پاورپوینت کامل دیدار سخت آسان در پایتخت انتظار ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیدار سخت آسان در پایتخت انتظار ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیدار سخت آسان در پایتخت انتظار ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیدار سخت آسان در پایتخت انتظار ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

از خیلی ها خواسته بودیم برای ویژه نامه نیمه شعبان، برایمان یادداشت و مطلب بنویسند؛ اما بعید می دانستیم آقای زائری با مشغله هایی که دارد، به فکر «امان» باشد، ولی بود! در مسجد سهله برایمان نوشته اند و از لبنان برایمان ایمیل کرده اند. دستشان درد نکند.

پاورپوینت کامل دیدار سخت آسان در پایتخت انتظار ۱۹ اسلاید در PowerPoint

در مسجد سهله نشسته ام. ظهرگاه پنجشنبه، روزی از روزهای آغاز اردیبهشت. در مسجد سهله نشسته ام، در ضلع شمال شرقی. در مسجد سهله نشسته ام، رو به قبله، کنار مقام انبیا و صالحان و نسیمی ملایم، صورتم را نوازش می دهد. هر چه آفتاب، میان حیاط بزرگ مسجد، حرارت دارد. اینجا سایه زیر سقف و در حاشیه مسجد، خنک و دلپذیر است.

گنجشکان، شادمانه جست و خیز می کنند و مورچگان انگار از سطوت گام های سلیمان و لشکرش هیچ هراسی ندارند. صحن مسجد، چندان شلوغ نیست و جز کارگران نیکبختی که بنای جدید مسجد را در ضلع جنوبی مسجد بر می آورند، تنها گاهی گروه های زائران هندی و کویتی و ایرانی در زیر حرارت آفتاب داغ کوفه به نماز می ایستند و می گذرند.

باران پرسش ها، سر و روی ذهنم را خیس می کند و تا چتر تمرکز را باز کنم، از همه قامتم، قطره های سؤال می چکد. کدامیک از این سنگریزه ها به خاک پایش متبرک شده اند؟ چند شب سبز چهارشنبه بر انتظار هزار و دویست و چند ساله این مسجد گذشته است؟ چه قدر قطره های اشک در این فضای آرام و بی صدا فریاد می کشند؟ چرا این خانه که قرار است منزلگاه او باشد، از رنگ و رونق دنیا بهره ای ندارد؟ تا کسی به روی آسایش در آن ننشیند یا به گمان خامی طمع نکند؟

چشم هایم را می بندم و سنگریزه های کف حیاط را می بینم و خاک و باد و آب را. حیاط مسجد، چندان شلوغ نیست و هُرم حرارت آفتاب، گهگاه در میان نسیم این سایه، به گونه هایم می خورد. در شبستان بی در و پنجره پیرامون مسجد، صدایی شنیده نمی شود.

چشم هایم را باز می کنم و جمعیت پریشان و آشفته ای را می بینم از هزاران هزار دل سرخ و سپید که در هر گوشه از این مسجد ناله می کنند و فریاد نجوایشان به آسمان می رسد. اینجا پاره ای از جهان دیگر است و اکنون لحظه ای از روزگاری دیگر. چشم هایم را می بندم و باز می کنم.

گونه های این خاک، قرن ها، هر روز و شب، به گام های خورشید و ماه، آسمانی شده است. این خرابه دیوارهای دنیایی، زودازود به حضور بهشت، آباد می شوند. این کهنه آجرها، نزدیک است تا به تابش حضور و ظهور موعود، تازه شوند.

هزار و دویست و چند سال پیش. چشمانم می گذرند و انبوهی از تصاویر متراکم پیش رویم گشوده می شوند. انبوهی از اصوات و نغمه های متراکم، پیش گوشم می نوازند و ناگهان چند سال و چند قرن می گذرند و به چند هزار سال می رسند و حضور سنگین انبیای خداوند و صالحان و اولیای امت ها و روزگاران، شانه های تحملم را خم می کند. سر آگاهی و درکم خم می شود که: طور خاک و سنگ را تحمل نزول قرآن نیست… «لرأیته خاشعا متصدعا!»۱