پاورپوینت کامل عرفه و روز نیایش ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عرفه و روز نیایش ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عرفه و روز نیایش ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عرفه و روز نیایش ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

ابراهیم اخوی

نکته ها

۱. یکی از مصادیق همدلی و همزبانی جامعه اسلامی، وجود ادعیه مشترکی است که به تعبیر امام راحل در وصیت نامه الهی ـ سیاسی خود، از افتخارات ما به شمار می آید. دعاهای زیادی وجود دارند که جامعه دینی را برای حضور در آن فرا می خواند. دعای عرفه، از آن شمار است که هر ساله با فرا رسیدن روز نهم ذی حجه، حاجیان شیعه حاضر در مکه و شیعیان دیگر نقاط جهان، پای مناجات امام حسین علیه السلام می نشینند و دل و جان را با زلال معرفت حضرتش، شست وشو می دهند.

۲. در آموزه های دینی تأکید شده است که دست خداوند با جماعت است و از مسلمانان درخواست کرده اند برای اجابت سریع تر دعا، آن را به صورت جمعی از خداوند بخواهند یا تأکید شده است که در حق یکدیگر دعا و برای هم طلب خیر کنید. هر یک از دو پیشنهاد زیبا که اجرایی شود، موجی از همدلی را میان اهل ایمان و جامعه دینی، راه می اندازد که برکت آن فراوان خواهد بود.

۳. نیایش سبب برون رفت ما از خودخواهی و به دنبال آن شکستن بن بست هایی است که در برابر ما قرار گرفته اند. زمانی که وجود خود را به قدرتی توصیف ناپذیر به نام خداوند گره می زنیم، توانی فراوان می یابیم که نگرانی ها، ناامیدی ها و احساس ناتوانی در آن جایی ندارد. فرد مرتبط با دعا، دیگر تاریکی و ندانم کاری را با خود جابه جا نخواهد کرد و به کمک پروردگار با ابزارهایی چون دعا، از تاریکی دهشتناک به روشنایی آرام بخش گام می نهد. این هم افزایی معنوی، یکی از بهترین روش های سلامت روان در افراد است که به دنبال آن جامعه ای سالم و پویا نیز شکل خواهد گرفت.

۴. دعای عرفه، ارتباطی قوی و سازنده با خداوند ایجاد می کند، به طوری که از شمردن نعمت های خداوند در طول زندگی هر فرد آغاز شده، به اعترافی جانانه نسبت به کم کاری ها و بدکاری های افراد می رسد. چنین نگاه جامعی، به هر فرد پیام می دهد که اندیشه ای برای مدیریت رفتار خویش برگزیند و به آنچه در قبال خود و دیگران پیش می گیرد، مسئولیت پذیر باشد.

۵. اشک و شوق، دو دستاورد دعای عرفه هستند. اشک از آنچه که نباید می کردیم، اما مرتکب شدیم و شوق به دلیل اینکه در فراخوان خداوندی شرکت کردیم که همه لحظه های زندگی به یاد ما بوده و حمایت ویژه اش را به ما ارزانی داشته است. امید به بخشش از سوی چنین خدای بزرگی نیز امیدی عاقلانه خواهد بود.نیایش و توکل، عوامل آرامش روح انسان

عوامل آرامش روح انسان

خلیل سلطان القرائی

در گستره هستی، انسان والاترین مقام را با مقدس ترین روح صاحب شد و تعهد نگهداری این مقام و منزلت را با خدای خویش بست و با اقرار به پروردگاری وی، از حریم مقدس انسانی پاسداری کرد. انسان علم خود را در بوته عمل از صافی گذراند و ایمان خویش را با نیایش، صفا و جلا داد و با توتیای عبادت، دیدگان خود را نور بصیرت بخشید و بدین وسیله از تنگنای بی پناهی و تنهایی نجات یافت و در پناه ذات اقدس الهی، که جاودانه و همیشگی است، قرار گرفت. در اینجا رابطه عبد و معبود و مقوله عبادات مطرح و باب گفت وگوی مسائل عبادی و دینی از بعد روان شناسی باز می شود. در این مقاله به دو عامل دعا و نیایش و توکل اشاره می شود و به یاری خداوند، ارتباط آنها را با مسائل روانی انسان بیان خواهیم کرد.

۱. دعا و نیایش

«دعا» از نظر لغوی، به معنی میل دادن و متوجه کردن چیزی به خود به وسیله کلام و صداست. معنی روشن آن، طلب کردن است. دعا در اصطلاح بدین معنی است که یک فرد نیازمند و فرودست از فرد برتر چیزی را با خضوع و خشوع بخواهد.

دعا و نیایش، نیاز هر انسان رشدیافته است. به عبارت دیگر، نیاز در برابر بی نهایت بزرگ، همیشه همراه آدمی است و آدمی را با شوق و شعور به دعا می خواند؛ یعنی دعا و نیایش بدون شعور و ژرف اندیشی نیست، بلکه خواهشی است که از بصیرت و شناخت سرچشمه می گیرد؛ زیرا انسان به بزرگی و عظمت صاحب نیایش پی برده، خود را در مقابل عظمت و آستان مقدسش، نیازمند دانسته است. نماز شیوه ای از نیایش و عالی ترین راه سپاس گزاری است. اگر ما به دعوت خداوندی به روح نیایش (نماز) توجّه کنیم، خواهیم دید که شرایط، جهت و هدف آن توجه به یک مبدأ است، یعنی توحید؛ به گونه ای که توحید نظر انسان را از همه جا می برد و به سوی خود جلب می کند. خداوند در آیه ۹ سوره طه می فرماید: «نماز را برای یاد من به پا دار.» این ندا آدمی را به خلوص دعوت می کند. روی همین اصل، قرآن مجید در آیه نه سوره منافقون به اهل ایمان هشدار می دهد که مال و اولادتان، شما را از یاد خدا بازندارد و شما را از اقیانوس ابدیت جدا نسازد؛ چون جدا شدن از آنجا، آدمی را به خسران می اندازد.

ایمان و اعتقاد و به طور کلی دین گزینی یعنی آرامش دل. خداوند در آیه ۲۸ سوره رعد می فرماید: «آنها که به خداوند ایمان آورده اند و دل هایشان به یاد خدا آرام می گیرد، آگاه باشید که با یاد خدا، دل ها آرامش می یابد.» از فواید دعا و نیایش (نماز)، زدودن غم دل ها و درد دل گفتن با خالق خویش است؛ چون انسان همواره نیازمند است که گرفتاری ها و دردهای خویش را به دیگری بگوید، در غیر این صورت انسان قادر به حیات نیست، قدرت زندگی اش از دست می رود و با مشکلات روانی روبه رو می شود. اگر ذکر خدا (نماز و دعا) برای انسان اعتماد و اطمینان قلبی و آرامش جان و دل نیاورد، مصداق مفهوم آیات سوره ماعون می شویم که می فرماید: «وای بر نمازگزارانی که دل از یاد خدا غافل دارند و از حقیقت و روح آن غفلت کنند آنها که همانا ریا و خودنمایی می کنند». شاعر شهیر تبریزی، صائب، می فرماید:

سر را به زمین چرا نهی بهر نماز

آن را به زمین بنه که در سر داری

با دقت بیشتر به مطلب درمی یابیم اگر سخن از دعا و نیایش (نماز) به میان می آید، به دین بخصوصی، مثلاً اسلام، اختصاص نمی یابد، بلکه همه ادیان الهی این خصوصیات را دارند؛ یعنی تمام ادیان الهی در مقابل رستگاری بشر و سعادت وی، مسئولیت سترگ دارند. اعتلای بُعد معنوی و سلامت روحی و بهداشت روانی, یکی از این مسئولیت های دینی است که در همه ادیان دیده می شود و کامل ترین صورتش در دیانت مقدس اسلام، تجلی کرده است. دین مبین اسلام دعا و نیایش را عبادت به شمار می آورد و عبادات را آرام کننده دل ها می داند.

تحقیقات نشان داده اند برای اسکیزوفرنیای حادّ و حملات مانیک، در موارد قصد خودکشی، واکنش مرگ، جامعه ستیزی و الکلیسم، درمان به وسیله دعا و نیایش در حدّ بسیار بالایی مؤثر است. ۴۹% آزمودنی ها معتقد بودند که عقاید مذهبی، آنان را از سقط جنین، همجنس بازی یا تجارب جنسی پیش از ازدواج بازمی دارد و ۲۸% دیگر که مذهبی نبودند اظهار داشتند که به وسیله دعا و نیایش از این رفتار دوری گزیدند. (صادقی جهانبهان، محمود، صفحه ۷۶)

۲. توکل

درباره توکل به خدا تحقیقات و بررسی های چشمگیری انجام شده است. در قرآن مجید مشتقات توکل در ۴۸ آیه از ۲۸ سوره و ۷۰ بار آمده است. هشت آیه وجود دارد که به روشنی رابطه ایمان و توکل را مطرح می کند و اثر مستقیم ایمان را بر توکل نشان می دهد: آیات ۱۱۹ سوره آل عمران، ۵۲ سوره توبه، ۱۵ سوره مائده، ۱۲ سوره مجادله، ۱۵ و ۱۶ سوره ابراهیم، ۱۴ سوره تغابن و ۶۴ سوره انفال و آیات دیگر شاهد این مدعا هستند.

علمای بزرگ و اهل فن مانند ملا محسن فیض کاشی در محجه البیضاء در باب توکل می گوید: «آگاه باش که توکل از درهای ایمان است و تمام درهای ایمان منظم نمی شوند، مگر به «علم، حال، عمل» یعنی منظم شدن توکل به علم است که ثمره آن عمل و منظور از حال، توکل است.

می توان این سه اصل یعنی علم و حال و عمل را از نظر شناختی، عاطفی و رفتاری مطالعه کرد.

الف) بعد شناختی توکل

این حیطه به ادراک رابطه مخلوق با خالق خود، جهان و پدیده های هستی ارتباط پیدا می کند. حالت توکل در روح انسان، آدمی را به این اعتقاد سوق می دهد که فاعل مؤثری جز خدا و قدرتی بالاتر از او نیست. به عبارت دیگر، حکمت خدا بالاترین حکمت هاست و تمام موجودات زیر سایه قدرت وی و تسبیح گوی او هستند. با دقت در معنای کلامی توحید به این معنی می رسیم که بیش از یک اصل فاعلی در جهان، موجود نیست و دیگران اسباب هستند. چنین کسی ضمن استفاده از اسباب، مسبب الاسباب را فراموش نمی کند. فرد متوکل علاوه بر اینکه برای رسیدن به موفقیت تلاش می کند، خواست خدا را هم در نتیجه آن مؤثر می داند و به او اعتماد دارد. چنین فردی اگر در کارها، موفق نشود، احساس یأس و اضطراب نمی کند و اگر پیروز شود مغرور و خودخواه نمی شود؛ زیرا اسناد امور را به خداوند متعال وامی نهد. اسناد امور به خدا عبارت است از: اعتقاد به اینکه تمام اتفاقات با علم و خواست خداوند در عالم رخ می دهد و هیچ اتفاقی نمی افتد مگر با خواست و علم خداوند متعال. (غباری: ۱۳۷۷) استناد دادن کارها و اتفاق ها به خواست خدا به طور طبیعی بر آرامش روحی و قلبی انسان، اثر می گذارد. توکل، اضطراب و تشویش را در فرد متوکل از بین می برد. در حقیقت، اشخاص متوکل به پناهگاهی رو می آورند که در آن، به سوی امیدواری باز است. «افراد متوکل در مشکلات به حصار توکل روی آورده اند که فردی را یارای پیروزی بر آن نیست، لذا اضطراب و خوف برای آنان معنی ندارند». (همان)

نتیجه آنکه متوکلان به پیش آمدها، معنایی غیر از معنای ظاهری می دهند. اگر اتّفاقی پیش آید، خواست و اراده خداوند را در آن دخالت می دهند و به این آیه متوسل می شوند: «چه بسا ناخوش دارید چیزی را در حالی که خیری در آن باشد و چه بسا چیزی را خوش آیند بدانید در حالی که بدی در آن است. خداوند می داند در حالی که شما نمی دانید». (بقره: ۲۱۶)

ب) بُعد عاطفی توکل

در این حیطه انسان با اعتماد و اطمینان به قدرت و شفقت خداوند، درون خود آرامش و اطمینان قلبی احساس می کند و بر اثر این آرامش و اطمینان، به لطف و یاری خدا، بیشتر امیدوار می شود. برخی از مواردی که در حیطه عاطفی توکل می توان مطرح کرد جزو نتایج توکل نیز می توانند باشند. به عنوان مثال:

اول ـ آرامش و اطمینان قلبی

خداوند در قرآن، به این موضوع اشاره می کند: «آنان که ایمان آورده اند دل های آنان، با یاد خدای متعال از اطمینان و آرامش برخوردار است.» (رعد: ۲۸) افراد متوکل بر اثر ایمان درونی خود, آرامش و اطمینانی احساس می کنند که افراد دیگر چه بسا آن را ندارند. البته میزان آرامش هر کس متناسب با میزان توجه او به خداست. دل هایی که توجه به خدا دارند، خود را به اقیانوس قدرت روحی و معنوی متصل کرده اند.

دوم ـ امیدوار بودن به خداوند

از دیگر ابعاد توکل در حیطه عاطفی، امیدواری به لطف و رحمت خداوند است. خداوند در آیه ۵۲ سوره زمر می فرماید: «بگو به بندگان من، بندگانی که بر خویشتن، بیش از اندازه ضرر و زیان رساندند، از رحمت خداوند، ناامید نشوند.» یا در آیه ۵۶ سوره مبارکه حجر می فرماید: «کیست که از رحمت پروردگارش ناامید گردد، مگر آنکه از گمراهان باشد».

سوم ـ رضا و خشنودی

یکی دیگر از ابعاد توکل به خدا در حیطه عاطفی، رضا و خشنودی است؛ یعنی تسلیم شدن در مقابل خواست خداوند و خرسندی از آنچه خداوند برای او مقرر داشته است. خشنودی و رضایت از آنچه خدا به انسان داده است یکی از هدایا و پاداش های خداوند به انسان است. روایتی از مولای متقیان علی علیه السلام آمده است که می فرماید: «مَنْ رَضی مِن الله بما قَسَمَ لَهُ اِسْترح بدنه؛ هرکس به آنچه خداوند برایش نصیب کرده است، راضی باشد، راحت و آسوده می شود». (مجلسی, ج۶۸)

ج) بعد رفتاری توکل

توکل منافی اقدام و عمل نیست؛ یعنی متوکل به خدا کسی است که افزون بر تلاش، و عمل و تدبیر از این نیروی باطنی استفاده می کند. خواجه نصیر طوسی در کتاب اخلاق ناصری می گوید: «توکل حالتی است قلبی و سعی و کوشش و عمل مجموعه حرکات بدنی است و بدیهی است که حالت قلبی و حرکات بدنی غیر قابل جمع نیستند.» در صفحه ۸۵ همین کتاب می گوید: «توکل آن بود که در کارهایی که حواله آن به قدرت و کفایت بشری نبود و رأی و رؤیت خلق را در آن مجال تصرفی صورت نبندد، زیاده و نقصان و