پاورپوینت کامل عهد محبت ؛ بیعت اطاعت ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عهد محبت ؛ بیعت اطاعت ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عهد محبت ؛ بیعت اطاعت ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عهد محبت ؛ بیعت اطاعت ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

یوم اللّه نهم ربیع الاول، سال روز آغاز امامت قائم آل محمد، خاتم
الاوصیاء، بقیت اللّه الاعظم (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) و روز تجدید میثاق
با آن امام هُمام و اهداف و آرمان های بلند اوست.۱

روزی که در امتداد غدیر و بلکه خود غدیری دیگر است.۲

شایسته است عاشقان مهدوی و منتظران منجی بشریت، در هر کجا هستند به ویژه در
کشورهای اسلامی و بالاخص در این مرز و بوم که شیعه خانه امام زمان(عج)
است، با مراسمی ویژه به پاسداشت این روز بزرگ و عیداللّه الاکبر همت
گمارند.

باید در این روز با امام زمانِ خود، تجدید پیمان کرده و بر مفاد عهد و میثاق
خود – که به آن ها در روایات و دعاها به ویژه دعای عهد اشاره شده – مروری
دوباره داشته باشیم و به بازشناسی و بازخوانی حقوق و تعهداتی که نسبت به
آن امام نور و گنجینه عهد الهی و امید همهِ مستضعفان عالم بر عهده داریم،
بپردازیم که ؛

همانا عهد در نزد خداوند، پذیرش ولایت امیرالمؤ منین[ع] و امامان بعد از اوست.۳

روایتی دیگر چنین می فرماید:

ما همان پیمان و عهد خداییم، هر کس به عهد ما وفا کند، به عهد الهی وفا کرده
است و هر کس با ما پیمان بشکند، با خداوند پیمان شکسته است.۴

در این جا به برخی عهدها و پیمان های خود نسبت به امام زمان(عج)، همچنین
به زمینه ها و ریشه های آن (معرفت و محبت) و جایگاه و پی آمدهای آن (تبعیت
و اطاعت) اشاره ای کوتاه خواهیم داشت و به ترتیب از معرفت، محبت، ولایت، عهد
و اطاعت، گفت وگو خواهیم کرد، شاید بتوانیم با استعانت از ذات ربوبی۵ به
انجام آن ها موفق شویم.

۱. معرفت امام

شناخت امام، درک اضطرار به او و آگاهی به حق ولایت اوست؛ ‹‹عارفاً بحقه››۶
زیرا امام از ما به ما و مصالحمان آگاه تر و نسبت به ما از خودِ ما مهربان تر
است؛ چرا که آگاهی او شهودی و وجودی است و محبت او غریزی و محدود نیست،
بلکه ربوبی و محیط است. امام از همه کشش های نفسانی آزاد است. او به
راه های آسمان آگاه تر ازراه های زمین است. تلفیق این آگاهی و آزادی می شود
عصمت و همین زیربنا و رمز پذیرش ولایت و سرپرستی آن ها و تسلیم در برابر
آن هاست؛

مردم به سه تکلیف مکلفند: معرفت امامان، تسلیم در برابر ایشان و واگذاری
امور به ایشان در اموری که اختلاف پیش می آید.۷

ناآگاهی از حق ولایت امام و جهل در تشخیص و مصداق این چنین امامی آثار
زیانباری همچون چشم پوشی از همه دستاوردهای وحی، مرگ جاهلی، گمراهی و هلاکت
و… را در پی دارد:

کسی که در چهار چیز شک کند، به همهِ آن چه که خداوند آن را نازل فرموده
کافر شده است؛ یکی از آن ها شناختن امام در هر عصر و زمان است که شخص امام
را با صفاتی که داراست ، بشناسد.۸

کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.۹

بارالها! حجت خود را به من بشناسان وگرنه از دین خود گمراه خواهم شد.۱۰

سلام بر تو ای راه خدا! که هر کس غیر آن را رود، هلاک می شود.۱۱

کسانی که اضطرار به ولی را این گونه احساس کرده اند، می توانند به محبت و
ولایت و اطاعت امام برسند و از تقدم و تأ خّر نجات یابند، که: ‹‹ المتقدم
لهم مارق والمتأ خر عنهم زاهق››۱۲، ‹‹ فمعکم معکم لامع غیرکم››۱۳ و از جان و
مال خود در راه این حق عظیم و پیمان الهی بگذرند و هستی خود را فدای امام
کنند؛ ‹‹ الذین بذلوا مهجهم دون الحسین(ع)›› . ۱۴

۲. محبت

محبت، ادامه معرفت است.۱۵ با درک اضطرار به امام و آگاهی از حق ولایت او،
محبت امام در دل می نشیند و عشق به او که عشق به همه خوبی ها و
زیبایی هاست در قلب آدمی ریشه می گستراند. بدون این معرفت، عشق را دوامی
نیست.

آن چه که می تواند بر این محبت بیفزاید، درک این نکته است که این محبت
یک طرفه نیست، بلکه دو سویه و طرفینی است. این گونه نیست که فقط من امام
را دوست داشته باشم، بلکه او هم به من محبت دارد و حتی از من به من
مهربان تر است؛ چون همان طور که اشاره شد، علاقهِ من به خودم غریزی است،
ولی علاقه امام به من غریزی و محدود نیست که ربوبی و محیط است و بر
اساس سعه وجودی او و برخاسته از معرفت شهودی و وجودی اوست. همین است که
امام صادق(ع) می فرماید: به خدا سوگند! که من نسبت به شما از خود شما
مهربان ترم. ۱۶

آن ها در شادی ما شاد و در اندوه ما اندوهناکند.۱۷

سید بن طاووس نقل می کند: سحرگاهی در سرداب مقدس بودم، ناگاه صدای مولایم
را شنیدم که برای شیعیان خود چنین دعا می کرد:

بارالها! شیعیان ما از شعاع نور ما و باقی ماندهِ سرشت ما خلق شده اند. آن ها
گناهان زیادی با اتّکای بر محبّت به ما و ولایت ما انجام داده اند. اگر
گناهان آن ها گناهی است که در ارتباط با توست، از آن ها بگذر که ما راضی
شدیم و آن چه از گناهان آن ها در ارتباط با خودشان هست، خودت بین آن ها را
اصلاح کن و از خمسی که حقّ ماست به آن ها بده تا راضی شوند و آن ها را
داخل بهشت بگردان و از آتش جهنّم نجات بده و با دشمنان ما در غضب خود جمع
مفرما. ۱۷

باری! بارقه چنین عشقی است که انسان را به طلب و دعا و اُنس و نجوای با
امام می خواند و به تولّی و تبرّی می کشاند و او را وا می دارد که داعی باشد
و دیگران را به امام دعوت کند و در این راه استقامت داشته و از هیچ
نهراسد.

۳. ولایت

با معرفت و محبت امام به ولایت و سرپرستی او می رسیم. ولایت نه به معنای
محبت که به معنای سرپرستی و تولیت در امور و امامت و پیشوایی است؛ یعنی
سرپرستی و حاکمیت امام بر فرد و جامعه؛ بر فکر و احساس و عمل فرد و خانه و
مدرسه و جای جای زندگی و متن جامعه.

این ولایت است که رکن رکین، اساس دین، کلید و گشایش گر و راهنمای همه ابعاد
دین است و آن قدر که به آن، دعوت و سفارش شده به هیچ یک از دیگر ابعاد و
ارکان دین دعوت نشده است. ۱۸

این ولایت است که اگر کسی تمام شب ها به نماز بایستد، همه روزها روزه باشد،
همه اموالش را صدقه بدهد و همه عمر حج بگزارد، اما ولیّ زمانه خود را نشناسد و
اعمالش را به سرپرستی و ولایت او انجام ندهد، از اعمالش هیچ بهره ای
نمی برد و از اهل ایمان نخواهد بود.۱۹

باید تنها ولایت و سرپرستی او را پذیرفت و از او خط گرفت:

ای مولای من! راضی و خوشنودم به پیشوایی و هدایت و سرپرستی و راهبری تو و
به جای تو احدی را نمی خواهم و جز تو کسی را ولی و سرپرست خود نخواهم
گرفت.۲۰

البته این معنای از ولایت، نه نفی و مسخ انسان است و نه با هویت و
انسانیت او در تعارض که با انتخاب انسان همراه است؛ زیرا به آگاهی بیش تر و
به رحمت واسع حق و محبت و عنایت او دست یافته است. به راستی کسانی که
هوس ها و رؤِ یاهای خود را حاکم کرده اند و از پشتوانه های معرفت و محبت
برخوردار نیستند و یا در کوره بلا و امتحان آبدیده نشده اند، تحمل ولایت و
حاکمیت امام را ندارند.

۴. عهد

معرفت امام و محبت و ولایت او، زمینه ساز عهد و پیمان و بیعت با امام
می شود؛ زیرا عشق و ولایت بدون عهده داری و مسؤولیت پذیری، هوسی بیش نیست؛
که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل ها.

عهد، التزام خاص و نوعی تعهدپذیری در مقابل شخص یا کاری است.۲۱ باید خود را
به وظایفی که نسبت به امام داریم ، ملتزم سازیم و با او برای انجام
خواسته ها و آرمان هایش عهد ببندیم (عهداً) و آن عهد را با اسباب و وسایلی
محکم کنیم (عقداً) و در نهایت با او بیعت کرده و دست در دست او نهاده و دل
و سر به او بسپاریم (بیعه).۲۲

عهد و عقد و بیعت سه مرتبه از یک حقیقتند که در شدت و ضعف با یکدیگر تفاوت
دارند. باید با بازخوانی و تجدید عهد در هر پگاه و بیعتی تا همیشه، هم اراده و
انگیزه خود را قوی کرد و افزایش داد و هم از غفلت ها و سستی ها جدا شد و فاصله
گرفت.

پیامبر(ص) و امیرمؤ منان(ع) در بحران ها و مواقع حساس با یاران خود تجدید عهد
کرده و از آنان بیعتی دوباره می گرفتند، امام مهدی(ع) نیز در عصر ظهور به
خاطر شرایط سختی که یارانش پیش رو دارند از آن ها چنین بیعت می گیرد:

…مسلمانی را دشنام ندهند،… حریمی را هتک نکنند، به خانه ای هجوم نبرند،
کسی را به ناحق نزنند، طلا و نقره و گندم و جو انباشت نکنند، مال یتیمان را
نخورند،… لباس خز و حریر(لباس های فاخر و اشرافی) نپوشند،… در زندگی به
اندک بسنده کنند،… امر به معروف و نهی از منکر کنند و در راه خدا به
شایستگی جهاد نمایند.۲۳

گفتنی است، کسانی می توانند در عصر ظهور به این عهدها عمل کنند که در عصر
غیبت به عهد و پیمان های خود با امام(عج) – این گنجینه عهد الهی و خزانه و
جایگاه پیمانی که خداوند بر عهدهِ بندگانش نهاده است – عمل کرده باشند.
اهمیّت این پیمان ها در عصر غیبت تا آن جا است که در روایتی از حضرت
سجّاد(ع)، همانا تنها راه نجات از فتنه ها شمرده شده است: