت فراگیر ارکان متعددی دارد که در اینجا به اختصار آنها را بررسی می کنیم.

یک – حاکم عادل

بدون شک، آن گاه می توان از جامعه و حکومتی، انتظار حرکت به سوی عدالت را داشت که امام و حاکم آن جامعه، خود، در مسیر عدالت باشد و در زندگی فردی و اجتماعی، عدالت را پیشه سازد. ازاین رو، می بینیم در نظام حکومتی که شیعه ترسیم می کند، وجود امام عادل از مهم ترین شرایط است و بدون وجود این امام، حکومت مشروعیت ندارد.

از نظر شیعه، برقراری نظام حکومتی که همه روابط حاکم بر آن مبتنی بر عدالت کامل باشد، جز به دست آخرین امام معصوم و خاتم حجت های الهی، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف امکان پذیر نیست. از همین رو، در روایات، از دولت آن حضرت به عنوان آخرین دولت یاد شده است؛ یعنی دولتی که پس از پشت سر گذاشتن همه تجربه های بشری و نومیدی از همه الگوهای حکومتی خودساخته، برقرار می شود. امام باقر علیه السلام در این زمینه می فرماید:

دَوْلَتُنا آخِرُ الدُّوَلِ، و لَمْ یبْقَ أَهْلُ بَیتٍ لَهُمْ دَوْلَهٌ إلاّ مَلَکوا قَبْلَنْا، لِئَلاَّ یقُولُوا إذَا رَأَوْاسِیرَتَنا: إِذَا مَلَکنا سِرْنا مِثْلَ سِیرهِ هؤُلاءِ، وَ هُوَ قَوْلُ اللّه عَزَّ وَ جلَّ: «وَ العاقِبَهُلِلْمُتَّقِینَ». (اعراف: ۱۲۸)

دولت ما آخرین دولت هاست. هیچ خاندان صاحب دولتی نمی ماند مگر اینکه پیش از [دولت] ما به حاکمیت می رسند تا زمانی که سیره [حکومتی] ما را می بینند، نگویند: «اگر ماهم به حاکمیت می رسیدیم، همین گونه رفتار می کردیم» و این سخن خداوند، صاحب عزت و جلال است که: «سرانجام نیک از آن پرهیزکاران است». (مجلسی، ۱۴۰۳: ج۵۲: ص۲۳۲: ح۵۸؛ همان، ص۳۳۹: ح۸۳)

این سخن به این معنا نیست که هرگونه تلاش برای برقراری عدالت در دوران غیبت، بی فایده است یا اساساً نباید در این دوران، حرکتی را برای استقرار نظام عادلانه، حتی در سطحی محدود انجام داد، بلکه معنای این سخن آن است که تا پیش از ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، هیچ حکومتی نمی تواند ادعا کند توان برقراری نظام عادلانه کامل را دارد، چنان که امام خمینی رحمه الله فرمود:

البته این پر کردن دنیا را از عدالت، این را ما نمی توانیم بکنیم. اگر می توانستیم، می کردیم، اما چون نمی توانیم بکنیم، ایشان باید بیایند… اما ما باید فراهم کنیم کار را. فراهم کردن اسباب این است که کار را نزدیک بکنیم. کار را همچو بکنیم که مهیا بشود عالم برای آمدن حضرت. (مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی رحمه الله، ج۲۰: ص۱۹۸ و ۱۹۹)

بنا بر آنچه گفته شد، نخستین شرط برقراری یک نظام عادلانه کامل، وجود امام معصوم عادل است. پیشوا و رهبر مسلمانان، باید در بالاترین مرتبه پرهیزکاری و به دور از هرگونه شائبه ستم باشد، چنان که امام علی علیه السلام می فرماید: إِنّ اللّهَ تَعالی فَرَضَ عَلی أَئمَّهِ العَدْلِ أنْ یقَدِّرُوا أنْفُسَهُمْ بِضَعَفَهِ النّاسِ کیلا یتَبَیغَ بِالفَقیرِفَقْرُهُ. خداوند بر پیشوایان دادگر واجب فرموده است که خود را در معیشت با مردم تنگ دستبرابر دارند تا بینوا را رنج بینوایی به ستوه نیاورد. (نهج البلاغه، ص۲۶۰)

امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در جایگاه رهبری معصومی که عدالت را در سراسر جهان تحقق خواهد بخشید، در بالاترین درجه عدالت قرار دارد و روش و منش او کاملاً بر اساس عدالت است. توجه به مفاد بیعتی که امام در آغاز قیام خود از یارانش می