پاورپوینت کامل زیارت؛ مصداق همدلی و همزبانی با خوبان ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زیارت؛ مصداق همدلی و همزبانی با خوبان ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زیارت؛ مصداق همدلی و همزبانی با خوبان ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زیارت؛ مصداق همدلی و همزبانی با خوبان ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

ابراهیم اخوی

برای جهیدن از دام و دانه دنیا و رسیدن به حریم خوبان، نیازمند رابطه ای دوسویه، پیوسته و آسانیم تا قله ها را در اندیشه خود تصور و به سمت آنان حرکت کنیم. آن گاه که الگوهای والا در روان ما جایگاه مطلوبی داشته باشند و امکان ارتباط با آنان وجود داشته باشد، به تدریج رفتارهای ما نیز رنگ کمال به خود خواهد گرفت. زیارت، یکی از روش های ارتباط با خوبان است که زمینه ساز همدلی و همزبانی با بهترین هاست. زمانی که ما با برنامه زیارت در اندیشه فرو می رویم، تمایل به تکامل در ما شکوفا شده و گام های ما را به سوی خود سوق می دهد. افزون بر این، زیارتگاه ها و مکان های مقدسی مانند مشاهد ائمه اطهار علیهم السلام، مکانی برای تجمع و شکوه آفرینی پیروان اهل بیت علیهم السلام است که از نظر اجتماعی و سیاسی ماندگار و اثربخشی زیادی به همراه دارد.

با توجه به چنین آثار سرشاری، همگان برای زیارت خوبان دعوت شده ایم و برای این ضیافت بزرگ، جوایز مادی و معنوی ارزشمندی هم تدارک دیده شده است. در سخنی از امام هشتم علیه السلام می خوانیم: «هر امامی به گردن دوستان و شیعیان خود عهدی دارد که وفای کامل به این عهد و به جای آوردن نیکوی آن، با زیارت قبور آنان است. پس کسانی که با رغبت و علاقه به زیارت ایشان و باور داشتن آنچه آنان ترغیب کرده اند، زیارتشان کنند، امامانِ آنها در روز قیامت شفیعشان باشند.» (مجلسی، ۱۴۰۳: ج۱۰۰: ص۱۱۶: ح۱) پدر گرامی ایشان نیز درباره مقام فرزندشان امام رضا علیه السلام، فرمود: «فرزندم علی به زهر ستم کشته و در کنار هارون، در طوس دفن می شود. هر که او را زیارت کند، مانند کسی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله را زیارت کرده باشد. (محمدی ری شهری، ۱۳۷۷: ج۵: ص۱۲۴: ح۸۱۷۴)

رفاقتی با تضمین بهشت

بسیار شنیده ایم که دوستی ها چه نقشی در سعادت یا شقاوت ما ایفا می کنند. دنیای رفاقت با آن اثرگذاری تدریجی و پنهانی اش، در شکوفایی یا ایستایی ما نقش به سزایی دارد. اسلام نیز در فرهنگ معاشرتی که ارائه کرده، به این مهم پرداخته و از ما خواسته است دوستانی بگیریم که اولاً انگیزه رفاقت مان خدایی بوده و ثانیاً اهداف مشترکی مانند رشد اخلاقی و مانند آن در میان باشد. در سخنی از امام هشتم می خوانیم: «مَنِ اسْتَفادَ أخا فی اللّه عزّ و جلّ استَفادَ بَیتا فی الجَنّهِ؛ هر کس برادری خدایی به دست آورد، خانه ای در بهشت به دست آورده است». (همان: ۱۳۷۷: ج۱: ص۱۷۳: ح۱۹۱)

امامت و ولایت

امام رضا علیه السلام درباره نیاز جامعه به وجود امام و رهبری شایسته، سخنان ارزشمندی دارد که در محورهای گوناگون بیان شده است. ایشان درباره اصل وجود امامت می فرماید: «إنَّ الإمامهَ اُسُّ الإسلامِ النّامی، و فَرْعُهُ السّامی؛ امامت ریشه بالنده اسلام و شاخه برافراشته آن است.» (کلینی، ۱۴۰۱: ج۱: ص۲۰۰: ح۱) همچنین در تعبیری دیگر از امام می خوانیم: «امامت، زمام دین است و رشته مسلمانان و اصلاح و آبادانی دنیا و عزّت مؤمنان.» (همان)

حضرت درباره نیاز جامعه به وجود رهبر و لزوم اطاعت مردم از رهبری، می فرمایند: «به دلایل بسیاری این نیاز هست؛ از جمله: چون برای مردمان حد و مرزی مشخص نهاده شده و موظفند که از آن مرز فراتر نروند؛ زیرا موجب تباهی ایشان می شود. این کار به سامان و انجام نمی رسد، مگر اینکه فردی امین بر آنها گمارده شود… و دیگر اینکه ما هیچ گروه و هیچ ملّتی و آیینی را نمی یابیم که مانده و زیسته باشند مگر با برخورداری از سرپرست و پیشوا؛ زیرا در کار دین و دنیای خود از او ناگزیرند… و جز بدو پابرجا نیستند… و دیگر اینکه اگر برایشان پیشوا و سرپرستی درست کار و نگهبان و امانت دار گمارده نمی شد، آیین، کهنه و فرسوده شده، دین از میان رفته و سنّت دگرگون شده بود». (مجلسی، ۱۴۰۳: ج۲۳: ص۳۲: ح۵۲)

اعتماد به ولایت

وقتی به اذن الهی فردی برای مدیریت جامعه دینی گزینش شود، شرح صدر مورد نیاز و نیز دانش متناسب با مسئولیت در اختیار وی قرار می گیرد. درباره ائمه معصومان علیه السلام این شیوه مدیریتی، موهبتی است که پروردگار به آنها می دهد تا بندگانش را از نادانی و سرگردانی بیرون برند. امام رضا علیه السلام با تصریح به این موضوع می فرماید: «هرگاه خداوند عزّ و جلّ بنده ای را برای اداره امور بندگانش برگزیند، برای این امر به او شرح صدر عطا می کند، چشمه های حکمت را در دلش جاری می سازد و به او علم و دانش الهام می فرماید که از آن پس، از پاسخ هیچ چیز درنمی ماند و در یافتن راه درست سرگردان نمی شود». (کلینی، ۱۴۰۱: ج۱: ص۲۰۲: ح۱)

منابع

کلینی رازی، محمد بن یعقوب (۱۴۰۱ه‍. ق). کافی. بیروت: دارصعب و دارالتعارف.

مجلسی، محمد بن باقر بن محمدتقی (۱۴۰۳ه‍. ق). بحارالانوار. بیروت: مؤسسه الوفاء.

محمدی ری شهری، محمد (۱۳۷۷). میزان الحکمه. قم: دارالحدیث.

سیره اهل سنّت در زیارت امام رضا علیه السلام با نگاهی به زیارت از نگاه فطرت، عقل و فلسفه

سید محمود طاهری

زیارت را می توان یکی از مهم ترین و اثرگذارترین «شعائر اسلامی» دانست. اگر زیارت را «مکتب تربیتی» بنامیم، گزاف نگفته ایم؛ زیرا می تواند اِستعدادهای معنوی زائر را شکوفا کند. گاهی زیارت مزار بزرگان و اولیای الهی، موجب دگرگونی روحی و معنوی زائران می شود، چه بسا زائرانی که به دنبال اثرپذیری از زیارت قبور اولیای الهی، غرق در دریای همانندی با آنان می شوند.

اگر زیارت، پیراسته از آفات و آمیخته با معرفت باشد، می تواند در سرنوشت شخص و جامعه نقش آفرین باشد و چشم انداز درخشانی را فرا راه آنان قرار دهد.

فرو کاستن از مقام زیارت قبور اولیای الهی با درخواست کردن چند خواسته دنیایی از آنان، مانند شفای درد، ادای قرض و رفع گرفتاری های مادی، مانع بزرگ اثرگذاری های فرهنگی و تربیتی زیارت است. در حقیقت، زیارت در صورتی نقش تربیتی دارد که سمت و سوی اصلی آن، رشد فکری، علمی و روحی زائر باشد و کارکردهای والا و متعالی آن به پای چند کارکرد ناچیز مادّی آن، قربانی نشود. به تعبیر زیبای «صائب»:

از مزار اهل حق جز دولت عقبی مخواه

زینهار! از ترک دنیاکردگان دنیا مخواه

(صائب، ۱۳۷۸: ج۶: ۳۱۹۰)

نکته دیگر درباره زیارت ـ اعمّ از زیارت اهل قبور و زیارت قبور الهی، نقش و اثر زیارت در ایجاد نشاط و آرامش روانی است که از آن می توان به «کارکرد روانی زیارت» تعبیر کرد؛ کارکردی که می تواند پادزهری برای انواع روان رنجوری ها، افسردگی و کج خلقی های برآمده از روزگار صنعت و تکنولوژی باشد.

موضوع زیارت، افزون بر آنکه پشتوانه روایی دارد، فطرت و عقل آدم ها نیز آن را تأیید می کند. اهل سنّت نیز درباره زیارت با ما هم داستان بوده، بسیاری از علمای اهل سنّت، از زائران مزار اهل بیت علیهم السلام بودند. در این نوشتار نگاهی داریم به سیره برخی از عالمان اهل سنّت که بارگاه امام هشتم علیه السلام را زیارت و از آثار مهم این زیارت یاد کرده اند.

ضرورت و اهمیت زیارت قبور اولیای الهی

اهمیت زیارت را باید از دل آثار و فواید آن جویا شد و به ضرورت آن در ایجاد تحوّل روحی آدمی و دست یابی به آرامش قلبی پی برد. توضیح آنکه: «معرفت و عشق، پای را به رفتن می گشاید و دوستی، به دیدار می انجامد. گاهی نیز جریان، برعکس است؛ یعنی «دیدن»، «دوست داشتن» را به دنبال دارد و دیدار، عشق می آفریند و زیارت، سبب حصول معرفت می گردد. گاهی موتور محرّک انسان در دیدار و زیارت، شناخت و علاقه و اُنس قلبی است. اما گاهی اگر از این بُعد ضعیف باشد، زیارت و دیدار، باعث روشن شدن موتور می شود و ملاقات حضوری، استارت محبت باطنی می گردد؛ چراکه از نزدیک، جمالِ معنا را می بیند و به مشاهده ارزش های متعالی می رسد و علاقه مند می شود. اگر انسان خود را در فضای خاطره آمیز قرار دهد و در شعاع یک پرتو قرار بگیرد، چه بسا که حرارت معنا، وجود یخ زده زائر را گرم کند و فروغ دیدار، خانه دل را روشن سازد و دیده اهل نظر، مس وجودش را کیمیا کند». (محدّثی، ۱۳۸۸: ۲۷ و ۲۸)

بی گمان یکی از حقیقت هایی که در شکل گیری شخصیت انسان و ساختن آن، سخت مؤثر است، توجّه انسان است به نمونه های والای فکر، اعتقاد، اقدام، عظمت، حماسه و جهاد. اگر این نمونه های والا میان زندگان باشند، چه بهتر، ولی انسان به گونه ای ویژه به اشخاص تاریخی و گذشتگان، اعتقاد دارد و کمالات و عظمت های آنان را تا سر حدّ اساطیر تقدیس می کند و بزرگ می دارد. در دین اسلام، به صورت خاصی از این واقعیت بشری بهره برداری شده است و برای دیدار و زیارت قبور پیشوایان و فداکاران بزرگ، آداب و زیارتی رسیده است که رعایت آن آداب و خواندن آن زیارت ها و توجه به مضامین آنها و تأمل در آنها، می تواند به صورتی شگفت انگیز، شخصیت ساز و حماسه گستر باشد.

این موضوع، چنان که معلوم است اختصاص به شیعه ندارد. علمای بزرگ اهل سنت درباره زیارت پیامبر اکرم و آداب آن و زیارت قبور بزرگان اهل سنت، ده ها کتاب و رساله نوشته اند. فلاسفه نیز به این واقعیت توجه کرده اند؛ از جمله ابن سینا که شرحی مفصل نوشته است در جواب شیخ ابوسعید ابوالخیر، درباره اهمیت و فایده زیارت قبور صالحان و مردم بزرگ و کامل. (حکیمی، ۱۳۸۴: ۳۰۲ و ۳۰۳)

الکسیس کارل نیز در این باره می نویسد:«ستودن قهرمانان، یکی از احتیاجات طبیعت انسانی و یکی از شرایط لازم برای رشد فکری است. اجتماع علاوه بر زندگان، مردگان را نیز شامل است و بزرگان فقید، هنوز در میان ما به سر می برند و می بایست خواست تا آنان را دید و صدایشان را شنید. در زندگی قهرمانان و پاکان، یک ذخیره تمام نشدنی از انرژی معنوی وجود دارد. این مردان چون کوه هایی در میان دشت، سر بالا کشیده اند و به ما نشان می دهند که تا کجا می توانیم بالا رویم و اینکه سطح هدفی که شعور انسانی به آن متمایل است، چقدر عالی است. فقط چنین مردانی می توانند برای زندگی درونی ما، غذای معنوی مورد نیازش را تهیه کنند». (الکسیس کارل، ۱۳۷۵: ۱۴۶ و ۱۴۷)

فطری بودن زیارت

از نشانه های وجود حقایق ماورایی و غیبی، گرایش فطری انسان ها به آنهاست؛ اینکه انسان به طور فطری، خدای نادیده را احساس می کند، نشانه وجود خداوند است. اگر از فنا و نیستی ـ به طور فطری ـ گریزان است، نشانه جاودانگی روح انسان و وجود جهانی دیگر، غیر از جهان مادی است. همگانی و فراگیر بودن هر چیزی، نشانه فطری بودن آن است؛ به طوری که همه ملت ها به نوعی به آن گرایش قلبی دارند. زیارت نیز این گونه است و بر اساس داده های تاریخی، در هر ملت و قومی، به شکلی وجود داشته است. «در واقع، تعظیم، تکریم و گرامی داشت و یادکرد انسان های شایسته و هنرمند، فرهیخته، فرهنگ ساز، نقش آفرین، مصلح، و… نیز زنده نگه داشتن نام و یاد آنان پس از مرگ، لازمه محبت، عشق و ارادت انسان به نیکی ها و کمالات است و ریشه در فطرت و سرشت آدمی دارد.

امور فطری نیز به چیزهایی گفته می شود که:

۱. همگانی باشد و به رنگ، نژاد، تاریخ، ملیت یا سرزمین خاصی، اختصاص نداشته باشد؛

۲. نیاز به تعلیم و تعلّم نداشته باشد، بلکه در نهان و نهاد آدمی، تعبیه شده باشد؛

۳. تبلیغات منفی، تحمیل و فشار نتواند آن را ریشه کن کند؛ اگرچه ممکن است از شدّت و حرارت آن بکاهد. این تبلیغات شبیه غبار روی آیینه شفاف است که نسیمی آن را برطرف کرده و چهره آیینه را آشکار می کند.

امروزه شاهدیم که ملت ها و ملیت های مختلف، بزرگان علم، ادب و هنر خویش را با برگزاری سمینارها، همایش ها و کنفرانس ها گرامی می دارند، فضایل و کمالاتشان را برمی شمارند و به وجود آنان افتخار می کنند. این نکوداشت ها، اختصاص به عصر حاضر ندارند، بلکه در طول تاریخ بوده است. بدین ترتیب، در تکریم و تعظیم صاحبان کمال، تفاوتی بین زندگان و مردگان صاحب کمال نیست. ریشه این بزرگداشت ها، تکریم ها و تعظیم ها، زیبایی دوستی انسان و عشق و ارادت فطری او به کمال است». (جوادی آملی، ۱۳۸۱: ج۱: ۱۷ و ۱۸) علامه طباطبایی رحمه الله می فرماید:

«گروه بشر از روزی که در این خاکدان، مسکن گزیده و دست به دست هم داده و در شاهراه زندگی پا نهاده است، به افکار و اندیشه هایی که از معلم آفرینش یاد می گرفته، تکیه می داده و می دهد و در شعاع معلومات و اندوخته های تجربی خود، فراز و نشیب های راه تکامل و ترقی را پیموده و هم اکنون می پیماید و سعادت و نیک بختی خود را که منتهای آرزوی اوست در همین می داند. ولی در هر حال با نهاد خدادادی خود، درک می کند که ارزش، از آنِ کار است، نه اندیشه خالی؛ و اثر و خاصیتی که انسان، شیفته و دلداده آن است کردار است نه گفتار، و استوارترین دلیل بر راستی و درستی فریضه یا ادعایی، اثر مطلوبی است که در مقام علم از خود به جای می گذارد، نه شیرینی نمود پنداری و صورت تخیلی آن. ازاین روست که پیوسته در جامعه های گوناگون بشری و در جمعیت های متشکل مذهبی و غیر آن، مردانی که نمونه کامل آن روش اجتماعی یا آیین مذهبی بوده و می باشند، پناهگاه و نگهبان شناخته می شوند و توده پیروان آن طریقه، مانند پروانه دور شمع وجودشان گرد می آیند و هم ازاین روست که در طول تاریخ بشریت، افراد این نوع، برای درگذشتگان خود، آرامگاه ترتیب می دهند و این رویه را یک نحو بقا و حیات برای درگذشته و وسیله ارتباط با دوران او می دانند و با یادبود مزارش، خاطره های شیرینی که از شخصیت از دست رفته دارند، مجسّم و متمثل می سازند و این سنت، خود یکی از بهترین وسایل ارتباط آینده انسانیت به گذشته است و عامل مهمی است در زنده نگه داشتن روش های مذهب یا آداب و رسوم ملی و غیر آن.

اسلام نیز که دینی است فطری و بر اساس طبیعت آفرینش بنا گذاشته شده است، این وسیله فطری دیرین را تأیید و امضا نموده و به خاک سپردن اموات و بنای آرامگاه را تشریع کرده و احترام مرده را مانند زنده، رعایت کرده است». (طباطبایی، ۱۳۸۸: ج۱: ۳۳۲ و ۳۳۳)

عقلانی بودن زیارت به دلیل حیات برزخی مردگان

زمانی زیارت اهل قبور ثمربخش و دور از هرگونه خرافه گرایی خواهد بود که نخست مسئله حیات برزخی مردگان ثابت شود. صرف نظر از آیات و اخبار فراوانی که درباره زندگی انسان ها پس از مرگ و حیات برزخی آنها وجود دارد ـ که از آنها به «دلایل نقلی» تعبیر می شود ـ دلایل عقلی اطمینان بخشی نیز در این باره است. فلاسفه و حکما، ح