پاورپوینت کامل نمونه هایی از انس اولیای خدا با قرآن ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نمونه هایی از انس اولیای خدا با قرآن ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نمونه هایی از انس اولیای خدا با قرآن ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نمونه هایی از انس اولیای خدا با قرآن ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امامان معصوم(ع) و اولیای خدا، با قرآن بسیار انس و الفت داشتند و از فیوضات ظاهر و باطن آن بهره می بردند، تنها به قرائت ظاهر آیات قرآن اکتفا نمی کردند، بلکه در آیات آن تدبر می نمودند و آیات را شمرده و با صدای زیبا و جذاب و با توجه به معانی آن و تصمیم بر عمل به آن، می خواندند.

به عنوان مثال در قرآن صدها بار جمله «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا؛ ای کسانی که ایمان آورده اید.» آمده است. حضرت رضا(ع) هرگاه هنگام تلاوت آیات قرآن به این آیه می رسید و آن را می خواند، بی درنگ می گفت: «اَللّهُمَ لَبَّیک، لَبَّیک؛ اجابت می کنم فرمان و دعوت تو را ای خدا، اجابت می کنم.» (همان، ج۸۵، ص۳۴)

این مطلب بیان گر آن است که امامان معصوم(ع) با توجه و تدبر، آیات قرآن را می خواندند و همان دم تصمیم می گرفتند به دستورهای خدا عمل نمایند. اینک در این جا نظر شما را به نمونه هایی از انس و علاقه امامان(ع) و اولیای خدا با قرآن جلب می کنیم:

۱- امام حسین(ع) آن چنان با قرآن انس داشت که عصر روز تاسوعا در کربلا، که دشمن تصمیم حمله به سوی خیام آن حضرت و یارانش را داشت، به حضرت عباس(ع) فرمود: نزد دشمنان برو و به آن ها بگو امشب را به ما مهلت بدهند چرا که: «هُوَ یعْلَمُ أَنِّی أُحِبُّ الصَّلاهَ لَهُ وَ تِلاوَهَ کتابِهِ؛ خداوند می داند و گواه است که من نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم.» (طبری، ج۶، ص۳۳۷) امشب را به خاطر انجام نماز و تلاوت آیات قرآن به ما مهلت دهید.

۲- امام سجاد(ع) هنگامی که سوره حمد را قرائت می کرد به آیه «مالک یوم الدین» می رسید، آن قدر این آیه را با خضوع ویژه ای، تکرار می کرد که نزدیک بود جانش به لب برسد و آن حضرت آن چنان با صدای زیبا و شیوا قرآن می خواند که وقتی سقاها (آب رسان ها) از کنار خانه اش عبور می کردند، همان جا توقف می نمودند تا صدای دلنشین آن حضرت را بشنوند. (کلینی، ۱۴۰۷، ج۲، صص۶۰۲ – ۶۱۶)

۳- امام صادق(ع) با حالت ملکوتی خاصی، آیات قرآن را در نماز تلاوت می کرد که از حال عادی خارج می شد. روزی چنین حادثه ای رخ داد، هنگامی که حالت عادی خود را باز یافت، حاضران پرسیدند: «این چه حالی بود که به شما دست داد؟»

آن حضرت در پاسخ فرمود: «مَا زِلْتُ أُکرِّرُ آیاتِ اَلْقُرْآنِ حَتَّی بَلَغْتُ إِلَی حَالٍ کأَنَّنِی سَمِعْتُ مُشَافَهَهً مِمَّنْ أَنْزَلَهَا؛ پیوسته آیات قرآن را تکرار کردم، تا این که به حالتی رسیدم که گویی آن آیات را به طور مستقیم از زبان نازل کننده قرآن شنیده ام.» (مجلسی، ۱۳۸۶، ج۸۴، ص۲۴۸)

۴- حضرت رضا(ع) آن چنان با قرآن، انس و الفت داشت که در هر سه روز، یک بار تمام قرآن را تلاوت می کرد و می فرمود: «اگر خواسته باشم که در کمتر از سه روز، قرآن را ختم کنم، می توانم، ولی هرگز هیچ آیه ای را نخواندم، مگر این که در معنای آن اندیشیدم و درباره این که آن آیه در چه موضوع و در چه وقت نازل شده فکر کردم، از این رو در هر سه روز همه قرآن را تلاوت می کنم، وگرنه کمتر از سه روز همه قرآن را تلاوت می کردم.» (طبرسی، ج۴، ص۳۶۰)

۵ – محدث نوری صاحب مستدرک به سند معتبر نقل می کند که عالم ربانی و فقیه صمدانی آیت الله العظمی سیدمحمدمهدی بحرالعلوم (متوفای سال ۱۲۱۲ق) روزی برای زیارت مرقد مطهر امیرمومنان علی(ع) وارد حرم آن حضرت شد، ناگاه دیدند با حالت مخصوصی این شعر را زمزمه می کند:

چه خوش است صورت قرآن زتو دلربا شنیدن

به رخت نظاره کردن سخن خدا شنیدن

پس از ساعتی، بعضی از او پرسیدند: به چه مناسبت این شعر را در حرم می- خواندی؟ در پاسخ فرمود: «هنگامی که وارد حرم شدم، حضرت حجت امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف را در کنار ضریح امیرمومنان علی(ع) دیدم که با صدای شیوا و بلند، به قرائت قرآن مشغول بود، وقتی که صدایش را شنیدم، این شعر را خواندم، هنگامی که به حرم رسیدم، آن حضرت، قرائت قرآن را به پایان رسانده و از حرم خارج شد.» (محدث نوری، ۱۴۲۷، قسمت آخر، ج۵۳)

۶- امیرمومنان علی(ع) پس از جنگ صفین، روزی در مسجد کوفه خطبه ای برای یاران خواند، در آن خطبه از چند نفر از یاران برجسته اش که در جنگ صفین به شهادت رسیده بودند، یادی جان سوز کرد و فرمود: «کجا هستند برادران من، همان ها که سواره به راه می افتادند و در راه حق قدم برمی داشتند؟ کجاست عمار یاسر؟ کجاست ابن‎تیهان؟ کجاست ذو الشهادتین؟ و کجایند مانند آنان از برادران شان که پیمان بر جانبازی بستند و سرهای آنان برای ستمگران فرستاده شد.»

آن گاه علی(ع) دست بر محاسن شریفش کرد، مدتی طولانی گریست و سپس به ذکر پاره ای از خصلت های آنان پرداخت که نخستین خصلت شان تلاوت قرآن و عمل به آن بود فرمود: «اَوه عَلی اِخوانی الَّذینَ تَلوا القُرآن فاحکموه؛ آه بر برادرانم، همان ها که قرآن را تلاوت می کردند و به کار می بستند.» (نهج البلاغه، خطبه۱۸۲)

۷- کلام را کوتاه کرده و از انس و الفت بنیان گذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی رحمه الله با قرآن، اندکی سخن به میان می آورم. امام خمینی رحمه الله در ظاهر و باطن، رابطه بسیار گرمی با قرآن داشت و از آن استفاده های فکری و عملی فراوانی می کرد.

قرآن بزرگ ترین تکیه گاه مطمئن و نیروبخش برای پیش برد اهداف او بود. او می- فرمود: «اگر خداوند داستان های پیامبران در برابر طاغوت ها را در قرآن ذکر کرده، موسی و فرعون، ابراهیم و نمرود و. .. را تذکر داده، منظورش داستان سرایی نبوده، بلکه منظور تبیین برنامه پیامبران در برابر طاغوت هاست: یعنی ما نیز که پیرو قرآن هستیم باید در برابر طاغوت ها تا سرحد نابودی آن ها تلاش کنیم.»

مکرر می فرمود: قرآن یک کتاب ا