پاورپوینت کامل الزامات و بایسته های زیرنوشت های تلویزیونی از منظر کارشناسان رسانه ملی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الزامات و بایسته های زیرنوشت های تلویزیونی از منظر کارشناسان رسانه ملی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الزامات و بایسته های زیرنوشت های تلویزیونی از منظر کارشناسان رسانه ملی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل الزامات و بایسته های زیرنوشت های تلویزیونی از منظر کارشناسان رسانه ملی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

دکتر کورش مفاخری

اولین زیرنوشت ها چه سالی، با چه محتوایی و در چه شبکه ای استفاده شد؟

اگر اشتباه نکنم اوایل دهه هفتاد بود؛ اما تاریخ دقیق آن را به یاد ندارم؛ اما بحث اطلاع رسانی بوده است؛ نه بحث محتوایی؛ زیرنوشت یعنی نوشته روی تصویر برای اولین بار در یکی از شبکه ها دستگاهی آوردیم و آزمایش کردیم و جواب داد؛ اما بحث اطلاع رسانی بود نه بحث محتوایی.

معیار و شاخص یک زیرنوشت خوب از منظر جناب عالی چه چیزی می تواند باشد؟

وقتی درباره زیرنوشت صحبت می کنیم باید جنس زیرنوشت را تفکیک کنیم؛ یک سری زیرنوشت ها مناسبتی است و بیشتر مربوط می شود به بحث های اطلاع رسانی مناسبتی. سری دیگر زیرنوشت ها محتوایی هستند که در واقع می خواهیم موضوع یا محتوایی را به مردم منتقل کنیم. گاهی در تلویزیون زیرنوشت هایی مانند اینکه زلزله شد، چنین زیرنوشت های را هوشمندشده نداریم؛ اما این ها جنسی از زیرنوشت ها هستند که خیلی هم بحث های آن مهم اند، این گونه زیرنوشت ها در دنیا سامانمند هستند؛ یعنی بر مبنای تشخیص نظری اطلاع رسانی نیستند؛ نرم افزارها و سامانه های سامانمند هوشیاری دارند که هرکدام از این ها از ویژگی های خاص خود برخورد دارند.

اگر تمرکزمان بر آن کاری که در سیما انجام می دهیم به زیرنوشت های محتوایی بسنده کنیم؛ زیرنوشت محتوایی که می خواهد پیامی را به مخاطب منتقل کند، مانند همان اتفاقاتی که برای (پی اس ای ها پابلیک سرویس انانسمنت )ها اتفاق می افتد؛ پیام های کوتاه عمومی که با با داشتن ویژگی ساده و شفاف بودن واژگان بتواند در حداقل زمان، یک پیام یک نقطه ای را انتقال دهد؛ یعنی نباید مفاهیم پیچیده وارد این فضا شود؛ این نوع از زیرنوشت به نظرم کارآمد است.

در سیمای جمهوری اسلامی ایران در مورد تعداد کاربرد واژه ها به عدد و رقم معیاری رسیده ایم، اما افکت های علمی در داخل برای آن نداریم؛ مثلاً می گوییم که بهترین حالت این است که حداکثر بیست کاراکتر داشته باشد؛ اما کلمات باید از کلمات معیار زبان فارسی انتخاب شود؛ یعنی ساده باشد، جملات کوتاه باشد و نکات ویرایشی در آن لحاظ شده باشد. این دستورالعمل را در معاونت سیما مکتوب کرده ایم.

اما در حوزه زیرنوشت های مناسبتی که حالا یک مناسبتی اتفاق می افتد، تبریکی به مردم می گوییم، شادباشی به مردم می گوییم، تعزیتی به مردم می گوییم، این ها زیرنوشت های رسمی هستند و مانند یک اطلاعیه رسمی مطرح می شوند؛ حالا اگر جایی بخواهد تجمعی اتفاق بیفتد، مانند یک اطلاعیه رسمی با فرم رسمی اعلام می شود که مردم وقتی این را می خوانند؛ حس کنند که یک اطلاعیه رسمی می خوانند.

اشکال های مهم یک زیرنوشت تلویزیونی شامل چه مواردی می شود؟

فاجعه بارترین ها، غلط تایپی است که متأسفانه هنوز در تلویزیون این را داریم که این غلط های تایپی خیلی زشت است، چون به هر صورت مردم نمی دانند که این پشت،چه خبر است؛ اما وقتی غلط تایپی در تلویزیون دیده می شود مانند غلط تایپی در کتاب های درسی است؛ به نظرم بحث غلط تایپی خیلی بحث جدی است که به آن قسمت هایی که مربوط به زیرنوشت محتوایی بوده است، تأکید کرده ایم.

بحث دوم پیچیدگی است، یعنی یک اتفاق دیگری که می افتد مباحث را خیلی از دوستانی که زیرنوشت به تلویزیون می دهند، یا زیرنوشت خود شبکه را آماده می کنند، مباحث پیچیده ای را به عنوان زیرنوشت مطرح می کنند، درصورتی که اصولاً زیرنوشت جای بحث مباحث پیچیده نیست؛ در عین حال که زیرنوشت فوق العاده اثرگذار است؛ زیرا حرکت زیرنوشتی را که ما روی شبکه داریم، از سمت چپ صفحه وارد صفحه تلویزیون می شود.

در عین حال که از لحاظ منطق تصویری آزاردهنده است، قدرتمندترین پیام ها را منتقل می کند؛ در این صورت خودش به اندازه کافی در تضاد با تصویر است؛ ما نباید با پیچیده کردن واژگان و جملاتی که موصولات متعدد دارد، مخاطب را اذیت کنیم؛ بعضی مواقع مخاطب نمی تواند خط را دنبال کند، نمی فهمد که صدر و ذیل بحث چه بود؛ به نظرم این دومین مسئله زیرنوشت های ما است.

بحث سوم منبع است؛ خیلی مواقع زیرنوشت هایی که ما استفاده می کنیم، تصور می کنیم که مانند چیزی است که بیان می شود، خیلی به محتوای درست و سالم آن دقت نمی کنیم؛ ما زیاد داشتیم زیرنوشت هایی را که در صفحه تلویزیون آمده است و مفهوم این زیرنوشت اشتباه بوده است؛ یعنی محتوای غلطی را ارائه کرده است.

ما این را در ضرب المثل ها؛ جمله های روان شناسانه و گونه هایی که در فضای اینترنت ردوبدل می شود که با مبانی دینی اعتقادی ما بعضاً سازگاری ندارد، از این جنس ها در تلویزیون داشته ایم که آن هم به نظرم اشتباه بزرگی است.

به نظر جناب عالی فرم و ساختار در یک زیرنوشت خوب چقدر می تواند در جذابیت بصری محتوا مؤثر باشد؟

ما در زیرنوشت آنچه که می بینیم جنس فونت و تناسب رنگ ها است؛ زیرنوشت به اندازه ترکیبات ساختاری تولیدات تلویزیونی نمی تواند پیچیده باشد؛ به خاطر اینکه دو مدل زیرنوشت داریم، یک سری زیرنوشت ها و کپشن هایی هستند که تولیدکننده خودش، به وسیله نرم افزارها تولید می کند و در صفحه قرار می دهد که ما این را تقریباً در تلویزیون ممنوع کرده ایم؛ زیرا وقتی آن را انجام می دهد، عملاً محدوده پخش ما روی آن هیچ کنترلی ندارد؛ به همین دلیل سازمان تأکید و حمایت نمی کند.

یک بخش دیگر زیرنوشت هایی هستند که از طریق CGMan وارد می شود؛ آنچه آنجا واقع می شود فونت ثابت و معینی است که آن دستگاه موجود در مجموعه پخش دارد، آن هم محدودیت های خاص خود را دارد؛ مثلاً یک تعداد فونت خاص را با یک سرعت خاص می تواند بخواند؛ یعنی اگر شما باید بین دو-سه تا فونت، یک فونت را انتخاب کنید و بین دو-سه تا سرعت، یک سرعت را انتخاب کنید، دستگاه های ما خیلی قدرت بازی در این باره را ندارند؛ اما شبکه هایی مانند BBC برای زیرنوشت های تلویزیونی خودشان مشخصاً فونت ویژه طراحی کرده اند.

آن فونت ویژه چون هویت بصری اش با هویت شبکه ای شان کاملاً هماهنگ است؛ یعنی Background و نوع قلم و دیگر مسائل در آن رعایت شده است، در واقع هویت شبکه ای و هویت زیرنوشتی اش یکپارچه شده است؛ به همین دلیل خیلی زیبا دیده می شود؛ اما چون این موضوع را در شبکه خودمان نداریم ترجیحاً چاره ای نداریم، فوقش این است که بتوانیم بک گراندمان را یک مقدار مات یا رنگی و فونتمان را یک مقدار ریزتر یا درشت تر و سرعتمان را بیشتر یا کمتر کنیم؛ به همین خاطر خیلی قدرت مانور نداریم که این ضعف دستگاه های نرم افزاری و سخت افزاری ماست.

شما بعضی از قالب ها را فرمودید، حالا می پرسم که از ظرفیت این قالب کوتاه تلویزیونی چه استفاده ای می توانیم بکنیم؟

دو نگاه در حوزه زیرنوشت وجود دارد؛ حالا این نگاه چون نگاه کلان هست بحث مهمی است؛ بعضی معتقد هستند که زیرنوشت تلویزیونی یک رسانه مجزا است؛ یعنی خودش یک رسانه به طور مجزا است، فارغ از آنچه در صفحه اصلی تصویر دیده می شود؛ این یک نظریه و یک دیدگاه است.

در مجموعه های سازمان صداوسیما، آقای دارابی و آقای ضرغامی بر این باور بودند؛ به این خاطر با یک نگاه حداکثری و یک رسانه مجزا به این قضیه نگاه می کردند و از آن بهره می بردند؛ حالا این بهره بردن در اطلاع رسانی یا محتوا حتی در بازرگانی قابل استفاده است.

یک نگاه دیگر می گوید که تصویر اصلی برای تلویزیون است؛ شما وقتی که تداخل با تصویر اصلی ایجاد می کنید تضاد معنایی ایجاد می کنید؛ نباید با این اتفاق این تضاد معنایی را تشدید کرد، این نگاه را آقای سرافراز داشت، به این دلیل محدودیت ایجاد می کرد، می گفت که زیرنوشت تا ضرورت پیدا نکرده است پخش نکنید.

بحث این دو عزیز یا تفاوت در نگاه آنها نیست؛ این نگاه یک عقبه تئوریکی در ادبیات رسانه دنیا دارد و همواره هست و بوده است؛ هر دو هم درست می گویند و واقعیت است؛ یعنی این تعارض ایجاد می شود؛ از آن طرف آن تأثیر پر رنگ هم وجود دارد؛ بهترین و ایدئال ترین کار روش هایی هست که کاملاً تصویر و زیرنوشت هماهنگ با هم باشند؛ برای این هم، رسانه های جهانی فرمول هایی تعریف کرده است.

مثلاً وقتی یک تهیه کننده برنامه ای را می سازد، دقیقاً مشخص می کند، یک محدودیت هایی برای او تعریف شده است که این جاها امکان زیرنوشت های تبلیغاتی، محتوایی، آگاهی بخش یا پی اس ای وجود دارد؛ و نقش تهیه کننده در تشخیص این موضوع تعیین کننده است در که این مسئله می تواند در قیمت تمام شده کارش تأثیر داشته باشد.

حالا تهیه کننده است که تشخیص می دهد که بازرگانی درآمدش به خراب کردن تصویرش چقدر می ارزد؟ چون در نهایت، کارش با بیننده و مخاطب و سلیقه مخاطب روبه رو می شود؛ حالا اگر یک چیز خوب را با فروش محصولی خراب کند، چون بیننده اش در نهایت کم می شود و این مورد نظرش هست، نقطه بهینه را خودش انتخاب می کند؛ که این نقطه بهترین نقطه برای تبلیغات یا برای پیام های عمومی است.

این وضعیت ایدئالی است که در تلویزیون خیلی با آن فاصله داریم، در این رابطه هم خیلی حرف زدیم که این شدنی است؛ اگر سیاست گذاری کنیم و در این فضا اصرار کنیم، شدنی است؛ اما در شرایطی که امروز داریم خیلی اتفاقات می افتد، بعضی وقت ها زیرنوشت می آید آن هم کپشن می زند، مثلاً کارشناسش را معرفی می کند و روی هم می افتد و این تضاد نشان سیاست گذاری نکردن است.

به نظرم می رسد که این حرفی که آقای علی عسگری یا آقای دارابی یا آقای ضرغامی می زدند که زیرنوشت یک رسانه مستقل است، با حرفی که آقای سرافراز می زد قابل جمع است؛ بستگی به سیاست گذاری درست دارد.

آیا تاکنون درباره زیرنوشت ها و کیفیت آن ها نظرسنجی صورت گرفته است؟

ما انجام نداده ایم، چون ما مسئول بحث نظرسنجی نیستیم، این هم که در مرکز تحقیقات اتفاقی افتاده است یا نه، بنده مطلع نیستم؛ هیچ گزارشی را مبنی بر این تا به حال ندیده ام.

اگر نظرسنجی صورت بگیرد به نظر شما چقدر در کار شما تأثیر دارد؟

قطعاً درباره اینکه ما چطور باید با مخاطبانمان زیرنوشت کار کنیم تأثیر معناداری دارد؛ چون یک سری از کارهایی که الان انجام می دهیم دقیقاً بر مبنای مطالعات تطبیقی تلویزیونی دنیا است؛ اما جامعه مخاطب ما ویژگی های خاص خود را دارد.

هنوز این را در جامعه مخاطبان خودمان آزمایش نکرده ایم؛ این را باید برویم با یک نظرخواهی هم شاید جواب ندهد؛ این به یک سری نظرخواهی ممتد احتیاج دارد که در این چیزها آزمایشی انجام دهیم، رفتار مخاطب را بسنجیم؛ این از جمله کارهایی است که نیاز به تحقیق بیشتر دارد.

مثال می زنم که ما در حوزه کودک هنوز نمی دانیم چه سرعتی از حرکت زیرنوشت را کودک می تواند بخواند؛ سرعت زیرنوشت شبکه کودک با زیرنوشت شبکه دو با هم برابر است؛ سؤال این است که آیا واقعاً قدرت تندخوانی سرعت کودک با آن می تواند یکی باشد؟

فونتش با هم برابر است، آیا می تواند فونت مناسبی به کار برده شود؟ این ها از جمله مقولاتی است که باید پر تعداد استفاده شود.

هرچند تحقیقاتی هم که برای ما بر مبنای تلفن های خود مردم انجام شده است، داده های خوبی به ما داده اند؛ مثلاً زیرنوشت شبکه سلامت منفک از تصویرش هست، بر مبنای نظریه ای که آقای سرافراز این کار را غلط می دانست؛ چون در ارتباط با محافظت از چشم زیرنوشت می رود، بالا درباره قلب و کلیه صحبت می کند، اما بازخوردهای شبکه سلامت در حوزه زیرنوشت کاملاً این را نشان داده است که مردم از زیرنوشت های شبکه سلامت در عین حال که در خیلی از جاهای آن اصلاً متفاوت با تصویر اصلی هست استقبال کرده اند، لذت برده اند، استفاده کرده اند؛ اما به طور طبیعی این کار احتیاج به تحقیق دارد.

آیا قالب زیرنوشت با مخاطبان تلویزیونی ارتباط برقرار کرده است؟

بله به نظرم می رسد که مردم ما این را دیده اند؛ زیاد هم دیده اند و به آن عادت کرده اند و پیام هایش را هم می گیرند؛ ما بازخوردهای این را در مدل های مختلف داشته ایم و کارهایی را انجام داده ایم. وقتی زیرنوشت ها رفته است، بازخوردهای خیلی خوبی گرفته ایم؛ مثلاً خودمان یک کار تحقیقی را به وسیله زیرنوشت تلویزیونی انجام دادیم، یک نظرسنجی زیرنوشتی انجام دادیم؛ جدا از نظرسنجی که امسال عید خیلی پر تبلیغات انجام شد،که این هم برای خودش کار ارزشمندی بود، سال ۹۱ یا ۹۲ بود که خیلی ساده زیر هر برنامه ای تعریف کردیم، زیر هر برنامه ای گفتیم که با کد نظرتان را درباره این برنامه بدهید؛ یک تعریفی داشتیم، برنامه زیر ده دقیقه این طوری، برنامه زیر نیم ساعت این طور بیاید.

برایمان خیلی جالب بود، یعنی مردم این را می خواندند به ما پیامک می زدند و نظر می دادند؛ ما سر بعضی از برنامه هایمان یک و نیم میلیون نظر گرفته بودیم؛ یعنی مخاطب آن را دیده است، ارتباط با آن برقرار کرده است که پاسخ می دهد؛ اما اینکه حالا وقتی ما پیام می دهیم می گوییم که آب کمتر مصرف کن؛ این چطور در جامعه مخاطب تأثیر می گذارد؛ این موضوعات نیاز به تحقیق دارد.

نظر شما درباره اهداف و اهمیت و ضرورت زیرنوشت ها و کاربرد آن چیست؟

به نظرم زیرنوشت، یک فرصت برای تلویزیون است، الان نمره ۱۲ یا ۱۳ به آن می دهم؛ یعنی از یک سطحی که خیلی بد و پر غلط و بدون استاندارد انجام می شد، حداقل در معاونت سیما توانستیم آن را به استانداردهایی برسانیم؛ تصویر را زشت نمی کند؛ چون من شبکه های استانی را نگاه می کنم واقعاً تصویر را زشت می کند.

بعضی مواقع نوع زیرنوشت هایی که استفاده می کنند تصویر را می آزارد؛ ما در معاونت سیما به استانداردی رسیده ایم که آزاردهنده نیست، اما از ظرفیتش استفاده نمی کنیم، یک فرصت خیلی عالی است؛ زیرا ما واگویه ها و مطالبات و خواسته های مجموعه سازمان ها و ارگان هایی که مطالبات به حقی دارند در فضای تلویزیون به راحتی و بدون هزینه نشان دهیم؛ اما الان در فضای زیرنوشت با صد و پنجاه مجموعه دولتی و سازمان ها مرتبط هستیم؛ خون در کشور کم می شود، یک نامه به ما می زنند که خون در کشور کم شد؛ ما چهار زیرنوشت می رویم، مسئله خون کشور حل می شود؛ این نکته خیلی مهمی است.

به فرض مثال یک مجموعه ای هست که می خواهد یک برنامه ای را انجام دهد، ثبت نامی انجام شود؛ آموزش و پرورش می خواهد اطلاعیه ای بدهد، وزارت نیرو می خواهد کاری انجام دهد، ما با تعاملاتی که با روابط عمومی این مرکز داشته ایم به طور روتین یا به فرض مثال قوه قضائیه یک کاری می خواهد انجام دهد با روابط عمومی ها ارتباطات برقرار کردیم، این ها مباحث و مطالبات خودشان را می فرستند ما با حداقل هزینه ای یک شبکه ارتباطی داریم که مجموعه های متعددی حس می کنند تلویزیون حرف و پیام آن ها را به مردم منتقل می کند.

از این راه کم هزینه پیام های عمومی که مورد نیاز جامعه هست، با نگاه انسانی، در حوزه های سلامت، آموزش، بهداشت، تغذیه، تجارت و از این جنس مباحث را به راحتی پخش می کنیم و به نظرم این یک کار اثربخش است که رضایت مجموعه ها را دارد و تأثیر خود را بر فضای مخاطب می گذارد و تصویر را هم خیلی اذیت نمی کند.

برای تهیه یک زیرنوشت و استفاده آن در تلویزیون چه مراحلی طی می شود؟

زیرنوشت های ما به دو صورت هست؛ یک سری از آن ها را مجموعه ها و سازمان های بیرونی به ما می دهند، با توجه به ارتباطی که داریم و یک سری را خودمان تولید می کنیم؛ آن ها که از مجموعه های بیرونی به ما می دهند، چون خودمان را متخصص همه حوزه ها نمی دانیم، مثلاً ستاد امربه معروف یک مطلبی می دهد که من می خواهم این پیام برود؛ مبارزه با مواد مخدر می گوید که من می خواهم این پیام برود؛ کار کارشناسی محتوایی آن را خود سازمان های مربوطه انجام می دهند. در سازمان آن ها را در دو صفحه ویراستاری می کنیم؛ ویراستاری علمی و ویراستاری رسانه ای؛ ما می گوییم که این جنس کار تلویزیونی هست یا نه؟

چون هر چیزی را با هر رویکردی نباید در تلویزیون گفت و بعد از اینکه از منظر پیام رسانه ای بودن یا نبودن و رویکرد آن ارزیابی شد، ویراستاری علمی می شود و در واقع سیستم ما در معاونت سیما به این گونه است که به صورت کامل برای معاونت می فرستیم. معاونت، شبکه ای دارد که آن مطلب را روی آن شبکه می گذارد؛ اعلام هم می شود که این زیرنوشت مناسب این شبکه هاست، شبکه ها زیرنوشت هایشان را برمی دارند و پخش می کنند.

آن قسمت هایی که تولیدات خودمان هست، مجموعه داخلی داریم که برخی از دوستان زحمت می کشند، زیرنوشت ها را متناسب با فضا و موقعیت آماده می کنند؛ همین جریان ویراستاری در آن ها نیز اتفاق می افتد، فقط تولیدش در مجموعه خودمان یا به سفارش خودمان انجام می شود؛ به یکی می گوییم که درباره این مطلب برای ما ده زیرنوشت آماده کن؛ می فرستند و ما در این فضا این ها را آماده می کنیم و می فرستیم که پخش شود.

البته در معاونت سیما این گونه نیست که هر زیرنوشتی که در تلویزیون می بینید از کمیته زیرنوشت اینجا ارسال شده باشد؛ شبکه ها خودشان هم یک پیام هایی را می دهند، بعضی از شبکه ها حجم این کاری که می کنند مقداری بیشتر است، برخی شبکه ها هم کمتر است؛ اما تقریباً زیرنوشت های ما به جز یک شبکه که کم لطفی هایی می کنند، باقی شبکه ها زیرنوشت هایی که ما می فرستیم روی آنتن می برند، در عین حال که زیرنوشت های دیگری هم هست.

ما رصد می کنیم؛ اگر ببینیم که زیرنوشت های شبکه ای مشکل دارد با آن ها مکاتبه می کنیم که این ادبیات زیرنوشت های شما غلط بود، واژه غلطی در آن داشت یا پیام غلطی داشت که این را هم دوستان زحمت می کشند؛ دوستان برای زیرنوشت محدودیتی ندارند؛ اما خودشان به این جمع بندی رسیده اند که اگر تعداد زیرنوشت ها را فراوان کنند، خطا می کنند.

برخی از بایدها و نبایدها را درباره زیرنوشت ها بیان کردید، اگر مطلب دیگری در این زمینه در قالب بایدها و نبایدها دارید، توضیح بفرمایید.

به نظرم کلمات استفاده شده، تعداد جملات، پیوستگی و کوتاه بودن جملات خیلی مهم است؛ بحث منبع خیلی جدی است که باید در نظر بگیریم؛ یعنی ما هر حرفی را با هر رویکردی نمی توانیم در تلویزیون بزنیم؛ خیلی جاها حرف درست است، اما شیوه ارائه و بیان آن کاملاً باید رویکرد رسانه ای داشته باشد.

با توجه به همه مباحثی که بیان فرمودید، به نظر شما برای جذابیت زیرنوشت های تلویزیونی چه کاری باید انجام داد؟

جذابیت زیرنوشت های تلویزیونی بیشتر به بحث سخت افزاری و نرم افزاری آن مرتبط است تا زیرنوشت با هویت بصری شبکه تناسب پیدا کند؛ این خیلی مهم است؛ یعنی اگر می توانستیم قاب تصویرمان را آن قدر زیبا کنیم که همه چیز جای خودش هارمونی داشته باشد، این بهترین اتفاق بود که برای زیرنوشت ما می توانست بیفتد؛ ولی هزینه هایی دارد که سازمان باید دستگاهی را عوض کند که فعلاً برایش مقدور نیست؛ اما خیلی بخش جدی هست که به نظرم وقتی زیرنوشت در صفحه ای می آید، هارمونی صفحه را به هم می زند؛ رنگ آمیزی آن زیرنوشت با صفحه از لحاظ هویت بصری آن شبکه، تناسب ندارد.

نقش عنصر خلاقیت و نوآوری و استفاده از شیوه های امروزی در تهیه زیرنوشت چه تأثیری در جذب مخاطب دارد؟

باز هم این به همان فضا برمی گردد؛ ما الان در سی جی هایی که استفاده می کنیم، قدرت نمایش فونت و چند کارکتر خیلی محدود را داریم، درصورتی که در دنیا این امکان وجود دارد که شما زیرنوشت به همراه حرکت و تصویر رنگ آمیزی و نوشته داشته باشید، پویانمایی بتوانید تولید کنید و از این دست مسائل. چون این ها را نداریم، عملاً دست و پایمان در این فضا خیلی محدود و بسته است؛ کاری که می توانیم انجام دهیم این است که حداکثر بک گراندی را متناسب با تصویرمان کنیم؛ اگر شبکه ای زحمت این کار را بکشد که تناسب بین بک گراند و تصویر برقرار کند، کار دشواری هست؛ زیرا هم زمان باید تلویزیون را نگاه کند، برنامه تلویزیونی را بفهمد که چیست، متناسب با آن تعریف، بک گراند آن را بیاید، کمرنگ یا پر رنگ کند. در این حد است و اتفاق خاصی نمی افتد.

در پایان اگر پیشنهاد یا نظر خاصی دارید بفرمایید که استفاده کنیم.

تأکید می کنم که اگر تحلیلی روی زیرنوشت صورت بگیرد بسیار مهم است؛ ارزش این را دارد که ما برای یک شبکه هزینه کنیم و یک دستگاه قوی تر بخریم و آزمایش کنیم که اگر این را قدرتمند کنیم چه اتفاقاتی می افتد؛ از ظرفیت های درآمدزایی زیرنوشت هم می توانیم استفاده کنیم، کم هزینه است؛ می تواند بسیار درآمدزا باشد که از آن غافل شده ایم.

حمزه نژادحسین

اولین زیرنوشت ها چه سالی، با چه محتوایی و در چه شبکه ای استفاده شد؟

اطلاعی نداریم که از چه سالی بوده است؛ چون قبل از اینکه دایره رونوشت شکل بگیرد، زیرنوشت وجود داشته؛ اما خیلی ساماندهی شده نبوده است؛ با کارکردهای تبیین و خبری انجام می شود؛ اما با کارکرد محتوایی؛ دقیقاً زمان و شبکه آن را نداریم.

معیار و شاخصه یک زیرنوشت خوب از منظر شما چیست؟

معیار آن باید، کوتاه، مناسب، ساده و متوازن باشد.

کوتاه بودن که مشخص است؛ با توجه به اینکه از فضای تلویزیون پخش می شود و ما حرکت را داریم، طبیعتاً اگر خیلی طولانی باشد، ممکن است که ماجرا از دست بیننده خارج شود و نتواند ببیند که اول چه بود. با مطالعه ای که روی سرعت سی جی ها داشتیم به این نتیجه رسیدیم که درپخش کرولای زیرنوشت، بهترین اندازه، زیر ۲۰ واژه است.

مناسب بودن یعنی اینکه هر چقدر زیرنوشت با فضای اجتماعی تناسب بیشتری داشته باشد، اثرگذاری آن بیشتر خواهد بود؛ یعنی بیشتر ذهن را به خود متوجه می کند.

ساده بودن به لحاظ ادبی هست، یعنی استفاده از کلمات مغلق و پیچیده خیلی مناسب فضای زیرنوشت نیست، چون فضای ایستاده را نمی توان پر کرد.

متوازن بودن به این معنی است که ما یک مفهوم را مد نظر داریم، به عنوان مثال اقتصاد مقاومتی، آن دسته از زیرنوشت ها باید در عین حال، تمام