پاورپوینت کامل حاجی، احرام دیگر بند…! ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حاجی، احرام دیگر بند…! ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حاجی، احرام دیگر بند…! ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حاجی، احرام دیگر بند…! ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

سخن در فریضه بزرگ و کنگره عظیم حج است. بزرگ ترین اجتماع مسلمانان که خداوند برای ما در نظر گرفته است. مراسمی پر برکت که مسلمانان جهان با عشق و شوری خاص، در سرزمینی که یادآور خاطرات پیامبر رحمت، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم است، تجمع می کنند و عمل واجب حج را انجام می دهند. سخن در مورد نقش حجت زمان و انسان کامل در این مراسم است. آیا اعمال حج، صرفاً همین اعمال و آداب ظاهری است یا باطنی نیز دارد؟ آیا این امنیتی که در مورد حج در قرآن وعده داده شده است، برای همه است یا این که شروطی دارد؟ قبل از ورود به بحث، نکته ظریفی از شیخ صدوق رحمه الله نقل می کنیم تا بیشتر به نقش امام و حجت زمان در زندگی خود پی ببریم.

ایشان در جواب این سوال که چرا خداوند سپاه ابرهه را به خاطر داشتن قصد نابودی کعبه، نابود کرد، ولی با لشگر حجاج بن یوسف چنین کاری نکرد، می فرماید: «چون سپاه ابرهه قصد کرده بود که خانه کعبه را ویران کند و از بین ببرد؛ بنابراین خداوند آنها را نابود کرد؛ ولی با حجاج چنین نکرد، برای این که قصد حجاج تخریب کعبه نبود؛ بلکه منظور او کشتن ابن زبیر بود [همو که با صاحب حق، امام سجاد علیه السلام، دشمن شده بود.] پس وقتی ابن زبیر به کعبه پناه برد، خداوند خواست به مردم نشان بدهد که چنین فردی را امان نمی دهد.»[۱]

در تفسیر آیه (سِیرُوا فِیهَا لَیالِی وَأَیامًا آمِنِینَ[۲])؛ « شب ها و روزها در این آبادی ها با ایمنی (کامل) سفر کنید»، گفت و گویی از امام صادق علیه السلام وارد شده است که به وضوح به ارتباط حجت زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، با حج اشاره دارد.[۳] امام صادق علیه السلام از ابوحنیفه در مورد این آیه پرسیدند: «کجای زمین منظور است؟» ابوحنیفه گفت: «بین مکه و مدینه». امام صادق علیه السلام رو به اصحاب کردند و فرمودند: «می دانید که میان مکه و مدینه راهزنانی هستند که اموال مردم را می گیرند و مردم از جان خود در امان نیستند و گاهی کشته می شوند.» اصحاب جواب دادند: «بله». ابوحنیفه ساکت شد. امام علیه السلام دوباره از ابوحنیفه در مورد آیه ۹۷ سوره آل عمران (وَمَن دَخَلَهُ کانَ آمِنًا) سؤال کردند: «کجای زمین منظور است؟» ابوحنیفه گفت: «مکه». امام فرمود: «آیا در زمانی که حجاج بن یوسف منجنیق گذاشت و عبدالله بن زبیر را در مکه کشت، در امان بود؟» ابوحنیفه دوباره ساکت شد. ابوبکر حضرمی که حاضر بود، از امام در مورد جواب هر دو سوال پرسید. امام فرمودند: «ای ابابکر! (سِیرُوا فِیهَا لَیالِی وَأَیامًا آمِنِینَ) یعنی همراه با قائم ما اهل بیت، و اما (مَن دَخَلَهُ کانَ آمِنًا) برای کسی که با او بیعت کند و همراه او داخل شود و از یاران او باشد.» در قرآن نیز آیاتی وجود دارد که به ارتباط امام معصوم با حج و اعمال آن اشاره دارد.

هنگامی که حضرت ابراهیم علیه السلام بنای کعبه را تمام کرد، خداوند به او این چنین خطاب کرد: (وَأَذِّن فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یأْتُوک رِجَالًا وَعَلَی کلِّ ضَامِرٍ یأْتِینَ مِن کلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ)[۴]؛ «و مردم را دعوت عمومی به حج کن تا پیاده و سواره بر مرکب های لاغر از هر راه دوری به سوی تو بیایند.»

نکته ظریف این آیه، ضمیر (کَ) در آیه است که به حضرت ابراهیم علیه السلام برمی گردد. خداوند در این آیه نفرموده: «یأتونا یا یأتوه؛ تا به سوی ما بیایند یا به سوی کعبه بیایند»؛ بلکه می فرماید: «مردم را ندا بده تا به سوی تو بیایند»؛ یعنی خداوند خواسته تا مردم به نقش انسان کامل پی ببرند که منظور از رفتن به حج، درک انسان کامل و شناخت اوست. وگرنه خانه کعبه، سنگی بیش نیست.

کعبه یک سنگ نشانی است که ره گم نکنی حاجی احرام دگر بند، ببین یار کجاست!

البته این مسأله شاهد دیگری نیز در قرآن دارد. در سوره بلد، خداوند وقتی می خواهد به سرزمین مکه قسم بخورد، می فرماید: (لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ)؛ «سوگند به این شهر، در حالی