پاورپوینت کامل دهه محرم و نکته ها ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دهه محرم و نکته ها ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دهه محرم و نکته ها ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دهه محرم و نکته ها ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

ابراهیم اخوی

۱. هر ساله با آغاز ماه محرم، هنگامه ای نو در دل ها به پا می شود، گویی اولین سال بزرگداشت شهادت سالار شهیدان است. این تازگی و حرارت، همان وعده ای است که در روایات آمده از غم حسین علیه السلام آتشی در دل های مؤمنان نهان است که هیچ گاه خاموش نمی شود. شور و شیدایی حسینیان در ماه محرم، بهترین گواه تحقق این پیش بینی بزرگ معنوی است.

۲. محرم، ماه حرمت داشتن است؛ هم نسبت به ارباب بی کفن و هم به آنچه که حضرتش، خود و خانواده اش را فدای آن ساخت. محرم فقط ماه شوریدگی و شیدایی نیست؛ بلکه ماه پیروی و سرسپردگی همه جانبه است.

۳. هر لحظه از محرم، درس های خودش را دارد و صفحه صفحه عاشورا، سرشار از پیام است. روز نهم یادآور اعتماد نکردن به امان نامه های دشمن است؛ یعنی به هوش باش که از جماعت گرگ صفت انتظار وفا و همراهی نیست. پیام های حسینی همه جا و همیشه طنین اندازند؛ زیرا «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا».

۴. عاشورا یک اتفاق نبود، یک جریان بود. اگر معاصران عاشورا خوب ندرخشیدند، دلایلی دارد که آگاهی از آنها بر ما واجب است؛ چون ما، هم معاصر معصومی هستیم که موظف به حمایت اوییم. نکند آیندگان درباره ما هم، چنین قضاوتی کنند.

۵. عاشورا یک فرهنگ است و این فرهنگ، نیازمند آموزش و انتقال درست به نسل نو. فرزندان ما فقط به صدای طبل و سنج نیاز ندارند، بلکه به معیارسنج هایی برای تشخیص حق از باطل محتاجند تا در گردونه های سراسر شبهه امروز، دست شان خالی نباشد.

۶. ارزش های عاشورایی یک شعار نیستند؛ بلکه نقشه راه برای دلدادگی عاقلانه و پیروی مؤمنانه اند. هر یک از آموزه های عاشورا، تابلویی روشن برای حرکت به سمت خدایی شدن است.

۷. تحریف ها همیشه در کمین عاشورا و کربلا بوده و هست. امروز نیز دشمن دست از تلاش برنمی دارد و به شیوه های گوناگون این تحریف ها را دامن می زند. از سبک و روش عزاداری گرفته تا نسبت عرب و عجم با این ماجرا. هوشیاری و بصیرت، شرط رهیدگی و نجات است. بدانیم و بیاموزیم.

۸. تحریم از سوی دشمن، سنت دیرینه ای برای مسلمان واقعی است که از شعب ابی طالب آغاز شده و تا بسته شدن آب روی طرفداران ولایت در کربلا سابقه دارد. اگر امروزه به آب و نان تهدید شده ایم، امیدوار باشیم که حسینی هستیم.

۹. پایداری، درس بزرگ عاشوراست. ممکن است حماسه ای بزرگ در زمان خود آن گونه که باید، جلوه گری نکند ولی جریان تاریخ که توقف نمی پذیرد و هر حماسه ای، مقدمه ای خواهد بود برای تعالی و روشنگری نسل بعد. ما هم در مسیر این آزمون بزرگیم.

۱۰. تبرک در ماه محرم تنها به توشه و تن نیست؛ افکارمان محتاج ترین هستند برای تبرک جستن به اندیشه های ناب حسینی و احساسات ما نیز چشم به راه گره خوردن به عواطف زلال سالار شهیدان و یاران سربلندش.

نقش همدلی در استواری عاشوراییان

سید علی محمدی متکازینی

مقدمه

نهضت حسینی واقعه ای عظیم و بی نظیر در تاریخ انسانی است؛ واقعه ای حماسی، عبرت آموز، سوزناک. دامنه این نهضت از شروع ماجرا تا عصر عاشورا و نیز پی آمدها و آثارش، چنان گسترده است که هرچه در این باره گفته و یا نوشته شود، در برابر آن دریای بیکران، اندکی بیش نیست و همه واقعیت های آن را نمی توان در نظری جامع بازگو کرد؛ زیرا این واقعه، میان رویدادهای تاریخی اسلام، یکی از مهم ترین حوادثی است که در توصیف آن گفته اند: «لا یوم کیومک یا اباعبدالله» و «لایوم کیوم الحسین». به همین دلیل، عاشورا محور معنوی، عاطفی و تبلور مفاهیم جاودانه و ارزش های ماندگاری است که پیام ها، غربت ها و درس های آن، سبب ایجاد همدلی نسل های بشری و همچنین، چراغ راه مظلومان و آزادی خواهان جهان خواهد شد.

در حادثه عاشورا، عده ای از خواص با آنکه، می توانستند با شناخت فرصت ها و موضع گیری مناسب، جلوی انحراف جنبش نبوی و علوی و به دنبال آن حاکمیت باطل را بگیرند،اما کوتاهی کردند. با این حال افرادی که با بصیرت کامل با امام، همراه و همدل شدند و در رکاب او عاشقانه شمشیر زدند و در نبرد نابرابر به شهادت رسیدند مجذوب شخصیت امام شدند و بی چون و چرا جان خود را در راه او، فدا کردند و نسبت به خواسته های امامشان، تردید نکردند. آنها آگاهانه با امام همدل شدند و در لحظه های خطر، صادقانه به میدان آمدند و از حریم اهل بیت علیه السلام جانانه دفاع کردند.

گذشت و ایثار این رادمردان، در حق امام خود به طور کامل به ثبت نرسیده است یا نام برخی از آنان تنها در فهرست شهدای کربلا باقی مانده است و اثری از ابراز احساسات آنان نیست، ولی همان تعداد اندک که به بهانه های مختلف دیدگاه هایشان درباره حسین بن علی علیه السلام بیان شده است، می تواند جلوه هایی از همدلی یاران با وفای امام حسین علیه السلام باشد. این پیوند ناگسسته، در سخنان تک تک یاران امام علیه السلام موج می زند. به همین دلیل، گفتار و رفتار یاران امام، بخش هایی از این همدلی و دلدادگی آنها در دشت کربلاست که به صورت کوتاه و اجمالی به گوشه هایی از عشق و وفاداری هفت نفر از ایشان به امام که اوج تجلی همدلی است، اشاره می شود.

همدلان عاشورائیان

شخصیت همدل

۱. حضرت عباس علیه السلام

او اولین فرزند علی علیه السلام از ام البنین است. حضرت علی علیه السلام درباره علت ازدواج خود با مادر ابوالفضل علیه السلام می فرماید: «فتلد لی غلاماً فارساً یکون عوناً لولدی الحسین فی کربلا به خاطر این که برایم پسر شجاعی به دنیا آورد تا در کربلا یاور فرزندم حسین باشد».

کارکرد همدلی

۱. رد امان نامه دشمن

۲. اعلام وفاداری به امام

۳. پرچم دار سپاه امام

۴. زنده ماندن بدون حسین ذلت است

۵. ولایت پذیری

نقش همدل

۱. فرمانده سپاه

۲. سقا

۳. محافظ خیام

۴. شهادت دردفاع از امامت

سرانجام همدلی

هنگامی که زینب علیها السلام امام حسین علیه السلام را دید که تنها از کنار نهر علقمه باز می گردد،. .. عرض کرد: «چرا برادرم عباس را با خود نیاوردی؟» امام علیه السلام فرمود: «خواهرم! هرچه خواستم بدن برادرم را بیاورم، دیدم به قدری اعضای بدنش بر اثر زخم ها از همدیگر گسیخته که نتوانستم، آن را حرکت دهم.» زینب علیها السلام این گفته را به زبان می آورد و می گریست، از جمله می گفت: «آه! از کمی یاور و فقدان برادر!» امام حسین علیه السلام فرمود: «آری، آه از فقدان برادر و شکستن کمر!» (کبریت الاحمر، ص۱۶۲)

تکریم همدلی

۱. امام صادق علیه السلام: «کانَ عَمُّنا عباسُ بْن عَلِی؛ نافِذَ الْبَصِیرَهِ صُلبَ الْاِیمانِ جاهَدَ مَعَ اَخِیهِ الْحُسَینِ علیه السلام و أبلی بَلاءً حَسَناً؛ عموی ما عباس پسر علی، بینشی تیز و دقیق و ایمانی محکم و استوار داشت، در رکاب برادرش با دشمنان جهاد کرد و به خوبی از عهده آزمایش الهی برآمد و به مقام شهادت رسید». (مامقانی،ج ۲: ص۱۲۸)

۲. امام سجاد علیه السلام: «واِنَّ لِلْعَبّاسِ عِنْدَاللهِ عزّوجلَّ مَنْزلَهٌ یغْبِطُهُ بِها جَمِیعُ الشُّهَداءِ یوْمَ الْقِیامَه؛ برای عباس در پیشگاه خداوند بزرگ مقامی بس ارجمند است که همه شهیدان در روز قیامت به آن مقام غبطه می خورند». (مجلسی، ج ۲۲: ص۲۷۴)

۳. در زیارت نامه آن حضرت که از سخنان امام صادق علیه السلام است چنین می خوانیم: «… المطیع لله ولرسوله ولامیرالمؤمنین والحسن والحسین صلی الله علیهم; [سلام بر تو ای بنده صالح و] مطیع خدا و رسولش و پیرو امیرمؤمنان و حسن و حسین که درود خدا بر آنان باد». (شیخ عباس قمی: ص۷۱۵)

شخصیت همدل

۲. نافع بن هلال

او از حاملان حدیث و از یاران حضرت علی علیه السلام بودکه در جنگ های صفین، نهروان و جمل در عراق همراه آن حضرت شمشیر زده است. (، ج ۱، ص۲۶۴)

کارکرد همدلی

۱. تجدید بیعت با امام

۲. تیرانداز ماهر در دفاع از حریم ولایت

۳. افتخار ماندن بر دین حسین و پدرانش

۴. حمایت همه جانبه از امام

نقش همدل

۱. پرچمداری در روز هفتم، برای آوردن آب

۲. حفاظت از امام به صورت پنهانی

۳. پیش مرگ

۴. شهادت در دفاع از امام

سرانجام همدلی

۱. سخن نافع بن علال به امام علیه السلام: ما از تقدیر خداوندی باکی نداریم و از ملاقات پروردگارمان هیچ کراهتی نداریم. ما بر مبنای نیات و بینش‎های خود رفتار می‎کنیم. هر که را شما دوست دارد، دوست می‎داریم و به او مهر می‎ورزیم و هر که با شما دشمنی کند، دشمن می‎داریم». (مقتل الحسین مقرم، ص۲۲۰)

۲. نافع هنگام رسیدن به فرات: نه به خدا سوگند، قطره‎ای از آن آب نمی‎نوشم در حالی که حسین و خاندان و یاران همراهش، همه تشنه‎اند». (ابصارالعین، ص۱۴۸)

۳. نافع بن هلال، در نبرد نابرابر با دشمن، نامش را روی تیرهای خود نوشت و آنها را مسموم کرد. او با تیرهای خود، دوازده نفر از سپاه عمر بن سعد را کشت و بسیاری را مجروح ساخت. هنگامی که تیرهایش تمام شد، شمشیر خود را برهنه کرد و حمله کنان فریاد زد: «من شیرمردی از قبیله جملی هستم. پیرو دین علی» لشکر با حمله دسته جمعی، او را هدف تیرها و سنگ های خود قرار دادند، بازوانش را شکستند و او را به اسارت گرفتند و به دست به شهادت رسید. (ناسخ التواریخ ج، ص۲۷۷ ـ ۲۷۹)

تکریم همدلی

۱. در زیارت ناحیه این گونه به «نافع» مورد سلام داده شده است: «السّلام علی نافع بن هلال البَجِلی المُرادی» (اقبال الاعمال، ج۳، ص۷۸)؛ سلام بر نافع پسر هلال بجلی مرادی.

شخصیت همدل

۳. قیس بن مسهرصیداوی

وی فرزند «خالد بن جندب» پسر «منقذ بن عمرو» از قبیله «صیدا» بنی اسد است. (ابصارالعین، ص۱۱۲)

کارکرد همدلی

۱. دومین سفیر امام

۲. پیک امام در رکاب مسلم

۳. رساندن نامه مسلم به امام

۴. همراهی امام در سفر کربلا

نقش همدل

۱. اطلاع رسانی (پیک مخصوص امام)

۲. مبارزه بی بدیل با دشمن

۳. متعهد به پیمان با امام

۴. شهادت

سرانجام همدلی

۱. ابن زیاد به قیس دستور داد، امام حسین و پدرش را لعنت کند. اما قیس بر امام و پدرش، درود فرستاد و ابن زیاد و پدرش را لعنت و مردم را به یاری امام دعوت کرد و از آمدنش خبر داد. آنگاه ابن زیاد، دستور داد او را از بالای قصر، [به پایین] پرتاب کردند. (دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ؛ ج۴، ص۳۸۷)

۲. امام حسین در شهادت ایشان فرمود: برخی از آنان به شهادت رسیدند و برخی از آنها در انتظار [شهادت] هستند و هرگز [عقیده خود را] تغییر نداده اند. بار خدایا! بهشت را منزلگاه ما و آنان گردان و میان ما و آنان در محل استقرار رحمتت، پاداش های ذخیره شده و مرغوب، جمع گردان». (دانشنامه امام حسین علیه السلام؛ ج۴، ص۳۸۷)

تکریم همدلی

۱. امام حسین علیه السلام پس از شهادت ایشان فرمود: قیس، دلیرانه به استقبال شهادت رفت و تا پای جان ایستاد و تزلزلی نیافت. (جواد محدثی)

۲. وقتی خبر شهادت او به امام حسین رسید، امام گریست و این آیه را تلاوت کرد. «برخی از آنها نذر خود را ادا کردند (به شهادت رسیدند) و برخی از آنها در انتظارند و هرگز پیمان خود را تغییر ندادند» (احزاب ـ ). بعد فرمود: «بارالها! منزل نیکویی برای ما و شیعیان ما آماده فرما و در قرارگاه رحمتت ما و آنان را جمع کن که تو بر همه چیز توانایی!» (منتهی الامال: ص۴۲۴)

شخصیت همدل

۴. بریر بن خضیر

او از تابعین امام علی علیه السلام، از قاری مسجد جامع کوفه و از قبیله همدان هاست است. وی چهل سال نماز صبح خود را به وضوی نماز عشاء به جای می‎آورد، و هر شب یک ختم قرآن می‎کرد. در زمان او کسی عابدتر از او نبوده، و مورد اعتماد امام سجاد علیه السلام و اهل حدیث نیز بوده است.(منتهی الآمال، ج۱: ص۶۶۱)

کارکرد همدلی

۱. مباهله با یزیدبن معقل

۲. جنگ با یسار

۳. مجادله با ابوحرب

۴. سخنرانی

نقش همدل

۱. ارشاد وراهنمایی از طریق مباهله، مجادله و سخنرانی

۲. شهادت

سرانجام همدلی

در روز عاشورا، بعد از آنکه بریر یزید بن معقل، رضی بن منقذ عبدی به اوحمله کرد و بریر او را بر زمین افکند و بر سینه او نشست. رضی یاران خود را فرا خواند. «کعب بن جابر عمرو اسدی» از پشت سر، به بریر حمله کرد. و نیزه خود را به کمر بریر کوبید. در این حال بود که بریر روی سینه رضی افتاد و سرانجام بریر با ضربات پی درپی

کعب به شهادت رسید. (قاموس الرجال، ج: ص)

تکریم همدلی

۱-در تکریم و همدلی می خوانیم («السلام علی بریر بن خضیر.»)

شخصیت همدل

۵. حبیب بن مظاهر

او از اصحاب خاص و همدل بود و در جنگ ها در کنار امام علی جنگید. (ابصار العین، ص۵۶)

کارکرد همدلی

۱. دعوت امام به کوفه

۲. حمایت از مسلم بن عقیل در کوفه

۳. درخواست امام از حبیب برای یاری

۴. موعظه دشمن

۵. رد امان نامه دشمن

۶. اظهار وفاداری

نقش همدل

۱. فرمانده جناح چپ

۲. شهادت

سرانجام همدلی

۱. در شب عاشورا، وقتی از نگرانی

، درباره وفاداری یاران امام آگاه شد، اصحاب را جمع کرد و نزد امام رفتند و اعلان کردند تا آخرین قطره خون خود از خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله حمایت خواهند کرد. (موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام، ص)

۲. مردی بر حبیب حمله ور شد و حبیب او را به قتل رساند. دیگری با حبیب نبردکرد و او را بر زمین انداخت، حبیب خواست از زمین برخیزد اما از راه رسید و با شمشیر، حبیب را نقش بر زمین کرد. سپس از اسب پیاده شد و سر

مبارک حبیب را از تن جدا ساخت…و سر مبارکش را برگردن اسب آویزان کرد و به کوفه آمد و آن را نزد عبیدالله برد. (مقتل الحسین للخوارزمی، ج: ص)

تکریم همدلی

۱. امام حسین علیه السلام خود را بر بالین حبیب رسانید و فرمود: «خودم و اصحاب وفادارم را نزد خدا احتساب می‎کنم.» (الحسین علیه السلام خوارزمی، ج۲: ص۱۹۲) پس از آن، امام مکرر این آیه را تلاوت می‎فرمود: «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ؛ ما از آن خداییم و به سوی او باز می‎گردیم.» (بقره: ۱۵۶؛ مقتل الحسین مقرم، ص، ۳۰۱)

۲. امام فرمود: آفرین بر تو ای حبیب تو مردی فاضل بودی که در یک شب، قرآن را ختم می‎کردی. (موسوعه کلمات الامام الحسین، ص۴۴۶، ش ۴۲۴: ص۲۳۱)

۳. در زیارت ناحیه مقدسه آمده است: «السلام علی حبیب بن مظاهر الاسدی؛ درود بر تو ای حبیب بن مظاهر اسدی». (اقبال الاعمال، ج۳: ص۷۸ و ۳۴۳)

شخصیت همدل

۶. مسلم بن عوسجه

او از صحابی بزرگوار پیامبر صلی الله علیه و آله و یار دیرین امام علی علیه السلام و از اهالی کوفه و از اصحاب حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام است او از زمره مردانی بود که وقتی مسلم بن عقیل به کوفه وارد شد، از مردم برای او بیعت گرفت. (ابصارالعین، ص۱۰۷)

کارکرد همدلی

۱. زمینه ساز قیام حسینی

۲. همدلی آگاهانه از روی شعور

۳. غیرت حیدری

۴. شناسایی جاسوس

۵. حمایت از سفیر امام

۶. دفاع از خیام امام

نقش همدل

۱. مدافع حریم امام

۲. شهادت

سرانجام همدلی

۱. وصیت مسلم به حبیب بن مظاهر: تو را به بهشت بشارت می دهیم. تقدیر چنین است که به زودی به تو پیوندم. اگر این گونه نبود، برای پیوند دینی و خانوادگی که میان ماست، دوست داشتم خواسته های تو را بشنوم و بدان جامعه عمل بپوشانم. مسلم با اشاره انگشت امام خود را نشان داد و گفت تو را وصیت می کنم که تا پای جان از او حمایت کنی. حبیب گفت: به خدای کعبه قسم آن حضرت را یاری خواهم کرد. (بحارالانوار، ج ۴۵: ص۱۹)

۲. امام علیه السلام به همراه حبیب بر بالین مسلم آمد وبا سپاس از تلاش او فرمود: «رَحِمَک اللهُ یا مُسْلِمُ! مِنْهُمْ مَّنْ قَضَی نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَّنْ ینْتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلا؛ خدا تو را رحمت کند ای مسلم! بعضی از آنان (مؤمنان) به پیمان خود) شهادت در راه خدا (عمل کردند و بعضی از آنان در حال انتظار به سر می برند و عهد و پیمان خود را تغییر نداده اند). (احزاب: ۲۳)

تکریم همدلی

۱. امام حسین درباره مسلم بن عوسجه فرمود: «خدای متعال تو را دور نگرداند و قاتل تو را لعنت کند، همانند لعن کسانی که آنها را به صورت میمون و خوک در آورد. (مقتل الحسین خوارزمی، ج ۲ ـ ۲۳)

۲. در زیارت ناحیه مقدسه آمده است: «السلام علی مسلم بن عوسجه الاسدی… و کنت اول من شری نفسه و اول شهیدٍ شهدالله… فقال: یرحمک الله یا مسلم بن عسوجه و قرا فمنهم من قضی نحبه و منهم من یتنظ و ما بدلو تبدیلا. لعن الله المشترکین فی قتلک. سلام خدا برتو ای مسلم فرزند عوسجه اسدی… تو نخستین فداکاروشهید راه خدا بودی… سپس فرمود: از مؤمنان کسانی هستند که پیمان خود را به آخر بردند و در راه او کشته شدند و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر وتبدیل در عهد وپیمان خود ندارند». (احزاب: ۲۳) (مجلسی، ج ۴۵: ۶۹)

شخصیت همدل

۷. عابس بن ابی شبیب شاکری

او از قبیله بنی شاکر و از رجال شیعه است حضرت علی علیه السلام در روز صفین در حق قبیله اش فرمود: «لو تمّت عدّتهم ألفاً لعبد الله حق عبادته؛ اگر تعداد آنها به هزار نفر می رسید خدابه شایستگی عبادت می شد.» (ابصار العین، ص۷۴ و ۷۵)

کارکرد همدلی

۱. وفاداری عابس به مسلم بن عقیل

۲. حضور مؤثر در کربلا

۳. فداکاری در نماز ظهر عاشورا

نقش همدل

۱. پیک مسلم

۲. هم سفر امام از مکه تا کربلا

۳. حمایت از امام

۴. مشارکت در نبرد عاشورا

۵. شهادت

سرانجام همدلی

۱. به دستور عمر سعد، او را از اطراف سنگباران کردند. او، زره از تن و کلاه خود از سر برداشت و عریان شد و با تیغ بر دشمن حمله کرد و یک تنه آن قدر جنگید تا در قلب میدان و محاصره دشمن به شهادت رسید. (انصارالحسین، ص۸۰) سر او را از پیکرش جدا ساختند. سر مطهرش در دست عده ای بود و هر کدام مدعی بودند که من بودم که را کشتم، تا به جایزه ای دست یابند. (انصارالحسین، ص۷۴)

۲. عابس در لحظه آخر عمر با برکتش به امام عرض کرد: «السّلام علیک با ابا عبدالله علیه السلام اشهد انّی علی هداک و هدی ابیک؛ سلام بر تو ای ابا عبدالله علیه السلام، من گواهی می دهم که به راه شما و پدر شما استوارم و به راه راست هدایت می یابم»، پس از کسب اجازه از امام علیه السلام راهی میدان جنگ شد. (سماوی، ص۱۳۸)

تکریم همدلی

درباره او ازامام علیه السلام از وی چنین یاد شده است: «السلام علی عابس بن شبیب الشاکری.» (مجلسی،

ج۴۵: ص۷۳) مرحوم نیز درباره او گفته است: «السلام علیک یا عابس بْنِ ابی شبیب الشاکری اشْهَدُ انَّک مَضیت علی مامضی علیه البدریون والمجاهدون فی سبیل اللَّه؛ درود بر تو ای عابس بن ابی شبیب شاکری، گواهی می دهم آنچه ـ از مصائب ـ بر رزمندگان بدر و مجاهدین راه خدا گذشت بر تو نیز وارد شده است». (قمی، ص)

شخصیت همدل

۸. جون بن حوی

او بنده سیاه ابوذر غفاری است که نزد امام آمد و برای مبارزه اجازه میدان خواست امام علیه السلام در ابتدا اجازه نداد ولی جون به امام عرض کرد: به خداسوگند که از شما جدا نگردم تا خون سیاه من با خون شریف شما آمیخته شود…»

کارکرد همدلی

۱. همراه امام از مدینه تا کربلا

۲. حضور در میعادگاه عاشورا

نقش همدل

۱. همراه امام از مدینه تا کربلا

۲. رزمنده ناب

۳. با اجازه امام وارد میدان شد

۴. شهادت

سرانجام همدلی

۱. او در روز عاشورا از امام حسین علیه السلام اجازه رزم خواست. اما امام به او اذن جهاد ندادند و حضرت فرمودند: ما تو را برای ایام عافیت و آسودگی خریداری کردیم ولی الآن خود را گرفتار نکن. «جون» خود را بر قدم‎های امام انداخت و بر آن بوسه می‎زد و می‎گفت: ای فرزند رسول خدا! من برای آسودگی خاطر خویش در گرفتاری از شما کمک می‎گرفتم. من خود می‎دانم که بوی خوشی ندارم، خویشانم افرادی فرومایه‎اند و رنگم سیاه است. اما شما بر من از آن نفس بهشت گونه‎تان بدمید تا خوشبو شوم، شرافت خویشاوندی یابم و سیمایم سفید شود. به خدا قسم از شما جدا نخواهم شد تا این خون تیره‎ام با خون پاکتان مخلوط شود. آن گاه امام او را اجاره رزم دادند. (مقرم، ص۳۱۳)

تکریم همدلی

۱. زمانی که جون به زمین افتاد، اباعبدالله الحسین علیه السلام بر بالینش آمد و در حق او این گونه دعا فرمود: پروردگارا! سیمای او را سفید کن و او را خوشبوی گردان و با محمد صلی الله علیه و آله محشورش نما، و بین او و محمد و آل محمد، آشنایی برقرار ساز. (سماوی، ص۱۷۷)

۲. از امام زین العابدین علیه السلام نقل شده است: هنگامی که بنی‎اسد برای دفن شهدا، به معرکه جنگ آمدند، بعد از چند روز دیدند که بوی خوشی (چون مشک) از اندام جون متصاعد است. (همان، ص۱۷۷)

۳. در زیارت ناحیه این گونه آمده است: «السلام علی جون بن حوی ابن حری مولی ابی ذر الغفاری؛ سلام بر جون غلام ابی ذر غفاری».

شخصیت همدل

سعید بن عبدالله حنفی

او یکی از یاران همدل بود و در روز عاشورا و هنگام نبرد از امام علیه السلام حفاظت کرد تا نماز بخواند. پس از اتمام نماز بر اثر جراحات ناشی از تیرباران، شهید شد.

کارکرد همدلی

۱. حمایت از امام

۲. وفای به عهد

۳. دعوت از امام حسین

۴. وفاداری در شب عاشورا

۵. ارشاد از راه سخنرانی

نقش همدل

۱. همراه امام

۲. حامل آخرین نامه کوفیان به امام

۳. شهید نماز

سرانجام همدلی

۱. ظهر عاشورا که امام حسین علیه السلام در زیر باران تیرها به نماز ایستاد او بدن خویش را سپر تیرها کرد و درد تیرها را با تمام توان در صورت و سینه و پهلوی خود به جان خرید: سعید با اصابت سیزده تیر در بدنش برزمین افتاد و به شهادت رسید. (اللهوف، ص۴۸)

۲. او در آخرین لحظات عمر خویش یک مرتبه احساس کرد امام بالای سر او ایستاده است. با اینکه سعید در شب عاشورا به اشاره امام، جای خود را در بهشت دیده بود اما در آخرین لحظات چشم خود را باز کرد و بار دیگر امام را مخاطب قرار داد تا از دو لب او بشنود که خدا عملش را قبول کرده است یا نه. ازاین رو، گفت: «اوفیت یابن رسول الله؛ ای فرزند رسول خدا، آیا وفا کردم؟» امام پاسخ دادند: «نعم انت امامی فی الجنهغ آری. تو وظیفه اسلامی و انسانی خود را به خوبی انجام دادی و تو پیش از من در بهشت برین هستی». (حائری