پاورپوینت کامل وفات حضرت معصومه علیها السلام ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وفات حضرت معصومه علیها السلام ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وفات حضرت معصومه علیها السلام ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وفات حضرت معصومه علیها السلام ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

برداشت هایی از زیارت نامه

ابراهیم اخوی

از ویژگی های اختصاصی حضرت معصومه علیها السلام، داشتن زیارت نامه از سوی امام معصوم است. این زیارت نامه، بخش های زیبایی دارد که توجه به آنها، می تواند ما را با شخصیت آن بانوی بزرگ، بیش از پیش آشنا کند و مقام ایشان را بازگو کند و همانند دیگر زیارت نامه ها با سلام به پیامبران بزرگ آغاز می شود و با درود بر ائمه اطهار علیهم السلام ادامه می یابد.

دختر آفتاب

در زیارت نامه حضرت معصومه علیها السلام با بهترین هایی که هستی به خود دیده به ایشان اشاره شده و این بانوی گرانقدر را دختر پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله، حضرت خدیجه و فاطمه علیها السلام، دختر امیر مؤمنان علی علیه السلام، دختر امام حسن و امام حسین علیهما السلام، دختر ولی خدا، خواهر ولی خدا و عمه ولی خدا می خوانند که نشانه شرافت ممتاز این بانوست.

ارتباط عارفانه و ابدی

یکی از تقاضاهای زائر هنگام زیارت حضرت کریمه اهل بیت علیها السلام این است که خداوند بر پایه معرفت و به درازای ابدیت، بین او و حضرت معصومه پیوندی ایجاد کند تا در پرتو آن، بهشت با تمام مواهب وصف ناشدنی اش، ارزانی وی شود.

حضرت معصومه علیها السلام واسطه ای میان زائر و معبود است؛ زیرا مقامی بسیار والا دارد که در زیارت نامه هم به آن تصریح شده است. همچنین در این زیارت نامه از روزهای روشنی یاد می شود که در آن روزها ظهور رخ داده و شادمانی فراگیر، نصیب دوستان اهل بیت علیهم السلام می شود. زائر از خداوند تمنا دارد که او را در زمره پیروان پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله درآورد و معرفت خوبان را از وی نگیرد؛ متاع گران بهایی که در دنیای پرشبهه و سراسر رمز و راز امروز، بیش از هر زمان دیگری به آن محتاجیم.

مایه تقرب

هدف از زیارت، نزدیک شدن به خداوندی است که از ما خواسته برای رسیدن به او از وسایل و واسطه ها بهره گیریم تا بپذیریم خدایی شدن، افسانه نیست و کسانی بوده اند که این مسیر را تا انتها سیر کرده اند و می توانند ما را در چنین رشد همه جانبه ای کمک کنند.

یادآوری اسوه ها، فنی است که ما را به سوی تعالی شدن سوق می دهد. زمانی که با فنّ صلوات، به یادآوری کامل ترین اسوه پیشنهادی خداوند پیوند می خوریم، گام های ذهنی را به سمت موفقیت جامع برداشته ایم. زمانی که این رویکرد به رفتار زیارت افزوده شود، سرانجامی زیبا چون پذیرش حق و تسلیم در برابر خواست الهی را به دنبال خواهد داشت که محصول آن، برگزینی رفتارهای دینی و زندگی بر اساس آموزه های اسلامی است.

نعمتی به نام تسلیم

لحظه های زیادی در زندگی پدید می آیند که هیچ برنامه برای رویارویی با آن نداریم. گاه به رفتارهای بی حساب، چنگ می اندازیم و زمانی زبان به گلایه و شکوِه می گشاییم. میوه این دو واکنش، تغییر نتیجه نخواهد بود، بلکه ناآرامی بیشتر و احساس ناتوانی فزون تری را در کام ما خواهد ریخت.

در مقابل، پذیرفتن و اعتماد کردن، می تواند روحیه بهتری به ما بدهد. درست مانند زمانی که با اعتماد به تشخیص و توانایی پزشک، خود را به تیغ جراحی او می سپاریم و در انتظار بهبود می نشینیم. هنگامه بیماری، زمان تسویه حساب با خود و جست وجوی ریشه های واهی بروز آن نیست تا خودمان را به باد سرزنش بگیریم؛ بلکه زمان آمادگی برای ایجاد وضعیتی بهتر است که سلامت دوباره را تجربه کنیم و تمام تلاش خویش را برای رهایی از آن به کار بندیم.

در این صورت، اگر درمان کارساز شد که به نتیجه دلخواه رسیده ایم و اگر ناموفق بود، باز از اینکه به وظیفه خویش در مقابل سلامت؛ این امانت الهی، عمل کرده ایم، خاطری آسوده خواهیم داشت. اعتماد به خداوند، در زمره اعتمادهای معنوی است و به ما آرامشی شگرف می بخشد و هر اتفاقی که در اطراف ما می افتد، با گره خوردن به خواست خدا و برنامه ای که او برای ما چیده، دوست داشتنی خواهد بود. به طور قطع اعتماد به خداوند، به معنای دست روی دست گذاشتن نیست؛ بلکه دل سپردن به قدرت او برای نتیجه بخشی تمام کارهایی است که انجام می دهیم یا دیدن لبخند رضایت او در پایان مسابقه ای است که شاید به ظاهر، در آن موفق نباشیم.

این نگرش، موجی از امید و آرامش را در دریای جان ما نوید می دهد و توانی تازه در آن می دمد. تسلیم در برابر خواست الهی، بالاترین نقطه ایمان و اوج توانمندی است. به قول حافظ: «در دایره قسمت، ما نقطه تسلیمیم لطف آنچه تو اندیشی، حکم آنچه تو فرمایی» و در زیارت نامه حضرت، از خداوند، روحیه تسلیم در برابر او را می خواهیم.

عاقبت بخیری

یکی از رهاوردهای زیارت نامه حضرت کریمه اهل بیت علیها السلام، تمنای عاقبت بخیری در زندگی است. مروارید درخشانی که در دریای پرتلاطم زندگی، گاهی به دشواری به دست می آید و سرنوشت نهایی ما را دستخوش تحول می کند. زائر از خداوند می خواهد چنین جایگاهی که در آن سراسر آرامش، محبت به اهل بیت، تسلیم در برابر خدا و میل به سرانجام نیکوست، از او دریغ ننماید و شوق ماندن و تکرار این زیارت را در دل او زنده نگهدارد. زائر در پایان از خداوند می خواهد تا با عملی پذیرفته شده از صحن و سرای بانوی آفتاب، بیرون رود و خود را برای زندگی بهتر و آرامش آماده کند.

متن ادبی

به ضریحت دخیل می بندم حضرت باران

قربان صحرائی چاله سرائی

سلام بر تو ای بانوی آب و آیینه و آفتاب؛

من یکی از کمترین خادمان توأم. خادمی که به پوشیدن لباس نوکری زوّار تو افتخار می کند. حضرت بانو، هرگاه به قصد خدمت گزاری زائرانت راهی می شوم تا به آستان فرشته سرایت درآیم، تمام مسیر رسیدن به حرم باصفایت، برایم به شکل دیگری طی می شود.

در آن هنگامه احساس می کنم خودم نیستم و تو، مرا چنان مجذوب خود کرده ای که خویشتن را ذره ای از خاک تو می بینم. این گونه است که در دلم طاق نصرت برپا می کنم و برایت محرابی می گشایم و آیینه آن را به سویت می تابانم تا آنچه از مدح و ثنای تو بر قلبم جاری می گردد به سمت تو روان شود.

ای کریمه ای که آوازه ات در هرکران پیچیده است و بر عرشیان شناخته شده تری تا بر فرشیان، تو از دل فرشیان بهتر از خودشان آگاهی که تمام دلخوشی و امید زائرانت به کرامت و مهربانی توست. کرامتی که همچون چشمه ساری زلال و پرآب می جوشد و بر زائران کوی تو جاری می شود.

کوچه به کوچه و خیابان به خیابان این شهر را می پیمایم تا در حرم امن و امین تو، شرف حضور یابم. هرگاه دیدگان ناقابلم به تلألؤ گنبد طلایی بارگاهت، روشن می شود که میان گلدسته ها و مناره های دست به آسمان فرازکرده می درخشد، خیال می کنم؛ بلکه باور دارم تو منتظرم هستی شبی بیایم به پابوست تا خیس کرامتم کنی از ترنم باران مهرت.

حضرت بانو، بارش باران کرامتت، تنها برای این دل کویری من نیست، بلکه همه زائران شیفته و عاشقت زیر آبشارش قرار گرفته و می گیرند تا تو ارزانیشان فرمایی.

مرحبا به این شیفتگی و عاشقی. آفرین بر این دلدادگی و مهر و علاقه. بانوی، من برای زائرت قیافه ظاهری و نوع پوشش و حتی رنگ لباس خادمان درگاهت مهم است که چگونه باشد.

حضرت بانو، عجب زائران شیفته ای داری تو. اعتراف می کنم شبی که نوکری آنان می کنم که به پابوسی تو می آیند، شب پادشاهی من است. شبی که آن را با هیچ چیز عوض نمی کنم. باور دارم آن شب اصلاً عوض کردنی نیست.

ای کوثر عصمت، مرحبا به کرامت و رأفتت که از گوشه گوشه این عالم خاکی، شیفته و عاشق جلب و جذب می کنی. گاهی زائرانت برای خادمانت شرط هم می گذارند. فراموش نمی کنم آن زائرانی که از حومه بغداد آمده بودند و با همان لهجه خاص بادیه نشینان عرب از این نوکر درگاهت، ملتمسانه می خواستند نایب ال