پاورپوینت کامل رسانه و مدیریت بحران ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسانه و مدیریت بحران ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسانه و مدیریت بحران ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسانه و مدیریت بحران ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint :

نقش رسانه ها در مدیریت بحران های اجتماعی[۱]

ایران یکی از کشورهایی است که همواره در معرض بحران های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قرار داشته است. هر جا که بحران وجود دارد به ابزار مدیریت آن و رسانه نیاز است.

رسانه ها به دلیل توانایی در جهت دهی به افکار عمومی، نقش اساسی در مراحل مختلف بحران ایفا می کنند. نقش دوگانه رسانه ها در بحران زایی و بحران زدایی، برجسته سازی و کوچک نمایی، امیدزایی و امیدزدایی و… دست کم بر صاحب نظران این عرصه، پوشیده نیست.

اما به نظر می رسد در کشور ما، تاکنون از ابزار رسانه و ظرفیت استثنایی آن برای مدیریت آنها به خوبی استفاده نشده است. عوامل بسیاری در این ماجرا دخیل هستند؛ این عوامل باعث می شوند رسانه ها در بحران، کارکردهای متفاوت داشته باشند. در این مقاله ضمن بررسی انواع مدیریت بحران و عوامل مؤثر بر کارکردهای رسانه در بحران، نتایج این پیمایش و راهکارهای پیشنهادی آمده است. (نصراللهی، ، ص۱)

هر یک از نقش های گوناگون رسانه های مدرن، در لحظاتی برای جامعه بسیار مهم و حتی گاهی سرنوشت ساز می شود. رسانه ها در هر لحظه در نقش های گوناگون – از جمله نقش اطلاع رسانی – خود ظاهر می شوند، اما در هنگام حوادث و وقایع مهم، بعضی از این نقش ها برجسته تر می شوند.

بحران های سیاسی – اجتماعی یا بحران های ناشی از بلایای طبیعی از جمله لحظاتی است که رسانه های جمعی نقش های خود – از جمله نقش های اطلاع رسانی و آموزشی را – برای بیان خبر، نه تنها به خوبی ایفا می کنند، بلکه حتی باید بتواند ایفای این نقش را در لحظاتی از عمر این رسانه، تاریخی و به یادماندنی کنند. از این نظر مدیران و کارگزاران رسانه ها برای اینکه بتوانند وظیفه خود را در بحران ها به خوبی ایفا کنند، لازم است درک درستی از مسائل زیر داشته باشند:

وظایف و بایسته های مدیران و کارگزاران رسانه ها

امروزه، کمتر کسی پیدا می شود که با رسانه های اجتماعی سروکار نداشته باشد یا اگر هم، در ارتباط مستقیم با این رسانه ها نباشد حداقل با کارکرد و سایر موارد مربوط به این رسانه ها آشناست. هیچ ربطی هم به سن و سال، میزان تحصیلات، سطح فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی افراد ندارد و عموم مردم به صورت فراگیر از این رسانه ها استفاده می کنند. به عبارتی ساده تر، تمام اقشار مردم را وابسته خود کرده اند. حال در چنین شرایطی این سؤال پیش می آید:

با توجه به فراگیرشدن این رسانه ها در جوامع امروزی و حضور فعال بسیاری از افراد در رسانه های اجتماعی، چه استفاده مثبتی می توان از این رسانه ها کرد تا بخشی از نیازهای جامعه برطرف گردد؟

مدیریت بحران

ضرورت توجه به ارتباطات و رسانه ها در عصر حاضر چنان جامعه جدید را از جوامع پیشین متمایز ساخته است که برخی عصر نو را عصر ارتباطات می خوانند و تعامل در دوران کنونی را بدون حضور وسایل ارتباطی ناممکن می دانند. رسانه ها برخلاف انتظار، پدید ه ای خنثی و کاتالیزور نیستند، بلکه بر تمامی ارکان جامعه مؤثرند. آنها در پدیدارشدن عادات تازه، تکوین فرهنگی، تغییر رفتار و خلق وخوی انسان ها و تأثیر بر ساختارهای اجتماعی، سهمی شگرف بر عهده دارند.

رسانه و بحران

رسانه از بحران اثر می پذیرد و بر بحران اثر می گذارد؛ مسلم است که یک مسئله، زمانی به بحران تبدیل می شود که در کانون توجه رسانه ها قرار گیرد. (ویلیامز و اولینران، ، ص)

اسکوی لاند و اولسون نیز بر این باورند یک مسئله زمانی به بحران تبدیل می شود که رسانه ها به آن توجه کنند؛ چنان که بحران های سازمانی را اغلب رسانه های به ویژه رسانه های قدرتمند امروزی برای عموم، روشن و آشکار می کنند (). رابی نیز معتقد است ماهیت و نفس توجه رسانه ای، به عنوان یکی از عناصر بحران نقش آفرینی می کند (، ص۵).

با وجود تأکیدهای ویلیامز و اولینران، اسکوی لاند و اولسون و رابی بر نقش آفرینی عامل رسانه در بحران، ترزیس اعتقاد دارد درک عمومی جامعه و واکنش های تشدیدکننده یا ثبات بخش توده ها در قبال بحران منحصراً در اختیار رسانه ها نیست، اما رسانه ها در این زمینه یکی از عوامل مهم و از بازیگران اجتماعی هستند. (، ص، به نقل از: اکبر نصراللهی).

برنامه «ارتباطات بحران» در یک مجموعه مدیریتی، هرچند هم که دقیق و کامل طراحی شده باشد بدون در نظر گرفتن نقش رسانه ها در بحران نمی تواند موفقیت آمیز باشد. زیرا رسانه ها از زاویه مسئولیت های اجتماعی خود به موضوع نظر می کنند که الزاما با نظر مدیران هماهنگ و همسو نخواهد بود.

امروزه رسانه ها در عمل با قدرت بسیار بالا و سرعت زیاد برای پوشش خبری بحران ها وارد صحنه شده و در جایگاه نمایندگان افکار عمومی به یکی از صحنه گردانان عرصه بحران تبدیل شده اند.

عملکرد رسانه ها اگر همسو با اهداف مدیران بحران باشد، خدمتی بزرگ به آنان برای حل بحران است. اما در مواردی، رسانه بنا به دلایل معین می تواند در جهتی ناهمسو با خواست اداره کنندگان بحران حرکت نماید و با ایجاد مشکلات نوین برای مدیران موجب تشدید بحران شود. از این رو، ضروری است که به قدرت رسانه ها و کارکردها و عملکردهای اصحاب مطبوعات در بحران توجه جدی شود. (وردی نژاد و بهرامی رشتیانی، سال )

تعریف مدیریت بحران

مدیریت بحران فرایند برنامه ریزی، عملکرد و اقدامات اجرایی است که توسط دستگاه های دولتی، غیردولتی و عمومی پیرامون شناخت و کاهش سطح مخاطرات و مدیریت عملیاتی مقابله و بازسازی و بازتوانی منطقه آسیب دیده صورت می پذیرد.

در این فرایند با مشاهده پیش نشانگرها و تحلیل آنها و منابع اطلاعاتی در دسترس، تلاش می شود به صورت یکپارچه، جامع و هماهنگ با استفاده از ابزارهای موجود از بحران ها پیشگیری نموده یا در صورت بروز آنها با آمادگی لازم برای کاهش خسارات جانی و مالی به مقابله سریع بپردازند تا وضعیت به حالت عادی بازگردد. (قانون تشکیل سازمان مدیریت بحران کشور،، ص۶۱)

بحران چیست؟

دایره المعارف اینترنتی CONK آن را بدین گونه تعریف می کند: بحران، تغییر ناگهانی یا یک لحظه مهم در سلسله ای از رویدادها و عملیات هاست. برای مثال، آن لحظه که بیماری به جای مداوا محکوم به مرگ می شود یا به عبارت دیگر، وضعیت، اضطراری یا فوری است که بیشتر در حوزه اقتصادی یا روابط بین الملل استفاده می شود.

برای شناخت بیشتر بحران، ویژگی های دوازده گانه آنتونی واینر و هرمن کان کمک بسیار مؤثری می کند. البته این ویژگی ها بیشتر بر مبنای بحران در روابط سیاسی و بین الملل نگاشته شده است، اما سبب می شود در حوزه عمومی تأثیرگذاری هر نوع بحران تا حد بسیار زیادی روشن شود:

۱. بحران معمولاً یک لحظه چرخش در سلسله ای از رویدادها و عملیات است.

. بحران، وضعیتی است که در آن، ضرورت تصمیم گیری و عمل در اندیشه طراحان و عوامل درگیر بسیار بالاست.

. بحران، یک تهدید واقعی با هدف ها و مقاصد عوامل درگیر است.

۴. بحران نتایج مهمی را در پی دارد که عواقب آن، آینده روابط طرف های درگیر را معین می کند.

۵. بحران مولود تعاطی تعدادی از رویدادهاست که از ترکیب آنها شرایط جدیدی به وجود می آید.

۶. بحران مرحله زمانی است که در آن نبود اطمینان درباره برآورد وضعیت و راهکارهای مهار آن افزایش می یابد.

۷. بحران یک مرحله زمانی یا وضعیتی است که در آن کنترل رخدادها و تأثیر آنه-ا کاهش می یابد.

۸. بحران یک وضعیت اضطراری را به وجود می آورد که در آن تشویش و نگرانی عوامل تصمیم گیرنده افزایش می یابد.

۹. در وضعیت بحرانی معمولاً آگاهی و اطلاعات مورد نیاز تصمیم گیرندگان ناقص و غیرکافی است.

۱۰. در وضعیت بحران عامل زمان علیه عوامل درگیر عمل می کند.

. در بحران، روابط بین عوامل دگرگون می شود.

۱۲. در وضعیت بحرانی اصطکاک بین عوامل افزایش می یابد، به ویژهمخصوصاً در بحران های سیاسی که دولت ها درگیر آن هستند.

بحران ها انواع مختلف دارند، مانند بحران های اجتماعی، بحران های سیاسی در روابط بین الملل، بحران های اقتصادی و بحران های ناشی از بلایا و حوادث طبیعی. در حالت دیگر، می توان بحران ها را به دو گروه عمده تقسیم کرد: بحران بلایا و حوادث طبیعی و بحران های ساخته دست بشر.

قدم اول

برای مدیریت یک بحران، قدم اول تشخیص چیستی بحران و درجه و میزان تأثیر آن بر جامعه و محیط پیرامونی است، سپس برنامه ریزی برای مواجهه و پاسخگویی و حل آن. یک از شیوه های رایج در این زمینه استفاده از مکعب بحران در روش تصمیم گیری است.این شیوه، شناخت تصمیم گیران را از بحران و وضعیت آن کامل می کند. اف. هرمان سه بعد مکعب بحران را به شرح زیر معین می کند:

در اینجا سه وضعیت است!

در این مکعب، هشت سه وضعیت بحرانی براساس درجه شدت تهدید و تداوم زمانی یا کوتاهی آن و همچنین درجه و قابلیت پیش بینی بحران وجود دارد. از وضعیت کاملاً بحرانی که در آن تهدید شدید، زمان کوتاه و غافلگیری زیاد لحاظ شده تا وضعیت که عادی و در آن تهدید ضعف است، زمان برای اقدام و تصمیم گیری بلند و طولانی و قابلیت پیش بینی بروز آن بالاست.

بلایا و حوادث طبیعی می تواند یکی از عوامل بحران در هر جامعه ای باشد. براساس تعریف دایره المعارف اینترنتی، Disaster مفهوم یونانی دارد و به معنای ستاره و اقبال بد و حادثه ای طبیعی یا رویدادی ناشی از فعالیت انسانی است که تأثیر منفی روی زندگی انسان ها دارد و جانداران و صنایع را نابود می کند؛ به طوری که سبب تغییرات پایدار در جامعه بشری یا اکوسیستم و محیط زندگی بشر می شود.

این لغت حاکی از آن است هنگامی که ستاره در وضعیت بد و نحسی قرار می گیرد، احتمال وقوع بلای طبیعی وجود دارد.

مرکز تحقیقات بلایای طبیعی دانشگاه دلاویر، تفاوت های وضعیت اضطراری، بلایای طبیعی و فجایع طبیعی را به شرح زیر بیان می کند:

– وضعیت اضطراری (Emergency): عبارت از: واقعه ای است که ممکن است به طور محلی و منطقه ای بدون نیاز به اقدامات دیگر یا تغییر رویه ها کنترل شود.

– بلایای طبیعی(Disaster): حادثه و رویدادی است که:

دیگر گروه ها را که در وضعیت اضطراری، مداخله آنها لازم نیست، درگیر می کند و.

رویه اقدامات معمولی را تغییر می دهد. همچنین

برای اقدامات، نزدیکی بیشتری میان سازمان های دولتی و غیردولتی به وجود می آورد.

– فاجعه طبیعی (Catastrophe): واقعه و رویدادی است که:

بخش مهمی از یک جامعه یا یک اجتماع را از بین می برد.

مسئولان و سازمان های محلی قادر به انجام وظایفشان در مقابل آن نیستند.

تقریباً موجب ازدست رفتن فعالیت کامل جامعه می شود.

اجتماعات محلی قادر به نزدیکی با یکدیگر برای انجام کمک ها نیستند.

با دانستن وضعیت های گفته شده، بهتر می توان با بلایای طبیعی روبه رو شد.

واژه شناسی بحران

واژه بحران را نخستین بار جرالد کاپلان به عنوان اصطلاحی ویژه در روان پزشکی به کار برد تا حالت های روحی و روانی افرادی که در یک باشگاه دچار آتش سوزی شده بودند، توصیف کند.

کاپلان بحران را چنین تعریف می کند: «افراد وقتی در برابر اهداف مهم با مانع یا محظوریت روبه رو شوند که نتوانند از روش های معمول مسئله را حل کنند در موقعیت بحران قرار می گیرند.» به عقیده وی ویژگی بحران، فقدان توانایی لازم برای واکنش در زمان کوتاه به مسائل است.

به نظر اریکسون روان شناس آلمانی: «بحران تغییر جهت و چرخه دوره ای است که در آن آسیب پذیری افزایش یابد؛ به عبارت دیگر، رشد ظرفیت منفی در مدیریت تغییر در شرایط عادی، بحران نام دارد».

در تعریف دیگری کالوکن و لیلیبریج بحران را دگرگونی در موازنه ویژگی های شخصی می دانند؛ به گونه ای که رویکرد سنتی حل مسئله، دیگر پاسخگو نیست و در نتیجه به بی نظمی، ناامیدی، حزن، پریشانی، وحشت و اضطراب منجر می شود.

با توسعه جوامع و سازمان ها، تعاریف بحران نیز توسعه پیدا کرد و مفهوم بحران از زندگی فردی به زندگی سازمانی و صحنه اجتماعی تسری یافت.

هر موضوعی هرچند با مخاطرات و تهدیدهای فراوان توأم باشد تا زمانی که به عرصه عمومی کشیده نشود، نمی توان آن را بحران دانست. پس، بحران با هر ماهیتی، موضوعی مرتبط به حیات انسان می باشد و نشانه آن نیز توجه جدی افکار عمومی به آن از طریق رسانه است.

بنابراین بحران چیزی است که رسانه ها به عنوان مشکل جدی به آن توجه دارند و تبعات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن می تواند تا سالیان طولانی، معضلی برای جامعه باشد.

بنابراین، موضوعات در ذات خود بحران را حمل نمی کنند، بلکه این تعاملات محیطی است که ماهیت موضوع را به مرز بحران می کشاند و امروزه فناوری های نوین ارتباطی به عنوان یک محیط گسترده که رویدادها در آن بازتعریف می شوند، عاملی مهم در شکل گیری پدیده ها می باشند. (وردی نژاد و بهرامی رشتیانی، )

هدف مدیریت بحران

به بیان مک کارتی، هدف اصلی مدیریت بحران، دستیابی به راه حلی معقول برای برطرف کردن شرایط غیرعادی به گونه ای است که منافع و ارزش های اساسی، حفظ و تأمین شوند. این هدف دربرگیرنده سیاست جاری است و از طریق فرایندهای اجبار و انطباق پیگیری می شود تا در نهایت به گرفتن بیشترین امتیازات ممکن از دشمن بینجامد و موقعیت و جایگاه خودی، تا حد امکان، بدون هرگونه تزلزلی حفظ شود.

مدیریت بحران، هم شامل هدف مثبت یا سنتی، یعنی حفظ اهداف ملی است و هم شامل هدف منفی، یعنی اطمینان از اینکه شرایط از کنترل خارج نشود و به جنگ تبدیل نگردد. بحران نه تنها ایجادکننده خطر عمدی است، بلکه خالق. ( تاجیک، ۱۳۸۳)

انواع مدیریت بحران

در یک تقسیم بندی کلی، ارتباط بحران و رسانه را می توان به سه دسته تفکیک کرد: بحران در خارج سازمان رسانه ای، بحران در داخل سازمان رسانه ای و اداره بحران به ‎وسیله رسانه. هرکدام از دسته بندی های فوق، به بررسی جداگانه نیاز دارد و مقاله مستقلی را می طلبد، اما در اینجا، به هریک از تقسیم بندی های مذکور بحران، به اختصار اشاره می کنیم:

. بحران در داخل سازمان رسانه ایی

بحران در داخل سازمان رسانه های خبری، تقریباً با بحران های داخلی سازمان های غیررسانه ای مشابه است. هنگامی که سازمان خبری نتواند به نیازهای مخاطبان در مواقع بروز بحران در محیط بیرونی (خارج از سازمان رسانه ای) پاسخ دهد یا عوامل درون سازمان، کارایی و عملکرد مطلوب و مورد انتظار را مانع شود، به اندازه ای که نیازهای فزاینده خبری مخاطبان هنگام بحران تأمین نشود، در این صورت می توانیم بگوییم رسانه در ایفای مأموریت و وظایف ذاتی خود با بحران مواجه شده است.

این بحران به هر علت درون رسانه ای (مثل نیروهای ناکارآمد، بی نظمی، ناکارآمدی ساختار تشکیلاتی و غیره) یا برون رسانه ای (ممانعت دستگاه های انتظامی و امنیتی، گروه های فشار و غیره) که روی می دهند، ناتوانی در پاسخگویی و تأمین نیازهای خبری مخاطبان و به گفته دکتر ساروخانی، سبب اختلال در عملکرد سازمان رسانه می شود.

انتظار مردم از رسانه ها

مردم از رسانه ها انتظار دارند تا اطلاعات، توضیحات و تفاسیری را که در مورد بحران پیش آمده، بشنوند (لی، ، ص). مطالعات انجام گرفته نشان می دهد بیشتر آمریکاییان در ساعت اول بعد از وقوع حادثه سپتامبر سال به تلویزیون های خود چسبیده و از جلوی آن تکان نمی خوردند (موگینسن، ، ص). مسلم است اگر رسانه ها در چنین شرایطی نتوانند نیاز خبری و اطلاعاتی مخاطبان را تأمین کنند، خود دچار بحران می شوند.

۲. بحران در سازمان غیر رسانه ای

بحران در سازمان غیر رسانه ای شامل بحران هایی است که در خارج از سازمان های رسانه ای روی می دهد و این سازمان ها ممکن است برای مدیریت آن (کوچک نمایی، جلوگیری از گسترش شایعات و…) از ابزار رسانه هم استفاده کنند.

برای نمونه در صورت اعتصاب در سازمان خودروسازی، چگونه این سازمان با رسانه ارتباط داشته باشد تا بحران، کوچک سازی شود؟ نکته مهم در مدیریت این نوع بحران این است که سازمان درگیر در بحران، انگیزه بالایی برای ارتباط با رسانه و پوشش دادن بحران براساس سیاست های خود یا هماهنگی با رسانه برای انعکاس واقعیت ها، مقابله با شایعات، کوچک نمایی و غیره دارد.

کافمن استراتژی های پاسخ سریع به بحران، جریان باز و سریع اطلاعات و دادن پیام های صادقانه دارای مضمون منطقی برای مدیریت بحران را پیشنهاد داده است (، ص). فاین این استراتژی را توسعه داد و نشان دادن همدردی و متمرکزکردن سخنگوهای آموزش دیده و تعیین عملکرد آنها را به استراتژی های کافمن اضافه کرد (فاین، ، ص).

این استراتژی ها را وزارت دفاع آمریکا در تعامل با رسانه ها در حمله سپتامبر به کار گرفت. این حمله، وزارت دفاع را در شرایط استثنایی قرار داد که باید هم از طریق رسانه ها به مردم اطلاع رسانی می کرد و هم از اطلاعات طبقه بندی شده محافظت. (تریتز، ، ص)

. اداره بحران به وسیله سازمان رسانه ای

در اداره بحران به وسیله رسانه، خلاف بحران سازمان غیر رسانه ای (که برای ارتباط با رسانه و پوشش دادن بحران براساس سیاست های خود انگیزه بالایی داشت)، سازمان رسانه ای است که به علت ارزش های خبری وقایع بحرانی، فعال و ناگزیر است با توجه به مأموریت خود، وقایع بحرانی را پوشش خبری دهد.

رسانه ها، در شرایط بحران، نقش بسیار مهمی دارند. در واقع هم بحران های بیرونی باید به وسیله رسانه ها مدیریت شوند و هم رسانه با عملکرد صحیح، به موقع و پاسخ به نیازهای مخاطبان خود به بحران مبتلا نشوند.

براساس آنچه گفته شد مدیریت بحران می تواند در داخل رسانه، خارج رسانه و به وسیله رسانه باشد و مدیریت در هریک از انواع سه گانه یادشده از عوامل متعددی اثر می پذیرند. در این مقاله به چگونگی مباحث مربوط به اداره بحران به وسیله رسانه و عوامل مؤثر بر کارکردهای آن می پردازیم. (نصراللهی، ۱۳۹۱)

انواع استراتژیی هایی رسانه ایی در زمان بحران