پاورپوینت کامل داستان مهدوی ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داستان مهدوی ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داستان مهدوی ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داستان مهدوی ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

باباییان

باباییان؛ یک کوه با خانه هایی خشت و گلی، از پایین به بالا تا قله، و مسیری که از پایین تا نوک کوه مارپیچ کشیده شده. هرچه ارتفاع بیشتر می شد، چاردیواری ها حقیرتر و دیوارها بیشتر ریخته و آماده فرو ریختن. بالای بالا دیگر دیواری وجود نداشت. قوطی حلبی های زنگ زده و رنگ و رو رفته، مانع دید هر رهگذری می شد، البته اگر کسی می آمد. آخرین خانه، خانه پیرزنی بود که با دخترش ـ که او هم شبیه پیرزن ها بود ـ زندگی می کرد توی یک اتاق تاریک و نمور، البته اگر اسمش را می شد زندگی گذاشت…

* * *

آن شب، شب خاصی بود. شبی که همه دانشجوها دوست داشتند توی شهر خودشان، توی جشن نیمه شعبان شرکت کنند. چراغانی، سر و صدای ماشین ها، بوق زدن، کیک و شیرینی پخش کردن. او هم مثل خیلی ها دلش گرفته بود. توی اتاق با هم اتاقی های دیگر، نشسته بود و با خود فکر می کرد، که الان، شهرستان چه خبر است؟ سجاد، جدید الورود بود و تازه سه ماه می شد آمده بود دانشگاه. دلش بیشتر از بقیه برای خانه تنگ شده بود، این بین، فقط سجاد سکوت کرده بود:

ـ چت شده سجاد، الان که شب عیده، خوشحال باش.

ـ دلش واسه مامانش تنگ شده.

ـ اشکال نداره… بالاخره زندگی و هزار مصیبت. پاشو، نکنه عاشق شدی، هان؟! پاشو شب عید امام زمانه.

ـ جریمه ات اینه که بری واسه مان شیرینی بخری.

ـ شیرینی تَر بخری ها! بیا اینم دوهزار تومانش.

ـ اینم پیک من.

ـ سجاد! تو هم زحمت خریدنش را بکش.

سجاد ساکت بود. اما حالا سر بلند کرد و گفت:

ـ اما بعدش غُر نزنید چرا…

لبخندی زد و پاشد که لباس هایش را بپوشد. محمدحسین ناگاه گفت:

ـ من هم می آیم…

* * *

شهر جز چندتا ریسه و لامپ که تو خیابان و میدان اصلی بسته بودند، چیز دیگری نداشت. کم کم داشت غروب می شد. سجاد اصلاً آن شور و غوغا و هیجان را که در شهر خودشان دیده بود، ندید. به یاد شهر خودشان افتاد، ماشین ها که ترافیک می کردند. موتوری ها و راننده های جوانشان، که موتور را از بین ترافیک راه می بردند. یک جا که شربت و شیرینی پخش می کردند همه دور