پاورپوینت کامل ولایت ستیزی به نام عدالت ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ولایت ستیزی به نام عدالت ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ولایت ستیزی به نام عدالت ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ولایت ستیزی به نام عدالت ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

وقتی عبادت، سنگ راه می شود

هر امری از امور معنوی، هر فضیلتی از فضایل اخلاقی و حتی هر عبادتی از عبادات ما، به سهولت می تواند سنگ راه ما قرار بگیرد و ما را از حقیقت عبادت باز بدارد. روز اولی که داستان خلقت انسان آغاز شد، خدا داستان کوچکی طراحی کرد که اثرات آن تا امروز هم برای ما باقی مانده است. آن داستان این بود که ابلیس، استکبار کرد و به آدم سجده نکرد.[۱] در داستان خلقت حضرت آدم علیه السلام، ما با پدیده دشمنی با ولی خدا ـ یعنی حضرت آدم علیه السلام ـ مواجه می شویم، آن هم توسط کسی که اهل عبادت است. این ولایت گریزی با تکیه به شش هزار سال عبادت وی بوده است. وقتی خدا به خاطر نافرمانی ابلیس به او نهیب زد، ابلیس گفت: من جبران می کنم، خداوند فرمود: «چه کار می کنی؟» گفت: «آن قدر، برایت نماز می خوانم که تا به حال کسی نخوانده باشد.» اما این مقدس مآب، پاسخ سختی از پروردگار عالم دریافت کرد که: «من دوست دارم آن طوری که خودم می خواهم عبادت بشوم، نه آن طوری که تو می خواهی.»[۲]

مهمترین امتحاناتی که ما باید ان شاءالله پشت سر بگذاریم و بتوانیم ظهور امام زمان علیه السلام را در آغوش بگیریم، این است که خوبان ما باید مراقبت کنند تا خوبی هایشان مانع حقیقت نورانی خوبی نشود.

آن گاه که عدالت، مانع می شود

وقتی به تاریخ برمی گردیم، یکی از صحنه های عجیب و غریبی که در تاریخ می بینیم این است که گاهی از اوقات، از همان جنس اتفاقاتی که عرض کردم، یک کار خوب، یک فضیلت، دوست داشتن قرآن، دوست داشتن نماز، می آید سنگ سر راه آدم می شود و آدم یک دفعه از حقیقت خوب بودن باز می ماند.

یکی از این موانع که البته خودش خیلی خوب است، عدالت است. مفهوم عدالت، مفهوم قشنگی است، مفهوم دلچسبی است، مفهوم دلنشینی است، ولی باید مواظب باشیم این مفهوم یک وقت عامل ولایت گریزی یا ولایت ستیزی ما نشود.

امتحانی که ما از آن صحبت می کنیم، امتحان فوق العاده پیچیده، دقیق و قابل تأملی است. تک تک ما هم در معرضش هستیم، هیچ کس نمی تواند بگوید که این حرف مال من نیست. مالک اشتر هم گاهی بر سرِ رعایت عدالت از علی بن ابیطالب علیه السلام سؤال نموده و عرض کرده: «آقا! این عدالت است که ابن عبّاس را که فامیل شماست، بر سر کار گذاشتی؟» حضرت هم برای مالک اشتر توضیح دادند و فرمودند: «اولاً من که حسن و حسینم یا فرزندان برادرم جعفر یا عقیل را نگذاشتم که فامیل درجه یک هستند، اگر تو از ابن عبّاس بهتر سراغ داری، او را بیاور.» و توضیحات دیگری نیز دادند که به تفصیل به جای خودش باید بحث شود.[۳]

معاویه، با شعار عدالت، در مقابل علی بن ابیطالب علیه السلامایستاد

معاویه هم مشکلش با علی بن ابیطالب علیه السلام عدالت بود. او گفت: قاتلین عثمان را به من تحویل بده تا من خودم را تسلیم تو کرده و با تو بیعت کنم. این پیغام را ابودرداء و ابوهریره از جانب معاویه برای علی بن ابیطالب علیه السلام آوردند. دقت کنید! معاویه می گوید: من ولی خون عثمان هستم، شما اول قاتلین عثمان را تحویل ما بده، می خواهم قصاص کنم. بیعت ما با شما باشد بعد از اجرای عدالت. البته همه شما می دانید که چقدر امیرالمؤمنین علیه السلام با شورش و به ویژه قتل عثمان مخالفت می کردند، ولی مردم سخن علی بن ابیطالب علیه السلام را گوش ندادند. لذا اگر معاویه می توانست، می گفت: شما قاتل هستی؛ ولی چون این حرف به ایشان نمی چسبید، می گفت عدالت را اجرا کن. آن وقت ببینید حضرت چه دقتی در پاسخ به این کلام دارند.

پاسخ امیرالمؤمنین علیه السلام به معاویه: اول ولایت، بعد عدالت

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: «آن چیزی که در حکم خدا و حکم اسلام واجب است، این است که بعد از اینکه امام امت فوت کرد یا کشته شد، چه آن امامِ مقتول، خوب باشد و چه بد، هیچ کس نباید کاری بکند؛ بلکه اول باید با یک امام عفیف، عالم، با ورع و آگاه به قضاوت و سنّت بیعت کنند تا آن امام، اول، وضع جامعه را تثبیت کند.»[۴] این جا است که ولایت بر عدالت مقدم است تا مبادا عدالت را بهانه کنی و علیه ولایت بشوری.

ایشان در فراز بعدی، بر این نکته تأکید می فرماید که استقرار ولایت و امامت امت، بر اجرای عدالت مقدم است؛ چه این امام از طرف خدا انتخاب شده باشد و یا مردم خودشان جمع شده باشند و این امام را انتخاب کرده باشند، حتی این بحث مخصوص امام معصوم هم نیست.[۵] بعد فرمودند: «حالا معاویه کدام را قبول دارد؟ مرا هم مردم انتخاب کردند و هم خدا. پس معاویه اول باید تکلیفش را با ولایت مشخص کند، بعد سراغ عدالت برویم.»[۶] ابودرداء و ابوهریره همان جا گفتند: «شما راست می گویید.» سپس نزد معاویه رفتند و پاسخ امیرالمؤمنین علیه السلام را به او گفتند؛ معاویه هم پاسخی نداد و برای عوض کردن موضوع، سؤال های دیگری مطرح کرد.

از عدالت زدگی منهای ولایت بپرهیزیم

در منطق اسلام قابل قبول نیست که آدم با کلمه، مفهوم و حتی مصداق عدالت بخواهد با مقام منیع ولی خدا و ولایت دربیفتد. ما باید از این امتحان ها عبور کنیم و هرکس از این مرحله عبور کرد، دیگر بعید است امتحانی سخت تر از این برایش باقی بماند.

عدالت امری است که شیرینی فوق العاده ای دارد. حضرت زهرای اطهر علیها السلام می فرمایند: «فَرَضَ اللهُ. .. العَدلَ تَسکینا لِلقُلوبِ؛[۷] خداوند عدالت را برای آرامش دل ها واجب کرده است.» امام صادق علیه السلام می فرماید: «عدالت از آب گوارا برای آدم تشنه، لذیذتر است.»[۸] قرآن هم شیرین است، نماز هم برای اهل نماز شیرین است، ولی همه این شیرینی ها را باید مواظبت کرد. از آن طرف عدالت زدگی منهای ولایت، کار را به جاهای خیلی ناجوری می رساند. بعضی از بدی ها را همین که انجام ندهی کافی است؛ ولی بعضی از بدی ها را باید از آنها فاصله گرفت و این مطلب، از اصطلاحات قرآن است. مثلاً جایی می فرماید: Nوَلا تَقرَبوا مَالَ الیتِیمM؛[۹] به مال یتیم نزدیک نشوید.» اصلاً، تقوا یعنی گناه نکن، اما ورع یعنی فاصله بگیر و ما باید در این امتحان به ورع مسلّح شویم.

راه حل عبور از امتحانات سخت

حال که این امتحانات از ما گرفته خواهد شد، آیا راه حلی وجود دارد؟ در پاسخ باید گفت: ما در زیارت جامعه می خوانیم: «بَرِئْتُ إِلَی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ مِنْ کُلِّ وَلِیجَهٍ دُونَکُمْ؛ ای اهل بیت عصمت و طهارت! ما برائت می جوییم از دشمنان شما… و از هر ولیجه ای غیر از شما»[۱۰] این ولیجه در قرآن هم آمده است: Nأَمْ حَسِبْتُمْ أَن تُتْرَکواْ وَلَمَّا یعْلَمِ اللهُ الَّذِینَ جَاهَدُواْ مِنکمْ وَلَمْ یتَّخِذُواْ مِن دُونِ اللهِ وَلاَ رَسُولِهِ وَلاَ الْمُؤْمِنِینَ وَلِیجَهً وَاللهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَM.[11]

این که مؤمنین نباید غیر از خدا و رسولش و مؤمنین ـ که مصداق کامل آن، اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام هستند[۱۲] ـ و کسانی که در آن مسیرند ولیجه ای انتخاب کنند یعنی چه؟ در لغت آمده است: «ولیجه یعنی کسی که در قلب آدم نفوذ می کند و فکر و دل آدم را تحت تأثیر قرار می دهد.» ممکن است او یک رفیق باشد، یک فامیل باشد یا هر کس دیگری باید مراقبت آنها بود. این یکی از تضمین هاست برای اینکه مبادا انسان از مسیر خارج بشود. امام باقر علیه السلام می فرمایند: «هر ولیجه ای غیر از ما اهل بیت طاغوت است.»[۱۳] اگر تو تحت تأثیر رفیقت هستی، او طاغوت می شود.

البته خدا بندگان خودش را رها نخواهد کرد. خدا وقتی از بنده اش امتحان سخت می گیرد، آیه های بسیار روشنی هم به او نشان می دهد. خدا به فرعون مهربان بود که موسی بن عمران علیه السلام را به سوی او فرستاد و فرمود: «موسای من! او طغیان کرده، با او نرم صحبت کن، شاید متذکر شود یا خشیتی پیدا کند.»[۱۴] خدا به تک تک ما کمک خواهد کرد، محبّت فراوان خواهد کرد و ما به این محبّت دلگرم هستیم. پشتیبان ما این محبّت ویژه خداست.

باید نگران عاقبت به خیری بود

تک تک ما شیعه ها که تأسّی به امیرالمؤمنین علی علیه السلام داریم، باید مسئله عاقبت به خیری را مدّ نظر قرار بدهیم و از آن فاصله نگیریم. در قنوت نمازمان، در بین همه دعاها، چقدر خوب است که این دعا را که خدا به ما هدیه داده، تکرار کنیم: Nرَبَّنا لا تُزِغ قلوبنا بعدَ اذ هَدَیتنا وَ هَب لَنا مِن لَدُنکَ رَحمَه إنَّک أنتَ الوَهّابM.[15]

ما باید در این اخلاق و در این ویژگی، به حضرت شباهت داشته باشیم که تا رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به ایشان فرمود: «علی جانم! می بینم که در یک ماه رمضانی محاسن تو به خون سرت خضاب می شود.» آقا بلافاصله پرسیدند: «آیا آن موقع من دین دارم؟» علی جانم! تو مولود کعبه هستی، تو تضمینی هستی، تقسیم کننده بهشت و جهنم هستی؛ چرا این سؤال را می کنی؟ چون در روح علی بن ابی طالبj ذرّه ای غرور نیست، ذرّه ای تکبّر نیست. امر خدا در قلب علی ع