پاورپوینت کامل میلادامام جعفر صادق علیه السلام ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میلادامام جعفر صادق علیه السلام ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میلادامام جعفر صادق علیه السلام ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میلادامام جعفر صادق علیه السلام ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

تأملی روان شناختی در سفارش های امام صادق علیه السلام

همیشه پربار

فضائل اخلاقی، سبب شکوفایی انسان ها در همه زمینه هاست. وقتی اخلاق فردی، خانوادگی و اجتماعی، کنار گوهر ایمان قرار می گیرد، رفتارهای کامل تری را در افراد به نظاره می نشینیم. ازاین رو، خوبان همگی، پیروان خود را به سوی رشد اخلاقی فراخوانده اند و از آنان خواسته اند تا این مهم را در زندگی از یاد نبرند و برای تحقق آن، برنامه داشته باشند.

امام صادق علیه السلام نیز در سفارش به یکی از یاران خود به نام عبداللّه بن جندب فرمود:«ای پسر جندب، خداوند عزّوجلّ در یکی از وحی های خود فرمود: «من نماز را از کسی می پذیرم که در برابر بزرگی من افتادگی کند و به خاطر من از خواهش های نفْس، خویشتن داری ورزد و روز خود را با یاد من بگذراند و بر آفریدگان من بزرگی نفروشد و گرسنه را سیر کند و برهنه را بپوشاند و بر گرفتار و مصیبت زده رحم آورد و غریب را پناه دهد.

چنین کسی نورش چون خورشید می تابد. برایش در تاریکی نوری قرار می دهم و در نابخردی، بردباری، با عزّت خود او را حمایت می کنم و فرشتگانم را به نگهبانی از او می گمارم. مرا می خواند و من جوابش را می دهم و از من می خواهد و عطایش می کنم. حکایت این بنده نزد من همچون حکایت باغ های فردوس است که نه میوه هایشان می خشکد و نه حالشان دگرگون می شود» (ابن شعبه حرّانی، ۱۴۰۴هـ. ق، ص۳۰۶).

هیچ گاه فراموش نکن!

یاد خدا، سبب خودکنترلی می شود و افزون بر رشد خوبی ها در افراد، از آنان شخصیتی خویشتن دار و شکیبا می سازد. به همین دلیل، امام ششم، یاد خداوند و احساس حضور او را مهم ترین سفارش می داند و می فرماید: «أفضَلُ الوَصایا و ألزَمُها أن لا تَنسی ربَّک و أن تَذکرَهُ دائما، و لا تَعصِیهُ، و تَعبُدَهُ قاعِدا و قائما؛ برترین و لازم ترین سفارش ها این است که پروردگارت را فراموش نکنی و همواره به یادش باشی و نافرمانیش ننمایی و نشسته و ایستاده و در هر حال، او را بپرستی» (مجلسی، ۱۴۰۳، ج۷۸، ص۲۰۰، ح۲۷)

پدری و پرورش دهندگی

یکی از وظایف پدران به فرزندان خود، آموزش مهارت هایی است که در زندگی خویش به آن نیازمندند. مهارت رشد اخلاقی و زندگی هماهنگ با درخواست های الهی نیز از برترین نیازهای انسان است. بر این اساس در سفارش های معصومان به فرزندان خود، تربیت بر اساس توصیه های معنوی، فراوان به چشم می خورد. نمونه ای از آن را در سخنان امام صادق علیه السلام به فرزند خود، حضرت کاظم علیه السلام می یابیم که فرمود: «فرزندم، سفارش مرا بپذیر و سخنم را به گوش گیر؛ زیرا که اگر آن را به گوش گیری خوشبخت می زی ای و خوش نام و نیک فرجام می میری. فرزندم، هر که به آنچه خداوند قسمت او کرده است، خرسند باشد، بی نیاز گردد و هر که به آنچه در دست دیگری است، چشم داشته باشد، نیازمند بمیرد و هر که به آنچه خداوند قسمتش کرده است، راضی نباشد، خداوند را در قضای او متّهم کرده باشد و هرکه لغزش دیگری را کوچک بیند، لغزش خویش را بزرگ بیند و هر که لغزش خود را کوچک شمارد، لغزش دیگری را بزرگ بشمارد.

فرزندم، هر که پرده دیگری را کنار زند، زشتی های خانه خودش آشکار شود و هر که شمشیرِ ستم برکشد، خود به آن شمشیر کشته شود و هر که برای برادرش چاهی کنَد، خود در آن چاه افتد و هر که با نابخردان بنشیند، کوچک شود و هر که با دانایان آمیزش کند، احترام یابد و هر که به جاهای بدنام آمد و شد کند، متّهم گردد.

فرزندم، از تحقیر کردن مردم (بزرگان) بپرهیز که تحقیر می شوی و به کارهای بیهوده و نامربوط مپرداز که می لغزی و خوار می شوی.

فرزندم، حقیقت را، به سود و زیان خود بگو تا از میان همتایانت با تو مشورت شود.

فرزندم، پیرو و تلاوت کننده کتاب خدا باش و مبلّغ اسلام و امرکننده به معروف و نهی کننده از منکر و پیوندزننده با کسی که از تو بریده است و آغازگرِ آشتی با کسی باش که از تو قهر کرده است و عطاکننده به کسی باش که از تو چیزی می خواهد. از سخن چینی بپرهیز که آن تخم کینه را در دل های مردان می افشاند و از پرداختن به عیوب مردم دوری کن؛ زیرا کسی که به عیب های مردم می پردازد، به منزله هدف است.

فرزندم، هرگاه جویای بخشش شدی به معادن آن مراجعه کن؛ زیرا که جود و بخشش را معدن هاست و معدن ها را ریشه هاست و ریشه ها را شاخه هاست و شاخه ها را میوه باشد و هیچ میوه ای نرسد، مگر با شاخه و هیچ شاخه ای نباشد، مگر با ریشه و هیچ ریشه استواری نباشد، مگر با معدنی پاک و پاکیزه.

فرزندم، هرگاه دیدار می کنی، با نیکان دیدار کن و به دیدن بدکاران مرو؛ زیرا اینان تخته سنگی هستند که چشمه ای از آن نمی جوشد و درختی هستند که برگ هایش سبز نمی شود و زمینی هستند که گیاهش نمی روید.

علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمود: پدرم تا زنده بود این سفارش را فرو نگذاشت». (محمدی ری شهری، ۱۳۷۷، ج ۱۳، ص ۱۸۶، ح ۲۱۷۷۲)

این گونه باشید…

امام صادق علیه السلام نامه ای به اصحاب خود نوشت و به آنان دستور داد نامه را همواره بخوانند و در آن دقّت کنند و مضامینش را به کار بندند و آنان نیز نامه را بعد از نماز مطالعه می کردند. متن نامه این گونه است: «به نام خداوند بخشنده مهربان. امّا بعد، از پروردگارتان عافیت و سلامت بطلبید و سنگین و باوقار و آرام و باشرم و حیا باشید و از آنچه خوبان پیش از شما دوری می کردند، دوری کنید و با اهل باطل، خوش رفتار باشید و ستم آنان را تحمّل کنید و از کشمکش زیاد با ایشان بپرهیزید و از آنجا که از همنشینی و معاشرت و بحث و منازعه با آنان چاره ای ندارید.

پس هرگاه با ایشان همنشینی و آمیزش کردید و میانتان بحث و ستیز درگرفت، تقیه را، که خداوند شما را به آن فرمان داده است، مراعات کنید؛ زیرا اگر به شرّ آنان گرفتار شوید، شما را آزار خواهند داد و بدخواهی و کینه توزی را در چهره آنان خواهید دید و اگر نه این بود که خداوند شرّ آنها را از شما دور می کند، بی گمان بر شما سخت یورش می آوردند.

دشمنی و کینه ای که از شما در سینه هایشان دارند، بیش از آن مقداری است که نشان می دهند. محیط زندگی شما و آنها یکی است، اما جان های شما و آنان، گونه گون است و با هم انس و الفت نمی گیرند، شما هرگز دوستدار آنان نخواهید شد و آنان نیز هرگز شما را دوست نخواهند داشت، جز اینکه خداوند متعال شما را با پذیرش دین حق گرامی داشته و بدان بینایتان کرده است، لیکن آنان را از اهل حق قرار نداده است.

به همین دلیل است که شما با ایشان خوش رفتاری می کنید و در برابر آنان صبورید، اما آنان از خوش رفتاری با شما به دورند و در برابر هیچ چیز صبر و تحمّل ندارن