پاورپوینت کامل بنت الهدی؛ آن گونه که من دیدم… ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بنت الهدی؛ آن گونه که من دیدم… ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بنت الهدی؛ آن گونه که من دیدم… ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بنت الهدی؛ آن گونه که من دیدم… ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

ترجمه: مهرداد آزاد

اشاره:

۱۹ فروردین، سالروز شهادت بنت الهدی صدر است. زندگی شهیده بنت الهدی، در بردارنده ویژگی های تابناک و درخشانی است؛ زیرا او عالمی جلیل القدر و ادیبی فاضل بود که در محضر دو برادر دانشمند و مادری وارسته و با بصیرت، رشد و پرورش یافت. وقتی دکتر بنت الشاطی مصری در سفر خود به نجف اشرف با وی ملاقات کرد از او پرسید، «از کدام دانشکده فارغ التحصیل شده ای؟» بنت الهدی صدر با تبسمی ملیح گفت: «من فارغ التحصیل مدرسه خانه مان هستم»! خانم دکتر از این پاسخ غافلگیرکننده شگفت زده شد؛ چرا که خود را در برابر اندیشمندی مسلمان می دید که در هیچ مدرسه و دانشگاهی درس نخوانده بود. آنچه در ذیل می آید، اجمالی از خاطرات خانم ام تقی الموسوی از شاگردان و دوستان نزدیک مرحومه بنت الهدی است که سال ها افتخار مجاورت و دوستی با ایشان را در کارنامه زندگی خود دارد و آنچه راوی در این مقاله آورده، تنها بخشی از آن خاطرات و گفتنی هاست که با تلخیص تقدیمتان می شود.

دغدغه دینی و فعالیت جهادی زود هنگام

با اینکه دختربچه ها در سنین پایین، معمولاً فکر و خیالی جز سرگرم شدن با بازی های کودکانه ندارند، اما بنت الهدی ـ که بسان غنچه ای تازه شکفته در زندگی بود ـ از این گونه کارهای کوچک و بیهوده و بی ارزش، دوری می کرد. گوئی که در همان کودکی، حکمت و دانش به او الهام شده بود. وی در آغازین سال های فعالیت جهادی اش، و در آن سن و سال پایین، عهده دار تهیه یک روزنامه دیواری با مضامین اسلامی و فرهنگی بود. او، این نشریه را به دست کسانی می رساند که احساس می کرد برای آنها مفید و ضروری خواهد بود. بدین گونه «آمنه صدر»، دختر بچه ای که در سایه علم و جهاد و دغدغه های دینی پرورش یافته بود، در عنفوان سال های اولیه زندگی، گام های نخست فعالیت و تلاشی مقدس را برداشت و در حد توان و تلاش خود، با بصیرتی که از آغاز همراه او بود و آن را از خانواده به ارث برده و از طریق شیر مادر، نوشیده و از مائده خاندان صدر، تغذیه کرده بود، با در دست گرفتن پرچم اسلام، دعوت و تبلیغ به سوی راه خدا را سرلوحه کار خویش قرار داد.

درک آگاهانه از تاریخ

تحقیق و بررسی مسائل تاریخ اسلام در کتاب او، «المرأه مع النبی فی حیاته و شریعته» (زن در زندگی و آیین پیامبر) به وضوح نمایان است. مطالب این کتاب، بیانگر آن است که بنت الهدی، اطلاع وسیعی از تاریخ اسلام داشته است و خواننده آن، پی می برد که او با آگاهی و اقناع گری و اقتدار، به کتاب خانم دکتر بنت الشاطی به نام «دختران پیامبر» با بررسی دقیق، علمی و تخصصی پاسخ می دهد.

ادیبی خلاق

شهیده بنت الهدی، حس ادبی بالایی داشت و از ذوق سرشار و روح شاعرانه بی نظیر و تخیلی گسترده، برخوردار بود، که این ویژگی ها در نوشته ها و کتاب های اسلامی هدفمند او به خوبی هویداست. شیوه داستان پردازی او، بهترین راهکار برای آشنا کردن زنان با مسئولیت های خود بود؛ به خصوص در آن مقطع زمانی که عرصه ادبی، عرصه تاخت و تاز دشمنان اسلام بود که در صدد سوء استفاده از این میدان برای رسیدن به اهداف پلید خود بودند. بنت الهدی، اهمیت این عرصه و تأثیر آن در خدمت به اسلام را به خوبی درک کرده بود. او به چشم خود می دید که کفرپیشگان و منحرفین، از طریق ادب، شعر، داستان و رمانِ بی محتوا و مملو از مضامین غیر اخلاقی و فرومایه، در زندگی اجتماعی مردم نفوذ کرده اند که در اثر این نفوذ، کتابخانه ها از این گونه مطالب و کتاب ها، سخیف و فرومایه شده اند و دخترانِ جوانِ سرگشته که به دنبال یافتن کتاب برای مطالعه بودند، جز این گونه کتاب ها، چیز دیگری در دسترس نداشتند و ذوق و توانایی شان هم در حدی نبود که بتوانند از کتاب های علما و اندیشمندان مسلمان بهره برند؛ چون کتاب های علما و اندیشمندان مسلمان به شیوه ای دشوار نوشته شده بودند و برای این سنین جذابیت نداشتند. پس باید این خلأ فکری و فرهنگی؛ یعنی خلأ استفاده از ادبیات اسلامی هدفمند، که بتواند جوانان را در خدمت آرمان اسلامی قرار دهد، پر می شد. به فرموده علامه شرف الدین: «هدایت، گسترش نمی یابد مگر از همان جایی که گمراهی گسترش یافته است».

از این رو مرحومه بنت الهدی اقدام به نوشتن داستان های هدفمند با اسلوبی جذاب و شفاف کرد و به گونه ای زیبا و خواندنی به طرح مسائل اخلاقی در جامعه پرداخت که خواننده با ذوق و شوق، تا آخر با او همراه شود. این روش در کتاب «الفضیله تنصر» (فضیلت پیروز است)، به خوبی مشهود است. او در این اثر، توانسته است از بُعد عاطفی به درون زن نفوذ کند و با برانگیختن احساسات فضیلت گرایانه و خیرخواهانه، هدف مورد نظر را تحقق بخشد. خانم بنت الهدی با اسلوب زیبای ادبی به بررسی اشتباهات اجتماعی و آداب و رسوم و سنت های غلط رایج در جامعه می پردازد و آسیب ها و ضررهای آنها را گاهی به شکل فکاهی و هیجانی و گاه به شکل عاطفی و غم بار تبیین می کند. خواننده، این روش را در کتاب های داستانی او، «الخاله الضائعه» (خاله گمشده) و «لیتنی لکنتُ اعلم؛ (ای کاش می دانستم) به عینه می یابد. البته باید گفت که داستان های بنت الهدی، برای زنان غیر مذهبی هم جذابیت داشت؛ زیرا در این داستان ها در نمای اولیه آن، به طور صریح از تاریخ اسلام یا ایمان و تقوای مردان و زنان با ایمان سخنی گفته نشده؛ بلکه صرفاً داستان هایی بودند درباره واقعیت های روزمره زندگی اجتماعی و مشکلات، موانع، سختی ها و رنج هائی که جامعه در آنها غرق شده بود.

تمرکز بر تربیت بانوان

ویژگی بارز دیگری که زندگی علمی مجاهد شهید، بنت الهدی را همچون خورشیدی درخشان، نورانی کرده و او و اهداف والایش را در دل ها جای داده و موجب تأثیر عمیق و مشهودی شده، اطلاعات گسترده او از علم اخلاق بود؛ علمی که با آن تکامل یافت و با نورانیت آن، توانست دیگران را نیز تکامل بخشد. این ویژگی در حیات وی، اهمیت به سزایی داشت و او به عنوان یک زن مؤمن، متعهد، پیشتاز، هدایت گر و آموزنده، نیازمند چنین علمی بود. او آگاهی کاملی از این علم داشت و خود را وقف این امر مهم کرده بود؛ آن گونه که پیامبرt فرمود: «انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق؛ من مبعوث شده ام تا اخلاق نیکو را کامل کنم».

دغدغه بنت الهدی این بود که اخلاق را در شخصیت زن مسلمان ـ که بدخواهان و دشمنان، او را بازیچه هوس های خود قرار داده و از راه راست منحرف کرده و به سوی بیراهه های نامعلوم و پیچیده و ناهمواره کشیده بودند ـ تقویت کند؛ لذا بیشتر کتاب ها و سخنرانی های او، روی این موضوع متمرکز بودند. از آنجا که سخنش برآمده از دل و در کمال صداقت و اخلاص بود، تأثیرگذار و دگرگون ساز می شد. او با این روش توانست نیمی از زنان مؤمن و مسلمان را در تمام سطوح، تربیت کند و پرورش دهد. از جمله خصلت های بارز وی، تواضع و فروتنی بود که هم نزد خدا و هم نزد مردم به او قدر و عظمت بخشیده و باعث محبوبیت عظیم وی در دل های زنانی که او را از نزدیک می شناختند، شده بود. خوش رویی سِحرانگیز او، یاری گر وی در برابر دشمنان بود و با آن می توانست زنان مخالف و معاند خود را نیز، جذب و دل های دوست داران و ارادتمندانش را شدیداً به سوی خویشتن جلب کند. او در عین برخورداری از این خوشرویی جذاب، باهیبت و باوقار بود. این هیبت، همان هیبت ایمان بود که خداوند، آن را به بندگان مجاهد و مخلص خود می بخشد و خود، وعده کرده است که بندگان جهادگرِ در راهش را به راه های توفیق هدایت کند: «الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا».۱

نکته عجیب در مورد بنت الهدی این بود که او با تمام قشرهای جامعه، نشست و برخاست داشت و در صدد حل مشکلات همگان بود؛ که این امر، کاری بس دشوار است. او گاهی با زنان دانشگاهی هم نشین می شد؛ گاهی با زنان بی سواد همراهی می کرد، زمانی با زنان ثروتمند، مجالست داشت و هنگامی دیگر با زنان فقیر؛ گاهی با دختران و گاهی با پیرزنان هم نفس می شد و کلاً با هر قشر و طبقه ای همراهی می کرد و با هدایت و راهنمایی های خود، به آنان شناخت و معرفت و نصیحت و توصیه ارائه می داد. او با هر کس به اندازه سطح فکر و عقل و بینش خودش صحبت می کرد. حاصل این رفتار، این بود که آن زنان ـ با هر گونه سطح فکر و طبقه اجتماعی که داشتند ـ شدیداً شیفته و علاقمند او می شدند و او را بسیار دوست می داشتند.

بنت الهدی و دغدغه دین

تنها نگرانی و دغدغه ای که بنت الهدی را به خود مشغول می کرد، دغدغه ای مقدس به نام دغدغه دین بود. او از تمام ناراحتی ها و نگرانی های زندگی دنیایی، دست شسته بود. گویا همچون جدش، علیA به دنیا گفته بود: «ای دنیا! از من دور شو». ایشان هیچ گاه فکر خود را صرف مسائل عادی از جمله مسئله ازدواج و بهره بندی از زندگی دنیوی ـ که برای دختران شهر و دیارش جزو کارها و مسائل اساسی و مهم به شمار می آمدند ـ نمی کرد. در زندگی او، تنها امر حائز اهمیت، مسئله عقیده و دین بود و مسائل دیگر برای او حاشیه ای و در خدمت مسئله اول بودند.

روح زاهدانه

یک روز آن مرحومه به من گفت: «بهترین مجلس عزاداری ای که در آن به قصد تقرب به خدا و فراگیری آموزه ها و عبرت های نهضت امام حسینA شرکت کردم، مجلسی بود که یکی از زنان فقیر نجف برگزار کرده بود. مجلسی بسیار ساده و بی آلایش که از زنان ثروتمند و اعیانی و شیک پوش و شیفته مد و پز، در آن خبری نبود». وی می گفت: «من در آن مجلس خشوع و خشیتی را احساس کردم که تاکنون در هیچ مجلسی نظیر آن را تجربه نکرده بودم و در آن حال و هوای ساده و صمیمی و بی آلایش، با حالتی از دل شکستگی و انکسار بی نظیر، برای مصیبت حسینA گریستم». آن مرحومه از اسراف و تجمل گرائی برخی از زنان و دختران، به شدت دلگیر و رنجیده خاطر می شد؛ که این مطلب را گاه پنهان می داشت و گاه با شیوه هایی معقول و حکیمانه بروز می داد. دلخوری او از این بود که این گونه مسائل و این چنین رفتارهای تجملاتی، این ذهنیت را در زنان حاض