پاورپوینت کامل گپ وگفت;قول می دهم زیر قولم نزنم! ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گپ وگفت;قول می دهم زیر قولم نزنم! ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گپ وگفت;قول می دهم زیر قولم نزنم! ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گپ وگفت;قول می دهم زیر قولم نزنم! ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

گفت وگویی صمیمی با مداح اهل بیت علی، حاج سید مهدی میرداماد

به کوشش: مسلم عباسپور و علی مرادخانی

اشاره:

حاج سید مهدی مثل همه صمیمیت هایی که از او سراغ داریم و دیدیم و شنیدیم، نشست کنار ما و با هم گپ زدیم. چه گفتیم و چه شنیدیم، بماند برای سطرهای بعد، اما برای شروع گفت که: متولد اسفند ۱۳۵۷ است و مادرش که خدا رحمتش کند، حدود هفده سال پیش از دنیا رفت. پدرش معلم است و پدر بزرگش از روحانیان مشهد بود. خاطراتی که از مادر دارد، هیچ وقت از یادش نمی رود که چقدر علاقه داشت بچه هایش در خدمت منبر و روضه باشند. حالا چه استعدادی در آنها دیده بود، نمی داند؛ بالاخره مادر، تمام حرکات و سکنات و ظرفیت های بچه هایش را بیشتر از همه می شناسد. مادر برای پسر بزرگترش همیشه دعا می کرد که در پناه قرآن باشد. می گفت: دوست دارم یکی از فرزندانم را به قرآن هدیه بدهم و دیگری را هدیه بدهم به اهل بیت علی. همین طور هم شد. حالا پسر اولش، که حدود ده سال بزرگتر از حاج سید مهدی است، روحانی، حافظ کل قرآن و مسئول دارالقرآن مرکز جهانی جامعه المصطفی ولایه علی بن ابیطالب حصنی است و خود حاجی هم اهل مداحی، مرثیه و روضه خوانی اهل بیت علی شده است که جرقه اش از دوران مدرسه زده شد.

حاج سید مهدی عقیده دارد که یکی از تأثیر گذارترین اقشار جامعه ما، مداحان هستند. بسیار موج سازند. ماه محرم که می شود، همه روضه می خوانند، همه سینه می زنند، همه کار می کنند، همه خرج می کنند. او همچنین بر این باور است که باید نظارت مضاعفی بر کار مداحی حاکم باشد و می گوید: در هر قشری، انواع کارهای سمعی و بصری، موسیقی، سینما، کتاب و نشر، توسط هنرمندان صورت می گیرد و نظارتی هم هست، اما مداحی کاری است که مستقیماً مربوط به دین ما هست. اگر خدای نکرده در چاله اشتباه بیفتد، امکان دارد یک عده را از اصل دین برگرداند؛ به خاطر همین نظارتی مضاعف را می طلبد.

به عقیده او، مداحان باید اولین منتقد کار، خودشان باشند؛ می گوید: خودمان باید مجموعه ای داشته باشیم تا کارها را، ارزشیابی کند. ان شاءالله که بزرگ ترها، کسانی که پیشکسوت هستند و قدیمی تر، با نفوذ و تأثیرگذارند، به فکر باشند و این کار را سازمان دهی کنند.

* مداحی را از چه زمانی شروع کردید؟

مادر ما روضه های خانگی داشت. من در همان جلسات، مداحی را شروع کردم. تقریباً می شود گفت کار را با قرآن شروع کردم.

در منزل ما همیشه کلاس قرآن و تفسیر برقرار بود. در روز، چند نوبت جلسه داشتند. فکرش را که می کنم، واقعاً والده ما در خانه، یک دانشگاه ساخته بودند. الان که به محله قدیم مان می رویم، ما را به اسم ایشان می شناسند و به احترام ایشان، به ما احترام می گذارند.

در دوره راهنمایی و دبیرستان، در مدرسه، در مسجد محل، تک خوان گروه سرود بودم. کارهای قرآنی و تواشیح هم داشتیم. در مسابقات مختلف، مقام آوردم. وقتی مادرم از دنیا رفتند، خیلی دوست داشتم کاری بکنم که او دلش می خواست. احساس می کردم که در زمان حیاتش نتوانستم آنچنان باشم که او می خواست؛ لذا احساس تکلیف می کردم که آرزوی مادرم را برآورده کنم.

بعد از پایان دوران دبیرستان، سال ۷۴ وارد حوزه علمیه شدم و با دوستان زیادی آشنا شدم؛ از جمله حاج مهدی سلحشور. می توان گفت کار از آنجا به صورت رسمی تر و حرفه ای تر آغاز شد. جلساتی را با هم شروع کردیم که تقریباً همه آنها به سرانجام خوبی رسید. خیلی دوست داشتم درس حوزه را ادامه بدهم، امّا به دلایلی تا پایه ششم حوزه بیشتر نخواندم و بعد از آن، مجبور شدم انصراف بدهم. سرنوشتم این گونه رقم خورد که بعد از سربازی از درس حوزوی جدا شوم و در جبهه دیگری، کار دینی و تبلیغی را انجام بدهم. به لطف خدا، تا الآن هم در پناه حضرت سید الشهداءj هستم.

* غیر از مداحی، آیا کار دیگری هم می کنید؟

از سال ۸۲ تا الآن در شرکت بیمه مشغول کار هستم. شغلم مداحی نیست و نگاهم به مداحی، نگاه ابزاری و کاری نیست. هر موقع دلمان بخواهد، هر موقع آمادگی داشته باشیم، می خوانیم؛ این جوری نیست که غم نان داشته باشیم. به لطف خدا حتی یک روز هم به مداحی به دیده کسب درآمد نگاه نکرده ام؛ گرچه نمک زندگی مان هم صدقه سری اهل بیت علی است.

خدا را شکر می کنم که علی رغم همه جریانات و هیجانات و موج ها، باز هم دستمان از دامان اهل بیت علی جدا نشد. بقیه اش را هم می سپارم به خودشان و حتماً کمک می کنند.

* معروف است که برخی مداح ها دستمزد های زیادی درخواست می کنند. شما چطور؟

این شیوه را با همه وجود محکوم می کنم. باورش برای ما سخت است که بعضی ها نگاه این جوری به مداحی داشته باشند. امام رضاj فرمودند: «ملعون است کسی که ما اهل بیت علی را وسیله امرار معاش خودش قرار دهد».

اما با وجود این، متأسفانه امروز می شنویم و می بینیم کسانی را که به راحتی فضای معنوی را آلوده کرده اند و کاسبی به راه انداخته اند؛ اگر چه آنها ضربه ای به این دستگاه نمی زنند و به خودشان ضربه می زنند.

یکی از اساتید همیشه می گفت: «هیچ وقت امام حسینj را خرج خودت نکن، بلکه خودت را خرج امام حسینj کن. هر وقت خودت را خرج کردی، آن وقت اهل بیت علی خودشان برای تو خرج می کنند». این کلام شاید کلام ساده ای است، ولی خیلی عمیق و جامع است. من خودم بارها دیدم که وقتی آدم، خودش را برای این بزرگواران (اهل بیت علی ) خرج می کند. آنها از جایی که نمی فهمیدیم، جبران می کنند.

این برمی گردد به یک جمله که دوست دارم این عبارت تیتر شود: اگر باور در یک مداح تقویت شود، او از همه خطرات محافظت می شود؛ یعنی همین که باور کند دارد برای کسی می خواند که همه عالم به او بدهکارند، او را بدهکار خود نمی داند.

* از سبک و سیاق های عجیب و شعرهای غریب چه خبر؟

امروز مداحان ما به دو شکل کار می کنند: بعضی مقلد محض هستند. چنین کسی نمی تواند هنری از خودش بروز بدهد. از طرفی نمی توان تا نهایت کار، تقلید کرد؛ بلکه تا سه ـ چهار سال اوّل برای اینکه مداح تجربه پیدا کند و بتواند وارد حیطه حرفه ای شود، خوب است، ولی بقیه اش باید مبتکر باشد که شکل دوم به دست می آید و فرد باید مبدع باشد، تخصص داشته باشد، بتواند دستگاه ها و ردیف های مختلف موسیقی را بشناسد و بتواند اینها را از هم تفکیک کند یا برای ساختن یک ملودی، خودش توان بگذارد. چنین شکلی، کلاس و تخصص و آموزش می خواهد.

امروز اگر عده ای سبک های تقلیدی آنچنانی می خوانند، کسانی هستند که دنبال لقمه حاضر و آماده هستند.

از طرفی اگر من باور کنم دارم برای کسی می خوانم که خدا در قرآن خودش، او را مدح کرده است، طبیعتاً همه چیز نمی خوانم؛ بلکه بهترین کلمات و ابیات را انتخاب می کنم. توجه نداشتن به این مسئله به دو چیز برمی گردد: یکی همان باور نداشتن به عمق کار و یکی هم اینکه طرف جاهل است و تخصّص لازم را ندارد.

* می گویند مداح نباید وارد سیاست شود و شأن مجالس ذکر اهل بیت علی بالاتر از این است که در آن به مسائل سیاسی پرداخته شود. شما سیاسی هستی؟

کلیت این حرف را قبول ندارم. اعتقادم این است که امام حسینj سیاسی ترین فرد جامعه بود. کار کربلا یک کار سیاسی بود. آمدن در آن سرزمین و صحرا، به دم تیغ سپردن همه فرزندان و اهل و عیال به آن شکل و روی دست گرفتن حضرت علی اصغرj یک کار سیاسی بود؛ یعنی امام حسینj می خواست نشان دهد که دشمنانش این قدر پست هستند. تا آن زمان، شاید کسی می توانست کربلا را تحریف کند و بگوید آنها سر یک حکومت جنگ داشتند، ولی امام حسینj کاری کرد که کسی نتواند کربلا را زیر سؤال ببرد. منتها حرف من این است که ما نباید مردم را سیاست زده کنیم.

باید اصول انقلاب و اصول اولیه نظام لحاظ شود؛ یعنی ما نباید موضع گیری های جناحی و خطی و حزبی بکنیم. اصول نظام هم، امام، رهبری و شهدا هستند.

مقام معظم رهبری بارها فرموده اند: اگر حرف سیاسی می خواهید بزنید، باید به جا و با دقت بزنید.

مع الأسف گاهی با حالت عصبانیت، پشت میکروفن، موضع گیری می کنیم، در حالی که همه جلسات ما و حرف ما در کمتر از یک ساعت، پخش می شود. باید متوجه باشیم. حتی گاهی حرفی که می زنیم، شاید درست ترین نظر باشد، ولی جایش، زمانش، نوع بیانش و… باید لحاظ شود. چون امکان دارد در اثر بی توجهی ما خود اصل زیر سؤال برود.

* با توجه به تحولات اخیر جهانی که ملت ها خواهان عدالت هستند، به نظر شما ملت ایران، خصوصاً کسانی که متولی کارهای مذهبی هستند (مثل مداحان) چطور می توانند ایفای نقش کنند؟

به فرموده حضرت آقا، سابقه این موج بیداری اسلامی در کشور ما زیاد است و بیش از سی سال است که اتفاق افتاده است. با توجه به اقبال عمومی مردم به اسلام، یک مداح هم به عنوان کسی که یک تریبون دستش است، نباید از مسائل بی اطلاع باشد. به علاوه، ما یک قدمِ خیلی بلند از ملت های دیگر اسلامی، جلوتر هستیم. چون مکتب ما مکتب شیعه است و تحقیقاً جهان و ملت ها به انقلاب ما، به مردم ما و به دین ما نگاه ویژه ای دارند. به جرأت می توانم بگویم در کشور هایی نظیر کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، لبنان و امارات که رفته ام، جوانان آنان از جوانان ما و از اخلاق و منش ما الگو می گیرند. الان آنها به این نتیجه رسیده اند که می شود با قدرت ها و بزرگ ترین سدهایی که فکر می کردند غیر قابل نفوذ است، مقابله کنند و بر آنها پیروز شوند. چه کسی فکر می کرد که رو