پاورپوینت کامل زمینه سازهای همدلی در سیره و سخن رسول خدا صلی الله علیه و آله ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زمینه سازهای همدلی در سیره و سخن رسول خدا صلی الله علیه و آله ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زمینه سازهای همدلی در سیره و سخن رسول خدا صلی الله علیه و آله ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زمینه سازهای همدلی در سیره و سخن رسول خدا صلی الله علیه و آله ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

سید رضا طاهری

اشاره

می توان گفت هیچ انسانی و هیچ پیامبری، همانند پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله با انسانیت، همدلانه روبه رو نشد، و هیچ بشری همانند او انسان ها را به همدلی توصیه نکرد. همدلی آن حضرت، از خیرخواهی و دلسوزی او نسبت به دیگر انسان ها حکایت می کرد و دغدغه ایشان را درباره حاکمیت صفا و صمیمیت در زندگی انسان ها به تصویر می کشید. آن حضرت نیک می دانست که تنها در سایه همدلی است که آدم ها از معاشرت اجتماعی خویش لذت می برند و زندگی ای دلپذیر را تجربه می کنند و از برکات وجودی یکدیگر بهره می برند. ازاین رو، هم خود، با مردمان اطراف خود، همدل و یکرنگ بود و هم دیگران را بدین امر، فرا می خواند.

اعلام سال ۱۳۹۴ به عنوان سال: «دولت، ملّت، همدلی و همزبانی» بهانه ای شد تا به برخی از عوامل زمینه ساز همدلی اشاره کنیم که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آنها را در سیره و سخن خود بازتاب داده است. ازاین رو، نوشتار حاضر را با عنوان: «پاورپوینت کامل زمینه سازهای همدلی در سیره و سخن رسول خدا صلی الله علیه و آله ۵۷ اسلاید در PowerPoint » ارائه می دهیم.

۱. ایجاد پیوند اجتماعی میان مردم

یکی از جنبه های اساسی و گسترده رسالت پیامبر اسلام در راستای تحقق همدلی، ایجاد پیوندهای عاطفی و اجتماعی و برقراری صلح و سازش میان مسلمانان بوده است. قرآن کریم، چارچوب پیوندهای عاطفی مؤمنان را – به عنوان یکی از مصادیق همدلی – در بالاترین سطح ممکن، یعنی برادری مطرح می کند. اگر زمانی میان برادران و خواهران مسلمان، کدورتی پدید آید، بر همگان واجب است به اندازه توان و موقعیت خود، برای رفع کدورت و برقراری صلح و صفا میان آنها بکوشند. قرآن کریم در این باره می فرماید: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ فَأَصْلِحُوا بَینَ أَخَوَیکمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکمْ تُرْحَمُونَ؛ همانا مؤمنان برادران یکدیگرند. پس همیشه بین برادران خود صلح دهید و خداترس و پرهیزکار باشید تا شامل رحمت خدا شوید». (حجرات: ۱۰)

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در طول حیات پربرکت خود، در برقراری صلح و صفا میان برادران ایمانی، بیش از همه می کوشید و در این راه از هیچ تلاشی فروگذار نکرد. بی گمان اثر روانی قهر، کینه، حسد و دشمنی – که موانع اصلی همدلی به شمار می آیند – به گونه ای است که به بهداشت روانی افراد، آسیب می رساند و آنان را از فعالیت سازنده و خلاقیت بازمی دارد. همچنین اختلاف، دشمنی و بدبینی، لطف و صفای زندگی جمعی را از میان می برد و طعم شیرین زندگی اجتماعی را به آدمیان تلخ می کند. از همین رهگذر، در روایتی همدلانه از پیامبر گرامی اسلام می خوانیم:

«ألا أُخْبِرُکمْ بِأَفْضَلِ مِنْ دَرَجَهِ الصّیام و الصَّلاهِ و الصَّدَقَهِ: صَلاحُ ذاتِ الْبَینِ؛ فَإِنَّ فَسادَ ذاتِ الْبَینِ هِی الْخالِقه؛ آیا شما را آگاه سازم به عملی که برتر از روزه و نماز و صدقه است: آن عمل اصلاح میان مردم است. به درستی که فساد میان انسان ها، مایه هلاکت است». (فرید تنکابی، ۱۳۸۰: ۴۰)

۲. خوش اخلاقی

خوش اخلاقی یکی از عوامل زمینه سازِ اُنس و همدلی است. خوش اخلاقی، شعارِ عملی «همدلی» است. کسی که خوش اخلاق است، می تواند با نرم کردن قلب دیگران، آنها را نسبت به خود همدل نماید، همان گونه که خود – با خوش اخلاقی – همدلانه با مردم روبه رو می شود. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از خوش اخلاقی به عنوان یکی از عوامل شکل دهی همدلی در مردم، استفاده می کرد. به گونه ای که خداوند او را به دلیل این ویژگی ستود و فرمود: «وَإِنَّک لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ؛ و همانا تو بر خلق عظیم می باشی.» (قلم: ۴) علامه طباطبایی رحمه الله در تفسیر این آیه می گوید: «این آیه شریفه، هر چند حُسن خلق رسول خدا صلی الله علیه و آله را در همه ابعاد زندگی آن حضرت می ستاید و آن را بزرگ می شمارد، لکن بیشتر ناظر به اخلاق پسندیده اجتماعی آن حضرت و مربوط به اخلاق معاشرت آن حضرت با مردم است؛ از قبیل استواری بر حق، صبر در برابر آزار مردم و عفو و اغماض از آنان و سخاوت و مدارا و تواضع و مانند اینها». (طباطبایی، ۱۳۶۶: ج۲۰: ۵۰)

شیخ صدوق می نویسد:

پیامبر همواره خوش رو و خندان و ملایم بود. هرگز خشن، سنگدل، پرخاشگر، بدزبان و عیب جو نبود. هیچ کس از او ناامید نمی شد. سه چیز را از نهاد خود رانده بود: مجادله در سخن، پرگویی و دخالت در کاری که به او مربوط نمی شد. کسی را سرزنش نمی کرد، لغزش ها و عیب های پنهانی مردم را جست وجو نمی کرد. هرگز سخن نمی گفت، مگر در صورتی که به ثواب الهی امید داشت. هرگاه فرد غریب و ناآگاهی با او با خشونت سخن می گفت و درخواستی داشت، تحمل می کرد و به یارانش می فرمود هرگاه کسی را دیدید که حاجتی دارد به او عطا کنید. هرگز کلام کسی را قطع نمی کرد تا سخنش پایان گیرد. (شیخ صدوق، ۱۳۶۱: ۸۳)

وقتی در جنگ اُحُد، دندان های پیامبر شکست و چهره نورانی آن حضرت زخم شد، این امر بر اصحاب آن حضرت گران آمد تا آنجا که به آن حضرت گفتند: آنان را نفرین کن. پیامبر در پاسخ فرمود: «من برانگیخته نشدم تا لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شدم تا برای مردم رحمت باشم». (قمی، ۱۴۱۶ه‍. ق، ج۲: ۹۶)

۳. فروتنی

یکی از جلوه های همدلی پیامبر صلی الله علیه و آله، فروتنی آن حضرت بوده است. هر انسانی ناخواسته و به طور فطری، جذب انسان های فروتن می شود و در دل خویش به او احساس محبّت می کند. این احساس محبّت، شکل دیگرِ همدلی است که بر اثر فروتنی و تواضع شخص مقابل، بروز می کند. بنابراین، فروتنی یکی از عوامل زمینه ساز برای انس و همدلی به شمار می آید. از این رهگذر رسول خدا صلی الله علیه و آله در بالاترین اندازه از این عامل زمینه ساز برخوردار بوده است.

«از ویژگی های بزرگوارانه آن حضرت، فروتنی است، بدون آنکه هیچ نشانی از فرومایگی و زبونی در آن باشد. او چون به میان جمعی می رفت، هر جا که جای نشستن بود، می نشست و یاران خود را نیز به همین شیوه تشویق می کرد. او با هم نشینان، فروتن بود و بال رحمت بر آنان می گشود و میان آنان به برابری رفتار می کرد. آن حضرت، میان این دو مخیر شده بود که پیامبر و پادشاه باشد یا پیامبر و بنده. ولی این را برگزیده بود که پیامبر و بنده باشد؛ زیرا می خواست با بندگان باشد، نه برتر از آنان. البته هدایت و راهنمایی آن کس که به مردم نزدیک است، به ثمر می نشیند و در مقابل، راهنمایی آن کس که خود را از مردم برتر می شمارد، آنان را از حق، دورتر می سازد. ابوامامه روایت کرده است که روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله در حالی که بر عصایی تکیه داشت به میان ما آمد و ما به احترام او برخاستیم، ولی او فرمود: «برنخیزید، آن سان که غیر اعراب برمی خیزند تا همدیگر را تعظیم کنند. من نیز بنده ای هستم و آن گونه که هر بنده ای می خورد، می خورم و آن سان که هر بنده ای می نشیند، می نشینم». (محمد ابوزهره، ۱۳۸۰: ج۱: ۳۵۱ و ۳۵۴) شهید مطهری در این باره می نویسد:

«وقتی که شیوه بزرگوارانه رسول اکرم صلی الله علیه و آله را مطالعه می کنیم، می بینیم که آن حضرت عنایت زیادی داشت که تفاوت ها و اختلاف هایی که تدریجاً در میان مردم عادت شده و ربطی به آنچه نامش مسابقه در عمل و پیشی گرفتن در خیرات است، نداشت و صرفاً عاداتی بود که ایجاد ناهمواری ها و پستی و بلندی های بی جا می کرد، از بین ببرد و معدوم کند. مثلاً عنایت داشت که در مجالس، گرد و حلقه وار بنشینند؛ مجلس بالا و پایین نداشته باشد. دستور می داد و تأکید می کرد که هر وقت وارد مجلس می شوید، هرجا که خالی است، همان جا بنشینید؛ یک نقطه معین را جای خودتان حساب نکنید و به آن نقطه فشار نیاورید. اگر خودش وارد مجلسی می شد، خوشش نمی آمد که جلو پایش بلند شوند. گاهی اگر بلند می شدند، مانع می شد و مردم را امر می کرد که قرار بگیرند. حاضر نمی شد وقتی سواره است، پیاده ای همراهش حرکت کند؛ آن پیاده را سوار می کرد یا به او می گفت تو جلوتر یا بعد از ما بیا! به هر حال، شکی نیست که آن حضرت، سیرتی متواضعانه داشت، اما قراین نشان می دهد رسول اکرم صلی الله علیه و آله به جنبه اجتماعی این قضایا هم زیاد توجه داشته است. توجه داشته که همین احترامات، همین القاب و عناوین، همین عادات که کوچک به نظر می رسد، چه دیوار ضخیمی میان افراد به وجود می آورد، چه قدر تأثیر دارد در این که دل ها را از هم دور کند. همین هاست که ناهمواری ها و پست و بلندی ها و سنگلاخ ها را به وجود می آورد». (مطهری، ۱۳۷۷: ۱۴۱ – ۱۴۳)

۴. گذشت

عفو و گذشت یکی دیگر از زمینه سازهای همدلی است. کسانی که می کوشند با دیگران همدلی کنند، پیش از هر چیز، باید اهل عفو و گذشت باشند. بدون گذشت، نمی تواند دیگران را با خود همدل کرد و عطر همدلی را در جامعه پراکند. گذشت و بخشش، از قلبی سلیم و خلق و خویی کریمانه سرچشمه می گیرد. در گران بهایی گوهر «عفو» همین بس که از ویژگی